hoi mijn dochter van 10 jaar zit in haar pubertijd ze heeft een enorme grote mond en komt niet meer echt overeen met haar 2 zusjes nu probeer ik dat gedeelte wat onder controle te krijgen maar het is niet gemakkelijk wat nog erger is ,is dat ze al een paar keer tegen haar papa heeft gezegt dat ze hem haat mijn man probeerd te bemiddelen in ruzie's en mijn oudste dochter van 10 is te koppig om toe te geven dat ze in de fout is en dan begint ze tegen hem ik haat u,jij moet niet naar mij kijken enz....iemand hier ervaring mee?en wat hebben jullie toen gedaan?ik ben bang dat het van kwaad naar erger zal gaan als we niks doen ik ben ook iemand die niet zal slaan ik stuur ze dan naar boven naar haar kamer waar ze dan zit te huilen tot snikkens toe en dan breekt mijn hartje wel .elk advies is welkom
Ik vraag mij af, is t wel alleen de puberteit? Ik zie ook dat er een kleintje bij is gekomen, misschien is ze jaloers ofzo? En toegeven dat je fout zit is wel heel moeilijk, dat doen mijn oudste 2 kids ook bijna nooit (bijna 18 en 20 j) Veel volwassene kunnen dat al niet. Ik zou t niet tolereren dat er ik haat je geroepen wordt, zou er een (passende) straf op bedenken (en ook 1 die je waar maakt, dus niet alleen om te dreigen, dan verlies je je geloofwaadigheid) MAAR tegelijkertijd is t heel belangrijk dat je haar wel t gevoel geeft veel van haar te houden EN dat je haar begrijpt, dat ze zich gehoord voelt. En slaan zou ik NOOIT doen, heb daar zo'n hekel aan. Dat is pure onmacht, je bereikt er niks mee.
jaloers is ze niet op haar jongste broertje integendeel ze pakt hem ,knuffelt met hem daar ben ik zeker niet bang voor dat ze dat is ik heb het haar zelfs al gevraagd en mijn andere dochters ook .en dat ze in de pubertijd zit weet ik van de clb hier .ik vind wel dat ze veranderd is sinds ze op een andere school zit ik vraag mijn eigen af of dat er mee te maken kan hebben grtjs
Tis natuurlijk wel een gevoelige leeftijd om naar n andere school te gaan. Kan goed dat het daar mee te maken heeft. Thuis is gewoon de fijnste plek waar je je tegen alles af kan zetten en stennis kunt schoppen. Ze blijven daar toch wel van je houden. Dus eigenlijk is t een hele eer dat ze zo doet, haha. Er is volledig vertrouwen. Wij hebben de puberteit voor n groot gedeelte achter de rug (niet dat je dan daarna opeens makkeijke kinderen hebt, gisteren was hier weer n flinke aanvaring), wij hebben veel gepraat met de jongens, blijven proberen om ze aan t verstand te peuteren dat sommigen dingen echt niet kunnen. Of een bepaalde grens opleggen bij "stoute" dingen die eigenlijk niet mogen. Ik kan wel zeggen je mag niet met de brommer over straat rijden (onder de 16), doen ze het toch. Dus wij maakten er maar van dat ze alleen in t park achter ons huis mochten rijden en niet op de weg bij de auto's. Zo waren ze voor hun gevoel toch "stout" aan het doen. En over n grote mond heb ik altijd gezegd dat ze alles mogen denken maar dat ze niet alles kunnen zeggen. Misschien kun je haar n andere manier aanbieden/aanleren om de woede kwijt te raken als ze boos is. Een boze brief schrijven bv.
Wat moeilijk voor je dochter en voor jullie natuurlijk. Het kan idd met de school te maken hebben, heb je het al aan haar gevraagd of ze het wel naar haar zin heeft daar? Je kunt ook tegen haar zeggen dat je je goed kan voorstellen hoe ze zich voeld (als ze echt aan het puberen is) want je hebt het zelf meegemaakt. Vertel haar dat je het ook moeilijk vond en dat je zelf vaak ook niet begreep waarom je zo reageerd en waarom je je zo voelde. Leef mee! En verder natuurlijjk niet tollereren zoals een grote mond oid anders lopen dat soort dingen uit de hand. Zeggen dat je van dr houd en als het misgaat dat ze dan beter even naar dr kamer kan gaan om tot zichzelf te komen (uit zichzelf, btje verantwoordelijkheid en ze wordt niet weggestuurd), en dat je dan na een kwartiertje naar haar toe zal gaan. Steeds blijven doen, dan weet ze dt ze op je kan rekenen. Werkt misschien!
hallo ,ik heb het gevraagd aan haar of ze de school waar ze nu zit niet leuk vind ,maar volgens mijn dochter vind ze het heel goed daar dus dat zit ok.mijn man was gisteren jarig en ze heeft hem een brief geschreven waar het volgende in staat lieve papa toen ik geboren was was je heel blij ik was jou eerste dochter 1 jaar later is silke mijn 2 de zus geboren en 4 jaar later on maike mijn derde zus.op 17 december is ons broertje geboren je was dolgelukkig en mama ook ik ben ook heel blij met mijn broertje. papa weet dat ik altijd voor je klaar sta in goede en in slechte tijden. i love you van je dochter Femke. geloof me dat raakte enorm bij mijn man de tranen stonden in de ogen ook bij mij.blijkbaar kan ze zich zo uiten via brieven dus heb ik haar gezegd dat ze dat meer moet doen ook als er iets op haar ligt dat ze het van haar af moet schrijven.ikzelf ben ook een puber geweest das waar maar ik denk dat de jeugd van tegenwoordig het wat moeilijker heeft en ze zijn ook veel sneller volwassen . ze heeft van mij ook een pupje gekregen dus moet ze wat verantwoordelijkheid op zich nemen tot nu toe gaat dat goed. vriendelijke groetjes wendy
Fijn dat deze manier helpt. Schrijven heeft bij mijn jongens ook altijd goed gewerkt. Behalve dat je zo je verhaal kwijt kunt is het ook goed dat de ander de situatie kan bekijken zonder invloed van non verbale communicatie, Zo voorkom je een hoop reacties waar je misschien later spijt van krijgt. En de briefschrijver wordt zo, zonder dat ze t beseffen, gedwongen om er over na te denken. Komt altijd van pas in je latere (volwassen) leven.
Meestal begint de puberteit met dit soort aanvaringen. Heel veel sterkte d'r mee, niet alle kinderen rollen makkelijk door de puberteit heen helaas. Wel heel lief van die brief zeg! Echt schattig. Goed bewaren voor later.