ja hoor bloem hier ook zo'n man en zelfs een broer van 14 waar ze zo gek op zijn en zo gek mee doen ik heb 4 kids maar zeg altijd dat ik er 5 heb, spijtig dat ze dat bij het kindjesgeld niet aanvaarden
die van mij heeft soms ook van die dagen grrrr weet je wat ook irri is.. dan zeg ik: ik tel tot 3 en als ik dan 1,2 zeg dan zegt zei 3! ook zo lekker handig
Ik vraag me wel serieus af of ik haar moet straffen. Ik heb dat nog nooit gedaan, ik zeg wel altijd; als je dat niet doet of niet ophoudt dan mag je geen k3 kijken, dat helpt ook altijd. Het is wel moeilijk dat opvoeden zeg!!
Dames, hier nog een gefrustreerde moeder van een drammerige peuterpuber. Herkenbaar hoor, al jullie verhalen. En ik dacht in het begin ook nog wel dat het meeviel. Maar intussen moet ik daar toch op terugkomen. Want pffff, elke dag die machtsstrijd. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat nee, nee en nog eens nee. En de hele dag door juist stoute dingen gaan doen als je een beroep doet op zijn medewerking. Uit- en aankleden is een drama, luier verschonen is een drama (behalve als meneer poep heeft, dan moet het ineens stante pede), potje en wc wil meneer thuis niets van weten. Komt nog eens bij dat zijn kleine zusje - nu 9 maanden - het staan heeft ontdekt. Omdat ze nog niet al te stabiel staat en dus regelmatig omvalt, blijven we automatisch toch wat meer in haar buurt om te voorkomen dat ze zich ernstig bezeert. Voor onze zoon is dit aanleiding om heel jaloers gedrag te vertonen. Voorheen deed hij dat nooit, maar nu tolereert hij het schijnbaar niet meer. En als we hem terechtwijzen, of in het ergste geval ergens vandaan sleuren naar de keukenmat begint meneer gelijk te piepen: "Jij doet mij au" en "Jij doet altijd boos tegen mij". Nog voordat je hem ook maar met één vinger hebt aangeraakt. Ik moet af en toe echt weglopen en tot 1000 tellen, anders doe ik hem voor mijn gevoel echt nog een keer wat aan. Als de peuterpuberteit al zo erg is, dan houd ik mijn hart vast voor de echte puberteit. Vandaag had ik echt zoiets van "Mag ik hem terugbrengen naar de winkel?" of "Mag ik ajb weer fulltime gaan werken?". En ik ben blij dat hij morgen naar het kdv gaat en ik naar kantoor. Het is toch erg dat ik zo denk. Zo, even stoom afblazen en om een hart onder de riem vragen bij lotgenoten. Bedankt voor jullie luisterend oor dames! Groetjes, Wendy
Ik heb ook echt hetzelfde hoor! Ze wil nu steeds koekjes eten, waar dat vandaan komt?? Normaal krijgt ze altijd fruit, toevallig had ik vandaag niets in huis. Vraagt ze om een koekje, zeg ik 1; zegt zij: nee 2!! Grrrrrrr Om 5 uur was het huilen en huilen want ze mocht geen koekje van mij. Komt papa thuis: papa koekje, papa koekje...zucht!! Als we naar buiten gaan en ze de jas aanmoet, rent ze weg....ondertussen ligt dan mijn zoontje in de wandelwagen al helemaal klaar en zijn longen uit zijn lijfje te huilen want hij wil naar buiten en die wagen moet natuurlijk wiebelen en niet stilstaan!!! Voordat ik dan nog maar 1 stap gezet heb, heb ik het al bloedheet en een rood hoofd, zodat ik ongeveer zonder jas wel naar buiten wil!! Als ik dan lees dat het nog 1 jaar kan duren...... Maar we kunnen ze ook niet missen toch?? Onze schatjes Ik ga dadelijk even bij haar kijken nu ze slaapt en dan denk ik weer; ach het viel toch wel weer mee vandaag......
Ik pak het verkeerde koekje en dan is het alweer drama. Kiezen tussen 2 lukt ook niet. Er zitten inderdaad dagen tussen dat ik 'blij' ben dat ik de volgende dag weer mag werken Mijn man maar verbaast zijn dat ik 's avonds zo moe ben en al om 21:00 uur op bed lig!
Hier nog 1. Die heeft gisteren haar vader helemaal gek gemaakt door vanaf 10 uur tot 6 uur alleen maar te jammeren, huilen, mopperen, zeuren, schreeuwen om dr mama. Niets was goed, filmpje, tekenen e.d. dat wilde ze allemaal niet. En toen ik binnenkwam was het niet meer mama, maar ze wilde een milkshake...en toen begon daar het gejammer over... Toen zeuren over niet willen eten, en toen niet willen slapen. Vanmorgen begon ze weer verder. Heb haar ff streng toegesproken. Mijn eisen gesteld. En nu is ze weer ons (b)engeltje....
Hier ook héél herkenbaar! Wat het straffen betreft, hier werkt de hoek prima! Als hij iets doet wat niet mag waarschuw ik 1x dat hij in de hoek moet als hij doorgaat en als het nodig is gaat ie ook echt de hoek in. Als hij eruit komt is zijn bui meestal niet zo erg meer, maarja hier hebben we natuurlijk ook wel dagen dat hij een paar keer per dag in de hoek zit... En soms gaat het een hele poos goed. Ben benieuwd hoe het straks gaat als zijn broertje/zusje er is! Succes
Heel lullig misschien, maar dan zou ik dus zeggen, "dan ga je maar lekker niet mee". Hup wagen naar buiten en deur dicht en net doen of je weggaat. Reken maar dat ze de volgende keer komt als je haar jas aan wil doen... En je had het erover of je wel of niet moet straffen. Voor onacceptabel gedrag staat hier 2 minuten hoek voor madame hoor. Eerste keer is nog leuk, 2e keer al wat minder, de 3e keer snapt ze het hele principe en is het dus echt niet leuk meer in de hoek. Soms staat ze er wel 3x binnen een kwartier in voordat het kwartje valt. En geen keuzes geven, dat geeft alleen maar strijdt. Ipv zeggen dat ze 1 koekje krijgt, gewoon 1 geven en alsjeblieft zeggen, niks geen aanleiding tot discussie geven. Begint ze toch te mekkeren over 2 koekjes, probeer haar dan af te leiden. Meestal gaat hier dan Sliertje (onze poes) op de fiets voorbij. Reken maar dat ze haar 2e koekje vergeten is..
Ik heb haar vandaag voor de 1e keer in de hoek gezet, vond het wel erg zielig. Ik zeg tegen haar; nog 1 keer en je gaat de hoek in! Heel enthousiast zei ze: jaaaaa!! Dus hup de hoek en ik zeg; ik tel tot 10 en dan mag je weer komen, ze ging daarna weer meteen verder en ik zeg: wil je weer de hoek in? Nee zegt ze en ze was stil!
Hier een klein mannetje dat het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. 2,4 jaar en dan een zusje van 11 maanden erbij dat al kan lopen en dus uitgebreid zijn speelgoed bekijkt, test, kapot maakt etc. Geen goede combinatie dus. Daarbij huilen om alles, smijten met eten en speelgoed, schoppen, bijten, slaan, schreeuwen, springen op de bank en verzin nog wat leuks erbij. Tel bij dit alles nog een verhuizing op in de komende maand en je hebt een compleet overspannen huisvrouw ....misschien wat thuismoeder toch niet de beste optie voor mij...
Hier was het vanacht feest, not!! Geen idee wat er was. Ze begon om 12 uur 's nachts opeens te huilen. Even laten liggen en toen ging mijn man kijken, kwam ze mee naar beneden, ze was niet te troosten en volgens mij was er niets. Ze wou ranja, mijn man naar beneden, komt hij terug wilt ze melk en zo ging het nog even door. Heeft 3 x in de hoek gestaan, we waren echt een beetje radeloos, ze heeft 1,5 uur lang gezeurd en gehuild, geen idee wat er was. Misschien had ze last van de inenting van de mex. griep?? Pas toen ik zei dat ik haar cd van K3 ging weggooien (ja je moet iets als ze 1,5 uur lang ligt te jengelen) was ze opeens stil. En zei ze: papa moet me naar bedje brengen. Ik ga slapen! Nou ja, ik viel bijna achterover!! Dat geloof je toch niet!! Is dit nu peuterpubergedrag?? 2 uur later werd mijn zoontje van 12 weken wakker, wat een heerlijke nacht weer.....pffff
Blij te lezen dat wij niet de enigen zijn met een puberpeuter. Onze dochter is vandaag 2,5 jaar. En luisteren pffff soms zet je haar 4 x in de hoek en dan nog niet luisteren en soms als je denkt daar gaan we weer draait ze spontaan bij. Dan te bedenken dat de echte puber tijd nog moet komen. Hou mijn hart vast.
Ik heb haar vanmiddag even bij oma gedropt, kan ze daar even spelen en natuurlijk is ze daar poeslief...grrrr... af en toe.... Het is me er eentje, soms weet ik gewoon niet meer wat ik kan doen, straffen, schreeuwen, negeren?? Hopelijk is deze periode snel over!
Gelukkig!!! Ik heb geen raar kind op de wereld gezet, ging nl ernstig aan mezelf twijfelen... Mijn mannetje is ook al zeker 2 maanden bezig om de boel te terroriseren, weet van gekkigheid niet wat ie doet. Wel aankleden, niet aankleden, wel in bad, niet in bad en vervolgens niet meer uit bad, gooien en smijten als er iets niet lukt, gillen, wel slapen, niet slapen, wel mee, niet mee...en zo kan ik nog wel ff doorgaan! Ook het slapen is een drama geworden, voorheen sliep íe meestal tot een uurtje of 7:00 tegenwoordig is meneer al om 5:00 WAKKER !!! We zitten er ook echt ff helemaal doorheen thuis :x Hij is nl (als ik het moet geloven) wel heel lief als oma oppast (maar zodra ik thuiskom begint ie toch te draken!)! Ja, zegt ze dan..."dat is normaal dat ie dat alleen bij z'n ouders doet" FIJN!!!!
Dat is niet leuk hé? Gistermiddag en vandaag is mijn dochter bij mijn ouders wezen spelen. Ik had echt even rust nodig! Het is heerlijk en dan kun je er ook weer even tegenaan. Ik zei nog tegen mijn man dat het niets voor mij zou zijn om niet te werken. Als ik echt fulltime thuis zou zijn voor de kinderen zou ik helemaal gek worden! Ik vind het knap als je dat kan, echt waar! Dan moet je toch engelengeduld hebben. Ik heb nu nog verlof, over 3 weken moet ik weer werken en ik heb er nog geen zin in maar toch kijk ik wel uit naar contact met mijn collega's! Ze kan zo lief zijn maar ook echt heel ....... meisjesachtig
Haha.. Hier nog zo'n (b)engeltje af en toe.. Voorals als ik even snel wat dingetjes wil halen in het centrum presteerd zij het om van dat uurtje ruim twee uur te maken. Ze blijft continu stilstaan, pakt dingetjes uit de schappen of gaat op de grond liggen krijsen omdat ze iets perse wil hebben. Haha! Op zo'n moment negeer ik het volkomen en loop ik weg uit haar gezichtsveld.. Dan is het heel snel 'mama!' .. haha!
Ik herken zoveel in jullie verhalen... Wel fijn hoor hihi. Maar tis echt een ramp hier de laatste tijd.. Pff erg vermoeiend. Oh en dat vroeg wakker is hier ook... Meestal ook rond 5uur Dat is heel erg vermoeiend he...
Hier ook een peuterpubertje hoor. Hier heb ik de laatste tijd vaak dat hij niet naar binnen wil thuis, hij wil dan buiten blijven en dan til ik hem gewoon op , want hij moet wel naar binnen en dan begint hij te roepen HELP HELP Laat me los Mama Laat los. Nou das ook niet grappig hoor kan ik je vertellen en dan heb ik meestal die kleine ook nog bij me met de kinderwagen. Het is idd erg vermoeiend en ik geef toch ook echt nooit toe, als ik nee zeg is het nee, maar hij probeert het toch elke keer weer.
Als ik het zo lees is je dochtertje jouw grenzen aan het aftasten. En nog nooit gestraft? Sorry, maar je zult er toch aan moeten beginnen. Mijn dochtertje staat hier wekelijks wel eens op de gang hoor! Vandaag nog; ze presteerde het om alleen de trap op te gaan. Ze weet heel goed dat het niet mag. Bij mij is 'ja' een ja en nee een nee. Ik merk dat ik daar erg streng en strikt in ben. Gejengel en gezeur, daar heb ik een hele erge hekel aan. Nu klink ik als een verschrikkelijke moeder, maar ik ben best tevreden haha! Nadat ze straf heeft gehad praten we erover geven we elkaar een kus en een knuffel en gaan we verder waar we mee bezig waren. Samen schoonmaken, voorlezen of liedjes zingen. Ik wil je toch echt aanraden om een strafmaatregel te vinden die werkt. Twee minuten op in de gang, in de hoek of op een stoel. Eén keer waarschuwen en de tweede keer is het klaar. Ik weet zeker dat het ook voor jou en je dochtertje gaat werken.