En niet als ie bij mij is, maar tegen mensen in de winkel, verkoopsters, kassieres, andere ouders bij de peuterspeelzaal, familie enz... Hij is 3 jaar, praat supergoed, verstaanbaar voor iedereen keurig nederlands. Is behoorlijk intelligent. Als iemand iets aan hem vraagt of iets zegt, dan slaat ie echt babytaal uit. Soms begint ie gewoon echt met gaga, dada enz. En soms slaat ie gewoon echt onzintaal uit. En dan kijken mensen mij aan met zo'n blik... Komt iemand dit bekend voor??? Een enkele keer vertelt ie zo tegen een vreemde alles wat ie gedaan heeft die dag ofzo. Dat vind ik dan wel weer grappig, hij heeft geen enkele schroom. Nu zit ie momenteel in een rolstoel als we de deur uit gaan(gebroken been) en als ie dan zo gaat praten zie je mensen gewoon denken dat ie iets mankeerd ofzo. Zou het gewoon een gekke fase zijn? Zou ie z'n broertje van bijna 1,5 napraten? Iemand ook 'zo'n fase meegemaakt? En ben je daar op een speciale manier mee omgegaan of heb je het maar laten gaan en ging het vanzelf over...? Ben benieuwd!
Ja, mijn dochter doet dit ook soms! Dan gaat ze opeens expres onzin uitkramen. Lijkt af en toe ook wel een beetje onzekerheid, dat ze niet weet wat ze moet zeggen en dan maar dit gaat doen om het te overschreeuwen. Thuis doet ze het wel eens met liedjes zingen. Ipv de goede tekst gekke woorden verzinnen. Of een heel verhaal in gekke taal, dan heeft ze de grootste lol, vooral als je erin meegaat. Volgens mijn vriend doet ze het, omdat de liedjes te makkelijk voor haar zijn, ze een nieuwe uitdaging zoekt ofzo. Ik heb meer het idee dat het gewoon gek doen is en soms dus een beetje onzekerheid.
Een woord voor Verlegen en onzekerheid. Daarom doet hij zo apart nog. Gewoon normaal doen als hij zo doet en het komt vast en zeker wel goed.