Even mijn verhaal in de hoop op herkenning en.... Misschien wel tips... Dochter is 2,5 jaar en ik ben nu zwanger van de tweede. Ik kan mijn rust dus goed gebruiken, maar eigenlijk sinds de geboorte van dochter vrijwel nooit een nacht goed geslapen... Ze heeft een medische geschiedenis van oorontstekingen, heupdysplasie, koemelkallergie, reflex. Uiteindelijk een aantal maanden chronische AB gehad in de wintermaanden en ook buisjes... Maar het slapen blijft structureel slecht gaan. Een nacht doorslapen kunnen we op 2 handen tellen. Het varieert van 2 keer per nacht er even uit voor een aai over d'r bolletje tot max. 3 uur slaap en volledig over de pis gaan ( ontroostbaar) Inmiddels lopen we bij een orthopedagoog, moeten nu een slaaplogboek bijhouden.... Nu is mijn dochter alweer een uur af en aan aan het gillen.... Reden nu is dat haar deken niet meer ingestopt is..... ( zo heeft ze elke keer wat)...... Ideeën hoe dit aan te pakken, tips, positieve verhalen dat t goed komt ???
Ik denk dat je haar niet meer de aandacht moet geven die ze graag wil hebben. Ik denk dat ze nu wel inmiddels precies weet hoe ze deze aandacht kan krijgen en dus ook krijgt. Dat is mijn idee. Klinkt hard maar haar toch laten gillen en elke 5 minuten terug leggen, aai over de bol geven en weggaan. Zonder aankijken en praten. Laten weten dat je er wel bent maar dat ze moet gaan slapen.
Bedankt voor je reactie! Dat gevoel heb ik ook, maar doordat er elke keer wat was, vind ik t heel lastig, ook afheb ik nu de bevestiging van de kinderarts dat al t medische is uitgesloten.....
Je dochter is 2,5 jaar las ik. Slaap ze nog in een ledikantje? Ik vraag dit omdat dit het probleem bij mijn zoon was. Slapen ging perfect tot begin dit jaar. Ineens was het drama, iedere nacht hysterisch wakker worden en niet meer alleen willen blijven. Aantal keer bij ons gelegd maar dit wilde ik absoluut niet. Ik heb toen een aantal nachten met een matras bij hem op de kamer gelegen totdat ik de tip kreeg om de zijkant van zijn ledikant er uit te halen. Zo werd gezegd, misschien voelt hij zich wel opgesloten. Geloof het of niet, vanaf het moment dat we de zijkant er uit gehaald hebben slaapt hij (na genoeg) iedere nacht weer door. En al wordt hij wakker is het een kwestie van zijn speen geven en hij slaapt weer. Ook hebben wij een boekje gelezen over het slapen gaan. Ben even de naam kwijt maar hierin wordt verteld hoe je het moet aanpakken. En zo te lezen zou het bij jullie ook prima uitkomen aangezien je dochter aardig weet hoe ze je om haar vinger moet binden. Succes in ieder geval
Onze dochter heeft ook 2 jaar 's nachts gehuild. Eigenlijk hetzelfde als wat jij zegt, soms een paar keer eruit, en nachten met max 3 uur slaap. Slopend! Na twee jaar waren we echt ten einde raad! Door de kinderarts was een medische oorzaak uitgesloten. Dit dachten wij zelf ook al, maar wilden het zeker weten. Onze dochter ging gewoon de strijd aan. We kregen als advies van cb haar te laten huilen (nadat de 5 min regel en 10 min regel niet werkten). Dit kon ze wel 1,5 uur volhouden. Op een gegeven moment hoorden we kots geluiden. Mijn man en ik vlogen haar kamer in, en dochterlief begon gewoon te lachen. Zij gewonnen, wij verloren, zo voelde het echt. Toen hebben we het campingbedje op de logeerkamer op zolder gezet. Ze was toen 2 jaar. We hebben gezegd dat zij 's nachts kan doen wat ze wil, maar dat papa en mama niet meer mee doen, wij gaan slapen. Die nacht huilde ze en hebben we haar op zolder gelegd, 10 minuten. Daarna weer in haar eigen bed. De volgende nacht hetzelfde, en sindsdien gaat het goed. Het verschilt per kind, want onze jongste is 'snachts ook veel wakker, maar is toch weer anders. Sterkte!