Al dagen rommelt het wat van menstruatiepijn tot steek. Nu merk ik dat het herkenbare gevoel van een wee op komt zetten ik in de stress schiet. Ik had gelijk het gevoel van Neeee, help!!!!! Oja bah ik herken het weer dat rot weeeige gevoel!!! Mijn hart klopte in mijn keel. Nu heb ik 3 bevallingen overleefd, waarvan de eerste 2 erg heftig. En snap dat deze er ook uit moet. Maar heb er zo ontzettend geen zin in. Sorry voor mijn gezeur, maar misschien herkenbaar voor sommigen?
Ik heb juist het tegenovergestelde... Ben zwanger van de eerste en realiseer me echt wel dat de bevalling pijn gaat doen. Maar ik heb het nou wel een beetje gehad met het zwanger zijn, ik verlang naar m'n kleine meisje in m'n armen
Kan ik me voorstellen, je weet niet wat gaat komen. Elke vrouw en bevalling is weer anders en het valt vast mee voor jou Ik ken mijn lijf en de heftigheid nu ondertussen. Maar ik verheug me inderdaad ook op ons kindje, daar houd ik me aan vast!
Hier ook een beetje een dubbel gevoel. Ben helemaal klaar met alle kwalen, maar als ik eraan denk dat ik moet bevallen..brr..
Als ik al die voorweeen krijg en die ook echt pijn doen word ik ook zenuwachtig k heb ook een heel dubbel gevoel de ene kant wil ik zo graag dat het dan doorgaat zetten en aan de andere kant denk ik omg ik wil nu echt niet.. heel dubbel haha ik zit dan ook met de hart in me keel .. maar denk toch meer omdat ik wil weten of het dan nu echt doorgaat zetten en daardoor zenuwachtig word..
OK herken dit helemaal!! Ik liep al tijden rond met een heel relaxed gevoel voor de bevalling, tot ik een paar nachten terug opeens een paar krampen had. Toen had ik echt ineens zoiets van IEKS het gaat echt pijn doen. Net of ik dat vergeten was ofzo...
Heel herkenbaar.. Khad de hele zwangerschap een relaxed gevoel.. Zo van jaa het moet toch gebeuren en ja het gaat pijn doen maar jaa komt wel goed.. Tot ik een week of 39 zwanger was en dacht shit.. Gaat zooo niet fijn zijn Wilde zo graag bevallen want mn lijf was er zo klaar mee, maar bij krampjes dacht ik shit Wacht nog maar ff haha.. Vorige bevalling 21 uur over gedaan 70 minuten persen.. Alles ging goed dus niet eens een horrorbevalling gehad.. Ben uiteindelijk ingeleid en bij het breken van mijn vliezen was ik nog relaxed.. Toen de wee opwekkers erop gingen werd ik ook behoorlijk nerveus.. Uiteindelijk een hele andere bevalling gehad dan de eerste.. Super snel (5 uur en 5 min persen) en daardoor behoorlijk heftig maar zeg nu al dat ik het zo nog eens zou doen
Dat had ik ook ! Wat scheelde is dat ik me verdiepte in hypnobirthing en een badbevalling is heaven ! Komt goed meid positief blijven anders doet t alleen maar meer pijn...
Heel herkenbaar! En dan de herinnering aan pijn en het gevoel van geen controle hebben vind ik ook nogal een domper maar ben wel heel blij als ik weer in niet-zwangere staat ben Succes en het is voorbij voor je het weet. X
Zo herkenbaar. Ik krijg zo me keizersnede maar ben opeens bang. Het is niet eens me eerste mar me 3e. Maar ja wat al is gezegd baby moet er uit hahaha
Ik weet niet hoe ik me ga voelen als het zo ver is, maar tot nu toe geen schrik voor de bevalling. Heb dan ook een hele snelle bevalling gehad. 5 x persen waarvan 2x verkeerd geperst en 3x goed en het hij was er. Op een paar minuten dus. Wel serieus heel het ziekenhuis bijeen gevloekt. Ik wist niet dat ik zoveel scheldwoorden kende in het spaans....
Herkenbaar. Ene kant denk ik dat er al genoeg voor mij zijn gegaan waar het goed ging en andere kant vind ik het eng en spannend. Ook omdat je niet in de hand hebt wanneer het precies gaat gebeuren. Je weet niet wat er komen gaat, enige wat je weet, of denkt te weten, is dat het pijn gaat doen, maar hoeveel? Dat het lang kan duren, maar hoe lang? En je niet weet hoe het allemaal gaat gebeuren. Over je heen laten komen en ondergaan denk ik dan. Maar ja dat is makkelijker gezegd.
Fijn zeg dit topic want het is herkenbaar! Aan de ene kant denk ik nu het dichterbij komt ah joh, alle vrouwen kunnen het en ik ook komt vast goed. Maar andere kant: het is onbekend, oncontroleerbaar en het schijnt veel pijn te doen (maar hoéveel?) dus dan denk ik weer. Oh nee bah!! Nieuwsgierig en een beetje bang tegelijk dus!
Ja hoor, herkenbaar. Zeker nu ik me helemaal niet zo lekker voel mentaal gezien, en ik me niet echt kan voorbereiden...
Het is mijn eerste dus ik heb geen idee. Ik houd me maar vast aan de opmerking van mijn moeder: ik krijg liever een kindje dan dat ik naar de kaakchirurg moet . Hopelijk ga ik haar die opmerking achteraf niet om haar oren slaan haha. Ik ben voorlopig nog gewoon erg benieuwd.
Haha leuk alle reacties! Misschien ben ik het nog net niet zat genoeg.... Nog twee weekjes dan zal ik wel verlangen naar de "verlossing".
Nou meid ik deel je gevoel. Lig al tijden wakker van de voorweeen maar zelf t idee dat t niet doorzet vanwege de angst. Ik ben echt wel bang voor de bevalling.
Herkenbaar! Na een tweede horror bevalling kwam onze derde twee weken overtijd. Volgens mij heb ik het ook tegengehouden door mijn angst. En toch ging die derde heel vlot en goed.