Denk je eens in ... een familie van alleen maar WO opgeleide mensen (generaties lang).. iedereen is slim, iedereen kan goed leren en dan opeens zit er een kind tussen wat werkelijk het zwarte garen niet heeft uitgevonden maar wat verder niets mankeert... hoe gemakkelijk zou dat zijn? Hoe makkelijk zouden die ouders daar mee omgaan.. Ja, natuurlijk zijn de middelen er om het kind naar het speciaal onderwijs te brengen.. Maar onderwijs is maar een beperkt deel van het leven.. Heb je enige idee wat er met deze kinderen gebeurt?
Dat maak je er zelf van... En veel hoogbegaafden zijn niet hoog opgeleid dus... Dus grote kans dat er ook her en der wel eentje in de bijstand beland.
cygnet; er zijn heel veel allochtone, zeer intelligente vrouwen en mannen in bijstand.kinderen van vluchtelingen daar zou ook wel HB's zitten. en onderpresterende intelligente moeders zijn er ook.de vrouwen die na een echtscheiding onder armedoe grens komen te zitten(omdat ze kinderen hebben gemaakt vertrouwend op hun huwelijk en hun mans baan... ik zou zeggen laat die 2 medische specialisten de kosten van speciaal onderwijs ook n deel zelf dragen en die HB van de bijstand ook een kans geven. het is sowieso een goede investering qua HR managment. een zwakbegaafd kind heeft het nog moeilijker als de ouders ook nog eens arm of niet intelligent zijn. maar ik denk dat de opleidings nivoo de pijn en t verdriet niet minder of meer maakt als je ziet dat er iets aan je kind mankeert. het is, denk ik, makkelijker is als je de opleiding hebt om n boek te kunnen lezen over je kinds afwijking om daarmee om te kunnen gaan.
Ja zitten veel kunstenaars, filosofen en uitvinders tussen de hoogbegaafden.... Die hebben niet altijd even veel zin of tijd om te werken...die hebben wel wat beters te doen..... ( grapje hoor...)
ik heb gister ontdekt wat je ook kunt doen met n voorlopend kind dat wil vliegen: je ligt op bed op je rug,kindje voor je staand. je voeten op zijn buik je houdt zijn handen vast en je benen omhoog. en hij vliegt. goede oefening voor mama en zoon tegelijk! hij is er helemaal hysterisch blij van geworden.mijn moeder deed dat met ons, om de beurt.
@belize dat deed ik vroeger ook met mijn broertjes. (Dus daar hief je duidelijk niet voor voor te lopen zegmaar... Die hebben altijd structureel achtergelopen zegmaar) Was wel superleuk Voor mij ook...
Belize, zijn die fasen waar jij het over hebt dan 'standaard' pedagogiek of is het een bepaalde stroming ofzo? Want het wordt toch niet gebruikt op scholen om te kijken of een kind eraan toe is om bepaalde vaardigheden wel of niet te mogen leren.. (of heb ik het mis?)
Ik deed dat vroeger ook met mijn zusje idd en nu met dochter wel eens. Onderdeel van circusje (mijn arme zusje die allerlei gevaarlijke stunts moest uithalen ).
Hier ook 2 hoogbegaafde kinderen,maar kan je vertellen dat het absoluut niet leuk is. Allebei mijn zoons hebben een klas overgeslagen en ze vervelen zich snel,je moet ze telkens veel uitdagingen aanbieden. Mijn jongste zoon is net 5 jaar en zit in groep 3 terwijl hij nu eigenlijk in groep 2 hoort kwa leeftijd,hij is de jongste van de klas,de oudste is 8 jaar,en toch zou je het niet zeggen kwa doen en laten. Ook kwa lengte is hij de langste jongen van de klas. HiJ vind het niet leuk in de klas,hij wil met leeftijdsgenoten kunnen spelen ipv kindjes van 2 a 3 jaar ouder,elke dag huilt hij dat hij niet wilt,heb al gevraagd om terugplaatsing maar dat doen ze niet op school omdat hij te ver voorloopt. Zo zie je dat het niet leuk is om hoogbegaafde kids te hebben. Ik kijk het nog 3 mnd aan en anders gaat hij naar een andere school.
@Biancamv2; Wat naar om dit te lezen. Hoe is destijds de keuze gemaakt om hem een klas over te laten slaan? Wat waren daar toen de argumenten voor? Zit daar nu nog iets bij waar je nu nog mee verder kunt om dit toch te laten werken? Heb jij of heeft de school al gedacht aan bijvoorbeeld 's ochtends naar groep 3 en 's middags bij de kleuters? Met zijn intelligentie moet hij wat hij 's middags mist wel weer in kunnen halen. (Of het het is om te beginnen al niet eens nodig vooor hem.) Eerder in dit topic is ook al gesproken over peers: in het geval van jouw zoontje zijn dat dus kindjes van ongeveer dezelfde leeftijd maar ook me zijn denkniveau. Is er in de omgeving iets waar hij die kinderen zou kunnen ontmoeten? Of is er een andere manier om hem in ieder geval regelmatig, buiten school met leeftijdsgenootjes on aanraken te brengen? Sportclub, scouting, schaakclub o.i.d. Ik weet trouwens niet of spelen met leeftijdsgenootjes per se de oplossing is hoor, daar vind hij misschien ook geen aansluiting. Maar dat zal hij dan toch zelf moeten ervaren. En het is hoe dan ook de moeite van het proberen waard, wie weet lost het wel een hoop op. Waarschijnlijk zul je een heleboel ideeën zelf ook al wel gehad hebben. Kun je ons misschien iets meer vertellen over wat jullie al geprobeerd hebben? Misschien kunnen we hier me je meedenken om de situatie voor je zoontje (en dus ook voor jou!) prettiger en makkelijker te maken. Hoe gaat het met je oudste, trouwens?
@tupp: want in de kleuterklas zitten wel kindjes waar hij mee wil spelen? @bianca: al eens bij hint/pharos gekeken?
Ik herken veel van mijn zoon in jouw verhaal. Mijn zoontje is ook "ver" voor zijn leeftijd. Toen hij net een maand 2 jaar was riedelde hij ineens een nette zin van 6 woorden op. Hij herinnert zich ook nog dingen van 1,5 jaar geleden, wat veel indruk op hem heeft gemaakt. Op de crèche zien wij, en ook de leidsters dat hij voorloopt op leeftijdgenootjes qua doen en laten en vooral verbaal loopt hij erg voor. Hij is een erg wijs mannetje. Toen hij baby was kon je ook al wel merken dat hij zich erg snel ontwikkelde in vergelijking met andere baby's . Hij ging zelf staan in de box toen hij 6,5 maand oud was en liep zo ook al rond in de box. Toen hij 10 maanden oud was liep hij al goed achter een loopwagen en een maandje later kon hij loslopen. Ik ben trouwens niet van plan om hem te laten testen. Ik kijk straks wel hoe hij het doet op de basisschool.
Dat kán in de praktijk heel erg meevallen hoor. Mijn vader heeft een goede vriend, de man is medisch specialist en zijn vrouw ook. Ze hebben zeven (!) kinderen waarvan één meisje en deze is zwakbegaafd. De zoons zijn allemaal hoogbegaafd evenals de ouders. Hun dochter heeft echter een hele gelukkige jeugd gehad en is nu als volwassene ook zeer gelukkig met het leven dat ze leidt. Deze jongedame is zeer vrolijk en barst van het zelfvertrouwen! Dit zal ongetwijfeld mede komen doordat haar ouders en broers haar altijd als een volwaardig lid van het gezin hebben gezien en echt niet minder van haar houden dan haar broers. Het zou mij niks verbazen als ze heimelijk zelfs meer trots zijn op hun dochter dan hun zoons. Behalve een hoog IQ hebben deze mensen nl. óók een heel hoog EQ. Ze hebben altijd gezegd dat slim geboren worden géén prestatie is...hard werken en nooit opgeven wèl! En zo is het maar net!
Ze zijn mijn peetouders, echt geweldige mensen dus! IQ is maar een getal, met een getal alleen kom je niet ver in het leven, hoe hoog dit ook is. Ik hoop dat wij dit onze kinderen ook kunnen bijbrengen en dat het net zulke ontbaatzuchtige, lieve, wilskrachtige en wijze (!) mensen zullen worden als de mensen hierboven beschreven. Want dát is iets wat mij trots zal maken als moeder, niet hun intelligentie, dáár hebben ze inderdaad niks voor hoeven doen.
Hehehe op het cb geloofden ze ons niet. Dochterlief had toen allang besloten dat ze die mensen niet mocht en hield d'r kaken stijf op elkaar. Vervolgens moest ze de buik aanwijzen van de pop die er lag... Deed ze ook al niet... Dacht de mevrouw. Die noteerde ons in gedachten alvast als overdreven trotse ouders die de boel bij elkaar liegen om maar zo'n geweldig mogelijk kind te hebben.... Tot ze nog eens keek... En zag dat dochterlief heel zachtjes... Druk in gesprek was met de pop.. Dat ze d'r kleren maar even uit moest doen en dat dat niet erg was.. Zij had tenslotte ook d'r kleren uit... Wel een beetje koud maar ze mocht snel d'r kleren weer. Ze moest alleen even haar buik laten zien. Mevrouw kreeg een appelflauwte geloof ik
Hahaha, ik heb het idee dat het cb echt uit gaat van de gemiddelden idd. Hier was het met de 2 jaar afspraak ook al best raar. Quincy ging spelen aan zo'n tafeltje en dat vrouwtje ging eerst met ons praten. Zij was ondertussen blokjes aan het stapelen, met zo'n pop aan het spelen en lekker aan het kletsen. De dingen die we te vragen hadden ging ze niet op in want dat waren allemaal geen dingen die bij haar leeftijd pasten. Toen Quincy zelf aan de beurt was voor de 'testjes' stond ze ook raar te kijken. Ze hebben dan een boekje waar ze een paar plaatjes moeten kunnen benoemen. Na 2 zei ze dat ze een 'moeilijke' ging vragen (niet dus). Omdat ze er maar een bepaald aantal hoeven te kunnen hielden ze er bij dat aantal mee op. Zegt Quincy "ik wil de andere ook zien hoor". Je had dat vrouwtje moeten zien kijken, vooral ook omdat ze het allemaal goed deed.. @ Nikki88 dat zijn altijd super mooie dingen om te horen die volgens mij ook wel eens worden vergeten!
cb gaat niet van gemiddelden uit. de controle testjes betekenen dat overgrote deel van de kinderen (90%) op die leeftijd wel kunnen. het is bedoeld om achterstanden te spotten. als n kind er niet in slaagd dan is er echt n sprake van n achterstand. dan dus valt het kind in de 10% die achterlopen. dat levert vaak boze ouders op omdat cb vaak zegt (wanneer t kind niet in slaagt)dat het kind dit en dat wel zou moeten kunnen(omdat de meeste kinderen het al kunnen)op deze leeftijd.