hallo dames , 1 november zijn wij bevallen van ons eerste wondertje <3 en heb een vraagje wie heeft nog meer de ervaring dat de kleine huilt bij de schoonouders op schoot of bij iemand anders en ook echt specifiek alleen bij die persoon ? ik zelf heb namelijk wel een goede band met mijn schoonmoeder dat voorop gesteld! en de kleine is ook wel een mama's kindje maar op de een of ander manier als me schoonma de kleine vast heeft gaat ze huilen en echt schreeuwen gewoon .. overstrekken en protesteren met heel haar lichaam.. echt jammer terwijl ze dat bij anderen niet zo snel heeft ze heeft wel periodes dat je merkt dat ze echt alleen mij wil en ook echt duidelijk mijn aandacht vraagt en bijna in me kruipt bij wijze van spreken ze is daarbij nu ook al 3 weken niet in orde met een luchtweg infectie helaas .. dan kan zelfs haar eigen vader haar niet troosten terwijl die ook echt wel voor haar zorgd. en oja mijn moeder kan ze dan juist weer wel heel goed om zich heen verdragen maar ik denk ook dat het is omdat onze stemmen veel op elkaar lijken wel vrouwelijk maar toch net wat zwaarder en mijn moeder kijkt heel erg goed waar ze behoefte aan heeft en is gewoon erg handig met haar terwijl ze de kleine niet perse vaker ziet als me schoonmoeder. mijn ma is ook enthousiast als ze haar ziet maar word ook wat rustiger als ze ziet dat de kleine moe word en gaapt en geeft haar dan ook de ruimte. wat mijn schoonma uit enthousiasme moeilijk vind om te doen (snap ik ook wel ) die moet dan toch weer even haar haar frutten en blijft hardop koetjiekoetjie taal tegen haar praten en rechtop houden (als ze haar vast heeft wel alleen, als ze bij mij ligt te slapen dan vraagt ze niet om vast te houden) terwijl de oogjes echt dicht vallen van moeheid etc bijvoorbeeld en heeft een redelijk hoge vrouwenstem misschien daarom? .. eerste weken na mijn bevalling heb ik wel moeite gehad met haar af te geven op de een of ander manier moest ik huilen als ik iemand anders met haar zag (bij iedereen gewoon) en daar hield iedereen wel rekening mee gelukkig en vroegen niet bij ieder bezoek of ze een flesje mochten geven en of vasthouden, maar nu ze steeds ouder word ben ik steeds wat makkelijker daarin en zegt of vraagt me schoonma bij voorbaat al dat ze de fles wilt komen geven en dat heeft ze ook al een paar keer gedaan en toen huilde ze niet zo snel als hoe ze het nu doet en word eigenlijk met loop van de tijd erger merk ik.. zelfs als ze bijna op mijn arm ligt te slapen en schoonma heel voorzichtig over haar beentje aait vertrekt dat gezichtje metteen en wil ze gaan huilen bizar gewoon! alleen zo gek dat het dan alleen bij haar is helaas. nog meer mama's met die ervaring ?
Onze derde is nu 1,5 en dol op mijn schoonmoeder. Is pas sinds een maand of 3 daarvoor huilde ze echt altijd. Zo sneu voor sm in die periode. Merkte ook dat ze er onzeker van werd en als je dan nu ziet hoe leuk ze elkaar vinden.
ja dat is hier nu ook.. want ze wilde haar de fles geven en zei ik op een beleefde manier van liever niet nu ..nu ze zo ziek is (ivm dat ze zich vaak verslikt of in ene keer geen lucht krijgt en moeilijk drinkt) gaf ik de fles nu even zelf en gaf ik de kleine na het flesje aan me sm , en ze begon te praten tegen de kleine en vertrok dat gezichtje al dus ik zei kom anders naast mij zitten zodat ze goed naar de tv kan kijken (word ze altijd rustig van) en gaf wat aanwijzingen aan haar waardoor de kleine meestal rustig word , ja en niks hielp en uiteindelijk zei ze ja germ ga maar terug naar mama ik ga niks forceren ..
Ach wat sneu! Onze dochter huilde gewoon al als ze in de buurt kwam. Je kunt het helaas niet anders dan gewoon maar laten, hoe graag je het ook anders zou zien.
Hier ook een meisje wat ongeveer haar hele eerste levensjaar huilde, brulde, zodra oma (mijn schoonmoeder) binnenkwam. Tot op heden hebben we geen flauw idee waarom ze dat deed. Mijn dochter 'ontdooide' wel altijd na een half uurtje ofzo, daarna was het goed.
ohh gelukkig dat het toch goed kwam ja ik denk wel te weten waarom ons dochtertje nu zo doet .. met name dat ze niet goed kijkt waar ons dochtertje behoefte aan heeft (behalve vandaag toen ze echt overstuur ervan werd en bleef) zodra ze haar vast heeft en met een redelijk hoge stem tegen haar blijft praten terwijl ze rechtop in slaap valt of zich er duidelijk aan irriteerd op dat moment bijvoorbeeld.. misschien dat me dochter nadat het een paar keer gebeurd is nu wel merkt dat de persoon die dat bij haar doet (mijn sm) weer in haar buurt is ofzo geen idee maar als ik jullie reakties zo lees en op internet Duurd het bij de meeste zoiezo ongeveer een jaar voordat het zich bijtrekt.. ohjee
Mijn dochter had het met me schoonvader. Toen ze baby was krijste ze bij hem. Na het eerste jaar liep ze met een boog om hem heen en wilde ze nog steeds niks van hem weten. Net voor der 2e verjaardag veranderde dat ineens en nu wilt ze constant naar opa toe. Mijn schoonvader deed elke keer een poging maar zodra die merkte dat ze het niet wilde zei die Geeft niet hoor ik vind jou toch wel lief Ontzettend sneu vonden we het voor hem maar gelukkig pushte die der niet.
Ja onze oudste ging het eerste half jaar huildn als m’n schoonmoeder maar naar m keek. Hield vanzelf op en is 3 en heeft een prima band. Onze jongste is een mega vrolijke baby die alles best vindt en wederom: ook hij heeft dat alleen bij haar. Ik forceer niks. Komt vanzelf goed! Wel wat sneu en gênant soms maar wat die je eraan he?
Mijn sm is ook redelij dwingend met zomaar oppakkn en kusjes willen etc. Ik merk dat allebei mijn zoons ook meer naar mijn sv trekken die ze gewoon hun gang laat gaan. Hier was de jongste bang van mensen die, link legden we later, een donker montuur van bril hadden... hij is nu 2 en pas sinds kort is hij niet meer bang van mijn 70+ buuf. Met donkere bril, knalrode lipstick en nogal aanwezige persoonlijkheid. Overigens een heel lief mens.
nou wel respect hoor voor je schoonvader dat die er zo geduldig en lief mee omging en gelukkig maar dat het nu vriendjes zijn !
ja het is denk ik de enthousiasme wat vrouwen aan zich hebben op dat moment ,niet ieder kindje word er blij van blijkbaar maar nee hier is het niet zo dat ze een bril heeft of iets wat haar kan afschrikken of een geur buiten het gedrag van sm om dan.. mja zit niets anders op dan aankijken hoe het gaat en niks forceren .
ja klopt is ook best gênant want ze komt hier helemaal blij aan om haar kleindochter te zien en in ene keer gaat het zo ofja in ene keer kleintje fronsde wel vaker naar haar en is ook wel eens geschrokken als ze haar vast hield en met de fles keek ze echt de heletijd van huh toen het nog niet zo erg was en nu zet ze het echt op een brullen... ben altijd bang dat het dan over komt alsof het mijn schuld is ofzo, geen idee.. maar we zullen zien
Mijn zoontje heeft het met mijn vader en verder met niemand. Hij huilt niet, maar er kan werkelijk geen lachje vanaf. Hij mag hem wel vasthouden en mijn zoontje pakt zijn hand, maar lachen? Hoooo maar! Terwijl hij naar een onbekende op straat wel gewoon lacht. Ik laat het gewoon...ik ga er niet krampachtig om lopen doen of iets forceren. Als ze bij elkaar zijn dan laat ik die twee gewoon net als ik bij andere mensen doe. Ze hebben gewoon wat meer tijd nodig om een band op te bouwen blijkbaar. Gelukkig beseft mijn vader dat ook en is heel rustig met hem en gaat niet te snel.
ja we kunnen niet meer als afwachten en geduldig zijn .. voel me wel echt rot erover want doordat ik in het begin zo'n moeite had haar af te geven word er nu al snel gedacht dat het door mij komt terwijl ik er al zoveel makkelijker mee om ga en dan worden er van die steken onder water gegeven van "oh ja dan zal ze nu wel eenkennig aan het worden zijn" "ja moet je haar meer uit handen geven"
Hier twee opa's die t kleine grut veeeels te klein vinden en twee oma's die dr geen genoeg van kunnen krijgen. De kleine meid vindt alle aandacht maar super maar dr overduidelijke voorkeur gaat toch echt uit naar dr opa's die zich eerst heel afzijdig hielden en van een afstandje naar de kleine meid keken of beetje plagen en kiekeboe spelen in de box maar oppakken oid deden die twee niet. Vraag me niet waarom maar gezien de rest denk ik dat hetgeen wat op afstand blijft in eerste instantie raaaaaazend leuk moet zijn oid. Die van ons lacht eigenlijk naar iedereen, pas 1 persoon collega waar ze geen enkele grijns liet zien, andere collega's krijgen een mega grijns. Maar leuk of niet leuk, als t mama claim tijd is kan je nog zo leuk zijn maar dan moet ze helemaal niemand behalve mama. Tenzij die niet beschikbaar is dan wordt ze wat milder maar als ze me ziet wil ze niemand anders, papa is nog wel eventjes leuk, maar mama moet ze dan hebben. Zijn de dagen dat we de fitness weer een jaartje op kunnen schorten met bijna 10kg schoon aan de haak, dora explorer moet natuurlijk wel in de rondte kunnen loeren dus mama kan niet stil zitten of stil staan.
Mijn zoontje heeft ook een hele poos gehuild bij mijn schoonmoeder, geen idee waarom. Wij hebben vooral niks gepusht. Uiteindelijk is het vanzelf overgegaan. Overigens is het een echt mama - mannetje. Als er iets is moet hij echt mama hebben. Vaak is papa dan zelfs niet goed(als ik ook in de buurt ben dan).