Mijn dochter is nu 3 jaar en 3 maanden, echt een schat van een meid. Maar ook eentje met een sterk eigen willetje. Wanneer we buiten lopen wil ze meestal gaan rennen. Daar zal ze vast niet de enige in zijn. Maar ze luistert dan ook slecht, en wanneer ik zeg dat ze bij mij moet blijven lopen of moet wachten aan het einde van de stoep, dan doet ze vaak of ze mij niet hoort en heeft ze de neiging om zo de weg op te lopen. Tot nu toe is het nog goed gegaan, maar mijn grootste angst is dat ze onder een auto (of fiets) loopt. Ik ben eigenlijk op zoek naar wat tips. Ik wil de buggy nu wel een beetje gaan afschaffen, want ze wordt al een grote meid, en ze kan prima zelf lopen. Een tuigje vind ik ook wat te ver gaan, voordat jullie mij die tip willen geven. Nu zullen jullie zeggen: ze heeft gewoon te luisteren, en dat is helemaal waar, maar makkelijk gezegd dan gedaan want ze doet soms lekker waar ze zelf zin in heeft. Haar aan de hand houden doe ik ook weleens, maar dan word ze op den duur vervelend, want dan wil ze 'zelf' lopen en gaat ze aan mijn arm hangen, maakt zich dan zwaar en gaat niet meer verder lopen. Is dit herkenbaar voor jullie? Of is mijn dochter een extreem geval? Hoe komt dit goed, hoe hebben jullie dit geleerd?
'Als je niet naar mama luistert, dan ben je blijkbaar nog niet groot genoeg om zelf te lopen. Dus: als je wegloopt, dan ga je weer in de buggy.' En dat dus ook doen! Actie = reactie
Ik herken het enorm; en ik ga mee met mijn voorganger. Hier wordt netjes een handje gegeven en meegelopen naar een plek waar hij wel lekker los mag rennen (speeltuin, parkje etc.) maar voor de rest gedraag je je. Zo niet -> exit, dan maar in de babybuggy. En als we op de terugweg zijn gooi ik hem zonder pardon over mijn schouder en neem ik hem direct mee naar huis. Ik onderhandel niet met terroristen; hoe klein ook
Leg vooral thuis al uit hoe het werkt bij jullie. Ga je naar buiten en luistert ze niet dan in de buggy. Als ze zo vervelend buiten blijft doen de volgende keer in de buggy en laten zien naar wie ze moet luisteren. Leg ook vooral uit dat het gevaarlijk is ... niet dat ze dood gaat en zo maar dat ze nog te klein is om door anderen gezien te worden.
Ik oefen altijd eerst op de rustige straten ipv meteen op de drukste straten van onze woonplaats. Als kind de buggy best vindt is het geen goede straf. Hier is het gevolg na 3x waarschuwen mij een hand geven en ik houd het handje dan goed vast. Doet natuurlijk absoluut geen pijn, maar leuk vinden ze het niet. Ook vroeger weleens een peuter onder mijn arm genomen die midden op de weg expres bleef staan. Tja maakt mij niks uit en dat straal ik ook uit. Maar 3 a 3,5 is ook wel een leeftijd om je uit te willen proberen .
Toch de strenge aanpak. Als mijn dochter niet luistert krijgt ze ook op straat straf. Ik zet haar resoluut ergens op de stoep, geef haar een preek, en ze blijft daar een paar minuten zitten. Dat is een paar keer een drama... Maar ze leert het vast snel genoeg.
Ga naar het strand of een groot grasveld en ga lekker oefenen. Maak strepen in het zand en oefen tot waar ze mag. Of laat haar zeggen tot waar jij mag gaan (en dan natuurlijk niet luisteren en lekker lollig doen). Ze heeft veel energie, dat moet er ook uit. Misschien helpt het haar al als ze merkt dat ze op meer plekken de kans krijgt om lekker te rennen.
Ik zou gewoon lekker laten lopen zelf maar afspraken vooraf maken: tot die boom/hoek etc. Je kan ook haar bezig houden met iets vertellen, open vraag stellen of zoeken dingen buiten. Buggy hebben we hier niet meer va 1.5 jaar eigenlijk. Je kan ook loopfiets of step kopen. En als ze niet luisterd moet je haar rustig aanspreken en laten zeggen waar grenzen liggen. Kan mij niet voorstellen dan ze dan zegt: ja boeiend ik ga lopen en autos boeien mij niet. Als ze dat toch doet of gaat niet afspraak aan dan maak je consequenties bijvoorveeld hand vasthouden. Wil niet? Prima laat haar krijsen en huilen tot ze wil. Mijn dochter dan super eigenwijs maar afspraken vooraf maken en korte planning maken helpt echt. Soms ze is erg koppig zoals vandaag ze wilde perse step meenemen ipv fiets ok. Ik zei je mag zelf steppen ik ga je niet trekken heb hond en wagen mee. Ze zei okey. Bij voordeur dwingt ze mij haar trekken maar ik zei dat afspraak is afspraak. Ze was 20 min op trap zitten huilen tot ik alweer kon met haar spreken en afspreken dat ze dan zelf gaat. Ze begon maar erna weer dus ik zei dat step gaat naar huis. Zo gezegd zo gedaan. Nog eens 20 min gillen op grond. Ik wacht lekker na tijdje alweer gesproken en uitgelegd waarom nu helemaal geen step meer. Ze vond het prima en gingen lopen. moet toegeven dat ze soort uitbaarstingen op hand te tellen ooit had en ik had bijna bijna toegegeven maar gelukkig niet Ik zou buggy op die leeftijd gewoon opbergen en niet pakken. Als ze niet luisterd maak je afspraak dan: ga je naar huis/hand vasthouden
Ik adviseer je toch een tuigje . Houdt ze niks aan over hoor! Mijn dochter heeft inmiddels dmv haar tuigje geleerd om niet weg te lopen. En als één omschrijving haar kenmerkt dan is dat wel haar sterke eigen wil.
Wij oefenen met stoppen/remmen door een spelletje. Pas op, een olifant op de weg! Pas op, een pinguïn! Stop! Een beer! Maar daarbij ook: bij de hoek, stoppen. Bij dat paaltje, stoppen. Zoonlief heeft er een handje van dan met zijn voorwiel óp de straat te willen stoppen dus dat is resoluut handje vast (en hij heeft een capuchon die ik als handvat kan gebruiken) maar steeds blijven herhalen. En ja, soms gillend over de schouder of zittend op de grond. Nu loopfietst m'n zoon meestal want die kan geen afstanden lopen.
Tuigje bij 3.5?!!!? Eeee is toch geen een of andere kind met beperkingen die niet snapt dingen of niet kan of motoriek verkeerd of zo? Kind van 3.5 hoort dat te snappen wat ts wil en begrijpen of gewoon of speelgewijs maar tuigje? Zo dus naar school brengen ook met riempje aan?
Hier heb ik vorige week ook een wandelkoord gekocht voor mijn zoontje, bandje om zijn pols en de ander om de mijne. Maar mijn zoontje is 1,5! En ik zie dat jouw dochtertje net 2 is. Dat vind ik toch iets heel anders dan een kind van 3,5. Mijn zoontje ziet nog geen gevaar en begrijpt het ook niet. Als ik hem roep rent hij juist weg en rent dan zo de straat op. Vanwege het gevaar doe ik hem nu op plekken waar ik het niet veilig genoeg vind dat wandelkoord om. Daarnaast oefenen we met stoppen als mama dat zegt en een handje geven. Vanaf het begin wil hij absoluut geen handje geven, hij wil alles zelf doen en is gigantisch eigenwijs. Met een kind van 3,5 zou ik ook duidelijke afspraken maken. Hierboven zijn goede tips genoemd. Ik neem ze ook mee om samen met m'n zoontje aan te werken.
Deed ik ook zo. Probeerde vertrouwen te scheppen in het vrij lopen. Tot die boom tot die stoep tegel.Maar als er wel dwars gedaan werd resoluut aan het handje. Wel eens met dochter gehad normaal luisterde ze prima stak ze in eens de weg over oeps mijn hart!! Normaal deed ze dat niet. Was dat ook niet van haar gewent ze was rond de drie vier. Ja dat heeft ze geweten ook. Heeft ze daarna ook nooit meer gedaan. ( niet slaan of getikt) wel mijn stem was indrukkend wekkend genoeg. Dan maar even schrikken. Zoon was ook een handenbinder maar ook met hem deed ik het zo. En met hem wel langer met een buggy gelopen niet luisteren hoppa zitten jij!!
Joh, jullie kunnen het wel zo oneens zijn met een tuigje maar het zijn geen vreemde dingen hoor. Liever een tuigje dan een kind dat toch de weg op vliegt omdat het niet luistert of in de wagen alles bij elkaar krijst want in de wagen leren ze in ieder geval geen gevaar zien aankomen en al helemaal niet als ze er alleen maar gefrustreerd in zitten. Ik neem ook aan dat je bij een kind van 3,5 zo'n tuigje maar een paar keer hoeft te gebruiken voordat het kind het gevolg van gevaar doorheeft ipv intensief wanneer een kind nog jonger is. Maar hé, meningen kunnen verschillen