Ik heb een hele goede vriendin die een dochter heeft van 3 jaar. Mijn dochter is bijna anderhalf. Nu is haar dochter altijd gemeen tegen mijn dochter. Als ze in de zandbak aan het spelen zijn dan krijgt mijn dochter regelmatig een handje met zand in haar gezicht. Verder zegt ze ook altijd gemene dingen zoals 'dit is van mij, en daar mag jij niet mee spelen'. En als ze dat zegt, dan zegt ze dat met een heel gemeen gezicht die ze enkele centimeters van mijn dochter's gezicht houd. Zo intimiderend :x. Mijn dochter heeft nu nog helemaal niet door dat er gemeen tegen haar gedaan wordt. Ze lacht dan lief en knikt. Maar een keer heeft ze dat natuurlijk wel door. Ik vind het zo zielig, het breekt mijn moederhart als er zo gemeen wordt gedaan tegen mijn dochter. Terwijl mijn dochter echt een lief kind is, die op dit moment nooit speelgoed afpakt oid. Overigens zegt mijn vriendin er altijd wel wat van als haar dochter weer iets doet, maar het lijkt gewoon niet te helpen. Elke keer als ze bij elkaar zijn is het weer raak. Nu wil mijn vriendin vaker leuke dingen samen gaan doen met de kinderen erbij, zoals naar de speeltuin of zwembad. Ik zie dat dus helemaal niet zitten, het liefst wil ik haar dochter gewoon uit de buurt van mijn dochter houden. Maar dat kan natuurlijk niet, want ik wil mijn vriendin niet kwijt. Daarom durf ik dit ook niet te zeggen tegen mijn vriendin. Ze is zelf heel zachtaardig en vindt het zelf ook vervelend dat haar dochter zo doet. Wat zouden jullie doen in deze situatie? En hoe kan ik mijn dochter weerbaarder maken? Ze zal tenslotte op school of creche wel vaker met dit soort pesterijen te maken krijgen.
Ik had dit denk ik toch wel even besproken met je vriendin. Als jullie zulke goede vriendinnen zijn moeten dit soort dingen toch probleemloos besproken kunnen worden.
ken wel meer kindjes van 3 die zon gedrag vertonen.. wereld draait om hun. het is alleen aan de ouders om het af te leren.. en dat gebeurd niet zo te zien? misschien moet je het aangeven bij je vriendin op een voorzichtige manier..als je nix zegt.. gaat dit straks ook tussen jullie in staan
Het is wel de leeftijd voor dit gedrag. Dus opzich niet raar. Het is alleen hoe de ouders daarmee omgaan, of het voorbij gaat.. Ik zou het in ieder geval bespreken. Misschien heeft je vriendin het niet zo goed door dat het jou zou dwarszit? Misschien dat alleen toespreken niet genoeg is, dat je vriendin haar dochter even uit de zandbak (of andere spelsituatie) moet halen. Dat maakt misschien meer indruk. En anderhalf is een lastige leeftijd, te jong om je verbaal duidelijk te maken (woordelijk verdedigen). Mijn jochie liet op die leeftijd ook over zich heen lopen. Maar met de tijd heeft hij het nu wel door. Verbaal is hij nog niet sterk, maar als hij iets niet wil, dan duwt hij zo'n kindje gewoon weg. Ik probeer hem (nu bijna 3) uit te leggen wat hij in zo'n situatie kan doen (zeg maar stop tegen dat kindje),
ik denk echt dat het 3-jarige meisje niet echt een ´gemene intentie´ heeft, maar ik kan me wel voorstellen dat het zo voor jou voelt als ze zo doet naar je meisje. Mijn dochter is bijna 3 en kan het bijna niet verdragen als mijn zoontje van 15 maanden speelgoed in zijn handen heeft. Ze wil alles afpakken en alles is ´van haar´. Ik weet zeker dat het met de leeftijd te maken heeft, mijn dochter is echt superlief en heeft geen ´gemeen botje´ in haar lijf, maar is op dit moment wel erg egocentrisch, alles draait om haar. Dit lost het voor jou niet op maar misschien helpt het een beetje als je bedenkt dat de dochter van je vriendin eigenlijk heel normaal (voor haar leeftijd) reageert. (soms zie ik mijn zoontje ook zo onschuldig en lief naar haar kijken, dan heb ik hetzelfde gevoel als jij hoor). Gewoon bespreken met je vriendin en vooral niet gaan vermijden hoor! Over anderhalf jaar doet jouw dochtertje misschien precies hetzelfde. Overigens: zand in gezicht gooien kan niet, dat zal de 3-jarige best begrijpen...daar ligt wel een taak van haar mama. groetjes AMber
fynn heeft dit ook heel erg. die word ook compleet onder gesneeuwd door zijn nichtje. die is ook z'n hebbert. ik vind het heel moeilijk kan ze moeilijk uit elkaar houden
helemaal met amber70 eens.. en dit "hoort" wel een beetje bij een 3 jarige.. zou aangeven bij je vriendin dat je begrijpt dat dit het gedrag van een 3 jarige is, maar dat je het wel zielig voor je dochtertje vind.. en dat als ze haar echt fysiek pijn doet, je vriendin haar dochtertje even bij jouw dochterje vandaan haalt..
Volgens mij doen 3 jarige op het KDV van mijn zoontje ook wel eens zo tegen hem. Laatst pakte een jongetje heel boos iets van mijn zoontje af, terwijl mijn zoontje echt de onschuld zelve was. Hij had ook helemaal niet door dat het een "gemene" actie was en keek alleen wat beduusd. Hij speelde gewoon weer verder met iets anders. Maar ik vond het inderdaad ook helemaal niet leuk om te zien. Daar heb ik alleen dus meer last van dan zoonlief zelf.
Oh dat zou ik ook niet pikken hoor, wat een loeder dat meisje. Mijn zoontje is ook drie jaar en juist heel lief en zachtaardig, dus denk niet dat het persé met leeftijd te maken heeft maar ook gewoon het karakter is van het kind. Ons buurmeisje van 3 is ook zo'n kat, spugen slaan schoppen enz. Mijn kindjes mogen daar ook absoluut niet meer spelen van ons en andere ouders houden hun kinderen daar ook vandaan. Het is natuurlijk een rot situatie omdat dit het kind van je goede vriendin is maar er zit denk ik niks anders op dan het toch te bespreken met haar. Als zij haar dochter niet wil/kan corrigeren dan houd het gewoon op. Je kleine meisje gewoon in bescherming nemen hoor! Sterkte/succes, ik hoop dat jullie eruit komen!
Dat niet alle kindjes het doen, wil niet zeggen dat het niet typisch de leeftijd is . Sommige kinderen '(peuter)puberen' veel meer dan anderen. Toch is het iets wat bij de leeftijd hoort, maar ze doen het niet allemaal. Je zegt dat je vriendin er al wat van zegt. Wat zou je zelf doen als jouw kindje zulk gedrag vertoonde, zou je willen dat ze nog meer deed? Zou jij zelf nog meer doen? Misschien nu nog moeilijk voor te stellen, maar het kan zeker nog wel komen. Onze dochter is erg lief, geeft altijd dingen weg aan andere kinderen, maar kan anderzijds hier thuis, toch driftbuien hebben, die nérgens om gaan! Dat merk je verder niet aan haar. Op de grond liggen en om zich heen slaan enzo. Dat typisch 'supermarkt beeld' van een peuter . En zoals gezegd: Dat doen ze láng niet allemaal, maar de meeste kennen het wel van eigen kinderen of van kinderen om heen heen of die je ergens tegenkomt van die leeftijd. Maar oke, het is gewoon altijd sneu als een groter kindje een kleiner kindje pijn doet of gemeen ertegen doet, maar vaak hebben ze dat 'gemeen' doen zelf niet door en zie je later dat je eigen kindje precies het zelfde gaat doen als ze op die leeftijd zijn.
Misschien moeten jij en je vriendin een samen kijken wat helpt tegen dit ongewenste gedrag. Misschien een keertje apart nemen en uitleggen waarom ze niet zo mag doen. Kindjes snappen meer dan je denkt. Heel rustig uitleggen dat dat niet lief is, of dat het andere kindje er verdrietig van wordt (terwijl dat misschien niet is). Of laat haar eens nadenken: Hoe zou ZIJ het vinden als een ander kindje zo tegen haar doet? Of stel voor dat het veel leuker is om sámen te spelen. Niet al die dingen tegelijk doen, maar probeer het eens uit. Je kunt haar ook vragen waarom ze zo doet. Er kan ook wel iets achter liggen. Bijvoorbeeld dat ze vind dat ze te weinig aandacht krijgt, omdat jouw dochtertje kleiner is en daardoor misschien ook meer aandacht krijgt van jou en je vriendin en anderen...
Nou hier in de omgeving is het gedrag wat jij beschrijft van het 3-jarige meisje heel normaal hoor, tenminste onder de kindjes van die leeftijd. Ze willen niets delen, kijken hoever ze kunnen gaan en zijn heel bazig en egoistisch. Hoort allemaal bij de leeftijd. En natuurlijk zijn er uitzonderingen en zijn niet alle 3-jarige kinderen zo, maar heel veel wel. En de reactie van Nikki88 vind ik echt abnormaal dom, sorry. Om een kindje van 3 een loeder te noemen? Dat zegt meer over jou dan over het 3-jarige meisje, kom op zeg.
tja echt peuterpuber gedrag Waar ik ook aan zit te denken is : krijgt dat meisje op de momenten dat jullie samen zijn wel genoeg aandacht van dr moeder? Of zit haar moeder meer met jouw dochter te kroelen omdat ie nog zo lief klein is? Dus dat haar dochtertje beetje jaloers is en dat ze het daarom zo afreageerd op jouw dochtertje? Want als ze iets gemeens doet dan krijgt ze wel aandacht. Misschien ook idee om haar positieve gedrag te belonen. Dus als ze wel eens lief met je dochterjte speelt dat je dan zegt : ow wat kan jij lief met haar spelen zeg! Dat vind ik heel lief van je ( misschien koekje geven of aai over dr bolletje ) En dan vragen aan dr moeder of ze zo ook wil doen tegen dr dochter. Dus benadruk haar lieve acties ( zo ga je zelf ook wat positiever naar dr kijken )
Wat je beschrijft over het intimideren van andere kinderen door expres heel dichtbij te komen vind ik ook heel vervelend en best een beetje raar gedrag voor kinderen van 3 jaar. Mijn moederhart zou dan ook pijn doen. Ik ben het helemaal eens met Mamzie om het positieve te benadrukken.
Kan me goed voorstellen dat je het vervelend vindt. Hier zo'n nichtje.. Meisje is bijna 5 overigens maar ontzettend bazig en dominant. Ik zie er al tegenop als ze hier komen of we daar heen gaan Moet wel zeggen dat dat meisje ook niet gecorrigeerd wordt dus erger me kapot Soms wordt er even boos tegen haar gedaan als ze weer gemeen doet, maar zij krijgt dus idd (zoals Mamzie zegt) op die manier aandacht van haar ouders. Al is het negatieve aandacht.. Het lijkt mij ook normaal voor een kind van 3 om dat gedrag te vertonen, is een fase waar de meeste kindjes doorheen gaan (en volgens mij vooral meisjes). En idd, een kind een 'loeder' noemen om dat gedrag? Lekkere intelligente opmerking Ik zou het ook voorzichtig bespreekbaar maken met je vriendin. En dan niet beschuldigend maar vanuit jezelf, dat het je erg leuk lijkt om wat meer met elkaar te gaan doen maar dat je er ook een beetje tegenop ziet omdat je het moeilijk vindt om te zien dat jouw dochtertje zo 'ondergesneeuwd' wordt. En of jullie een manier kunnen bedenken om daar wat meer tegen te doen. Succes, lijkt me best moeilijk!
Moeilijk he? Maar ik denk dat je het best kan beginnen door het iig niet zelf te persoonlijk op te vatten en dat vervolgens naar je dochter uit te stralen. Kindjes zijn voor zichzelf "alleen op de wereld", en dat hoort ook een beetje bij de ontwikkeling. Zo te horen corrigeert de moeder haar dochtertje wel en ik denk dat als ze dat maar genoeg doet, het kwartje wel gaat vallen bij haar dochter. Maar dat heeft tijd nodig. En in de tussentijd denk ik niet dat het goed is voor jouw dochter als ze tot "slachtoffertje" wordt gemaakt, daar zal ze niet weerbaarder van worden. Het is vervelend, maar ik denk dat jij het een beetje van je af moet laten glijden en als je denkt dat je vriendin niet streng genoeg ingrijpt, daat met je vriendin over praten. Ik zou iig niet de situaties vermijden want ook voor jouw dochtertje is het een leermoment, ook zij is zich niet 100% bewust van haar omgeving en zo leert ze ook dat samenspelen soms op deze manier gaat en soms op een meer 'vredelievende' manier.
Volgens mij is het op zich wel redelijk normaal gedrag van het kindje van je vriendin. Ik zie namelijk precies hetzelfde gebeuren met Jelle (3) en Jitte (14 mnd). Jelle is gewoon nog niet zover dat hij het concept "samen delen, samen spelen" onder de knie heeft. Dat is echt iets wat ze op deze leeftijd een beetje door gaan krijgen. Op 3 jarige leeftijd zijn ze er gewoon nog rotsvast van overtuigd dat de wereld om hen draait. Als ik er iets van zeg, zie je Jelle ook echt kijken van: "Wat nou, Jitte vind dat niet leuk? Het is toch keileuk om met zand te gooien?" Dat het niet leuk is om zand in je mond, ogen, romper, tussen je haar enz te krijgen, daar snapt hij echt niks van... Oorzaak-gevolg ligt hem nog niet helemaal... Maar goed, dat neemt niet weg dat ook ik het erg vervelend vind als Jelle dat bij een ander kindje doet. Ik neem hem dan even bij de arm en leg uit dat het niet leuk is wat hij doet en dat (in dit geval) zand in je ogen zeer doet. Echt straffen ofzo doe ik niet, dat helpt toch niet want daar word hij alleen maar dwarser van. Ik merk dat het bij Jelle beter werkt als ik een paar keer uitleg waarom iets niet mag of kan en dan gaan we samen naar een andere oplossing zoeken. Waar mag je het zand dan wel naar toe gooien? In dit geval was dat van een afstand proberen zand in een emmertje te gooien... Daar is hij wel een half uur me bezig geweest en Jitte was veilig voor zijn zandstormen...
Sluit me aan bij de meeste reacties: dit is juist heel normaal gedrag voor een 3-jarige. En als ik je post zo lees, grijpt je vriendin er toch echt op in, dus er lijkt mij niets aan de hand eigenlijk... een kind van anderhalf ervaart zoiets echt heel anders dan jij dat doet, die heeft helemaal nog niet het kader waarin jij dit gedrag plaatst. Thirza vind ook heel veel allemaal wel best, en als dat niet zo is, dan duwt ze een ander kind weg of begint te huilen: dat zijn duidelijk signalen dat je kind iets niet leuk vindt en daar reageer je uiteraard op. Verder lijkt me dat je vriendin prima haar best doet om haar dochter op een goede manier door deze fase te loodsen, zodat ze straks wel weet dat die dingen allemaal niet kunnen. Lastig, maar ze leren dat nou eenmaal niet in 1 dag... Bespreek het gewoon met je vriendin, zou ik zeggen, en dan vooral op de manier van: Als we veel samen doen, is het dan misschien niet handig om samen even afspraken te maken over wat je wel en niet OK vindt? Zodat je geen onderliggende irritaties krijgt enzo? Verder nog even over de tegenstellingen in je beschrijvingen over je eigen dochtertje en het dochtertje van je vriendin: alle kids van anderhalf zijn nog lief en de meeste kids van 3 kunnen erg lomp uit de hoek komen, vanuit idd nog de beleving dat de hele wereld om hen draait. Ook jouw dochtertje zal dit gedrag gaan vertonen, en da's misschien een goede om te onthouden als je het met je vriendin gaat bespreken...