Onze jongste krijgt een oogoperatie, waarschijnlijk binnen een jaar. (Scheelzien) Hij zelf zegt dat het wel in de laatste klas kan , hij ziet er nu al tegenop. Maar waarschijnlijk moet het wel eerder, maar wij kunnen de corona pandemie nog wel uitzitten. Maar goed nu is mijn vraag of één van jullie kinderen het ook heeft gehad en hoe was jullie ervaring? Hoe was jullie kind na de operatie? Ik weet dat het voor iedereen anders is.
Een tijdje geleden was er ook een dergelijk topic, daar heb ik toen in gereageerd: https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/scheelzien.709558/#post-23328997 Maar als je nog specifieke vragen hebt, stel ze gerust.
Hier mijn oudste dochter met 4,5 jaar. Zij is scheel geboren. Inmiddels loenst ze weer en heeft het voor de samenwerking niet veel gedaan wat de hoop was natuurlijk, maar toen stonden haar oogjes mooi recht. Operatie duurde niet zo lang en verliep prima. Ik vond het spannender dan zij. Ze heeft 1 dag een beetje last gehad van haar oog (ze zeggen het gevoel van zand in je oog, maar dat kon zij nog niet benoemen) en verder vond ze het niet zo leuk dat ze een week niet naar school mocht (kleuter, dus veel fysiek contact) en niet in de zandbak mocht spelen. Hoe oud is je zoon? Succes in ieder geval!
Weet ik nog niet. Het zal waarschijnlijk dan puur cosmetisch zijn en ik denk dat ik dat haar straks zelf laat beslissen. Voor mij hoeft het niet, ze is prachtig zoals ze is. De eerste operatie hebben we ook alleen laten doen ivm de samenwerking van de ogen die mogelijk verbeterd kon worden. Ze heeft er verder ook geen last van. Jouw zoon wel?
Mijn dochter wordt 29 januari geopereerd. 7 jaar. In eerste instantie cosmetisch maar laatste maanden noodzakelijk want ze ziet vaak dingen dubbel.
Mijn dochter is aan beide ogen geopereerd tien ze 4 jaar was. Ze heeft er een 2 dagen last van gehad. Na 3 dagen ging het al een stuk beter. We moesten wel heel erg oppassen met felle zonlicht. En moesten we een week binnen blijven om er voor te zorgen dat er geen ontsteking bij kwam.
Hij zegt van niet, maar hij knijpt vaak 1 oog dicht met lezen. En ik heb zelf wel eens dat ik bij vermoeidheid dubbel zie en als ik dat zeg, dan zegt hij dat heb ik soms ook. Maar het is niet zo dat hij tegen dingen aan botst.
Wat betreft de samenwerking tussen de ogen: ik kan me eigenlijk niet herinneren dat we daar ooit over gesproken hebben bij de orthoptist in het ziekenhuis. Het is inmiddels 8 jaar geleden dat ze geopereerd is. Een paar jaar geleden mochten we van de orthoptist overstappen op controles via de opticien (wat vroeger dan normaal, mede omdat ze wist dat we naar een goed aangeschreven opticien gaan). Daar kwamen we er dus achter dat haar ogen dus niet samenwerken. Ze kijkt dus of met het ene oog of met het andere. Nu weet ze niet beter dan dat en kan ze er prima mee leven. Het enige is dat ze dus nog steeds wat minder goed diepte kan inschatten. Maar ach, mijn vader kijkt al bijna zijn hele leven met 1 oog omdat een lui oog nooit is behandeld toen hij kind was. Met dat oog ziet hij echt minimaal. Maar hij kan ook gewoon alles.
Bij onze oudste dochter speelt hetzelfde. Scheel vanaf vlak na de geboorte. Ze heeft ook lang geplakt om het luie oog weer te kunnen laten zien. Ons is verteld dat een operatie in de toekomst altijd cosmetisch zal zijn. Haar ogen hebben nooit geleerd om samen te werken, dus kun je dat met een operatie ook niet ‘herstellen’ (want de basis mist). Ik meen dat ze daar een leeftijd van 1 jaar voor aanhouden. We laten het dus voorlopig zo. Ze heeft er verder weinig last van en de orthoptist is tevreden.
Onze dochter is met 4 jaar geopereerd aan beide ogen. Zij begon met scheelzien toen ze 3 was. Om de samenwerking van de ogen en het diepte zien een zo groot mogelijke kans te geven is ze zo snel mogelijk geopereerd. Ze was heel angstig geworden omdat ze geen diepte meer kon zien. Wij vonden het ook best spannend want het zijn toch haar ogen. Ondanks dat onze dochter best snel bang of van slag is heeft ze het super goed gedaan. Ze had alleen daarna lang last van de narcose maar dat heeft ze altijd wel. Week na de operatie controle en ze kon alweer diepte zien. Haar ogen staan nu nog steeds mooi recht.
Even een vraagje... Onze dochter (nu 5) loopt al aantal jaren ook bij de oogarts voor scheel zien, wisseld haar oogjes af, dus de ene keer staat links naar binnen andere keer rechts. Nu doet ze de laatste tijd wat gek met haar ogen, soort van heel groot maken. Als ik vraag waarom ze dat doet is het antwoord 'omdat mijn ogen niet lekker zitten'... Maandag moeten we toevallig weer op controle maar ben even benieuwd of jullie dit herkennen?
Ik zou schele ogen niet als iets zien dat puur cosmetisch is hoor. Net als enorme flaporen. Dat kan je beter op jonge leeftijd proberen te verhelpen. Op latere leeftijd is zo'n ingreep veel ingrijpender en het herstel duurt langer. Jonge kinderen herstellen vaak snel en dan hebben ze het toch achter de rug. Je kunt ook enorm gepest worden met schele of loensende ogen. En het kan heel veel energie kosten met (leren) lezen of het volgen van lessen op het bord.
Cosmetisch betekent in dit geval:niet functioneel. Dat er andere (psychologische) aspecten bij komen kijken is een ander verhaal. De samenwerking van de ogen wordt er bij mijn dochter niet meer beter op bij een operatie. Dus minder moeite met lezen (functioneel) gaat in haar geval niet lukken dmv een operatie. En qua pesten, dat is ook persoonlijk natuurlijk. Daarin weeg ik inderdaad het risico af van een operatie tov de geestelijke belasting voor mijn kind. Tot nu toe slaat die gelukkig nog volledig in het groen (wordt niet gepest en is volledig happy met haarzelf) en is een (cosmetische) operatie niet nodig. Ik kan me voorstellen dat iemand anders daar anders in besluit.
Mijn zoon (7) kijkt als hij dingen van dichtbij leest/ziet ook naar binnen. Hij heeft een +9,5 bril en het is daardoor iets beter geworden. Ze hebben wel in het ziekenhuis gezegd dat hij geopereerd kan worden maar dat ook puur cosmetisch is. Maar dat het beste kan doen als hij 14/15 jaar is omdat het weer terug kan groeien. mijn broer is vroeger op 2 jarige leeftijd, toen hij 10 was en een paar jaar geleden(30 jaar) geopereerd. Zijn oog stond naar buiten. Maar de eerste 2 keren dus niet geholpen omdat hij te jong was.
Toch vreemd dan dat de orthoptist tegen ons juist zei dat we juist niet te lang moesten wachten, want hoe ouder, des te kleiner de slagingskans van de operatie?
Ik ben zelf vaker geopereerd ivm scheelzien. Voor het eerst toen ik 3 maanden was, daarna met (ik meen) 1,5, 12 jaar en 18 jaar. M’n ene oog is nog steeds “lui” en staat wat naar buiten maar het hoort bij me en ga me denk ik niet nog een keer laten opereren in de nabije toekomst. Zou voor mij puur cosmetisch zijn. De operaties zijn mij alles meegevallen. Paar weken een rood oog, maar geen pijn ofzo. Het jeukt een paar dagen iets, maar zeker niet extreem.