Of het een optie is, is echt persoonlijk. Zodra je het echt overweegt, wat bij jou het geval lijkt te zijn. Dan zou ik wel een aantal dingen doen. Ten eerste je dochter doormidden van filmpjes kennis laten maken met een bevalling. Waarbij jij goed moet letten op haar reactie zowel direct tijdens het kijken als de dagen erna. Heeft ze er last van, is ze juist enthousiast enz. Ten tweede zorgen dat er iemand mee is om haar te begeleiden, bezig te houden en weg te halen mocht dit nodig zijn. Ten derde goed bedenken in welke situaties het beter is als je dochter er niet bij is of voor welke gedeeltes. Dit duidelijk afspreken met de gene die haar gaat begeleiden en op haar niveau ook aan je dochter uitleggen. Ik heb een bevalling bijgewoond waar een meisje van 4 bij was. Dit is eigenlijk heel goed gegaan. Natuurlijk mede doordat de bevalling goed verliep. Ook was ze voorbereid op het feit dat haar moeder pijn zou hebben. Het was een mooie ervaring voor het hele gezin. Zelf zou ik het risico niet willen nemen. Je weet gewoon niet wat het effect op je kind gaat zijn en hoe je bevalling verloopt. Een volwassen man vindt het een moeilijk iets en kan er serieus getraumatiseerd door raken.....dat zegt eigenlijk al genoeg voor mij.
Houd er wel rekening mee dat ze misschien op school zit als je bevalt en ze er dus niet bij kan zijn. En zeg dit ook tegen haar. Zodat ze niet teleurgesteld is hierover.
Sorry een meisje van 4 KAN daar niet Goed op voorbereid zijn, de vrouwen zelf van een eerste kindje weten vaak alles over een bevalling maar echt op voorbereiden kun je niet, laat staan een meisje van 4 dienst voor het eerst ziet ! Ik was zwanger van de vierde toen ik Hg kreeg, hevige misselijkheid, niets meer binnen houden 60 maal daags spugen, elke 2 weken minimaal een week in ziekenhuis de gehele zwangerschap, maag en slokdarm beschadiging dikke bloed klonten spugen, zo slap van niets binnen houden dat ik letterlijk mijn tenen niet meer kon wiebelen, hulp nodig met aan en uit kleden, hulp nodig met douchen hulp nodig met in de bak spugen hulp nodig met mijn kinderen knuffelen !! We hebben ze goed uit gelegd hoe mama zich voelde, en hoe het de rest van de zwangerschap zou zijn, dat mama uit de running lag mama had veel pijn was veel misselijk en het ziekenhuis hielp haar etc etc, maar dat helpt niets hoor in het begin viel het mee maar daarna werd het hun te vaak... Het bleef maar door gaan en er leek geen einde aan te komen, daardoor waren ze echt bang en zei mijn zoon van toen 6, mama ik weet wel dat ik een broertje krijg en dat dit tijdelijk is maar ik ben zo bang dat je dood gaat en ik dan geen mama meer heb, dit duurt te lang ik ben bang mama ! Een mama heeft pijn en het KAN 24 uur duren ! 2-3 uurtjes kan een kind misschien nog doorkomen maar daarna gaat het malen, duurt dit niet te lang ? Mama word uitgeput en roept ik kan niet meer ... Wat ? Mama kan niet meer ? En zichzelf daarbij allerlei senarios in het hoofd halen ! Iemand mee nemen .... , topic starter heeft twee kinderen, 1 zal al naar de oppas gaan ( opa oma ?) en wie kan er vrij van zijn werk krijgen om een hele dag in het ziekenhuis te niksen ? Maar ze zou dan dus 2 oppassen nodig hebben en ik zelf zou bijv voor mijn zusje echt niet de hele dag in het ziekenhuis rond hangen voor het geval dat want ik heb thuis ook gewoon 4 kindjes waar zorg voor is. Dus ik denk dat dat persoonlijk heel moeilijk word, dan zou ik diegene pas laten komen bij persdrang ofzo zodat als het allemaal goed gaat hij of zij niet voor niets 7 of 8 of misschien wel veel langer uren in het ziekenhuis heeft rond gedwaald.
Ik mag overigens hopen dat een professioneel ziekenhuis of verloskundige niet meewerkt aan dergelijke onverantwoorde gekkigheid.
Ik zou er toch niet aan moeten denken om m'n kinderen bij de bevalling te hebben hoor... Trouwens, die van 6 weet niet eens waar de baby daadwerkelijk uit komt.. Haha Uiteraard moet jij zelf beslissen wat jij doet hoor, respect boor ieders keus..
Ik verloor na de bevalling van de tweede ontzettend veel bloed en moest met spoed naar de OK, zuurstofmaskertje op, twee infusen, bedekt onder warmhoud dekens en rennen maar. Dat was voor mijn man al traumatisch, voor een kind zou dit écht té traumatisch zijn geweest. Tijd om hierop te anticiperen was er niet, dus ook geen tijd om rustig een kind de kamer te laten verlaten en te zeggen dat mama even met de dokter mee moet ofzo. Het was echt nú handelen en rennen. Die ervaring maakt dat ik er écht geen kinderen bij zou willen; er is altijd kans dat er iets mis gaat, en op zo'n moment kun je het niet rustig uitleggen.
Onze dochter kwam blauw uit mijn buik...ademhaling kwam niet goed op gang en d kinderartsen kwamen aangerend buiten adem en hebben haar direct op allerlei apparatuur aangesloten en meegenomen naar de neonatologie. Mijn man ging met haar mee, dit wilde ik graag en was ik achteraf ook blij om omdat hij precies kon vertellen wat ze allemaal gedaan hadden..bloedafname, sonde, beademing, monitor slangetjes en saturatie en bloeddrukmeter... Ze lag aan alle toeters en bellen toen ik weer bij haar mocht. Zelf liet mijn placenta niet los en ondertussen was er een bloedvat van geknapt..begon dus enorm te bloeden..ik kreeg allemaal spuiten in m'n been...dingen in m'n infuus en ondertussen werd de ok klaargemaakt. Echt het was enorm stress om mij en ik had weer enorm stress om mijn dochter omdat ik niet wist op dat moment hoe het ging met haar. Je weet nooit hoe het verloopt bij de geboorte! Niemand had bij ons deze situatie verwacht. Gelukkig is uiteindelijk alles goed gekomen. Hier had echt geen kind bij moeten zijn, die zou echt n trauma hebben opgelopen.
Ik zou het wel doen, als je kind het wilt en je hebt er zelf een goed gevoel over. Hier mag onze dochter van 3 erbij zijn als ze dat wil. Er zo spastisch mee om gaan lijkt mij juist alleen maar vervelender voor iedereen. Mijn man is er om haar evt af te leiden en er is opvang achter de hand voor als dat nodig blijkt. Bevallen is een onderdeel van ons gezinsleven en het verwelkomen van een nieuw zusje (in ons geval). Dochter weet dat de baby uit de vagina komt, dat dat een intens proces is en dat ze weg mag wanneer ze wil. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik (op basis van de vorige bevallingen) altijd rustig blijf en in mijn cocon kruip, dus hier geen gedrag dat mijn dochter angstig zou maken.
Serieus de vraag .... Een meisje van 3 dat weet dat het een intens proces is ?? Hoe dan ? Mijn drie jarige en zelfs mijn 6 jarige vind een splinter al intens 🙄🙄
Ik mag toch hopen dat zij zich er niet mee bemoeien! Hou toch op met je negatieve commentaar. Je komt zo zuur over op deze manier. Ik krijg er alleen maar meer zin in om te bevallen met mijn kind erbij. Ik ben helemaal niet bang om te bevallen. Sterker nog, ik beval voortreffelijk mijn zoon zal dolgelukkig zijn!
Intens proces zijn mijn woorden natuurlijk, we hebben het op haar niveau aan haar uitgelegd. Natuurlijk snapt ze niet hoe intens het is, maar dat weet mijn nichtje van 22 dat geen kinderen heeft ook niet 😉 En omdat we nooit weten hoe het daadwerkelijk zal lopen, is er achtervang. Want mocht het anders lopen dan gepland vanwege complicaties, of omdat dochter het toch eng vindt, of omdat ik het niet trek om haar er bij te hebben, wil ik wel een alternatief achter de hand hebben.
Wauw ik vind het eerlijk gezegd best een moeilijke vraag. Mijn bevalling was op zich vrij rustig, ook al liep het uit op een ks en was ik hartstikke ziek. Wat mij tegen zou houden om dochter bij een eventuele volgende bevalling te laten is dat het heel lang kan duren. Twee/drie uurtjes is voor die leeftijd misschien nog wel te doen, maar zoals bij mij met 22 uur lijkt me geen doen voor die leeftijd. Overigens is mijn man, ondanks een bevalling zonder gegil ofzo, toch getraumatiseerd...
Toen ik 7 was, heb ik m'n broertje geboren zien worden. Ik en mijn zussen zaten tekenfilms te kijken tot het moment suprême. Ik vond het rete-fascinerend. De huisarts deed ook leuk naar ons. Ikzelf zit niet te wachten op zoveel publiek. Ik vond zelfs de kraamhulp eigenlijk al teveel
Verder is de vergelijking Hg bevallen misschien niet helemaal juist maar het blijft een feit dat je zelf ook niet weet hoe je gaat reageren en ik ben meerdere bevallingen bijgewoond waarvan ik meerderen heb horen puffen steunen en kreunen " ik kan niet meer ik wil niet meer ik kan echt niet meer " en een kind kan daar echt heel angstig van worden ! En daar zijn of haar eigen draai aan geven ja ik vul opa en oma zelf in ja, maar het kan ook de buurvrouw zijn of de peuterspeelzaal of een kinderdagverblijf maar feit blijft dat ook daar oppas coor nodig is als het niet op de peuterspeelzaal is of op de opvang want ze hebben het over 1 kind bij de bevalling niet over 2 kinderen bij de bevalling, en oppas 1 kan moeilijk de hele dag in het ziekenhuis wachten met kind voor het geval wat gebeurd en het andere kind bij moet staan Dus het lijkt me heel lastig om op die manier oppas te regelen
Ik zou het persoonlijk niet doen. Je weet inderdaad niet hoe de bevalling gaat. Lijkt mij echt niks als je tijdens het bevallen nog een kind heb rondlopen.
Dat was een beetje mijn punt; hier ging het van 'oooh kijk daar is de baby!' naar zuurstofmasker op, spuiten in been, infusen aanleggen, dekena over me heen, een hele boel mensen om m'n bed en rénnen. Mijn man stond er beduusd bij, bang te zijn dat ik er tussen uit zou piepen, die zou écht geen tijd hebben gehad om een kind nog op tijd naar achterwacht te brengen op de gang bijvoorbeeld. Het ging gewoon van de ene op de andere seconde góed mis, en dat lijkt me ontzettend traumatisch voor een kind.
Heftige ervaring zeg! En toch wil ik er niet zo instaan, dat het mis kan gaan. Ik vind het zelf heel vervelend om allerlei horrorverhalen te lezen wanneer ik zwanger ben. Ik weet dat die er zijn. En daar hoor je ook veel meer over, omdat mensen de behoefte hebben het van zich af te praten/schrijven. Allemaal begrijpelijk! Maar je moet je realiseren dat wanneer je met allerlei enge scenario's komt (niet alleen jij) je een vrouw angstig maakt. Angst en stress zijn iets dat je echt niet kunt gebruiken in deze periode. Ik heb een topbevalling gehad bij de jongste. Echt he-le-maal top! Dat was geen kwestie van geluk, ik heb een vervelende zwangerschap gehad, maar op mijn bevalling was ik goed voorbereid. Hypnobirthing heeft mijn angst en stress weggenomen. En alles ging precies zoals ik had gevisualiseerd. Wanneer je er zo instaat, betekent dit niet dat je dan geen risico loopt op complicaties. Het betekent echter wel dat je uitgaat van een goede bevalling. Ik gun het elke vrouw zo om in haar kracht het leven te schenken aan haar kind. Het geeft zowel empowerment. Wanneer ik dat kan laten zien aan mijn zoon, dan geef ik hem niet alleen de mooie ervaring van zijn broertje of zusje geboren te zien worden, ik laat hem ook zien waar wij vrouwen toe in staat zijn. Dat wij zoiets krachtigs kunnen doen. Laten we trots zijn op onszelf, wat we voor elkaar hebben gekregen is wonderlijk. Of het nu een (spoed)ks is geworden, of we nu een fluxus kregen, of we de hele bevalling HG hebben gehad of dat we nuriend onze kind eruit hebben geperst. We hebben stuk voor stuk een topprestatie neergezet.
Ik vind dat je niet spoort als je een kind bij een bevalling wilt laten zijn. Wat ik lees over een kindje van 3 en 'intens proces'.. Dan ben je echt van het padje... Laat mij dan maar lekker een 'dramaqueen' zijn, maar het spoort niet.