Ik zit er even helemaal doorheen... Mijn zoontje van bijna 4 is altijd al heel bijzonder geweest, maar dat vindt natuurlijk, en terecht!, iedere moeder. Siem was een zeer alerte baby, kon maar moeilijk slapen overdag, huilde veel en kon overduidelijk zijn draai niet vinden. Na 6 maanden werd hij gelukkig rustiger en werd hij zelfs voorspelbaar en makkelijk. Toen is het eigenlijk een heel jaar goed gegaan. Wel bleven we merken dat hij bijzonder was: hij sprak al twee- en driewoordenzinnen toen hij nog geen 2 jaar was, kon heel veel benoemen en begreep je echt al op jonge leeftijd. Hij maakte al rond zijn 2e verjaardag puzzels van 30 stukjes, zelfs als de stukje omgekeerd lagen. En memorie was met hem gewoon geen leuk spel... Maar goed, daar waren we natuurlijk best verbluft over, maar we wilden er niet teveel aandacht op vestigen. Hij ging vanaf 18 maanden wel slecht eten en met tussenpozen dat het beter ging, is het tot op heden echt heel moeilijk. Sinds een half jaar heeft Siem regelmatig hevige nachtmerries, met zwaar hysterische buien, waarin hij nauwelijks voor rede vatbaar is. Na een half uur komt hij vaak wel tot bedaren, maar hij durft of wil bijna nooit echt zeggen wat er is. Dat hoeft natuurlijk niet, maar hij zegt wel dingen als: dat mag ik niet, dan komen ze terug, ik kan niet gaan slapen want dan droom ik weer eng.... Gevolg: soms urenlang wakker (mama dus ook) en overdag geen fut meer. Doordat hij nu, inmiddels 'geslonken' tot een kleine 12, max 12,5 kilo, is zijn weerstand zo laag, dat hij er ziekig bij blijft. Hij komt er niet echt over heen. Hij heeft last van zijn oor, zijn mond zit vol aften en zijn tandvlees is volledig ontstoken. Natuurlijk maakt dat het eten ook weer moeilijker, dus dat doet ie nu helemaal niet meer... Ik merk aan alles dat hij niet lekker in zijn vel steekt. Hij is vaak boos, driftig, intens verdrietig en het ziet eruit als 'aanstellerij' voor veel mensen, maar ik voel dat er meer is. Het was lange tijd zo'n leuk en lief, behulpzaam mannetje, maar nu wordt hij steeds 'moeilijker'. Ik heb er zo'n verdriet om.... Ik ben gaan lezen en opzoeken en vond veel herkenning in Hoogbegaafdheid en Hoogsensitiviteit. En bij het lezen vielen ineens ook een heleboel puzzelstukjes voor mezelf op hun plaats. Ik heb als kind ook veel in de knoop gezeten (en nu nog wel, want ik heb ook al heel wat therapieën gehad, maar lijk voor mezelf nu echt inzicht te krijgen in mijn moeilijkheden) en voel(de) me vaak niet begrepen, wat ook vaak communicatieproblemen gaf/geeft....(ik heb een hoog IQ, 141, en ben zelf ook zeer gevoelig voor smaken, geuren, aanraking en 'sferen'). Als ik naar Siem kijk, zie ik zoveel herkenning, dat ik echt met hem te doen heb. Ik zie dat hij zich niet aanstelt, maar kan er ook de vinger niet op leggen wat er nu echt speelt... Goed, lang verhaal, maar, herkent iemand dit? En zo ja, hoe kan ik het beste handelen nu? Welke wegen bewandel je? Hoe doorbreek ik de niet-eten-cyclus, zonder hem druk op te leggen? Hij gaat per augustus naar school... wat kan ik dán verwachten? Ik ben echt ten einde raad nu.......
Hoi, Ik heb laatst met m'n vriendin gesproken, precies over dit onderwerp (hoogsensitief/ nieuwetijds kinderen) Niet over mijn dochter maar over die van haar (3,5 jaar oud). Zij heeft precies hetzelfde over haar dochter verteld. Niet alles is hetzelfde maar in grote lijnen wel. Ik weet dat zij een boek heeft gekregen van iemand over dit onderwerp. Weet niet wat de titel is maar kan het wel aan haar vragen als je wilt? Kan mij heel goed voorstellen dat het heel erg zwaar is en moeilijk om te zien dat je kind niet lekker in z'n vel zit. Laat maar horen of dat je de titel wilt weten, dan zal ik haar even bellen vandaag. Heel veel sterkte, ik weet dat er "speciale" hulpstichtingen zijn die zich bezig houden met "nieuwe tijd kinderen" en die staan allemaal in dat boek. Groetjes Jopa1000
Lieve Jopa, Ik zit er zo doorheen, dat ik al begin te janken bij het lezen van je reactie... Dus ja! Ik zou graag de titel weten. En als je nog meer goede tips van je vriendin hebt... Thanks!
Ik zou naar de huisarts gaan met je verhaal. Klinkt inderdaad als een bijzonder kind. Of dat hoogbegaaft of hoogsensitief is weet ik niet. Klinkt wel zo. Vooral omdat je het zelf ook hebt. Ik kan me zo voorstellen dat je erg verdrietig bent. Je wilt je kind natuurlijk gelukkig zien. succes ermee, ik hoop dat je snel ergens aansluiting kunt vinden.
Dank je Bosi. Morgen hebben we een afspraak bij de HA, voor zijn fysieke klachten, en volgende week krijgen we sowieso de pedagogisch medewerker van het CB in huis. Die heeft hem 2 jaar geleden ook geobserveerd en deelde mijn vermoeden dat er 'meer' was. Hij was er sowieso van overtuigd dat hij een hoge intelligentie heeft. Maar daar konden we toen nog niet veel mee; hij was nog geen 2... Ik hoop inderdaad dat we snel ergens aansluiting hebben....
Heb meteen even naar m'n vriendin gebeld, het gaat om het boek: het hoog sensitieve kind (bol.com | Het hoog sensitieve kind / midprice, Elaine N. Aron | Nederlandse boeken...) isbn 9789063053833_nur770 Home - Uitgeverij Archipel daar kan je meer info vinden over het boek Volgens mijn vriendin heeft zij veel herkenning uit dit boek gekregen. Haar dochter is zeer wijs en intelligent, geeft antwoorden op vragen die niet bij een 3,5 jarige horen. Ze houd zich bezig met hele "grote" dingen waar een "normaal" kind, zich niet mee bezig houd. Ook haar dochter is een hele slechte eter, heeft veel problemen om eten door te slikken, is ze bang voor. Ze heeft nu de helft van het boek uit en er staan idd veel tips in. Ze kan dmv het boek nu veel beter begrijpen wat er in haar dochter allemaal omgaat en waarom ze dingen doet zoals ze ze doet. Het boek kan je bij Bol.com / boekenwinkels krijgen. Zie link van Bol.com hierboven. Hoop dat je hier iets mee kunt, wens je veel sterkte en hoop dat Siem zijn plekje weer terug vind! Groetjes Jopa1000
Ik zou wel uitkijken met diagnostiseren op iets dat zo omstreden is als hoogsensitiviteit. Al denk ik ook echt dat er kinderen zijn die heel erg gevoelig zijn voor prikkels, afzaksokken, kriebelfriebeltjes, stemmingen van anderen etc. Maar zoals jij het omschrijft lijkt er wel degelijk iets met je zoontje te zijn. Wellicht dat hij juist doordat hij zo slim is, heel goed begrijpt dat zn dromen doodeng zijn, maar er tegelijkertijd door zijn leeftijd niet 'goed' mee om kan gaan. Ik heb verder geen tips, ik denk dat je al precies doet wat je zou moeten doen: naar HA en eventueel een verwijzing naar iemand die meer verstand heeft van dit soort zaken (pedagoog) en iemand van het cb. Misschien dat het allemaal juist wel minder wordt als je zoon naar school gaat: dan heeft hij in ieder geval in het begin wat meer uitdaging.
Dank je Jopa! Ik heb online het inkijkexemplaar gelezen en lees in de inleiding al zoveel herkenning, ook over mezelf! Ik ga vandaag nog kijken of dit boek hier in de boekhandel is, anders koop ik het via Bol.com!
Fijn om te lezen! Mijn vriendin heeft moeite gehad om iemand te vinden die "open" stond voor dit onderwerp. Maar als je zelf weet hoe of wat kan dat al veel rust geven denk ik. Succes met lezen. Groetjes Jopa
Ik begrijp wel wat je bedoeld, maar als ik mijn vriendin zo hoor, heeft zij heel veel moeite gehad om iemand te vinden, CB/Kinderarts etc, die snapten wat zij had ervaren. Mijn vriendin was echt op een gegeven moment ten einde raad en wist niet meer wat te doen. Ook de huisarts kon niets voor haar betekenen. Tot een moment dat een collega van dr man z'n werk dit boek aan haar gaf, wat ook echt geschreven is door een psychotherapeut. Dan denk ik meteen, zo "zweverig/omstreden" is het dus niet dit onderwerp. M'n vriendin snapt haar dochter nu al veel beter en kan al beter omgaan met alles dat voordat ze het boek had gelezen. Wilde dit toch even kwijt, als ouder is het soms goed dat herkenning vind en het een plekje kunt geven. Geen aanval hoor, begrijp heel goed dat je, zeker niet op afstand, een diagnose moet stellen. Groetjes Jopa
Voordat je zelf gaat dokteren... ga eens naar de huisarts en laat je als hij / zij dat ook nodig vindt, eens doorverwijzen naar een kinder ggz... zelf diagnoses stellen is niet zo handig.. daar hebben mensen voor geleerd...
Ik ben zelf hoogsensitief, of ik ook hoogbegaafd ben, is nooit getest, maar ik herken genoeg, zeg maar. Mijn stiefzoon is eveneens hoogbegaafd EN hoogsensitief, en mijn man is OOK hoogbegaafd, maar dan weer niet hoogsensitief, nee, vaak zelfs niet sensitief. Het moeilijke van de sensitiviteit voor een kind is dat hij of zij niet weet wat je zou kunnen doen om er mee leren om te gaan. Wij als volwassenen accepteren makkelijker wat we registreren. Plus dat je als kind uiteraard niet weet dat jouw gevoelens intenser zijn dan die van een ander. Daar komt dan nog eens bij dat het uitleggen van een gevoel voor een kind bijna onmogelijk is! Allemaal erg complex dus... Zorg er in eerste instantie vooral voor dat hij bewust weet dat jij het niet raar of vreemd of abnormaal vindt, wat hij voelt en denkt. Praat erover met hem. Bevestig hem. En vraag hem naar wat hij zelf denkt dat een goede optie zou kunnen zijn. Kinderen zijn vaak erg inventief! Één van de dingen die bij sensitieve kinderen nog wel eens wil helpen bij een onrustige slaper, is de indeling van de slaapkamer veranderen. Sommige kinderen slapen beter wanneer ze dicht bij een raam liggen, liefst met hun hoofd richting raam. Sommige kinderen slapen juist beter wanneer ze zo ver mogelijk verwijderd liggen van raam of deur. Kan hij al lezen? Dan zou hij zelf een boekje kunnen lezen voor het slapen gaan, met een positief verhaaltje, zodat hij dat positieve verhaaltje in zijn hoofd heeft. Of zet een zacht muziekje op, waar hij naar kan luisteren, terwijl hij in slaap valt. Dat soort dingen helpen vaak de negatieve, of de moeilijke gedachten buiten te houden. Het muziekje zorgt ook dat andere geluiden wat gemaskeerd worden, waarvoor je als hoogsensitief persoon gevoelig voor kunt zijn... En zo kan ik nog wel een uur blijven schrijven, maar dat zal ik maar niet doen. Mijn stukje is wel weer even lang genoeg zo!
Begrijp me niet verkeerd, ik stel zelf geen diagnose. Ik vermoed dat er meer is en ik HERKEN veel in HS. Maar ik merk, zoals Jopa ook zegt, dat je snel wordt aangevallen en terggefloten als je HS vermoedt. Het bestaat niet, je moet eerst langs HA en dergelijke. Ik ken mijn HA en die staat weinig open voor niet-traditionele geneeskunde/diagnose. Ik ken mezelf en mijn kind en mijn intuitie is altijd heel sterk geweest. Ik voel en zie wat ik voel en zie en moet me daar heel vaak al voor verantwoorden. Dat vind ik wel jammer. Het zal wel goed bedoeld zijn, maar het komt altijd vervelend over. Ik ga langs alle wegen die je nu eenmaal moet bewandelen, dus uiteindelijk kom ik wel op de goede plaats. Maar ik houd mijn eigen intuitie wél als leidraad. Zo ben ik, na veel doorvragen en doorzetten, zelf eindelijk aan de juiste psychologische bahndeling geraakt. Als het aan de HA lag, zat ik nu aan de antidepressivia....
Hier ook een moeder van een jongentje dat zich anders ontwikkeld dan verwacht. Hij was 1,5 toen hij alle automerken herkende en benoemde van embleem. 2 toen hij dat saai begon te vinden en zijn aandacht verlegde naar de nummerborden. 2,5 toen hij het hele alfabeth kende en met 3 kon hij tot 100 tellen. Voor ons heel normaal (hadden tenslotte geen kinderen om mee te vergelijken) Op de peuterspeelzaal begonnen dingen op te vallen, dat hij niet wilde knutselen en niet in de zandbak wilde omdat je daar vieze handen van krijgt. Hij observeerde veel, wist alles te benoemen wist precies wanneer er wie de klas in kwam en weg ging. En begon klok te kijken. Nu is hij 4 en zit hij op de basisschool waar hij ook opvalt in de klas. We hebben al veel gesprekken gehad en zowel wij als de juffen vermoeden toch dat er iets als hoogbegaaftheid een rol speelt. Dus we besloten veel aandacht te besteden aan dingen die hij niet zo goed kon (zoals knutselen) en minder aan de dingen die hem makkelijk af gingen. Resultaat was dat meneer zichzelf maar leerde lezen Ook gaf de juf duidelijk aan dat hij alles observeert en hij in gedachten constant bezig is. Dat het erop lijkt dat hij alle emotie's van iedereen op pikt waardoor hij even moet gillen om zichzelf weer te ontladen. Voor 7 juni staat de intake bij een psychologe gepland die gespecialiseert is in het herkennen van hoogbegaaftheid. De juffen hopen dat ze van haar handvaten krijgen aangerijkt hoe met hem om te gaan. Maar we zijn er allemaal van overtuigt dat hij zich pas lekker in zijn vel gaat voelen in groep 3 wanneer het leren echt aan bod komt (ipv spelen). Mr K slaapt overigens altijd goed, we hebben altijd een gesprekje voor het slapen gaan die misschien wel heel raar zijn. Hij verteld over opa Hemel (mijn schoonvader is overleden) en dat die op hem past als het donker is en dat die de gemenen weg jaagt. Zijn bed staat zo (hij slaapt om zolder) dat die vanuit bed door het raam naar buiten kan kijken (raam zit bij de trap) en de lantarenpaal kan zien. Hij slaapt ook alleen met een nachtlampje aan en is echt bang in het donker. Hij is zo lief en voelt mensen zo goed aan dat dat hem soms in problemen brengt. Mensen vinden het nogal raar dat hij kan vertellen hoe ze zich voelen Als andere kindjes tegen hem zeggen dat hij iets niet mag dan doet hij het ook niet, ze kunnen zijn speelgoed gewoon van hem afpakken zonder dat hij wat terug doet.
Juud, misschien is speltherapie ook nog iets voor Siem? Is vanaf 3 jaar en misschien leert hij daar meer/beter te communiceren wat hem dwars zit? Dikke knuffel!
Daar heb ik maar 1 passend advies voor: Zoek professionele hulp. Niet bij jeugdzorg, zou ik adviseren, maar ofwel bij een instelling voor kinderpsychiatrie (klinkt zwaar, maar ze doen ook de lichtere ambulante hulp hoor ), of bij een zelfstandig gevestigde praktijk die bijvoorbeeld wat doen met hoogsensitieve kids, (maar misschien is het ook verstandig om eerst door een psychiater een diagnose te laten stellen, zodat je zeker weet dat het in deze sfeer ligt. Er kan dan zowel intelligentie-onderzoek plaatsvinden als onderzoek naar zijn innerlijke wereld). En zorg dat hij fysiek ook eens goed onderzocht wordt. Niet door je huisarts, maar door een kinderarts en evt ook een KNO-arts. Zodat je eventuele oorzaken van zijn gedrag die hiervandaan komen, ook vats kunt stellen of uitsluiten. Niet zelf in de weer gaan nu met zelfhulpboeken, ik denk dat je daar al veel te ver voor heen bent...
Speltherapie is een vorm van therapie waarbij een therapeut enerzijds observeert hoe het kind speelt, (en daar conclusies uit trekt) en anderzijds ook intervenieert middels dat spel, (dus mee gaat spelen met je kind, maar dan zo dat je kind er nieuwe dingen van leert op bijvoorbeeld relationeel/intermenselijk vlak).
Nogmaals: ik ZOEK professionele hulp. Daarom open ik dit topic. Zie mijn laatste alinea! Maar dank voor je advies. Ik heb al iets gevonden hier in de omgeving, maar wacht wel even HA en bezoek pedagoog af. Die laatste staat namelijk heel erg open voor hem en hij 'leest' hem altijd erg goed.
Juud, naast het feit dat je zoontje wellicht hoogbegaafd zal zijn wil ik nog even iets toevoegen. Ik moest hier meteen aan denken toen ik last over de stemmingswisselingen, depressiviteit en aften: Vitamine B12 tekort en/of bloedarmoede. Misschien speelt dit wel mee, maar dan zal je huisarts er ook wel mee komen verwacht ik. Heel veel sterkte, hopelijk vinden jullie een manier om je zoontje te helpen beter in zijn vel te geraken.