Klopt maar hier op psz/kdv gaat eerst gesprek met ouders over gedrag. Ze spreken kind eerst aan en leggen uit als dat vaker voorkomt dan gaan ze met ouders overleggen hoe ouders dat thuis doen en hier toch wel blijft het bij uitleggen dat het niet kan. Strafstoel/plek bestaat niet niet. Als dat mijn dochter zou doen zou ik het als mijn taak vinden om haar bijschaven want het zou toch niet komen alleen op psz en thuis en elders gewoon nooit bijten.
Maar als je zo bezorgd bent en zelfs bang bent dat het traumatiserend zal zijn voor je kind, dan had je misschien meer naar dit punt moeten toewerken? Spelen met andere kinderen, weg zijn van mama... Dat zijn toch ook skills die je kan oefenen? Ik zou het ook spannend vinden om mijn kind ruim twee jaar voortdurend bij mij te hebben en haar dan plots naar een 'vreemde' plek te brengen. Geen kritiek overigens, maar ik vind het gewoon een beetje gek. Ofwel heb je er alle vertrouwen in dat je kind het er leuk gaat vinden. Maar als je zelf spreekt in termen van mogelijke trauma's...
Tsja, moeder riep alleen maar: "Dat doet hij thuis echt nooit"! Dan snap je denk ik wel dat er weinig dialoog en bijschaving over blijft.
Ik weet niet hoor ik heb gewoon zelf het nooit megemaakt en wat daar daadwerkelijk achter gesloten deuren gebeurt weet ik niet en eerlijk gezegd hoeft ik ook niet weten ik lever blije kind en blije kind wil ik terugen intussentijd geniet ik gewoon van mijn cappuchino met gebakje die niemand afpakt en met eenzame bezoeken aan wc heerlijk lekker 3 uurtjes haar kwijt traumatisch is dat ze ziek en niet naar school kan dat is pas traumatisch Ik vind zoiezo erg belaagrijk dat kind niet aan ouders kleeft continu dat ouders ook eigen leven hebben dus het is hier gewoon altijd zo was ik deed nooit kramachtig over kdv/psz maar ik kan begrijpen dat het wel kan bestaan dat je kind bent bang los te laten. Ik ken dat van andere maar ik denk dat het juist erg goed is zo vroeg kind in andere omstandigheden en ervaringen bieden en geven ze moeten zichzelf redden en mama is er niet altijd en niet direct...
Dit is een situatie waar ik nog niet over heb nagedacht hier is een beetje boos zijn naam zeggen al een straf voor hem. Ik zeg niet dat hij dit nooit zou doen maar hij heeft wel een karakter waardoor ik nog nooit over zulke situaties heb nagedacht. Tot nu toe heeft hij een karakter dat als hij ergens mee speelt en een kindje iets afpakt, hij er gewoon beteuterd naar kijkt en iets anders pakt. Wat ik ook weer niet goed vind van mijn zoontje want hij huilt niet, zegt niks, gaat niet naar de juf dus die ziet dat dus meestal niet. Hij probeert dat jongetje dan iets anders te geven in de hoop dat hij het terugkrijgt. Ik heb het al enkele keren gezien. Maar in zulke gevallen van pijn doen vind ik alleen aanspreken onterecht naar het andere kindje toe. De ene doet de andere pijn en het stoute kindje krijgt alleen een " dat mag niet!!!" te horen. Nee dat vind ik ook niet netjes. Dan zou hij wel even apart gezet mogen worden.
Weet niet of het je helpt om positieve verhalen te horen, maar mijn zoontje gaat nu ook 1 dagdeel per week (2,5uur dus) naar de psz sinds deze maand. Hij is altijd bij mij thuis geweest, en pakweg 1 keer per 2 weken een ochtend bij oma. Geen uitzonderingen.. Hij was dus letterlijk 24/7 met mij samen zou je kunnen stellen. Ik heb hem een week voor de startdatum op de psz verteld dat hij binnenkort naar school zou gaan, wat hij daar dan zou doen (met kindjes spelen, kleien, puzzels, even naar buiten als het niet regent, fruit eten etc) en dat ik dan even snel boodschappen zou gaan doen en hem daarna weer zou komen halen. De eerste keer dat ik het probeerde uit te leggen begon hij te huilen en gaf aan dat ik zou moeten blijven om mee te spelen. Ik heb hem getroost en e.e.a. nog eens uitgelegd en benadrukt hoe leuk het is op school. Ik heb om de dag alles herhaald (mijn zoontje houdt niet van onverwachte dingen, hij moet kunnen snappen wat er gebeurt en waarom en dan gaat het goed, vandaar). De dag dat hij naar school ging zei hij vrolijk dat hij met de kindjes zou gaan spelen en dat mama boodschappen zou gaan doen. Eenmaal daar vond hij alles prima ook Hij zwaaide zelfs, doei doei tot straks mama! Hij is nu 3x geweest en vindt het nog steeds heel leuk!
Ach welnee natuurlijk is de psz niet traumatisch. En 9 van de 10 peuters houden van een vast ritme dus dat is waar je je al helemaal geen zorgen om hoeft te maken. K vond het prachtig en de overgang naar de kleuters was zo natuurlijk dat hij zich nu na 2 weken al als een vis in het water voelt.