Hoi dames, Ik ben wel benieuwd, nadat mijn vriendin bevallen is vertelde ze dat ze het bevallen appeltje eitje vond en dat ze zo 10 bevallingen zou kunnen doen. Laatst had zij blaasontsteking en vertelde dat ze liever beviel dan de pijn van de blaasontsteking. Uhh ok! Van verschillende anderen hoor ik dat ze nog helemaal helder waren tijdens de weeën ondanks de pijn en bijvoorbeeld redelijk intiem zaten met hun man (bijvoorbeeld hij achter haar de buik masserend). Terwijl ik... Het echt zo verschrikkelijk heftig vond! Ik kan het zo vergelijken met een buikoperatie zonder verdoving. Ik zat bij beide bevallingen (bij de heftigste weeën) compleet in mijn eigen wereld. Ik lag in foetushouding met mijn handen aan mijn haren te trekken met mijn ogen dicht of krachtig over mijn gezicht te wrijven(weet niet hoe ik het anders moet uitleggen) en dan in een soort ritmische beweging, compleet in mijn eigen wereld zegmaar.(leek op een soort dwangbewegingen van een psychiatrisch patiënt oid). Ik kon ook geen aanraking of iets verdragen, zoals dat iemand een kruik in mijn rug legde, die gooide ik geloof ik direct weg, iedereen moest mij gewoon in mn wereldje laten zegmaar. Bij de eerste viel ik een paar keer weg tussen de weeën door, door de pijn en het puffen. Ik had toen echt het idee dat ik het absoluut niet aankon de pijn. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe anderen wel gewoon 'bij' zijn tijdens de heftigste weeën dus ik ben wel benieuwd naar beschrijvingen van hoe jij je voelde in het heetst van de strijd.
Ik ben 2x ingeleid mij is van te voren verteld dat wanneer het zo'n pijn doet en her niet meer gaat dan is het kindje ee ook zo. En dit klopte alleen laatste stukje veel pijn. De 2de ook omdat het niet goed.lag om makkelijk in te dalen! Ik zeg steeds beval liever dan elke maan een menstruatie te hebben! Nu de derde op komst realiseer me wel dat dit keer ook heel anders kan gaan..
Ik heb het zo ervaren als jij. Dus mega heftige weeën en compleet in mn eigen wereld om ze überhaupt aan te kunnen. Ik hoor wel eens verhalen van vrouwen die tijdens de eerste weeen nog een wasje wegstrijken of een bevalbad opzetten. Nou dat was bij mij onmogelijk. Mijn zoontje was wel een sterrenkijker en t schijnt dat je weeën dan heftiger zijn...
Iedereen hoorde ik over dat weeen beginnen als menstruatie kramp.. en je went langzaam aan de pijn.. nou helaas mijn weeen kwamen hard en snel! Eerste ween gelijk 2 min om binnen een half uur op om de 20 sec 2 min lang! Ik raakte compleet in paniek omdat mijn vk niet wou opschieten en ik voelde dat het gewoon snel zou gaan! Eenmaal in het ziekenhuis een ruggenprik omdat ik niet meer op adem kon komen. Zelfs de annestatist had gezegd dat ze dit soort weeen zelden voorbij zag komen. Na de rugenprik geen pijn meer gehad. Toen deed ik inderdaad alles fluitend.
Ik heb er 4 gedaan En moet eerlijk zeggen de 3e vond ik het pijnlijkst kreeg zelfs hyperventilatie en viel bijna flauw van de pijn die zo ineens kwam Nummer 1 begon geleidelijk zoals de meeste het zeggen en begon op zondag avond tot dinsdag ochtend 2E is begonnen met breken van vliezen omdat ik al bijna 42 weken was en die begonnen ook met de. Pijnlijk 4E eerste wee om 12u en geboren om 14:25 Laatste stukje wist ik niet waar zoeken moest maar ik lag maar net op het bed en hij kwam er al uit Ze wou nog controles doen omdat vruchtwater groen was Maar geen tijd voor meer Elke bevalling is anders zo zie je maar weer
De eerste twee begonnen met gebroken vliezen bij 36.3 en 36.5 bij beide zette de weeen niet door dus kreeg ik wee opwekkers op die zelfde dag. De bevallingen vielen beide echt heel erg mee, Tot 6 cm regelmatige weeen maar goed op te vangen, Vanaf 6 cm weeen storm van een uurtje en toen volledige ontsluiting en mogen persen De derde met 37 weken ingeleid dmv breken van de vliezen en wee opwekkers, deze weeen waren in het begin heel goed op te vangen, was echt heel lichtjes en kleine krampjes, ik kwam niet verder dan de 4 cm ( van 07.30 tot 13.00 ) om 13..30 bleek dat ze de wee opwekkers vergeten waren aan te zetten, toen die eenmaal aan was Had ik 1,5 uur later volledige ontsluiting dat ging wel even wat heftiger maar door in mij zelf te keren kon ik het goed handelen De vierde had ik zwaar, ik was 36 weken en had voor het eerst rugweeen die begonnen op zondag naar maandag ( nacht) en om 10 uur in de ochtend bleek ik 3 cm te hebben, uur later 4 cm en 2 uur later 6 cm, van 13.00 tot 18.00 ben ik met vreselijke heftige rugweeen op die 6 cm blijven hangen, ik heb de heletijd moeten spugen van de pijn en vliezen breken mochten ze nog niet doen omdat de baby nog niet ingedaald was en de navelstreng bij de uitgang lag, om 18.00 uur werd ik getoucheerd, nog steeds 6 cm, de gyn vroeg of de meelopende verloskundige ook mocht voelen ach ja waarom niet joh, ook die concludeerde 6 cm, en hoppa daar ging ze te diep en braken de vliezen, ze hebben 5 minuten met 2 man op mijn buik liggen duwen om de baby maar beneden te drukken terwijl de verloskundige haar vingers in mijn vagina hield als soort van kurk toen in een kwartier volledige ontsluiting gekregen Daarna 30 minuten moeten persen en toen was hij geboren.
Ik vond het de ergse pijn die ik ooit had gehad, de ruggeprik was dan ook erg nodig, dacht dat ik zo van mn stokje zou gaan. Weeen begonnen op vrijdag 16.30, en ben uiteindelijk zaterdagavond laat pas bevallen. Vanaf de ruggeprik wel alles helder meegekregen. Vriendlief moest ook echt niet me aanraken tijdens de weeen. Maar zou ik het weer doen? Ja! Het is wel zo dat je de pijn vergeet, maar je vergeet nooit wat het mentaal met je deed. Het is een hele heftige gebeurtenis die je echt wel even een tijdje moet verwerken.
Ik ben blanco mijn bevalling ingegaan. geen bevalplan gemaakt. Niet bedacht hoe ik het allemaal zou willen. Enige wens was thuis bevallen. Eerste wee begon om 02:30 en is uiteindelijk thuis om 20:38 geboren. Het viel me allemaal ontzettend mee. Ben al die tijd bij gebleven. Heb naar mijn idee geen heftige weeën gehad. Kon ze goed opvangen. Ging mee in de wee. Naar mijn gevoel had ik ze ook niet super snel achter elkaar. Achteraf schijn ik met persweeën de trap nog opgelopen te hebben. Had geen sterke persweeën. Het enige van de bevalling wat tegenviel was het persen. Door die geen aanwezige persdrang was dat erg vervelend. Wel was het in n half uurtje gepiept. Na de bevalling had ik echt zoiets. Dat was n meevallertje. Och en dat hechten daarna. Vreselijk zeg.
Bij de eerste vond ik het een mooie ervaring. In het ziekenhuis, met infuus, ik kon het bed niet af, uiteindelijk vacuum en knip. Maar ik zei meteen: dat doe ik zo weer. Ik kon me goed ontspannen, dus die 17 uur ging echt prima. Alleen het persen vond ik verschrikkelijk. De tweede bevalling vond ik vreselijk. Duurde maar een uur of 5, persen vond ik doodeng, ze had er in 5 minuten kunnen zijn maar heeft een half uur geduurd omdat ik niet meer durfde. Ik kon me totaal niet ontspannen. De derde keer was echt helemaal zen. Dat had ik me na de tweede ervaring ook voorgenomen. Er mocht niemand bij mij zijn, ik leefde die uren echt in mijn cocon op mijn slaapkamer en in de badkamer. Elke 2 uur kwam er iemand langs (man, vk of kv) om te kijken of het nog ging, en dan zei ik alleen: ja, gaat goed, doei. En ik was weer heerlijk alleen. Weer vond ik het persen heel naar, en dit keer duurde het sowieso langer omdat hij scheef lag en niet ingedaald, dus het kostte ook veel meer moeite dan bij de tweede. Ik wilde toch al geen vierde, maar als ik nu bedenk dat ik nog een keer zou moeten persen, dan zorgt dat er wel voor dat ik echt geen vierde wil Maar die bevalling was wel echt heel mooi.
Het begin vond ik echt prima te doen. Fijn met m'n man samen, beetje masseren, keertje douchen. Tot 6 cm hadden we nog lol samen. Wel pijnlijke weeën maar kon ze goed opvangen. Ik bleef hangen op 6 cm, met vliezen breken maar 1 cm verder gekomen in 2,5 uur. Toen bleef ik hangen op 7 cm met gruwelijk heftige weeën, zoon was een sterrenkijker dan schijnen de weeën heftiger te zijn maar hij lag ook niet goed om in te dalen. Dus ruim 3 uur mega weeën gehad zonder dat het iets opschoot. Toen naar het ziekenhuis gegaan voor weeën opwekkers maar ook een pijnpompje. Kon de weeën al nauwelijks meer opvangen laat staan dat ze nog heftiger werden. Van te voren wilde ik echt geen pijnbestrijding maar wat een verademing! Uiteindelijk ging het toen gelukkig vrij snel en met 3 kwartier persen was hij er. Achteraf heb ik een heel fijn gevoel aan de bevalling overgehouden en vond dat moment dat ik m'n zoon eindelijk na 18 uur op m'n borst had echt magisch! Zou het zo weer doen.
Met 2 bevallingen achter de rug en de 3de in aantocht kan ik zeggen dat ik mijn 2 bevallingen heel verschillend heb ervaren. Bij de oudste braken mijn vliezen als eerst, wat ik op zich al een heel apart gevoel vond (niet pijnlijk verder), en de weeën die daarna kwamen deden enorm zeer. De bevalling was zwaar en heftig met uiteindelijk een flinke knip en een vacuüm verlossing omdat een stukje van mijn baarmoedermond niet verdween. Daar bleef onze dochter achter steken en moest er met spoed ingegrepen worden omdat haar hartslag achteruit ging. Ik heb bij deze bevalling remifentanil gehad (een pompje) en daardoor is veel aan me voorbij gegaan. Dat vind ik eigenlijk het meest jammer aan deze bevalling, dat achteraf veel dingen een waas zijn. Mijn vriend heeft sommige stukjes ook echt moeten vertellen omdat ik die zelf simpelweg kwijt was. De bevalling van onze jongste dochter verliep totaal anders, wat ik echt niet verwacht had. Vanaf de ochtend had ik al vrij sterke weeen, maar niet regelmatig en voor mijn gevoel was de pijn goed te doen. In de avond vond mijn vriend dat ik toch maar moest bellen, en wat bleek? Ik had al 5 cm ontsluiting! Eenmaal in het ziekenhuis vroeg ik direct om pijnbestrijding, want ik wist ook dat vanaf nu de weeen heftiger zouden worden en pijnlijker. Ze gingen het CTG apparaat halen, dit zou een half uurtje duren en binnen dat half uur ging mijn ontsluiting van 5 naar 10 cm. De weeen waren zeker wel pijnlijk maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik het niet aankon, het was prima te doen en ik voelde me volledig in controle over de situatie. De verloskundige dacht dat het nog meer dan een uur zou gaan duren en stond op haar gemakje alles klaar te zetten. Tot mijn vriend ineens riep dat het zover was, ze schrok zo erg dat ze in de haast haar handschoenen meerdere keren kapot trok en uiteindelijk heeft mijn vriend onze dochter opgevangen. Het persen duurde maar een paar minuten namelijk. Onze dochter was net geboren toen de verpleegkundige met het CTG apparaat binnenkwam en verschrikt zei "Volgens mij is het niet meer nodig?" en ik antwoordde "Nee, ik dacht ik begin er alvast aan want het duurde zo lang" met een dikke glimlach. Op deze bevalling kijk ik ook met een prettig gevoel terug en zou het, als alle bevallingen zo gingen, zo weer doen! En ja, dan zeg ik: liever zo'n bevalling dan de pijn die ik ervaar als ik weer eens last heb van mijn darmen. Nooit gedacht dat ik zoiets ooit zou zeggen maar toch is het zo.
De laatste bevalli gzou ik zo weer over willen doen. Van vliezen breken tot bevallen zo'n 9 uurtjes. Heel lang gedoucht en zomin mogelijk draden aan me. De tweede ging opzich wel goed maar achteraf spijt dat ik me zo heb laten "vastbinden" aan bed Door alle draden. Was toen ook een vreselijke haaibaai Bij de eerste was het voor mijn gevoel nogniet goed op gang toen ze zeiden ks. Heb bij alle 3 wel goed gevoel, als ik nu kan kiezen ga ik voor de laatste, alleen dan wat kouder douchen zodat baby en ik niet te warm zijn er na. Baby Kwam met 39.4 ter wereld, gewoon eruit gestoomd
Ik vond het super om te bevallen. Wel was ik even in shock omdat ik me er nog niet op ingesteld had (ik ging ervanuit dat ik tot 42 weken zou lopen, op 39.6 is dochter geboren). Bevalling duurde 2 uurtjes. Ik had geen weeën en kwam er pas met 7cm ontsluiting achter dat ik aan het bevallen was. Tot de 10 cm gewacht met vk, kraamzorg en man. Ondertussen nog gegeten, koffie gedronken en gekletst. Bij 10 cm vliezen laten breken en met veel focussen dochter eruit kunnen persen. Erna wel naar het zkh om te hechten. Het persen voelde ik wel (vooral het uitscheuren) maar verder niet veel pijn gehad. Vk vond het een hele bijzondere en relaxte bevalling
Achteraf gezien een hele prettige bevalling gehad. Hij ging lekker vlot, maar niet te snel. De weeënstorm van 2-8cm in 2 uur tijd vond ik wel even erg pittig. Omdat ik toen dus al te ver was om naar het ziekenhuis te gaan ben ik thuis gebleven, kraamzorg moest nog gebeld worden e.d. Hierdoor heb ik mijn persweeën onder de douche weg zitten zuchten want iedereen was nog druk heen en weer aan het rennen om alles klaar te maken en ik wist op dat moment niet dat het persweeën waren. Toen ik eenmaal mocht persen dit volledig op eigen kracht gedaan, maar dat viel me niet eens tegen, het staan van het hoofdje deed even zeer en de knip was gevoelig. Ik had om 9.00 2cm ontsluiting en toen begonnen ook de weeën goed en zoontje is om 13.30 geboren. Het meest nare van de hele bevalling vond ik nog dat ik na m'n bevalling als nog naar het ziekenhuis moest om daar gehecht te worden. Ik was ingeknipt en op 2 plaatsen uitgescheurd. Verloskundige heeft erg haar best gedaan maar bleek het toch niet volledig zelf te kunnen hechten. Toen na een uur als nog alle spullen moeten pakken om naar het ziekenhuis te gaan. 's Avonds op de OK gehecht, met als nog een ruggenprik en de volgende dag mochten we gelukkig weer naar huis, maar met dit stukje heb ik zelf nog meer moeite dan met de hele bevalling, vond het zo'n domper na z'n fijne en vlotte bevalling, die uiteindelijk thuis was. Ik wilde ook graag thuis bevallen, maar omdat wij toen nog 3 hoog woonde zonder lift vond ik het zelf niet helemaal verantwoord en daarom in eerste instantie voor een ziekenhuis bevalling gekozen.
Nou, bevallen vind ik ook geen pretje hoor! Maar achteraf vond ik de tweede bevalling fijner dan de eerste.. Vooral omdat hij zo snel ging... Op het moment zelf beide een hel bevalling 1: 41+3 en werd ingeleid. Al heel snel hele zware weeen, geen vooruitgang. Ruggeprik gehad. Uiteindelijk na ruim 13 uur en 1,5 persen (met knip) onze meid geboren. Was uiteindelijk een flinkerd van 8 kilo bevalling 2: 40+ 3 dagen. Vliezen om 12.00u gebroken na strippen. Rond 17 uur lichte weeen, vanaf 23 uur heftig, om 2.45 in ziekenhuis en om 3.15 bevallen. In een korte weeenstorm van 5 minuten van 4 naar 10 cm en baby binnen 2 persweeen geboren.
Ver-schrik-ke-lijk. Godsamme wat een pijn! Ik had zware rugweeen en dat uren en uren lang (geen pijnstilling). Echt een zwarte zwarte nacht. Tot mijn zoon er was. Toen werd het weer licht.
De eerste bevalling begon met het breken van vliezen op de wc thuis om 23.30 uur en uitblijvende weeen. S ochtends naar het ziekenhuis maar na een paar uur aan de ctg weer naar huis gestuurd. Einde van de middag begon het weer dus terug naar het ziekenhuis.Uiteindelijk pijnstilling waar ik erg misselijk van wordt en het schoot niet op dus uiteindelijk een ruggeprik. Heb van 4 uur smiddags, tot een uur na de bevalling, 6 uur s ochtends gespuugd wat een onmogelijke opgave is met een ruggeprik. onze dame woog 3910 gram. Bij onze zoon ingeleid 38.5 w. Vliezen eerst breken en direct weeenopwekkers aan. Dat ging nog al snel dus bij 4 cm persweeen en bij 6 cm perdrang. We waren iets na 8.30u begonnen en iets over 12en was hij al geboren. Hij woog 4710 gram en zat even klem, maar door goed optreden van de verloskundige is alles goed afgelopen. Een heftige, maar toch fijne bevalling. Nu bezig voor een derde en ben erg benieuwd naar die bevalling (mocht ons nog een kindje gegund zijn)
Ik vond het een heel mooie ervaring. Midden in de nacht braken mijn vliezen. Daarna kreeg ik vrij heftige weeën. Ik raakte daardoor een beetje in paniek omdat ik gehoord had dat het langzaam op zou bouwen. Ik dacht dat als dat het begin was dat ik dat echt nooit zou trekken. Toen de verloskundige er was bleek ik al 7-8 cm ontsluiting te hebben. Dat zorgde ervoor dat ik me kon ontspannen en ik ben daarna echt in mijn eigen wereldje gegaan om me te concentreren op de bevalling. Mijn lijf het werk laten doen en na 4 uur is mijn kindje geboren. Zonder knip, scheur, hechting of wat dan ook. Ik was heel ontspannen en had echt nog wel controle. Tijd ging voor mijn gevoel heel snel. Voor mijn gevoel heeft alles maar een uurtje geduurd. Ik hoop dat het straks met de tweede weer zo'n mooie ervaring is.
Ik denk dat ik vest veel geluk heb gehad. Natuurlijk was het pijnlijk maar ook erg goed te doen vind ik😅 vond het dan ook geweldig om te bevallen 😂 hihi jammer dat we het bij twee kindjes laten wat dat betreft. Die oerdrift vond ik zo mooi! En wat magisch om daarna je baby vast te houden. Maar nogmaals ik als ik andere verhalen lees weet ik dat ik in mijn handen mag knijpen!