Eigenlijk heb ik een heel lang verhaal hier neer te tikken maar dat zou zonde zijn. (tis toch een lang verhaal geworden, sorry) Ik ben op zoek naar tips en trics om de zomer vakantie door te komen straks. het is pas april maar ik krijg al pijn in mijn buik als ik er aan denk mijn vriend en ik zijn 3 jaar samen waarvan we een aantaal keer uit elkaar zijn geweest in de tussen tijd. We hebben ongeveer 1 jaar samen gewoond maar momenteel wonen we allebei weer in ons eigen huis. Ik heb een zoon van 7 hij een dochter van 7. Zoon is 24/7 bij mij en heeft geen vader, dochter is er om het weekend van vrijdag 17 uur tot zondag 17 uur. De term handelings verlegenheid is bij ons heel erg van toepassing. 12 dagen per week reilt en zeilt ons leven prima. tot dat dochter komt. mn vriend wordt een ander mens, vergeet spontaan alle regels die 12 dagen lang zo normaal waren. zij mag alles met als achterliggende gedachte: vriend is bang dat er een moment komt dat ze niet meer naar papa wil. dus als hij maar alles toe staat dan blijft ze wel komen. als ik alleen met haar ben is er totaal niets aan de hand. zodra vriend erbij is verandert ze in een soort prinsesje op de erwt. Mijn vriendinnen omschrijven haar als verwend. ik sluit me erbij aan. onze relatie is nu heel goed, vriend en zoon zijn 2 handen op 1 buik. vriend weet niet dat ik om het weekend vol plan met verjaardagen en sociale bezoekjes om maar niet met zn 4en iets te hoeven doen. en als we dan wat gaan doen beperk ik het echt tot 1 dag en dan 1 dagdeel. meer trek ik niet. de vakantie betekent 3 weken lang met zn 4en in de caravan naar Frankrijk. tot nu toe is elke ruzie in onze relatie gegaan over dochter en gedrag of over contact met zijn ex (maar dat is een ander verhaal) hoe werk ik mezelf door de vakantie heen!?!!??
Goeie vraag. Hier lukt het me redelijk om de tijd dat ze er is normaal te doen...maar drie hele weken pfffff....hoe gaan we dat doen. Is overigens sinds een jaar pas dat ik tegen haar bezoekjes opzie, komt ook omdat ik zelf moeder ben geworden en tja, dat voelt toch wel echt anders. Hier ook een verwend kind en een hex om over te zwijgen. I hear ya sister! Maar wat eraan te doen...geen idee!
Dat klinkt als een heeeele lange vakantie dan...... Is er geen mogelijkheid korter te gaan of in nederland te blijven? Hier vorig jaar een midweek weggeweest en dat was echt horror:x. Sz zette compleet het park op stelten,heb me geloof ik nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Dus ik heb besloten dat sz samen met zijn vader maar een paar dagen gaat kamperen ofzo,ik ga in elk geval niet mee. Misschien dat ik nog van gedachten verander omdat zijn gedrag ook wat positiever is geworden maar ik laat mijn vrije dagen daardoor niet meer verpesten en als hij de reden vraagt zal ik die ook zeggen.Hij si overigens 10 en mijn man snapt het volkomen. Tips heb ik niet voor je,kan me wel heel goed voorstellen hoe het voor jou voelt. Is er echt niet te praten daarover met je vriend?
Poe ik snap je volkomen... hier zijn de 3 weken van vorig jaar uitgelopen op een dikke ruzie tussen mij en szoon waardoor ik mn spullen en mn dochter genomen heb en naar huis ben gegaan zonder mn vriend. Ik had geen ruzie met mn vriend hoor, masr gelukkig liet hij me gaan. Dit jaar ga ik niet mee, ik blijf thuis met mn dochter. Ik ben nu 6 jaar samen met mn vriend en de zomervakantie bezorgde me elk jaar weer buikpijn en stress. 3 weken lang kids die onderling ruzie hebben, hun troep niet opruimen, veel te veel zooi van huis uit meenemen en vervolgens niks mee doen/laten slingeren... die constante drukte om me heen en totaal geen vakantiegevoel dus nog gestrester na die 3 weken dan ervoor. Ik zei vorig jaar gelijk, volgend jaar ga je maar alleen met je kids. Zo gezegd zo gedaan, maar het houdt dus wel in dat ik mn vriend 3 weken niet zie, en hij zijn dochter niet. Ik ben het zo zat dat zelfs de weinige eisen die ik stel al uitmonden in eindeloze puberdiscussies... Heb eigenlijk geen tip voor je, ik snap dat je vriend het leuk wil houden omdat hij zn dochter niet veel ziet, maar als hij nu geen grenzen stelt komt ze op een dag met onmogelijke eisen aan en dan is het te laat... Denk dat het een kwestie van doorbijten is. Dat doe ik nu al 6,5 jaar en hou mezelf maar voor dat ik over de helft ben...
jeetje meiden, bedankt voor jullie reacties. Ik dacht nog.... is het wel oke om dit topic te openen. kan dit wel wat ik schrijf. Maar blijkbaar wel. 1 op 1 kan ik het prima met haar vinden maar zodra hij erbij is dan gaat ze ons tegen elkaar uit spelen. ze liegt over de kleinste dingen. zelfs over het doortrekken van de wc ik heb me voorgenomen om tegen mn vriend te zeggen: ik zie een beetje tegen de vakantie op omdat er de afgelopen twee jaar zoveel ruzie was tijdens de vakantie. dat ik het spannend vind vanwege, toen de wederzijdse, irritaties met de kinderen. en dat ik het idee heb dat hij een band met mijn zoon heeft omdat hij er zo vaak is en ik geen band met haar heb. en dat ik heel bang ben voor ruzie tussen ons. Dit weekend is ze er weer en ik heb een verjaardag en afspraak. komt mij prima uit. Hij vindt het niet leuk omdat we nu weer niks samen doen. ik voel me naar hem vreselijk! (hij heeft net 3 dagen in de kost gezeten voor zn werk en moet maandagochtend om 4 uur weer weg voor de hele week) en dan ben ik dus "niet beschikbaar" ik wil niet niet op vakantie gaan. dan verpest ik het ook voor mezelf. erger nog, ik gun het haar niet. ik heb ook recht op die drie weken ..... ik heb vaker tegen mn vriend gezegd, misschien moet je haar duidelijk maken wat de relatie is. dat het oke is dat papa een vriendin heeft en dat dat niets veranderd aan zijn relatie met haar. helaas zegt hij dan altijd: dat weet ze wel. ik denk dan bij mezelf, als zij het allemaal weet, waarom eist ze dan 24/7 de aandacht op, op alle mogelijke manieren?
Is het geen optie om de vakantie in te korten tot 1.5 à 2 weken? Drie weken samen terwijl het duidelijk niet echt werkt en jij er als een berg tegenop ziet, lijkt mij echt niet gezellig. Of is het een optie om met meerdere bevriende koppels te gaan die ook kinderen hebben? Zodat de kinderen voor een stuk elkaar entertainen en er minder irritatie is en ze minder aan papa hangt? Hoe gaat het in de relatie tussen de kinderen onderling? Lukt dat een beetje? Of is dat ook elke keer brandjes blussen? Ik zou het toch ook wel op voorhand aangeven aan je partner. Dan weet hij het tenminste. Ook al lacht hij het dan misschien weer weg, als het dan echt misloopt, moet hij achteraf niet zeggen dat jij niet verwittigt hebt.
Kun je wat concreter zijn mbt de regels die vergeten worden enzo? Zijn het dingen waar je in een vakantie overheen kunt stappen of moet alles volgens jouw regels gaan?
Ik denk dat een vakantie inkorten er niet in zit hoor. een standaard omgangsregeling is eens in de 2 weken het weekend en de helft van de schoolvakanties. Je zult ze in de zomer dus toch 3 weken op moeten vangen... Je zou wel minder dan 3 weken weg kunnen gaan, maar dan heb je de drukte in je huis voor de rest van de tijd.
Eerlijk? Ik vind het triest en hoop echt dat er nooit zo over mijn kind gesproken zal worden door de vriendin van mijn ex! Het is een kind! Ws heeft ze het moeilijk met het delen van haar vader. Ik hoop dat mijn ex zal zeggen wat ik ooit al tegen hem zei toen hij een positie dingetje met mijn hond had in relatie tot mij "ga het gevecht niet aan want je wint het niet" Bovendien ben jij de volwassene en je kunt er natuurlijk ook gewoon mee stoppen als het niet werkt. Hoe zie je dit in jullie toekomst? Hoop je dat het zich vanzelf oplost of dat hij uiteindelijk voor jou kiest? Sorry, mssn komt het omdat ik 'de andere kant' ben (maar wel een meewerkende hoor )
ja hoor, daar was het wachten op, je mag als stiefmoeder natuurlijk niks van je stiefkids zeggen, want het zijn nog maar kinderen... Er staat toch nergens in de OP dat die vader moet kiezen tussen ts en zn dochter? En je het is beter als je als stiefmoeder het gevecht niet aangaat??? Nouja zeg :x dat schiet me echt even in het verkeerde keelgat hoor, misschien moet je de OP nog maar eens opnieuw lezen, ts schrijft duidelijk dat ze met haar eigen zoon, van notabene dezelfde leeftijd als stiefdochter, afspraken en regels heeft in huis. Als stiefdochter dan komt hoeft zij zich opeens niet aan die regels te houden omdat het anders strijd opleverd. Besef je niet hoe krom en moeilijk dat is voor ts? Je bent zeer zeker "van de andere kant", als je niet in onze schoenen staat zul je nooit begrijpen hoe het is om verplicht je deur open te moeten zetten voor andermans kind. Sinds ik zelf ook een kindje heb weet ik precies mn vinger te leggen op het verschil. Van mijn dochter hou ik onvoorwaardelijk, van stiefkinderen kun je ook houden, maar dan moet je ook liefde van ze krijgen anders lukt dat niet. Denk je dat ik voor mijn drie stiefkids hetzelfde voel onderling? Met de een heb ik vorig jaar zo'n ruzie gehad dat ik nu niet meer mee wil op vakantie, terwijl ik een ander juist mis als ik die een poosje niet zie. En ja het zijn kinderen, en ik kan ook van ze genieten, en met ze lachen, maar het is ook ongelofelijk zwaar, omdat als het erop aankomt, ben je niets. Ik vond het ook een stuk makkelijker toen ze nog kleiner waren en geen grote mond gaven of in discussie gingen. Als ik ze altijd zou hebben, en niet eens in de twee weken, zou ik het ook nog weer makkelijker vinden, maar je hebt kinderen in huis die 12 dagen hun leven leiden en vervolgens twee dagen bij je over de vloer komen. Wij proberen de regels af te stemmen met de hex... maarja, zij is niet consequent met haar eigen regels dus wordt het bij ons ook een zooitje. En de toekomst??? Ja dit probleem lost zich inderdaad vanzelf op. - Ze kunnen zich aanpassen naar onze regels in ons huis, die helemaal niet raar of onredelijk zijn hoor - Ze kunnen alles van ons krijgen, inclusief liefde als ze er voor open staan - Ze krijgen ruimte om op te groeien en zich te ontwikkelen tot een eigen persoon maar uiteindelijk zullen ze toch hun eigen weg gaan en hun eigen keuzes maken. Ook daar zijn ze vrij in. Op de dag zijn de allemaal 18+ en dan is het "probleem" inderdaad opgelost. Daarbij kan het me echt niet schelen hoe de moeder van mijn stiefkids zich zou voelen of wat ze zou denken als ze weet hoe ik er in sta. Ik wacht rustig af, mijn tijd komt nog wel. En stoppen omdat het niet werkt??? Hahahahaha laat me niet lachen zeg, als het 12 dagen goed gaat, wat werkt er dan niet? Ik vind dat ts er al heel goed mee omgaat, en oplossingen voor zichzelf heeft bedacht om het vol te houden. Maar drie weken is even andere koek, en daar gaat haar vraag over. Als je zelf geen ervaring hebt met stiefmoeder zijn kun je denk ik beter niet reageren. Ik heb net na de bevalling ook ooit eens gewaagd een topic te openen over hoe ik me voelde zo'n vol huis met drie kids en dan mn babytje er bij en hoe ik mn stiefdochters gedrag ervaarde.... nooooouuu ik werd me daar toch aangevallen zeg!! Heb er weken last van gehad, dat laat ik me niet weer gebeuren, kinderen zijn niet alleen maar lief schattig onschuldig of zelfs onwetend... een kind van 7 kan al heel goed weten hoe ze de zaak moet manipuleren en kan daarin zeer gerafineerd te werk gaan. Been there, done that!!
Ik snap dat het van de vader niet handig is dat hij de regels ineens vergeet als zijn dochter er is, daar wordt duidelijk niemand beter van. Verder, je bent niet verplicht je deur open te zetten voor ze. Zij zitten zonder enige keus met jou opsgescheept...jij hebt zelf die keus gemaakt. Ten tweede fijn dat je zelf het verschil aangeeft tussen je eigen kinderen en de stiefkinderen...daar zou de kronkel weleens kunnen zitten!! Je kunt de liefde van kinderen ook niet n opeisen...het gegeven als je mij liefde geeft krijg je het ook terug vind ik nogal kinderachtig, van je eigen kinderen hou je wel onvoorwaardelijk neem ik aan? En idd kinderen zijn niet altijd lief schattig en ontwetend...die van jezelf ook niet neem ik aan?! En dat je toendertijd zoveel commentaar kreeg op je topic heeft je niet aan het denken gezet? Echt, ik snap het dat stiefmoeder zijn niet makkelijk is, maar ik vind dat je er zelf voor kiest in tegenstelling tot het stiefkind dus laat hen iig niet nog meer de dupe worden. Ik zou ook nooit zoveel van andermans kinderen kunnen houden als van die van mezelf, daarom begin ik er ook niet aan...zielig voor de kinderen. Mssn kun je wat minder agressief reageren en eens bedenken hoe het jezelf zou vergaan als je kind bij een andere vrouw (met EIGEN kinderen) in huis komt en dat niet soepel verloopt.
Ik snap precies wat je bedoeld, en heb ook een stiefdochter van 6. Ze kan de boel beduveld goed manipuleren en zielig lopen doen over dingen die gedaan zouden zijn, jammer voor haar is dat nu een keer uitgekomen omdat het niet alleen over mij ging maar ook over haar eigen moeder omdat ze daar dan niet naar toe wil. Ze woont voor 50% bij ons en 50% bij moeder. In de 1e dag dat ze bij haar moeder vandaan komt kan ik haar wel achter het behang plakken niets is dan goed en is ze ronduit onuitstaanbaar (geen gezonde leefomgeving bij moeder etc) en vanaf dag 2 is ze weer het kind zoals wij haar kennen en opvoeden. Vakanties zijn hier ook een hel, papa wil dan alleen maar doen wat zij wil en zet z'n eigen wensen en dus ook die van mij opzij. Wij hebben hier flinke ruzie over gehad en toen afgesproken dat als wij 7 dagen op vakantie gaan we 3 dagen iets doen wat zij wil en de overige 4 dagen door ons in te vullen zijn of ze dat nu wel of niet wil. In het begin ben ik heel duidelijk in mijn standpunt geweest, of je veranderd je opvoeding of ik ben weg en je zit over 4 jaar met een kind dat zo strontverwend is dat het niets meer wil of niet meer blij wordt van kleine dingen. Die kwam binnen en inmiddels zijn we het over veel dingen eens. Behalve tijdens etenstijd. Dat is nog steeds een strijd. Ik ben een ex-anorexia patient en heb veel moeite met de gang van zaken aan tafel dus is het ok als ik mijn bord leeg eet en van tafel ga. Ik heb er gelukkig bij mijn vriend al wel ingekregen dat als ze bij voorbaat al schreeuwt ik wil dat niet ze pech heeft en of haar bord leeg eet ook al doet ze er een uur over of ze gaat zonder eten naar bed. Ze weet dat nu ook en langzaamaan gaat dat steeds beter. Wij eten nooit iets wat ze echt 'vies' vind omdat ze elke maand 2 dingen mag zeggen die ze absoluut niet lust/wil eten. in de overige 18 dagen per maand die ze bij ons is, eet ze mee wat de pot schaft. Inmiddels zijn mijn vriend en ik al 4 jaar bij elkaar, ziet ze mij ook deels als mama en het feit dat ze liever bij ons is dan bij haar moeder ondanks onze wat consequentere opvoeding zegt mij genoeg. En ik hou van haar maar niet als mijn eigen kind, dat kan namelijk niet, en moet je ook niet willen want je moet de rol van moeder niet overnemen maar aanvullen mijn inziens.
Begrijp ik het nou goed? Vind je dat ik geen onderscheid mag maken in wat ik voel voor mn eigen kind en wat ik voel voor mn stiefkinderen? Ik stel me neutraal op, ga geen liefde van ze afdwingen maar als ze het mij willen geven sta ik er voor open. Daar is niks kinderachtigs aan vind ik. Ze mogen zelf invullen wat voor rol ik in hun leven speel, maar ik zal altijd de partner van hun vader zijn. Dat hebben ze inmiddels al lang en breed geaccepteerd, en ze zouden er ook kapot van zijn als het tussen mij en hun vader stuk zou lopen. Dus weggaan als het niet werkt? En ze een tweede scheiding mee laten maken? Dat is pas belachelijk. Maar dat vind ik nog niet eens het ergste, dat mensen zeggen "je hebt er zelf voor gekozen"... Alsof je een glazen bol uit je tas haalt als je verliefd wordt op elkaar, om te kijken of alle dagen van de komende 20 jaar je wel aanstaan. Ik heb niet bewust "gekozen" voor gezeik tijdens mijn vakantie of in mijn weekenden, op dat moment had ik zelf geen kinderen, dan kun je niet weten waar je aan begint. Maar het is toch ook niet zo zwaar geweest dat ik zelf geen kinderen meer wou? Het is pittig, soms zelfs zwaar, en soms moet je vervelende keuzes maken, zoals dat ik nu vant zomer niet mee ga op vakantie. Dat vinden de kinderen ook wel jammer, maar ik trek dat gewoon niet. Ik vind het gewoon belachelijk dat er zo'n taboe op rust dat je je niet mag uiten als je het niet trekt met de kinderen van je partner.
Nou dat klinkt al heel wat genuanceerder dan: Ik hou het geen 3 wkn uit met dat kind Ik ben weggelopen van vakantie met MIJN dochter door ruzie met 'dat puberkind' (ben benieuwd hoe je dat srraks met je eigen puberkind gaat doen) En ik kan best van ze houden maar dan zullen ze mij liefde moeten geven anders gaat dat niet. Kan vast nog meer voorbeelden vinden, maar goed hoop iig dat jullie zorgen dat 'dat kind' er niks van merkt. Succes!
@deerne85 : Ik denk dat mensen soms lezen wat ze willen lezen Ik snap je gevoel etc prima, en zou dezelfde keuze als jou maken, hoe lastig die ook is!
Oh jeetje ts wat rot voor je, ik hoop dat jullie tot een passende oplossing komen. Hier komen ze gelukkig niet 3 weken achter elkaar.
Dank je Speepje! En Onje, dat zou ik ook wel willen, die 3 weken wat meer verspreid maar mn vriend zit vast aan de bouwvak, buiten de bouwvak snipperen is haast niet mogelijk bij zijn bedrijf...
aah dat is jammer! Toen mijn man deze baan kreeg vond ik het wel even rot dat hii in de zomer geen vrij kan krijgen, maar toen ineens bedacht ik mij dat het eigenlijk wel heel goed uitkomt