Fijn dat ze er binnenhuppelt alsof t niks voorsteld. Mijn dochter praat nog niet zo goed. Ze begint.nu pas korte zinnetjes te maken.. dus aze kan me nog niet echt dingen vertellen.. das echt balen! Wie weet wat er allemaal in dr bolleke rondspookt.
Zo ziek zijn en dan ook nog opgenomen worden, heeft een behoorlijke impact op zo'n kleintje. Ze moet nu weer terug komen in d'r oude ritme en ook nog herstellen. Geef haar de tijd hiervoor. Heb je overdag de zorg alleen? Misschien zou je vriend paar daagjes vrij kunnen nemen, dan kun je zelf ook bijtanken.
Inderdaad veel geduld hebben, aandacht geven en goed uitleggen wat er aan de hand is/was. De tip van het dokterssetje heb ik ook al voorbij zien komen, was is hier ook een succes. Onze zoon lag met 11 mnd in het ziekenhuis, hij was te beroerd (bacterie opgelopen op Kdv, uitgedroogd) om er ook maar iets van door te hebben. Natuurlijk heeft hij vast wel iets meegekregen, maar iig weinig want hij sliep bijna constant.... Onze dochter was toen 2,5 en zij het heeft echt veel impact op haar gehad.... Slaap problemen en constant bang dat ze ook naar het ziekenhuis moest. Na 1 mnd ging het gelukkig wat beter.... Goed te lezen dat het met haar gezondheid veel beter gaat!!!
Ik heb zelf paar weken in het ziekenhuis gelegen toen mijn dochter 1,5 was. Ze was de weken daarna totaal van Slag en toen ik thuis kwam had ze ook nog ineens een Broertje. Ze wilde heel de dag bij mijn zijn en slapen omdat ze bang was dat ik weer weg zou gaan. Door haar bij de verzorging etc van Nando bij te betrekken vond ze dat op den duur erg leuk en was der broertje niet zo erg. Ze vroeg dagelijks of ik weer wegging, hoelang etc. Moest continu uitleggen mama gaat even douchen en ben weer beneden als de grote wijzer op bij 6 staat. Dit gaf haar vertrouwen dat het idd wel goed kwam maar ze moest alles weten op details na wat en wanneer ik wat ging doen. Afgelopen jaar lag ik weer in het ziekenhuis vanwegen een operatie en dit keer door veel voorbereiding en het maken van een kalender wanneer ik terug kwam en wanneer ze op bezoek mocht kreeg ze rust. Ik zou dus proberen haar vooral te laten weten dat je vlakbij bent en niet weg. Geef haar een klokje en zeg haar dat ze bijv als er een 7 staat als eerste het ochtend is en ze uit bed mag. Zelfs al ga je naar de wc of ben je even uit het zicht vertel haar wat je gaat doen. Zit ze bijv op de bank en ze kijkt om en mama is er niet ( even wc bijv) kan een kind met verlatingsangst flink paniek krijgen. Ze weet niet waar je bent en de angst neemt toe en dan gelukkig je loopt weer binnen. Snachts wordt ze wakker, kijkt en wacht maar nee niemand. Paniek wordt huilen en overstuur en dan is het eigenlijk al te ver om nog te kalmeren. zij weer een tijdje bij jou slapen tot je merkt dat ze je overdag wat met rust laat en je ziet dat het vertrouwen terug is dat je nergens heen gaat. Dan langzaam afbouwen door nachtje in eigen bed met deur open ( want ze is al zo groot) en bij goed slapen weer in jou bed als beloning. Dan 2 dg ertussen en dan nog bijv 1x per week. Ze moet weten dat je er altijd bent en dat is iets wat ze gemist heeft en bang voor is