Ik moet hier even mijn verhaal kwijt, ben helemaal de kluts kwijt. Zelf ben ik mama van 2 prachtige zoontjes van (20mnd en 5weken) en de stiefmama van een prachtig meisje (5,5jaar). De omgang met de mama van mijn stiefdochter is altijd erg stroef geweest en alles moet gaan zoals mevrouw het wil. Mijn man doet meestal alles om de lieve vrede te bewaren voor zijn dochtertje. Nu was het afgelopen weekend ons weekend met zijn dochter. Nu begon vrijdag al het hele ophaal drama want ze was bij aankomst van Papa nog aan het spelen op der kamertje met een vriendinnetje van school. Dus ze wilde al niet mee wat natuurlijk logisch is. Dus tranen met tuiten en papa voelde zich alweer schuldig. Dus eenmaal hier thuis aangekomen nog steeds verdrietig en hebben toen met haar besproken wat er nu precies allemaal aan de hand was. Dus dochterlief zegt " Ik wil heel graag naar Mama want Mama moet mij altijd zo missen als ik bij jullie moet zijn en dat vind ik zielig voor mijn mama". Nou ik kan je vertellen dan breekt je hart als je dochter dat zo erg vindt. Dus in onderlinge overleg besloten om dochterlief terug te brengen naar Mama, want je houdt een kind niet tegen der zin in bij Papa. (ze heeft gewoon een schuldgevoel). Dus mijn man had afgesproken om haar dan zaterdag opnieuw op te halen en we zouden dan hier Sinterklaas vieren. Zaterdag wil mijn man zijn dochter ophalen en hij krijgt haar niet meer mee en dochter was ook niet thuis bij Mama. En ex vrouw zegt dus doodleuk " Ja je hebt het er zelf naar gemaakt en je krijgt er niet mee, over twee weken heb je weer een kans". Dus hij Jamaar het het is mijn weekend en jij bespeelt onze dochter waardoor ze naar huis wilt en we vieren vandaag Sinterklaas dat kan je haar toch niet onthouden? Zegt ze doodleuk "Ja jammer dan voor jou ze krijg hier bij ons al alles wat ze nodig heeft". Nou mijn man heeft gesproken als brugman maar we hebben sinterklaas moeten vieren zonder zijn dochter. En zo gaat het dus elke keer, ik weet hier even geen raad meer mee, heeft er iemand tips?
hier ook ex die niet mee echt mee werkt! maar ik had als ik jou man was dochter niet terug gebracht, tuurlijk mist ze haar mama, maar heeft ze het niet ook vaak leuk bij jullie? nu gaat dochter er misschien nog meer tegen op zien...
Wat een nare situatie zeg. Ik zou nogmaals het gesprek met moeder proberen aan te gaan. En de volgende keer dat dochter zo verdrietig is omdat moeder verdrietig is, haar niet terug brengen. Dat klinkt hard naar dochter toe (en dat is het misschien ook wel), maar beter is denk ik uit te leggen dat zij zich niet schuldig hoeft te voelen. Op deze manier namelijk speel je moeder precies in de kaart de zal het van kwaad tot erger gaan. Als er echt niet met moeder te praten valt wellicht bij haar eens de optie van een mediator voorstellen. Succes! Een hele nare situatie. Ik zie op mijn werk helaas ook zo vaak zulk soort "spelletjes"...
Volgens mij zijn exen altijd lastig want hier hebben we er ook vaak genoeg problemen mee. Mevrouw denk ook dat ze de koningin is! Ten eerste zou ik dochter niet weer vroegtijdig terug brengen. Zo wint Mama altijd(helaas over de rug van dochter) Het is ook voor dochter belangrijk dat er een vast schema/ritme komt in het ophaal systeem. Dit om dit soort verwarring dus te voorkomen.
Wat erg, dat meisje wil vast wel naar papa... maar haar moeder heeft haar een schuldgevoel aangepraat! vreselijk voor zo'n kleintje. Ik vind dat dat echt niet kan. Dus inderdaad, wat hierboven al gezegd is: niet terug brengen naar mama dan. Ga desnoods praten met haar moeder dat het meisje een schuld gevoel krijgt en of ze met de gevoelens van haar kind rekening wil houden. En praat sowieso met zijn dochter. Dat het helemaal geen probleem is als ze bij papa komt, dat mama haar graag bij zich heeft maar dat papa ook graag tijd met haar doorbrengt en dat dat gewoon mag, dat ze gewoon met alletwee haar ouders mag zijn. Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over haar ouders en wat die voelen ed. Duidelijk maken naar haar toe. Je krijgt hier namelijk een omgekeerde wereld voorgeschoteld: dochter is blij als mama blij is... terwijl dat moet zijn mama is blij als dochter blij is. Hou verder die ex in de gaten wat voor spelletjes ze speelt. Het is namelijk heel erg slecht voor een kind. Dat zij je man niet meer mag is jammer maar prima maar ze moet hun dochter er niet lastig mee vallen. probleem is denk ik ook nog, als je haar weer terug brengt naar haar moeder, dat moeder dan kan zeggen dat papa het niet gezellig met haar vond ofzo. Dus pas daar heel erg mee op. Laat merken dat papa blij met haar is en dat ze welkom is.
Ach wat verdrietig als een klein meisje gebruikt wordt om te manipuleren! Ik had haar niet naar huis gebracht trouwens, ik had gezegd dat papa en stiefmama haar ook altijd erg missen als ze er niet is. En dat dat komt omdat ze zo'n lief meisje is. Laat je vooral niet in een hoek dringen door een manipulerende ex. Een speelafspraak maken op een moment dat ze naar papa gaat valt daar natuurlijk ook al onder...misschien beter om af te spreken haar voortaan van school af te halen. Is voor school ook prettiger, je kunt dan even nog een praatje met de juf maken, waardoor school ook doorkrijgt dat de andere ouder wel degelijk interesse heeft voor het welzijn van het kind.
Nou de problemen met ophalen zijn al langer en eerst hielden we haar bij ons en hebben we ook tegen haar gezegd dat Mama haar inderdaad mist als ze bij Papa is maar dat wij haar ook missen als ze bij Mama is maar dat dat helemaal niet erg is en dat ze het heel leuk moet hebben bij Mama en bij Papa. Maar het werd eigenlijk van kwaad tot erger want het meisje wilde echt niet meer heen en krijssen als papa er was en Mama vasthouden en het was gewoon een regel rechte ramp voor dochter en natuurlijk Papa want ja zo wil je je meisje niet ophalen. Nou in gesprek gegaan met der moeder en die zegt gewoon " dat soort dingen zeg ik niet en zou ik nooit doen, hoe durf je dat te zeggen?". Meisje geeft wel aan dat ze ons superlief en leuk vindt maar dat ze niet meer bij ons wil slapen want dan slaapt mama helemaal alleen en moet ze huilen omdat ik er niet ben! Nou je hart breekt gewoon, zo zielig dat ze gebruikt wordt door mama. Want er wordt gewoon gezegd " Ik wil liever ook niet dat je naar Papa gaat maar je moet van Papa en daar wordt mama zo verdrietig van". We hebben zovaak met dochterlief gepraat maar dit gaat gewoon zover dat we uiteindelijk besloten hebben om aan haar wensen te voldoen zodat ze onbezorgd kind kan zijn zonder zich continu schuldig te voelen naar "Mama" toe. Maar goed het wordt dus van kwaad tot erger en ben bang dat we haar straks helemaal niet meer zien.
moeilijk hoor! hier hebben wij ook het idee dat er dingen ingepraat worden. ook 1 keer een situatie gehad dat stiefdochter niet hierheen wilde en dat papa haar kwam halen en ze helemaal over de rooie ging ( meisje had de hele week de avondvierdaagse gelopen en nog naar de kermis geweest dus die was bekaf) de volgende dag kwam ze wel gelukkig. het is heel erg moeilijk om mee om te gaan, en ik wou dat ik de gouden tip voor je had maar helaas. blijf wel zeggen dat je haar lief vind en dat ze heel welkom is bij jullie en gewoon blijven proberen.
Volgens mij kun je hier zelfs voor naar de rechter stappen of dit via amk regelen. Het klinkt heel extreem om dat te doen maar waar de moeder mee bezig is is 'oudervervreemding' en dat is, hoe onschuldig het misschien lijkt, kindermishandeling. Het is gebleken dat kinderen hier uiteindelijk emotioneel heel zwaar onder lijden, ook al lijken ze nu duidelijk te kiezen voor 1 ouder, het is niet iets waar ze zich zelf prettig bij voelen. Later komen hier de problemen van bij kinderen zelf. Praat desnoods eerst met een pedagoge hierover. Als je maar beseft dat dit een bekend probleem is en niet iets wat slechts vervelend is voor papa.
Pfff moeilijk he dit soort dingen, hier twee stiefzoons waarvan de oudste die verstandelijk gehandicapt is ook enorm aan zijn moeder hangt. Nu is de situatie heel anders omdat oudste zs uit huis geplaatst is en in een instelling verblijft, de weekenden mag hij om en om naar zijn moeder en ons. Hij is liever bij zijn moeder en toen hij nog bij haar woonde was het ook altijd drama als hij naar ons "moest" maar nu is de keuze makkelijk: Hij gaat naar ons óf hij blijft in de instelling, en dat wil hij niet. Dus halen wij hem om het weekend op maar dat verloopt alles behalve soepel en hij huilt vaak omdat hij naar mama wil enz, om over zijn woedeaanvallen en weglopen nog maar te zwijgen (komt ook door zijn beperkingen) Geen idee wat ik ermee aan moet, enige optie is hem niet meer halen omdat dit voor niemand leuk is maar dan is manlief hem echt helemaal kwijt. Met jongste stiefzoon is het net andersom, die wil liever bij ons zijn en huilde dit weekend toen mama bijna kwam dat hij niet zolang naar zijn mama wilde omdat hij ons en zijn zusje dan zo mist (hij is om het weekend bij ons). Ik heb gezegd dat ik hem begreep en dat zijn zusje en wij hem ook heel erg missen maar dat hij nu eenmaal bij mama woont en we er niets aan kunnen veranderen, mama wil ook graag voor hem zorgen. In jou geval zou ik de kleine meid iig niet meer voortijdig terugbrengen, dit gaat zeker weten tegen jullie gebruikt worden. Vraag mediation aan of maak idd een melding bij jeugdzorg/de huisarts/amk. Moeder bespeelt het arme meisje enorm en daar gaat ze nog veel problemen mee krijgen in de toekomst.
Ik ben zelf de 'ex' en hoe moeilijk en vreselijk ik het ook vond als de kids naar papa en de nieuwe vriendin moesten (een hele week zelfs want wij hebben co-ouderschap), ik heb ze altijd gestimuleerd om te gaan omdat ik het belangrijk vind dat ze ook een goeie band houden met papa. En ja, ook m'n zoon hing wel eens aan m'n broek omdat ie niet naar papa wilde en natuurlijk breekt je hart dan maar als je daar aan toegeeft wordt het alleen maar erger voor het kind zelf. Het is een schande dat ze zo zielig doet naar haar dochtertje! Ik hoop op een snelle oplossing voor jullie...
Eens, mijn moeder heeft zich ook op deze manier opgesteld en ik heb me heel vaak schuldig gevoeld als ik bij mijn vader was. En ik kan je vertellen dat dat echt geen prettig gevoel is als kind zijnde.
Dit klinkt zoooo bekend. Wij hebben vandaag toevallig een melding gemaakt bij het AMK. En morgen vraagt onze advocaat een rechtzaak aan.
Jeetje Onje wat vervelend zeg. Wij hebben nu een mail gestuurd (aangezien ze niet in staat was tot een normaal volwassen gesprek) en gezegd dat het op deze manier niet langer kan. We hebben haar geprobeerd uit te leggen dat wij het beste willen voor Miepie en dat het ons op deze manier wel moeilijk gemaakt wordt. Madam wilde hier niets van weten en alle verwijten weer onze kant uit. We hebben zoiezo besloten om miepie niet meer terug te brengen als ze daarom vraagt, hoe moeilijk dit ook is! Wij willen onze dochter ook blijven zien en kunnen genieten van haar dus de regeling blijft zoals hij is en ook de vakanties gaan 50/50 aangezien mevrouw geen medewerking wil verlenen aan een andere omgangsregeling. Wij hebben ook aangegeven dat wat zij doet valt onder kindermishandeling en dat ze haar dochter hier alleen maar verdriet mee doet!! In haar mails zegt ze open te staan tot een gesprek maar alleen op haar voorwaarden en bij haar thuis zonder mediation of iets. Mijn man heeft hier geen zin in aangezien ze de vorige keren ook alles verdraait heeft en wil er nu een vertrouwens persoon bij hebben maar helaas gaat het gesprek dan niet plaatsvinden en wordt er niks veranderd. Blijft een hopeloos vooruitzicht. Sterkte voor iedereen die in het zelfde schuitje zitten. Liefs,