Mijn dochter heeft de afgelopen week enorm uitgekeken naar de Sinterklaastijd. Haar lijstje was vorige week al af en ze zat vanavond helemaal klaar voor het Sinterklaasjournaal. En toen kwamen er vanavond ineens haar twijfels. Ze vroeg ineens uit hey niets 'bestaat sinterklaas eigenlijk wel of is het gewoon een verklede man'? Ik schrok er helemaal van een antwoordde in een reflex dat hij natuurlijk wel bestaat. Nu achteraf vraag ik me af of dat wel het juiste antwoord is geweest... Verder ging het vanavond veel over Sinterklaas, maar we in de trant dat ze het wel weer geloofd. Met naar bed gaan kwamen de vragen echter weer. Ze vroeg zich af waarom huispiet zo zwart was en of de witte pieten in het journaal wel echt waren. Ze dacht ook dat de vegen bij de witte pieten schmink was. Ik vind het zo lastig. Ik hoop zo erg dat we het nog kunnen rekken tot pakjesavond.. Wat zouden jullie doen in deze situatie?
Voor haar leeftijd is het niet gek dat deze vragen komen. Het verhaal is natuurlijk zo vergezocht dat de logica het op gegeven moment gaat overwinnen. Vooral bij kinderen die vanzelf doordenken. Onze zoon en dochter waren vrij vroeg met kritische vragen. En die stelden ze aan iedereen als wij geen antwoordem gaven, zelfs aan Sinterklazen die ze 'in het wild' tegenkwamen. Omdat te voorkomen heb ik serieuze antwoorden gegeven op alle vragen, maar vaak met de tegenvraag: wat denk je zelf. En er zit een heel groot gebied tussen kritische kijk en niet meer geloven. Kinderen draaien vaak het verhaal dan net zo ver totdat het weer klopt. Vooral vanaf het moment dat ie weer in het land is. Maar op deze vragen zou ik in eerste instantie tegenvragen stellen en haar serieus nemen: - wat denk je zelf? - waarom denk je dat ie niet bestaat? - waarom denk je dat de pieten geschminkt zijn? Hoe komen ze dan aan schmink op hun gezicht (krijg je vaak leukste antwoorden!)? Enz
Ik zou vragen wat zij zelf dan denkt? Wanneer kinderen met vragen komen lijkt het mij een mooi moment om er samen achter te komen hoe en wat. Je kunt natuurlijk vertellen dat hij vroeger wel bestond en dat ze dat verhaal nu naspelen etc. Mijn zoontje was ongebeeo 4 met die vragen, die wist zeker dat ik de cadeautjes kocht, want ik was de enige die wist wat hij leuk vond en er klopte dingen niet. Toen samen maar gesprekje gehad over joe en wat.
Gewoon vragen wat ze zelf denkt en daarin meegaan. Zou het niet bewust proberen te rekken. Onze jongste versprak zichzelf vorige maand en gelooft kennelijk ook niet meer of twijfelt iig hevig. Tenzij hij er zelf mee komt vertellen we nog niets, over een paar maandjes leggen we het wel uit. Maar mocht hij er dit jaar nog mee komen dan is dat maar zo.