Hoi iedereen, Even voor de duidelijkheid: ik open dit topic niet om een discussie uit te lokken maar voor herkenning en ervaringen. Ik heb een hele lieve (soms ondeugende) dochter van 3 jaar. Sinds een tijdje, maand of 6, heeft ze neigingen naar jongensspullen. Ze heeft een aantal autotjes, niks mis mee natuurlijk. Ze mocht een tijd geleden een nieuw bed uitkiezen omdat haar ledikant te klein was geworden. Ze heeft gekozen voor een autobed. Op de peuterspeelzaal speelt ze vooral met jongetjes en is ze geinteresseerd in jongensspeelgoed zoals treintjes, parkeergarages, bussen. De poppenhoek laat ze links liggen. Vandaag zei ik haar dat ze binnenkort naar de kapper mag, ze was dolenthousiast! Ze wilde het dan net als een jongetje, heel kort! Ze heeft voorheen ook al een paarkeer gezegd: 'mama, ik ben een jongetje, goed?' Ik weet niet zo goed hoe ik me hierbij voel. Uiteraard ben ik heel open minded wat geaardheid betreft en wil ik niets liever dan dat mijn kind gelukkig is. Maar ergens vind ik het niet zo leuk dat mijn meisje niet echt meisjemeisje is. Ze is trouwens wel een verzorgend typje en speelt ze heel lief met haar theeserviesje en haar poppen, of wilt ze nagellak op en een mooie ketting om. Heeft iemand hier ervaring mee? Is het misschien een fase? Liefs, Marleen
Het zal vast een fase zijn.... Mijn zoontje wil ook nagellak, en lippenstift... Soms loopt ie dus met gelakte nagels en heeeeel soms met rode lippenstift
Klinkt als mijn dochter! Ik denk dat je dochter gewoon meer een jongens-meisje is dan een meisje-meisje. Het lievelingsspeelgoed van mijn dochter is treinen (en dan het liefst Thomas de trein). Ze is graag actief buiten met voetballen, klimmen etc en jongen zijn haar beste vriendjes. Maar daarnaast draagt ze altijd haar ketting, moet ze overal haar tasje mee naar toe en wil ze later prinses worden. Ik zou me er dus geen zorgen over maken, klinkt als heel normaal gedrag
Weet niet of het een fase is, maar mijn zoons willen ook graag lippenstift en nagellak op, houden van hakschoenen en kettingen en de oudste wil later graag 'mama' worden naast typische jongensdingen als gereedschap, voertuigen en stoeien. Enige verschil met jouw dochter is dat ze het zelf niet benoemen als jongens- of meisjesdingen, wellicht hebben ze daar nog geen benul van of zit het bij jouw dochter dieper.
Het kan een fase zijn, maar neem haar vooral serieus. Als ze daar heel stellig in is dan zou ik daar in mee gaan. Wat betreft kapsel, als je het heel erg vind als ze een kort koppie krijgt, misschien kunnen jullie dan een middenweg vinden. Of wellicht wil ze een jongetje zijn met lang haar. Het is voor een kind heel erg om niet serieus genomen te worden. Mocht ze echt een jongen willen zijn, ook later, dan zit dat gevoel echt diep. Succes.
Ik was zelf ook wel zo. Wilde mijn haren kort hebben. Als ik die foto's terug bekijk aiaiaiaaaiii Favo speelgoed, auto's, turtles, dino's, knikkers. Poppen keek ik niet naar om maar speelde wel met beertjes Als ik een kleedje of rok moest dragen schreeuwde ik de hele straat bij elkaar. Dat draag ik nog steeds nooit. Dus tja haha
Ik weet niet of het een fase is. Mijn vriendin heeft een 8 jarig nichtje en die gaat sinds ongeveer 2 jaar geheel als jongen door het leven. Als je haar ziet is het gewoon een jongen. Begon ook op deze leeftijd. Hoeft bij jouw dochter niet het geval te zijn maar zou het wel serieus nemen.
Gewoon maar kijken hoe het zich ontwikkeld. Ik was ook altijd een jongensmeisje. Speelde nooit met meidenspeelgoed maar alleen met jongensdingen. Wilde geen jurken en rokjes. Ik zat in bomen en voetbalde graag. Dat was wat ik leuk vond. Trok ook meer baar jongens toe al speelde ik ook wel met meisjes. Maar die wilden dingen doen die ik niet leuk vond. Nu is het nog altijd zo. Heb makkelijker contact met mannen als vrouwen. En ben nog steeds geen girly girl. Geef mij maar een spijkerbroek en sneakers. Tuurlijk draag ik ook wel hakken en jurken etc. Ben best ook wel een vrouwelijk verder. Ben ook echt allergisch voor dat vrouwengeneuzel en achterbakse gemanipuleer. Wat ik nooit heb gehad was dat ik als een jongen eruit wilde zien. Had ook altijd lang haar. Wel dacht ik soms was ik maar een jongen. Ik zou me er niet te druk over maken. WT betreft het haar; ik zou doen wat jij wilt. Als mijn zoon later gaat zeuren over lang haar of kaalgeschoren kop dat gaat dat ook niet gebeuren. Jammer voor hem maar als hij tiener is mag hij het zelf uitzoeken. Tot die tijd beslissen wij.
Ik zou hier niet teveel van maken: elk kind heeft z'n eigen interesses en die hebben doorgaans weinig met geaardheid te maken. Tot aan een jaar of 6 is het heel normaal als ze nog heel erg switchen tussen het een en het ander. Een vriendje van onze oudste wilde hier altijd verkleden als prinses, drinken uit een prinsessenbeker, enz enz. Ging ook vanzelf weer over, (niet dat dat zou moeten, als het niet zo was, was het uiteraard ook goed). Ik zou gewoon benoemen, als ze zegt dat ze een jongetje is: Nee, je bent een meisje, maar je kunt natuurlijk gewoon met auto's (of wat dan ook op zo'n moment) spelen. Of: Nee, je bent een meisje, maar als jij kort haar wilt, mag dat gewoon. Ze mag leren dat ze een meisje is, (want dat is ze. Ook als er uiteindelijk wel een stuk genderproblematiek speelt, is dat een feit waar ze mee zal moeten dealen dan), maar ze mag ook leren dat ze zich niet perse hoeft te houden aan rolpatronen zoals die 'normaal' zijn en dat ze gewoon haar eigen keuzes mag maken.
Bedankt voor de reacties! Ik weet ook eigenlijk wel dat ze te jong is om te begrijpen wat voor meisjes is en voor jongens. Ik ga ook echt wel mee in haar wensen (autobed, jongensspeelgoed) maar er zijn op dit moment ook grensen, haar haartjes worden dus ook niet heel kort! Als het geen fase is dan is dat natuurlijk prima en accepteer ik haar zoals ze is.
Hmm wat een moeilijk onderwerp. Ze is nog best jong, maar stel dat ze zich echt een jongetje voelt dan zou je dat natuurlijk wel serieus moeten nemen. Is er niet ergens wat informatie te vinden over dit onderwerp? Vanaf wanneer dat begint etc. Mijn dochter houdt ook van auto's, maar ook van poppen haha. Maar ze zegt altijd wel dat ze een meisje is. Nu is de vraag in hoeverre zij zich hiervan bewust is natuurlijk. Maar omdat jouw dochter wel heel duidelijk zegt dat ze een jongetje is, vind ik wel dat je daar op moet letten. In de zin van als zij zich echt zo voelt, dat accepteren etc. Moeilijk, hoor!
Hier was het iig wel een fase, inderdaad veel jongensspeelgoed en ook veel spelen met jongens op de psz. Haar haar wou ze ook kort, maar we hebben voor een middenweg gekozen: korte vlotte bob 1 jaar later nu: roze, prinsessen en nagellak , en nu zit ze met alleen maar jongens in de klas.. Ik ben er altijd een beetje in meegegaan, maar ook nooit teveel aandacht aan besteed (in de zin van tegen haar zeggen dat ze inderdaad een jongetje is oid). Gewoon laten merken dat ze prima is zoals ze is
Mijn zusje was ook zo vroeger, wilde haar haar ook heel graag kort, mijn moeder is er gewoon in meegegaan. Achteraf had mijn zusje er wel spijt van en daarmee was het ook klaar. Ik denk dat ik het wel zou laten knippen als ze daar gelukkig van wordt. Desnoods idd een korte bob, of 1 kant wat langer. Mijn moeder heeft heel lang gedacht dat mijn zusje lesbisch was en ook tegen haar gezegd, dat ze alles mag zijn waar zij zich goed bij voelt, maar ze was altijd gewoon meer een tomboy. Het hoeft helemaal niets te zeggen.
tja.. weet je wat het is.. als dit blijvend is... is het wel fijn als je er in mee kunt gaan zowel voor jezelf als voor je kind want anders heb je de komende tig jaren strijd en een verstoorde verstandhouding. aan de andere kant.. zou ik er zelf op die leeftijd toch nog wat afwachtender in staan. maar ik zou het hele idee dat ze op die leeftijd niet weet dat het ene meer voor jongens is en het andere meer voor meisjes heel snel naast je neerleggen. het gaat er niet om of ze weet dat het voor jongens is.. het gaat er om dat ze meer neigt naar jongensspeelgoed. dat zij niet weet dat volwassenen dat meer associeren met jongens... lijkt me geen issue hier
Ik denk dat veel meisjes een fase hebben dat ze geïnteresseerd zijn in jongens dingen. mijn oudste heeft dat ook gehad. Sppeelde alleen met jongens autotjes spiderman had ook een spiderman pak crossfiets zwaarden piraten nerfgun Anderen vonden het raar als ze voor dr verjaardag iets van spiderman wou hebben, maar als he een barbi oid zou geven zou ze er toch niet mee spelen. En vanaf groep 3 begon dat langzaam te veranderen naar prinsessen paarden roze make up. Nu is ze weer een echt meisje meisje.
ik zou me er op deze leeftijd ook niet druk om maken. en ook niet teveel nadruk leggen op wat nou voor jongens is en voor meisjes. ik denk dat voor kinderen die wel transgender zijn het alleen maar moeilijker maakt om hun gevoelens een plekje te geven. gewoon een beetje in meegaan wat iedereen al zegt en wie weet vraagt ze over een tijdje waarom ze een autobed heeft. grote kans dat het idd een fase is
Mijn zoon speelt ook graag met meisjes dingen. My little pony vindt hij prachtig en dat is het ook. Het is door volwassenen bedacht dat dat spul alleen voor meisjes is. Elke keer als ik een jurk aan heb vraagt hij wanneer hij er één aan mag. Maar daarnaast stampt hij rond als een dinosaurus en is spiderman écht cool. Hij is ook 3 en vraagt elke dag of hij een jongen is. Eerst zei hij ook ik ben een meisje hè. Ik heb het opgevat als niet weten wanneer iemand een jongen of een meisje is. Nu weet hij het. Hij vindt het nu zielig voor mij dat ik een meisje ben wat is nu een leven zonder piemel. Ik zou haar keuzes laten maken die ze wil. Maar wel benoemen dat ze een meisje is.
Ik was vroeger echt een jongensmeisje. Geen poppen, wel autootjes, hele vliegvelden en ruig spelen. Niet veel getut of gefrunnik. Maar aan de andere kant wilde ik alleen een spijkerbroek aan als er een mooie kleur naaigaren in zat, liefst roze, want dat rare okerkleurtje was geen pan natuurlijk! Ik ben nog steeds niet van de lippenstift, armbandjes of accessoires. Heb wel wat jurkjes maar draag het alleen als het ook comfy zit. Ben geen hork geworden en ben getrouwd en heb lang haar (altijd vast want ik wil er geen tijd aan besteden). Ik heb me nooit minder gelukkig gevoeld dan andere meisjes, en was dolgelukkig met mijn transformers Achteraf heb ik de conclusie getrokken dat ik sowieso een beta-meisje ben, en dat mijn vrouwelijke hormonen laag zijn en mijn testosteron aan de hoge kant. Misschien dat het daaraan ligt, maar ik ben heel erg blij met wie ik ben en zou voor geen goud iedere dag mijn make-up willen doen of mijn haar willen föhnen Ons leasekind is een heel ander type meisje, heeft al aandacht voor hoe ze eruit ziet, en houdt echt van tutten, tasjes en poppen.
Qua speelgoed zou ik maar gewoon laten doen...niks mis mee toch? Qua haar snap ik wel dat je er niet om staat te springen om stekeltjes te knippen. Dus ik zou iets er tussenin doen zoals een kort bobje...staat hartstikke leuk.