Mijn ventje is extreem aanhankelijk. Mama hier, mama daar. Sinds november zijn de problemeb begonnen. Het begon met slecht slapen, woedeaanvalleb, hoofdbonken en veel frustratie. We dachten een fase, maar het bleken flinke oorklachten te zijn. Hij werd er pas echt na weken ziek van, dus helaas zijn we er pas laat achter gekomen. Na AB kuur bleven er oorklachten en na tig huisartsbezoeken mochten we eindelijk naar de kno arts. 27 mei jl heeft hij buisjes gekregen. Doordat hij veel vocht achter de trommelvliezen had, hoorde hij slecht en is zijn spraak niet (verder) ontwikkeld. Voor de oorklachten praatte hij, maar daar is hij mee gestopt. We hopen dat het nu weer op gang gaat komen. Om deze frustratie bij hem weg te halen, zijn wij met babygebaren gaan werken. Wat een uitkomst, hij vertelt zo hele verhalen. Ik had gehoopt dat er nu meer rust kwam. Voor hem en voor mij, maar hij blijft super aanhankelijk. Zelfs papa wordt bijna altijd afgewezen. Op dit moment krijgt hij 6 tanden tegelijk, wat hem ook flink dwars zit. Zal zijn aanhankelijkheid hierdoor komen? Is het een fase? Ik geef hem met alle liefde wat hij nodig heeft, maar vind het ook vermoeiend. Ook vind ik het sneu voor papa. Herkent iemand dit gedrag?
kan heel goed zijn dat het daardoor komt. je bent waarschijnlijk dan ook degene die het meeste voor hem zorgt? want dan is het ook heel begrijpelijk dat ie van papa niet zoveel wil. is niet leuk maar vaak zoeken ze toch degene die er het meest is en voor ze zorgt. komt met wat tijd vast allemaal weer goed
Yup herken het mijn zoontje wil ook alleen maar mama. Voor papa frustrerend voor mij oom toen ik hoogzwanger en net bevallen was. Mijn man is leuke dingen blijven doen met hem zonder te pushen en het gaat steeds beter. Vandaag wilde mijn man met hem naar buiten even voetballen. Dat trok hij nog niet hij wilde mij mee. Maar hij heeft alleen maar papa's handje vast gehouden. Dus loslaten maar ook anderen fijne dingen met hem laten doen. Zodat hij ziet dat hij ook plezier heeft zonder jou.
Mee eens, het is belangrijk dat de vader net zo'n grote rol vervult in de verzorging en ondersteuning bij ziekte enz, dat is essentieel voor de goede hechting. Voor de rest kan het een fase zijn. Gaat hij naar een psz?
Het klopt idd dat ik de zorg grotendeels op me heb (genomen). In deze fase ben ik zelfs gestopt met werken, zodat ik er volledig voor zoontje kon zijn. We hebben kantoor aan huis, dus hij ziet papa ook veel. Hij speelt ook graag met papa, maar aan de andere kant kan hij weinig van hem hebben. Ik stimuleer beide om ook leuke dingen met elkaar te doen. We waren gestart met 2 ochtenden opvang. Helaas kreeg hij snel hierna de oorklachten en werd het een drama. Nu zijn we het weer langzaam aan het opbouwen. Het is geen echte psz, maar we (is onze eigen organisatie) werken wel met/ volgens vve. Hoop dat dit hem goed gaat doen.
De medische problemen zullen zeker een grote rol spelen bij je kind, maar het kan ook deels leeftijd/aard van beestje probleem zijn . Mijn oudste, maar vooral mijn middelste, heeft een (lange) fase gehad waarin alles 'mama' was en ze niets van papa wilde weten. Als papa ze alleen al aankeek ging het fout en als hij iets met ze deed, alleen maar gillen en krijsen... Ze zagen papa (door lange werkdagen) niet zo veel en ik deed veel van de opvoeding en verzorging. Ik denk dat dit er veel mee te maken had. Fase duurde tot ruim 2,5 jaar en toen werd papa langzaam toch ook wel populair. Al bleven ze voor 'zorg' nog jaren langs papa rennen om mama te bereiken ... Papa kan door omstandigheden (andere baan inmiddels) veel meer tijd met jongste doorbrengen (in dezelfde leeftijd) en ook meer verzorging op zich nemen. Ik merk dat jongste nu nog steeds wel 'voorkeur' voor zorg/troost heeft voor mama, maar papa is meestal ook prima. Veel doen (en ook verzorgende taken) is denk ik belangrijk om je kind en papa dichter bij elkaar te brengen. Ben je nog 'in beeld' als papa iets met hem doet? Zo ja, dan zou ik proberen weg te blijven, dat je kind ook echt 'aangewezen' is op papa en geen 'keuze' heeft. Veel succes (en beterschap, hoop dat je kindje nu echt opgeknapt blijft wat betreft oortjes).
DL is zo'n maand jonger, en hangt momenteel ook wat meer aan mama. Kiesjes gaan doorkomen hier, maar dat was voorheen nooit een reden daarvoor. Denk dat het met ontwikkeling te maken heeft, die komt bij dl in een stroomversnelling nu en bij jullie zoontje zal ook wel eea ontwikkelen, om te beginnen met zijn nieuwe buisjes natuurlijk!
Ik zou ze juist stimuleren om de verzorgings en opvoedingstaken samen te doen, niet zozeer de ' leuke dingen'.