Mijn zoontje van 5,5 is uitgenodigd voor een kinderfeestje en ik zit hier een beetje mee in m'n maag. Ze gaan een hele dag met 6 kindjes naar een pretpark dat ongeveer 40 minuten met de auto hier vandaan ligt. Er zal daar ook gezwommen worden (in een ondiep kinderbadje). Ik gun mijn zoontje een leuke dag en vind het heel sneu voor een jarig kindje als uitgenodigde kindjes niet op een feestje komen, maar ik heb hier echt helemaal geen lekker gevoel bij. Ik vind het ten eerste echt een behoorlijk stuk in de auto bij mensen die ik helemaal niet goed ken. Ze hebben wel keurig om een kinderzitje gevraagd. Dan is het ook nog eens vrij ver weg en een hele dag lang. En wordt er dus gezommen met een groepje kleuters. In ondiep water, dat wel, maar het idee dat ik er zelf geen toezicht op kan houden zit me niet lekker. Mijn zoontje vindt het aan de ene kant leuk, maar aan de andere kant eng, dus die gaat nog een beetje heen en weer tussen wel gaan/niet gaan. Dat heeft hij wel vaker met dit soort dingen, en meestal vindt hij het uiteindelijk erg leuk, dus ik heb in principe al gezegd dat hij mee zal gaan. Maar het zit me dwars en ik twijfel nog steeds of ik het niet toch nog af moet zeggen... Wat zouden jullie doen? En is het raar dat ik dit een beetje een vreemd feestje vind op deze leeftijd? Ongetwijfeld hartstikke goed bedoeld natuurlijk, maar jeetje, je kind een hele dag meegeven aan mensen die je helemaal niet zo goed kent... Ik vind het nogal wat.
De mijne zijn nog niet zo oud, maar ik kan me wel zo voorstellen dat ik er mij ook niet zo prettig bij zou voelen. Zijn de ouders wel capabel volgens jou? Ik zou in ieder geval uitspreken dat je het spannend vind.
Ik heb ook een zoon van die leeftijd en ik zou er zelf geen problemen mee hebben. Als hij zelf zou willen gaan en de betreffende ouders zijn in mijn ogen (voor zover dat dan in te schatten is) geschikt, zou ik zelf het probleem niet zien. Wat is precies je angst?
Ik snap je bedenkingen, maar ik zou om die reden mijn zoontje niet een feestje ontzeggen. Mijn zoontje (toen ook ca. 5,5) had een kinderfeestje waarbij ze van 10.30 tot 17.30 uur naar een indoor speeltuin gingen. Ik had er ook wel een beetje buikpijn van. Zo lang en hij ging met kinderen waarvan hij alleen de jarige kende, de rest niet. Toen kreeg ik om 17.30 uur ook nog een appje dat ze nog wat langer bleven want ze hadden het zo leuk. Maar toen zoontje thuiskwam, hij had het zó leuk gehad! Hij had allemaal dingen gedaan die hij van mij echt niet had gemogen (zoals in de botsauto's), maar hij heeft de tijd van zijn leven gehad daar. Ik denk dat je je moet afvragen wat er daadwerkelijk kan gebeuren. En m.i. is dat niet zoveel. Ze gaan in een peuterbad, dus verdrinken zal vast niet gebeuren en ze gaan een eindje weg, maar wat is daar het risico van? Een ongeluk kan ook op een ritje van 20 minuten gebeuren.
Ik vind het gewoon erg ver en erg lang om mijn kind 'uit te lenen' aan mensen die ik echt helemaal niet ken. De moeder ken ik een heel klein beetje van school, maar niet goed en ik kan dus helemaal njet inschatten of ze capabel zijn. Vast wel, ze hebben zelf ook kinderen, maar moet ik daar dan maar op gokken? Dat voelt niet lekker. Ik vind het gewoon echt een beetje jammer dat het gelijk zo groot en zo veel is. Alle andere kinderfeestjes zijn redelijk in de buurt en een dagdeel. Ik weet niet wat voor auto ze hebben en wat hun rijstijl is. Ik weet niet hoe ze om gaan met wegrennende jochies, kindjes die misschien heimwee krijgen tijdens zo'n lange dag, enzv. Natuurlijk geloof ik absoluut dat de beste mensen niets dan goede bedoelingen hebben, maar ik weet niet of ik dat voldoende vind. Ik zou het alleen echt heel zielig vinden voor de jarige om af te zeggen...
Ik zou het ook eng vinden en de hele dag kniezend op mijn telefoon kijken, maar ik zou mijn kind wel laten gaan. 40 minuten is niet onwijs dichtbij, maar ik vind het ook niet te ver. Het zou in mijn besluitvorming nog wel evt mee kunnen spelen hoe capabel ik de ouders acht.
Ik zou er precies zo tegen aan kijken als jij, EdN. Misschien inderdaad kijken of je je zorgen met de ouders kunt bespreken? Wie weet is een deel van je zorgen daarna weg? En zo niet, dan is dat misschien ook een teken?
Neem contact op met de moeder en bespreek je zorgen. Waarschijnlijk voel je je dan al beter. Vraag ook hoeveel begeleiders er mee gaan. Misschien neemt ze wel hulp mee. En mocht je het echt niet vertrouwen: wellicht kun je voorstellen om mee te gaan om te helpen?
Allereerst vind ik het echt belachelijk om voor een kleuterfeestje een feest van een dag lang te vieren en dan naar een pretpark te gaan. Naar mijn idee moet het steeds duurder en gekker. Ik zou ook eerst nagaan hoeveel volwassenen er als begeleiding meegaan en desnoods voor stellen om zelf mee te gaan (mijn zoon is een wegloper en ziet nergens gevaar, dus ik zou doodsangsten uitstaan als hij mee zou gaan met mensen die ik niet ken en die hem niet goed kennen). En wat is er mis met een feestje van 2-3 uur in een kinderboerderij/speeltuin in de buurt? Het zijn kleuters!
Ik snap dat het spannend voor je is! Toen wij het eerste kinderfeestje gaven waren er ook enkele moeders die het heel spannend vonden om hun kindje mee te laten gaan (was een dagdeel in een indoor speeltuin). Ik heb die moeders toen even geappt met een fotootje van hun kindje om te laten zien hoe leuk ze het hadden en dat vonden ze echt een geruststelling. Misschien dat je dat nog even kan overleggen met de betreffende ouders, of ze even iets willen laten horen hoe het gaat? Als je het echt niet vertrouwt, moet je het denk ik niet doen. Als je echter denkt dat het je moederhart is die zich vooral zorgen maakt omdat jij het vooral spannend vindt terwijl er niet echt 'gevaar' is, zou ik proberen om je zoon toch te laten gaan. Dan zou het namelijk ook een positieve ervaring kunnen worden in loslaten en zou je kunnen ervaren dat je zoontje best klaar is voor deze stap wat je weer vertrouwen geeft voor de toekomst.
Mee eens. Eventueel bij t afgeven van je zoontje even zeggen dat je het spannend vind en graag een appje wilt als ze veilig zijn aangekomen. Misschien krijg je dan wel een leuke foto update van je zoon.
Ik zou het zwemgedeelte spannend vinden. Maar ik weet van mezelf dat ik daarin sneller ongerust ben. Ik zou het wel een fijn idee vinden dat ze een autostoeltje gevraagd hebben. Ik zou anders gewoon even de ouders vragen waarover je twijfelt. Hopelijk ben je dan een stukje geruster.
O ja ik vind het echt wel knap van je dat ondanks je twijfels en angst je wel tegen hem zegt dat hij mag gaan.
Hier bij het feestje van de jongste ook een moeder die het super spannend vond. Dat vind ik begrijpelijk en we hebben dus ook gekeken hoe het voor haar en haar dochter ook leuk kon zijn. Zo is ze hier ervoor samen met haar dochter bij ons geweest, om ons beter te leren kennen (de moeder mij dus voornamelijk ). En had de vader van het meisje vrij genomen om haar eventueel op te halen als het nodig was. Ik heb moeder geappt met een fototje (en moeder appte mij ook om te vragen hoe het ging ). Enz. Maar dat was een feestje van 2,5 uur na schooltijd bij ons thuis. In mijn ogen echt anders dan een dag verder weg op een plek waar ook nog veel water is... Ik ben wat dat betreft misschien een zeikerd, maar water hoeft niet diep te zijn om het mis te laten gaan. En ja, natuurlijk zijn er mensen in de buurt, enz., maar ik vind het toch geen fijn idee...
Ik zou alleen mijn twijfels hebben bij het zwemmen. Is er ook een diep zwembad bij/naast het kleuterbad? Zo ja, dan zou ik toch aan de ouders vragen hoe ze het toezicht bij het zwemmen gaan regelen.
Mijn grootste zorg is toch vooral de autorit, het is een heel druk stuk verkeer en ik laat in principe mijn kinderen nooit met iemand anders meerijden, tenzij ik echt weet dat jet verantwoordelijke mensen zijn. Zou het heel erg beledigend en vreemd zijn om voor te stellen dat ik hem zelf haal en breng...? Het zwemmen en toezicht daar vind ik spannend, maar durf ik wel los te laten, ze zijn met 3 volwassenen op 5 kindjes en het kinderbad schijnt echt apart van het diepe te zijn.