Onze dochter van 3 is een temperamentvolle dame. Dat was al vanaf het begin af aan duidelijk. Ze weet heel goed wat ze wel en niet wilt. Als ze iets leuk vind is ze heel erg enthousiast, maar als ze ergens geen zin in heeft doet ze het ook gewoon simpelweg niet. Wat me de laatste tijd opvalt is dat ze echt heel erg slecht luistert. Je kan die keer tegen haar zeggen dat iets niet mag, maar ze kijkt je gewoon aan met zo'n blik dat het haar totaal niet interesseert en dorst het gewoon toch. Ook gilt/ schreeuwt ze heel snel als iets niet gaat zoals ze heeft bedacht. Eten is altijd een gedoe, omdat ze totaal niet stil kan zitten. Op de gang zetten werkt niet, dat hebben we al geprobeerd. Rustig toespreken werkt ook niet. Is dit een fase of simpelweg het karakter van ons kind? Doen wij iets fout in de opvoeding? Onze oudste is 5 en heeft echt een totaal ander karakter. Die luistert heel goed en is een stuk rustiger. Ik vind het erg lastig om met onze jongste om te gaan. Jammer genoeg hebben we zoveel strijd op een dag.. Ik zou dat graag anders zien, maar heb geen idee hoe ik dat aan moet pakken? Iemand tips, herkenning in een temperamentvolle peuter?
Consequent zijn. Niet luisteren is op de gang. Schreeuwen is op de gang. Niet doen wat je gevraagd wordt is op de gang. Als je dit consequent volt houdt zal ze vanzelf inzien dat het leuker is om wel gezellig mee te doen. Hier een temperamentvolle 2 jarige die op een gegeven moment bijna de gehele dag op de gang stond. Toen kwam ze er achter dat als ze leuk deed ze ook gewoon gezellig erbij mocht blijven.
Je zegt dat ze je aankijkt en het dan toch doet. Wat doe jij dan op zo'n moment? Ben je altijd consequent of laat je het ook weleens als je geen zin hebt in een strijd? Ik werk op een peutergroep. De enige tip die ik voor je heb. Is heel consequent zijn. Nee is nee. En niet de ene keer wel en de andere keer niet. Ook als ouders zijnde moet je op 1 lijn zitten. Beide hetzelfde doen. Haal haar uit de situatie wat je niet wilt en benoem dit duidelijk. Qua eten, ik zou toch gaan leren dat ze aan tafel blijft totdat iedereen klaar is. Al eet ze zelf niet. Maak het dan ook gezellig wat heeft iedereen die dag gedaan etc?
Consequent zijn. Ik ben zelf niet van het straffen (zoals op de gang/trap zetten). Blijven zeggen dat iets niet mag en ook uitleggen waarom. Ik zie dit, ik wil dat niet omdat, je kunt dat beter niet doen/ het zo doen. En ja, soms moet ik 50x zeggen dat ik iets niet wil hebben. Continu hetzelfde riedeltje, maar het helpt (hier) wel. Qua gillen en schreeuwen is het hier heel simpel; ik luister pas als er op een normale manier gepraat wordt. Schreeuw of gil je, dan luister ik ook niet en negeer ik het. Bij het eten moeten we gewoon op elkaar wachten. Wat hier helpt is veel praten zodat ze het gezellig heeft en geen reden heeft om van tafel weg te gaan.
Een deel is wel herkenbaar, onze uk is nog wat jonger (2.5) bij schreeuwen zeggen we als je zo schreeuwt kunnen we je niet verstaan.als hij blijft schreeuwen zeggen we ook schreeuw je nog een keer dan zit je op de trap. Wat hier verder helpt is dingen gewoon vragen of vertellen. Bijvoorbeeld bij het ophalen van de peuterspeelzaal spelen ze buiten , hij loopt naar de glijbaan, ik vraag wat ga je doen, hij zegt van de glijbaan, hoeveel keertjes vraag ik en hij zegt nog 1 keer. Hij wil nog een keer en gaat snel naar de trap, ik haal hem daar op, als ik hem optil is het drama. In plaats van zo op te tillen zeg ik hey kleine boef we hadden afgesproken nog1 keer, ik vraag ga je mee naar huis en hij zegt nee. Ik kietel hem tot hij ja zegt. Duurt niks langer alleen dan zonder drama en we kunnen samen lachen. Wat we verder doen is tellen tot 3 , hij weet dat als hij er dan niet is hij een probleem heeft. Of ik til hem op of er zijn andere consequenties verbonden maar dat weet hij dan vantevoren. Bij het eten kan hij zelf beslissen hoeveel hij eet, hij moet wel aan tafel blijven zitten tot we klaar zijn. We hebben geen strijd aan tafel. Het wil niet zeggen dat het bij ons soepel of perfect verloopt, we kunnen op genoeg dagen hem achter het behang plakken.we hebben tot nu toe niet om alles een strijd, als hij piept dan is het kort.
Het is denk ik deels karakter en deels een fase. Ik herken het erg van mijn oudste. Hier ben ik niet van straf op de gang ofzo; wel van consequenties met een directe link naar het gedrag. Dus bv opzettelijk knoeien met eten = eten wegzetten. Ik leg 't altijd uit. Bij de oudste zat er ook altijd iets achter zulk gedrag, een soort frustratie, het was vaak een hele zoektocht naar waar dat vandaan kwam... en nog steeds! Als peuter werkte het goed om bv voor te lezen uit boeken over emoties, daardoor leerde ze haar gevoel beter onder woorden te brengen.
Ik heb de tip al vaker gegeven, maar geef hem gewoon nog een keer, het boek "temperamentvolle kinderen" van Eva Bronsveld. Kindjes met zoveel temperament hebben vaak behoefte aan autonomie, ze willen graag zelf bepalen wat ze doen (nog meer dan andere peuters). Wat hierbij helpt is om dit om te buigen naar ergens zelf verantwoordelijk voor zijn. Of om 2 keuzes te geven, zodat ze het gevoel hebben zelf te mogen bepalen. Werkt hier wel: wil je lopend of op de fiets naar de supermarkt? Wil je de groene of de rode pyjama aan? (en bedenk, kinderen met deze eigenschap zullen vast later succesvolle zakenmensen worden, al is het nu soms even lastig )
Keuzes bieden, levert hier ook vaak uitstelgedrag op. Ik: Wat wil je...dit of dat? Zoontje: Uhm uhm hum uhm uuuuuuuhhhhhhhmmmmmm. Ik: Oké, dan kiest mama wel. Zoontje: neneneee, neee, ik kies! Ik: oké, ik tel tot 10 en dan kiezen. Zoontje: nee, bwaaaaahhhahh Oftewel, keuzestress . Ook heel frustrerend dus.
Ik lees mee.. Hier hetzelfde. Mijn zoon van 3 rent de hele dag door het huis. Luistert slecht. Consequent corrigeren en straffen en belonen haalt tot nu toe niks uit. Blijft dingen gewoon doen. Hij heeft een zeer sterk eigen wil. En is erg wild en lomp. Hij heeft ook heel veel uitdaging nodig lijkt wel. Onze zoon van 16mnd doet hem ook vrolijk na.. drukte in huis!
veel tips zijn al gegeven. Vergeet niet positief gedrag juist te blijven benoemen. Als ze een keer helpt: wauw, wat laat jij een behulpzaamheid zien. Dank je! Wij werken met het deugdenproject. Brengt veel positiviteit en ook het corrigeren gaat heel respectvol.
Positief gedrag belonen. En goed naar je kindje kijken in welke situaties het misgaat...wellicht zie je een patroon? Het feit dat ze je aankijkt geeft voor mij aan dat ze aandacht vraagt..kijk waar je haar kunt helpen. Straf als op de gang zetten ben ik absoluut geen voorstander, een kind wat stout doet voelt zich op dat moment niet begrepen, door die weg te sturen bevestig je dat gevoel alleen maar.
Hier sluit ik me bij aan. Erkennen van het gevoel werkt hier veel beter. Hij is dan veel sneller rustig en voelt zich begrepen. Door het kind weg te sturen als het boos of verdrietig is, geef je (in mijn ogen) aan dat ze niet boos of verdrietig mogen zijn als ze bij anderen zijn en dat ze deze emoties maar alleen uit moeten zoeken.