Sorry, ik zie je reactie nu pas. Elke regio heeft een "onderwijs begeleidingsdienst". Dat heet niet overal hetzelfde, maar het komt er altijd op neer dat er een organisatie is waar scholen terecht kunnen voor begeleiding en advies. Zo dienst kan een studiedag organiseren voor een heel team over bijvoorbeeld een nieuwe manier om les te geven. Maar ze kunnen ook een leerkracht begeleiden waar het in de klas niet zo lekker loopt. Als er problemen zijn met een leerling, kan de onderwijsbegeleidingsdienst ook langs komen. Dat heet "consultatie". Je moet dan als leerkracht beschrijven tegen welke problemen je aanloopt met een kind en wat je zelf al hebt geprobeerd om het op te lossen. De consultatiegever kan je dan advies geven over dingen die je zelf nog kunt doen. Ze kunnen ook een keer in de klas komen kijken naar het kind. En ze kunnen het advies geven een kind te laten testen. Voordat er iets gebeurt, wordt er natuurlijk altijd eerst met de ouders overlegd.
tupp,bedankt voor de toelichting. Hier is geen sprake van geweest(consultatie), althans dit hebben ze niet met mij besproken en ik mag aannemen dat ze dit niet doen zonder mede weten van een ouder? Ben je van Belgie of van Nederland?
Ik ben een Nederlandse juf. In principe wordt consultatie niet gedaan zonder medeweten van de ouders. Bij ons in ieder geval niet. Ik geloof niet dat we er echt toestemming voor nodig hebben, ik heb er in ieder geval nooit een handtekening voor hoeven vragen. Maar we kondigen het aan en bespreken natuurlijk met de ouders welke adviezen we hebben gekregen en wat eventuee vervolgstappen zijn. Voor onderzoek of observatie. (door een externe) is trouwens wel altijd schriftelijke toestemming nodig!
Het enige wat mij te binnen schiet is wat willen ze toetsen dan ? Hier ging Mr K vorig jaar voor het eerst naar school (groep 1). Al snel werd duidelijk dat hij in de klas ander gedrag vertoonde dan dat hij thuis deed. We hebben verschilllende gesprekken gehad op school en hij is geobserveerd door de ib-er en later door nog een andere persoon. Daaruit bleek duidelijk dat hij zich echt niet op zijn plek voelde, hij eigenlijk constant zoekende was, aan echolalie deed (napraten dus) , hele andere intresses had dan zijn leeftijdsgenoten, cognitief erg sterk was terwijl hij motorisch erg klungelig is en hij bijna niet speelt. Ondertussen werd er besloten (samen met ons) dat we het beste zijn zwakkere kanten konden gaan stimuleren. Resultaat, Mr K leerde zichzelf maar lezen omdat hij zich verveelde. Dus weer met elkaar om de tafel, hij werd verdacht van partiële hoogbegaaftheid en hun denken dat er ook sprake is van een autistische stoornis. In het eerste kunnen wij ons vinden, in het laatste niet. Samen besloten om hem te geven wat hij zoekt en dus start meneertje dit schooljaar niet in Groep 2 maar gaat hij door naar groep 3 (mag hij eindelijk leren lezen, schrijven en rekenen) En september wordt hij geobserveert door een psychologe die gespecialiseerd is in hoogbegaaftheid en mag hij 2 middagen met haar doorbrengen zodat ze een iq test af kan nemen. Als er echt sprake is van een autisme dan neem ik aan dat zij dat ook wel zal zien.
Toch denk ik dat de afwezigheid van een peuterspeelzaal/KDV wel degelijk van invloed kan zijn. Je dochtertje heeft daarom de eerste 4 jaar van haar leven weinig te maken gehad met andere volwassenen waar ze naar diende te luisteren. Nu ging ze opeens van haar veilige thuisomgeving naar een "grote" basisschool met veel andere kinderen en een andere volwassene die de regels bepaalt. Door deze volwassene wordt ze ook gecorrigeerd in het geval van ongewenst gedrag, moet ze op bepaalde momenten stil zitten, etc. Ik kan me voorstellen dat die overgang enorm is en dat dat voor sommige kinderen gewoon te veel is. Waardoor ze dus dicht klapt en op school ander gedrag vertoont dan thuis. Ik heb er verder geen ervaring mee (mijn kinderen gaan nog niet naar de basisschool en vertonen op het KDV gewoon normaal gedrag), maar ik denk dat specialistisch hulp welkom is. Ik neem aan dat het in het belang van je dochter is als zij zich prettig voelt op school. Het bepaalt nu voor een groot deel haar leven en verdere ontwikkeling namelijk.
En daar wringt de schoen momenteel. Uiteraard wil ik het beste voor haar,immers ik wil dat ze met plezier naar school gaat en dat ze lekker meedoet met de rest. Echter waar ik moeite mee heb is dat ik mijn dochter niet onnodig wil onderwerpen aan allerlei onzerzoeken. Mijn gevoel zegt dat ze gewoon wat tijd nodig heeft. Wat is nu wijsheid? p.s. bedankt voor jullie reactie
dan zou ik haar idd wat tijd geven! Wel zou ik vanuit thuis proberen om haar wat zelfverzekerder te krijgen in de schoolsituatie. heeft ze al een vriendinnetje in de klas? samen thuis laten spelen ofzo zodat ze zich gesteund voelt in de klas? k weet ook niet zo goed hoe precies, maar k zou mijn dochter in zo'n situatie graag willen ondersteunen zover als mogelijk is. zou er iets kunnen zijn wat het contact met de juf verbeterd? dat kan je natuurlijk ook bespreekbaar maken met de juf zelf. wie weet heeft zij ook nog wel tips, ondanks dat ze graag wil dat je dochter onderzocht wordt. en ja, die observatie in de klas lijkt me zeker een hele goede zet. een onafhankelijk iemand (de juf heeft toch haar mening al gevormd) die met open ogen naar je kind kijkt! veel succes, moeilijke situatie hoor!
Misschien kun je zelf contact opnemen met een kinderpsycholoog en tips vragen? Ik kan begrijpen dat je bang bent dat ze aan allerlei onderzoeken wordt onderworpen als je akkoord gaat met verder onderzoek vanuit de school. Aan de andere kant heeft ze misschien wel meer begeleiding nodig en vind ik niet dat je kunt afwachten. Straks verergert het probleem alleen maar.
Kun je niet informeren wat ze precies voor onderzoeken gaan doen? Dan kun je ook beter beslissen wat het beste is. Als ze er zelf niks van merkt... Is het wellicht makkelijker beslissen.
Hoi, dank je wel voor je reactie. Inderdaad,tijd is wat ze nodig heeft (als ik mijn mijn moeder instinct mag geloven) De scholen zijn weer begonnen en ik merk al verandering. Ze is opgewekt,vrolijk en durft meer contacten te leggen. Ook verteld ze thuis veeeel meer ronduit wat ze zoal gedaan heeft op school Het doet me goed om haar zo opgewekt te zien rondhuppelen op het schoolplein. Ik heb binnenkort een afspraak op school en dan zullen we alles bespreken.
Dat is zeker een optie en het overwegen waard. Dank je wel voor je reactie Het "probleem" is dat ik niets merk aan haar (zowel thuis als elders) Enkel op school gedroeg ze zich zo (aldus de juf) Uiteraard wil ik het beste voor haar en ik zal never nooit willen dat de situatie verergert. Het is gewoon mijn moedergevoel wat zegt: ze heeft tijd nodig! Ik merk nu al verschil sinds ze weer is begonnen
Exact,ook mijn gedachte. Aangezien ze net naar groep 2 is doorgestroomd wil ik het even aankijken. Ik ben blij dat ze nu veel lekkerder in haar vel zit (op school), althans die indruk wekt ze.
Mja hier nog geen kleuter dus ben er niet zo in thuis.. Maar kan me voorstellen dat je je kind er vooral niks van wil laten merken voorlopig. Zeker als je zelf niet helemaal bent overtuigt van de noodzaak. En wat dat betreft hebben jullie als ouders toch echt het laatste woord.