Nee ze ligt op een grote babykamer en met deze klachten doen ze dat niet. Maar de verpleegkundige zag het nu ook. Ze had nl in mijn afwezigheid nog gespuugd terwijl ze de fles om 15u gehad en ik was om 18.15u weg. Zij dacht eerst krampjes maar ik vond dat niet en ze kwam er op terug. Dat het shoppen met de beentjes door het zuur kwam. Morgen maar eens zelf met de kinderarts praten! Lullig voor Luna maar ik ben blij dat ze het nu laat zien. Niet dat je straks weer thuis bent en je begint weer opnieuw.
Bij ons is de nexium ook na een week 2-3 opgehoogd. Ik kon ook meteen het verschil ruiken. Eerst zuur en met genoeg nexium rook het naar melk. Mijn zoontje was wel al ouder, 12 weken ongeveer toen hij begon. Het huilen de weken er voor kwam vooral door zijn liesbreuk. Heel veel succes, hopelijk komt er een oplossing
he jakkie, zo ging het bij ons ook. Je hebt echt het gevoel dat je wat moet bewijzen he! Zowat ten koste van je kindje, zo voelde het voor mij. Laat ze anders proberen de omeprazol om te zetten in nexium, dat hielp bij ons echt veel beter. Sterkte meid en blijf sterk.
Ja ik moet weer vechten voor mijn gevoel. .. en ik moet overdag veel bij haar zijn want ik voel me echt schuldig als ik haar alleen laat. Want ik vind laten huilen niet kunnen. Ik heb echt het gevoel dat de omeprazol wel wàt doet maar dat gedurende de dag het uit werkt ofzo.
Oh meis, het zit je niet mee. Idd op je strepen staan en ook je man. Jij als moeder weet het echt het beste. En je doet het super. Hopelijk slaap jij een beetje bij en mag het snel beter gaan met Luna. Dikke knuffel voor jullie en suc6 met het gesprek met de kinderarts
Frannie, volgens mij zitten we in hetzelfde ziekenhuis! Volgens mij heb jij vanmorgen met mijn schoonmoeder gesproken (in de sprankel). Herkende je verhaal en de namen. Vervelend dat het zo gaat mar wel fijn dat ze het probleem nu wel heeft laten zien aan de verpleging. Wie weet treffen we elkaar nog eens!
Gewoon blijven slapen hoor. Niet uit het oog verliezen. Heb er zoveel slechte ervaringen mee dat ze hoog of laag konden springen maar ik bleef. En op zaal slapen is ook geen probleem.
Ik vind het vreemd dat je niet mag blijven. Ik mocht altijd (gelukkig na de eerste weken maar 2x voorgekomen...) blijven slapen, op de babyafdeling en ouders van oudere kindjes ook altijd. Het zal wel het beleid van het ziekenhuis zijn. Hoe gaat het vandaag?
Haha! Zou kunnen ja! Heb jij ook een meisje? Ik ga zo meteen weer voor de fles van 15u. Wij zitten in de kamer naast de couveusekamer
Luna is heel rustig en slaapt goed. Kinderarts legde uit dat de omeprazol een spiegel heeft in het bloed en het niet kan dat het helemaal uitgewerkt is. Het huilen om dezelfde tijd lijkt toch gewoon bij haar te horen. En ik liep/loop op mijn tandvlees en ws was het wel deels een wisselwerking. De man met de hamer zoals Maria999 al een keer zei zou komen en denk dat hij er nu is. Dus ik moet terugslaan en dit serieus nemen voor mezelf. Morgen gaat de pedagogisch medewerker mij filmen tijdens de verzorging en voeding en dan samen terugkijken. Wie weet dat ik toch signalen mis of verkeerd interpreteer. .... Ik ben ook erg emotioneel elke keer en kan zo huilen. Maar ja. Iedereen begrijpt dat het niet niks is allemaal en dat het er een keertje uit moet. Hebben jullie zelf hulp gekregen? Zou ik dat moeten doen?
Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan met de pedagogisch medewerker. Wel lastig dat je geen oplossing hebt nu denk Ik. Ik zit in de couveusekamer. Ons zoontje ligt daar. We hebben nog een dochter van 3. Die was daarstraks met oma bij de speelkamer. Ik vond de certificaten van de who en afgelopen weekend over op elektronisch patiënten dossier al wel toevallig. Hihi.
Haha ik zit nu in de andere kamer te wachten tot mijn schatje wakker wordt. Ik vind het wel leuk om je te ontmoeten hoor!
Ik moet het bij mezelf zoeken dus ik zal hier vragen of ze misschien via het ziekenhuis iemand weten. Ik moet het kwijt ben ik nu achter en kan het niet zonder een professioneel iemand. Luna is echt rustig en slaapt al sinds ik haar om 11.30u in bed heb gelegd.
Och jeetje Frannie! Heb niet altijd gelegenheid om te reageren, maar volg je verhaal wel en denk aan je! Je verhaal lijkt zo op ons verhaal wat wij met onze eerste hebben gehad ! Ik heb idd hulp gezocht op een gegeven moment ( op aandringen van een collega van me die Nicu nurse is )! Zij vertelde dat je het anders nooit helemaal kwijtraakt . Dat wilde ik niet, ik wilde ervan af om me schuldig te voelen ( waarom kan ze niet uit de borst drinken ) en wilde af van het onzekere gevoel en angst voor de toekomst ( wat als ze niet goed mee kan komen later, gepest wordt omdat ze zo klein is etc.) Het heeft mij heel erg veel goed gedaan, misschien wel het beste wat ik gedaan heb achteraf... Wel heel veel sterkte, maar laat af en toe ook alles los, je kunt niet blijven vechten, de boog kan niet altijd gespannen staan, neem ook rust voor jezelf! Dikke digiknuf!
Ha Fran, hulp is nooit weg, maar ik heb het nooit gehad en het is helemaal goed gekomen. Dus als je er behoefte aan hebt: doen. Heb je er geen behoefte aan, doe het dan vooral niet. Filmpje: prima. Is nooit weg. Maar zo te horen, zit je nu in het 'protocol huilbaby'. Net als wij toen. Dat van die omeprazolspiegel is een leuk verhaal, maar als de dosering te laag is, dan blijft die spiegel ook niet op peil. Er is echt weinig kennis bij veel artsen die met reflux te maken krijgen, en wat ik al zei, het wordt in de regel ernstig onderschat. Ik heb dat Refluxboek van Lampe nog. Zal ik het je opsturen? Ik had het de eerste maanden niet, en bij mij vielen een hele hoop kwartjes toen ik dat gelezen had en toen liet ik me niets meer wijsmaken. Heel goed dat je haar niet laat huilen, dat gebeurt in het ziekenhuis namelijk wel. Kan ook niet anders met zo weinig personeel, maar het hoort ook bij het 'protocol huilbaby'. 'Gecontroleerd laten huilen' heet dat. A la 'Rita Blom'. Daar ben ik ook helemaal niet van. Laten huilen heeft bij ons kind nog nooit gewerkt. Ze kan zichzelf niet troosten. Nog steeds niet. Mijn gevoel is dat dat door de prille ziekenhuisperiode komt. Sterkte.
Als je dat wilt doen maria graag! Ik hou haar in de gaten hoor en ik sta zo weer bij de kinderarts op de stoep. Maar nu kan ik er niet omheen hoe ze het doet.... Ik heb er wel behoefte aan ik kom met mijn eigen kring niet ver genoeg. Morgen de huisarts maar eens bellen.