Hoi meiden, Voor ons is het allemaal een klein beetje nieuw dus ik hoop dat er mensen zijn met ervaringen. Toen ik klein was ben ik 5 keer geopereerd aan mijn ogen om ze recht te zetten. Voor de eerste operatie heb ik ook een tijdje met een afgeplakt oog gelopen. Maar nu lijkt ons zoontje hetzelfde te hebben . Zijn linkeroogje staat te ver naar binnen. Ik zie het zelf nu de laatste vier/vijf maanden. Anderen viel het niet zo op, maar de laatste maand hoorde ik het ook van anderen. Daarom zijn we gisteren naar de huisarts geweest en krijgt Sam een verwijzing voor de oogarts. De huisarts zag het ook meteen... Wie heeft hier ervaring mee? Ik heb begrepen dat Sam eerst naar de optometrist moet en daarna naar de oogarts. Op 29 september kunnen we terecht! Ik vind het best wel spannend moet ik zeggen... . Ik hoop dat er mensen zijn die hier ook ervaring mee hebben. Hoe ging dit bij jullie? Wat waren de plannen en acties van de oogarts? Kortom: nieuwsgierig! Bedankt alvast! Josien
Aaron heeft een naar buiten draaiend oog. De spieren zijn te slap. Wij zijn naar een orthoptist geweest. De eerste keer was om inderdaad vast te stellen dat er sprake is van een oogafwijking/aandoening. Klinkt zo zwaar gelijk. Wij hebben toen te horen gekregen dat het wegdraaien niet gelijk wil zeggen dat het oog ook lui is, maar wel de kans er op heel groot is. Toen we er voor het eerst kwamen was Aaron net 1,5. Afgelopen juli zijn we voor een 2e afspraak gegaan om te kijken of het nog steeds zo was, of het verergerd was e.d. Tijdens die afspraak is er gemeten hoe groot de afwijking was. Hier was dat 10%. Voor volgende maand hebben we een afspraak staan waarin gemeten wordt wat de sterkte van de ogen is. Naar gelang van dat resultaat wordt besloten of er afgeplakt moet worden om het oog te corrigeren, of er misschien zelfs al een bril nodig is. Voor dat onderzoek moeten we 3 dagen druppelen trouwens. Ons is in ieder geval verteld dat het scheel kijken misschien wel te corrigeren is door het afplakken, maar de enige mogelijkheid om het echt helemaal weg te krijgen een operatie is. Nu heeft Aaron het alleen als hij moe is of staart dat het opvalt dus wij willen sowieso geen operatie ervoor. Mocht het nou veel erger worden en zou hij er mee gepest gaan worden dan willen we wel de operatie om de cosmetische reden. Als het oog trouwens heel erg wegdraait kan er ook pijn ontstaan en dat is ook een reden tot opereren, maar in ons geval zou een operatie puur cosmetisch zijn. En die vind ik nu dus niet aan de orde. Hopelijk heb je iets aan mijn chaotische verhaal .
De dochter van mijn werkgever is laatst aan haar oog geopereerd, zij is 3. Zij keek scheel omdat haar binneste oogspier te kort was, die hebben ze verlengt maar het fijne weet ik er eerlijk gezegd niet van. Bij haar is alles heel goed gegaan. En na een aantal dagen druppelen was ze er van af.
Bij mij zelf hebben ze mijn ogen drie jaar lang afgeplakt en moest ik oefeningen doen. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn ouders daar een heel smurfenhuis voor hadden aangeschaft met iedere keer een oefening met weer een andere smurf. Bij mij heeft het afplakken niet veel geholpen. De operaties zelf wel maar goed, dat wil ik voor Sam liever ook niet. Aan de andere kant... Ik kan me ook nog heel goed die schoolfotograaf herinneren die boos op me was omdat ik naar de koffiepot keek in plaats van naar haar camera, terwijl ik dat toch echt wel deed . Stom mens. Ik vind het daarom misschien zelf ook wel zo spannend, omdat ik het zelf heb meegemaakt. @boefjesmamma, herken jij van je zoontje ook het volgende? Sam vindt het heel spannend om over drempels heen te stappen. Thuis kent hij ze inmiddels maar op een nieuwe plek stapt hij er echt niet over zonder een handje te krijgen. Ik dacht altijd dat het gewoon niet zo'n wildebras was, maar nu ik lees dat kindjes met dit probleem vaak moeilijk diepte zien, zit ik te denken dat het misschien wel daarmee te maken heeft. Herken jij dat? Liefs Josien
Ben ook met mijn dochter onder behandeling van de orthoptist en de oogarts. Je doet er goed aan om van te voren het ziekenhuis te bellen en te vragen wat je allemaal kunt verwachten en hoe lang het duurt. Ik dacht dus voor de eerste keer eventjes te gaan. Zat ik er uiteindelijk 2,5 uur met een kind dat al lang naar bed gemoeten had, honger had en volledig over de rooie ging omdat ze totaal niet wist wat haar overkwam (prikkende druppels in haar ogen, met lampjes schijnen etc). Als ik dat van te voren geweten had, had ik het zo ingepland dat het vlak na het slaapje plaats zou vinden en had ik van te voren een boekje met haar hierover gelezen. Dan was ze een beetje voorbereid geweest.
Hoi hoi, Arja, bedankt voor je tip! We moeten er om 13.20 uur zijn en ze hebben ons gezegd dat het een dik uur gaat duren. Sam gaat daarom ook zeker 's ochtends naar bed. Want anders denk ik inderdaad dat hij daar de kiet op stelten gaat zetten... Die druppels, daar had de secretaresse het ook over. Ik kan me dat nog van mezelf herinneren. Het vergroot de pupillen, niet? Wat hebben ze verder nog allemaal gedaan bij je dochtertje? En hoe gaat het nu met haar oogjes? Liefs, Josien
die druppels ken ik wel josien, die krijg ik zelf ook altijd. (Hoge sterkte) Je gaat er wazig van zien en het prikt eventjes. Misschien wel slim om te zeggen dat hij wazig gaat zien, anders schrikt hij misschien. Geen boekjes ofzo geven, want die kan hij totaal niet lezen, beter met blokken bouwen ofzo.
Goeie tip. Ga ik doen... ik hoop dat ie het allemaal een beetje snapt. Hij is natuurlijk nog heel jong. Ik leg altijd alles uit en ze snappen meer dan je denkt maar toch... Het is allemaal maar raar voor zo'n kleintje: nog nooit in een ziekenhuis geweest en dan gaan ze meteen aan je ogen zitten te frotten... Leuk is anders.
Mijn dochter raakte helemaal overstuur en was super dwars. De orthoptist zei dat ze dat wel vaker ziet gebeuren bij kindjes die gedruppeld zijn. Omdat ze dan ineens slecht zien, hebben ze voor hun gevoel geen controle meer. Ze laten je kind naar een voorwerp kijken en halen dat voorwerp constant heen en weer en dan kijken ze naar hoe je kind dat voorwerp volgt. Ook kijken ze met een lampje. De orthoptist kijkt naar de bewegingen van het oog en meet de sterkte en de oogarts kijkt in het oog. Door een half jaar een uurtje per dag af te plakken is ze al enorm vooruit gegaan. Je kunt bij de fabrikant van de pleisters een stickervel aanvragen. Wij hebben het hier nog niet nodig gehad. Ze laat de pleisters er gewoon op zitten. Wij hebben de sensitive pleisters en nog heeft ze af en toe rode vlekken. Dus zou zeker een receptje vragen voor de pleisters voor de gevoelige huid. Het heeft trouwens wel indruk gemaakt, want de laatste keer was half augustus en nog dagelijks heeft ze het over dat ze in het ziekenhuis bij de dokter is geweest voor haar oogjes. De laatste keer ging trouwens hartstikke goed, want toen wist ze wat er ging gebeuren.