Mijn dochter van bijna 11 maanden vond het altijd heerlijk om in bad te gaan, maar sinds kort schreeuwt ze moord en brand. Is dit herkenbaar en gewoon een fase? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Negeren?
Ai, ik hoop dat het bij jullie sneller over gaat dan bij ons. De oudste kreeg dit ook rond die leeftijd, en het is eigenlijk alleen maar erger geworden. Nu hij 2,5 is, begint het een klein beetje af te zwakken. De eerste periode is nog steeds drama, maar na een tijdje krijgt hij door dat spelen in het water toch ook wel leuk kan zijn. Dat is al een hele overwinning. Wat bij ons hielp, in ieder geval de laatste maanden, is hem laten kijken als wij zelf gingen douchen en hem ook de slang laten vasthouden om onze haren te wassen. Nu is dat bij een 11 maanden oude baby (bijna dreumes) misschien nog wat lastig, maar misschien heb je er toch iets aan. We hebben het overigens in de periode hiervoor voornamelijk genegeerd, maar dat hielp niet. Het werd dus alleen maar erger. Deze zomer heeft het geholpen dat hij in de tuin met emmertjes water ging spelen, waardoor de waterangst weer wat minder werd en het bad ook iets beter ging. Speelgoed in bad werkt wel aardig, dat zorgt voor positieve afleiding. Dat moet ook lukken met een baby van 11 maanden Alles wat drijft is vast interessant.
Bedankt voor je reactie. Ik heb zelf als kind jaren watervrees gehad en doe juist altijd heel vrolijk over water omdat ik het haar niet wil overbrengen. Speeltjes in bad geef ik al, maar dat helpt tot nu toe niet. Ik heb ook al gedacht om met haar in bad te gaan of samen onder de douche.. Wellicht voelt dat veiliger. Met water laten spelen is ook een goede tip! Buiten zal ik nu maar niet doen maar spetteren bij de kraan ofzo.
Hier bleek ze vang te zijn voor badschuim en bleek het de oplossing om olie in het water te doen ipv schuim
Samen in bad doen (en deden) we altijd al. Dus bij ons was dat niet het verschil. Het was echt de leeftijd, zo rond het jaar ging het opeens steeds slechter. Hoe leuk, lief, grappig we ook deden. Bij het consultatiebureau vertelden ze dat het wel vaker voorkomt. Soms is het een korte fase, soms langer (waaronder wij helaas). Bij ons is het begonnen met de angst voor harenwassen, en binnen enkele weken was het bad helemaal een drama. Ik heb veel geprobeerd. Een tijdje geen haren wassen, zodat de angst er af gaat. Washandje op de ogen, zelf laten afspoelen, bekertjes, niets leek echt te helpen. Nu hij wat ouder is, kiezen we er voor om meteen de starten met harenwassen. Dat helpt. Dan is het even heel erg drama, maar daarna is het klaar en kan hij zelfs nog even spelen. Dat kost wel veel energie. Want het duurt best lang voor hij over de angstbui heen is, en merkt dat het bad eigenlijk niet zo eng is. Maar voor ons is het fijn om te merken dat we nu iedere keer een beetje de goede kant op gaan, in plaats van dat het steeds slechter wordt. We zoeken het water wel bewust op, omdat blootstelling en leren dat het niet eng is toch het beste werkt. Dus op vakantie gaan we ook naar een zwembad (met het eerste kwartier een huilend en spartelend kind). Na een paar dagen merk je dat het steeds beter gaat, en op het eind van de vakantie is het zelfs bijna leuk Opmerkelijk genoeg vindt onze peuter water in emmers, bakjes en flesjes reuze interessant. Zolang hij er zelf maar niet echt nat van wordt.
Hier is die fase heel kort geweest. Wat bleek, badje was te klein in de ogen van zoonlief. Sindsdien zetten we hem in de douchebak. In het begin zat ik bij hem in de douchebak zodat hij kon zien dat het water naar beneden komt uit de kraan. Nu mogen we er niet eens meer bij in de douchebak En tussen de benen kijken mogen we nu ook niet meer tijdens het douchen, leuk die schaamte