Ik heb even jullie mening nodig. Mijn dochter gaat al meer dan 1 jaar naar het kdv. Eerst zat op de babygroep maar sinds 2,5 maand gaat ze dus naar de peutergroep. En ze kan maar niet wennen. Ze gaat 1,5 dag per week naar het kdv. Het brengen is drama, ze huilt echt hartverscheurend. Overdag eet ze weinig tot niks. Drinken gelukkig goed en slapen ook wel. Maar ze is gewoon niet in haar hum. Veel naar mama vragen en veel huilen overdag. Ik weet het niet meer, voel me echt schuldig maar ik vind het wel erg belangrijk dat ze met andere kindjes leert te spelen want anders is ze ook alleen maar met ouders/oma's. Mijn man maakt zich zorgen dat ze hierom ivm hechting enz. Wat denken jullie nog even doorzetten omdat ze maar 1,5 dag gaat? Leidsters zeggen dat ze veel huilt, ze speelt weleens maar ze moet gewoon erg wennen aan alles.
Wat ontzettend vervelend voor jullie, zeg. Ik weet hoe het is, mijn zoontje heeft er ruim 1,5 jaar over gedaan om te wennen op het kdv. Pas vorig jaar september, toen hij al bijna 2 werd, ging het ineens beter. Hij huilde niet meer zo bij het afscheid en ging een beetje meedoen in de groep. Ik denk zelf dat het toen ineens beter ging omdat hij toen kon lopen en leerde praten. En nu vind hij het er helemaal geweldig, hij heeft het vaak over 'de kindjes' en vraagt bijna elke ochtend of hij er weer naar toe mag. Hij gaat nu zelfs naar de peuterspeelzaal, omdat hij het zo leuk vindt om met andere kinderen te spelen. Dat had ik een jaar geleden niet kunnen denken. Dus tja, mijn ervaring is dat de aanhouder wint. Wij hadden geen keuze, hij moest wel naar het kdv, want andere opvang hadden we niet op die dag. Maar elke week brak het mijn hart als ik hem huilend en roepend om mij achterliet. Ik ben zo blij dat het uiteindelijk goed is gekomen, maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je twijfelt om hem eraf te halen. Ik denk persoonlijk trouwens wel dat het goed is voor kinderen om een of twee dagen per week op het kinderdagverblijf te zijn. Inderdaad, met andere kinderen leren spelen, in een groep meedraaien, en ze leren er ontzettend veel. Hij komt elke week wel weer met nieuwe woorden, liedjes en spelletjes thuis die hij daar geleerd heeft. Hebben de leidsters geen tips of ideeën over hoe je je dochtertje kunt helpen om te wennen?
Het verschil bij jou is dat het nu wel goed is. Bij haar was het eerst goed en sinds ze naar de peutergroep is dus weer slechter. Ik vind het zo vreselijk om haar zo achter te laten. En zodra ze mij ziet huilt ze ook hartverscheurend als ontlading. Ik ben gewoon bang als ik haar van het kdv weghaal dat ze dus alleen bij papa/mama en oma's zal zijn en dus zo amper contact heeft met andere kindjes (wat ze altijd erg leuk vindt). En straks gaat ze naar school dan moet ze ook gaan wennen neem ik aan. Leidsters zeggen eigenlijk niks uit zichzelf wat ik wel raar vind. Ik ga eens een gesprek aankaarten maar denk niet dat ze mij echt goed kunnen helpen hierin. Moeilijk hoor
Moeilijk hoor! Zelf ben ik gastouder en ik heb ervaring met een kindje dat het heel moeilijk vond om afscheid te nemen. Hij was ook heel hangerig de hele dag, huilde om niks, er kwam weinig uit...... TOTDAT hij ipv 1 dag nog 2 ochtendjes kwam. Voor dit kindje was die ene dag gewoon te weinig om zich aan mij te hechten. Het was dus gewoon elke week weer opnieuw wennen. Nu zegt hij doei mama, en laatst wilde hij niet eens mee naar huis. Verder ben ik van mening dat ieder kind anders is. Natuurlijk is het goed voor een kind om ook met andere kindjes leren om te gaan maar misschien is ze er gewoon nog niet zo aan toe, of is de groep te groot.... Het oppaskindje waar ik het over heb blijft een 'gevoelig' tiepje. Zodra hij zich niet lekker voelt is hij weer huilerig als mama gaat en zit hij een keertje niet lekker in zijn vel dan hangt ie wat meer aan me. Een ander oppaskindje vind het altijd prima, wat de omstandigheden ook zijn, die vermaakt zich hoe dan ook wel om het zo maar te zeggen Mijn zoon is altijd thuis geweest, opa's en oma's zijn nauwelijks in beeld dus zijn wereldje was in de ogen van velen heel klein. Maar hij gaat nu 2 dagdelen naar de PSZ en dat gaat prima. De eerste 2 keer heeft hij gehuild en nu gaat ie fluitend mee en is het alleen maar PSZ is leuk!! Ook op feestjes etc. is hij niet meer of minder sociaal als andere kinderen. Wat ik bedoel te zeggen is dat ieder kind ook zijn eigen tempo heeft, en het feit dat het nu niet meteen gaat, en STEL je besluit ermee te stoppen dat NIET wil zeggen dat je kind nooit sociale vaardigheden zal ontwikkelen. Maar het kind moet er gewoon zelf aan toe zijn. Vroeger gingen heel veel kinderen niet naar een KDV en onze ouders zijn toch ook niet allemaal sociale dieptepunten geworden Je kunt ook kindjes opzoeken in speelgroepen (even informeren bij de gemeente, of een wijkcentrum als je dat in de buurt hebt) of speeltuintjes, de kinderboerderij, een buurvrouw of vriendin die kinderen heeft....en als ze 2,5 is kan ze naar de psz als voorbereiding op school. Kinderen gaan overigens pas als ze 2,5 a 3 jaar oud zijn echt MET elkaar spelen hoor. Dus je kunt ze wel samen in een kamer zetten maar dan spelen ze nog niet SAMEN maar NAAST elkaar. Is een gastouder niet wat voor je misschien? Zo iemand is vaak heel betrokken, en zeker als jij aangeeft dat je kindje er moeite mee heeft kan ze daar dan extra aandacht aan geven. Zo sms-te ik de moeder in kwestie even op het werk hoe het ging en zo.....En ik schreef wekelijks in het boekje wat hij allemaal deed en of hij zich al meer op zijn gemak voelde. Bij het brengen/halen was er altijd tijd voor een praatje om te bespreken hoe het nou ging. Op die manier kun je er samen naartoe werken dat je kindje zich prettiger en veilig gaat voelen. Wat je ook besluit te doen, succes! En bespreek het zeker met de leidsters als je besluit je kindje daar te laten want als jij je rot voelt bij het brengen dan voelt je dochter dat ook. Dus als je er mee doorgaat moet je daar zelf zeker een goed bij gevoel hebben, en er achter staan.
@lilly: bedankt voor je uitgebreide antwoord. Gek he heb zelf als leidster gewerkt maar als het je eigen kind is dan weet je het ineens niet meer. We hebben inderdaad besloten om haar 1 dagdeel extra te brengen en het even aan te kijken. Maar hoelang hebben we niet echt een datum gepland, hoe lang zou jij het nog aanhouden? En inderdaad mocht het echt niet gaan dan halen we haar maar vanaf. Manlief brengt haar en heeft elke keer weer een brok in zijn keel als hij richting werk rijdt omdat het voor hem niet goed aanvoelt. Gastouder voelen we eigenlijk zelf niks voor maar kan er nog even over gaan nadenken en in mijn omgeving bekijken. We gaan er nog over nadenken.
Ja het lijkt me ook erg moeilijk om je kindje zo achter te laten, je wil toch met een gerust hart op je werk zitten. Hoe lang je het aan moet houden weet ik niet. Bij mijn gastkindje was het verschil al snel merkbaar. Ik zou gewoon kijken hoe het gaat en het per week bekijken. Waarom lijkt een gastouder je niks eigenlijk? Mocht je er toch over na willen denken kijk dan eens of er een gastouderbureau is in je omgeving, die doen dan de bemiddeling, regelen het met de belasting maar controleren ook. Tenminste, mijn gastouderbureau doet dat wel. Ze regelen kennismaking, tussentijdse evaluaties maar gaan zeker in het begin ook onverwacht langs bij de gastouder om te kijken hoe het gaat. Met het bureau kun je al je wensen en eisen bespreken en zij gaan dan op zoek naar iemand die daar bij past. Maar goed.....wie weet werkt dat extra dagje wel hartstikke goed en is dat helemaal niet nodig. Vind het helemaal niet gek dat het anders is wanneer het om je eigen kindje gaat. Voor een ander is het zowiezo makkelijk praten, die hoeft niet te zien en toe voelen hoe moeilijk jouw kindje het ermee heeft