Mijn zoon van 7 weken kan alleen maar huilen. Hij is alleen stil als hij z'n fles drinkt en tijdens z'n hazenslaapjes. Hij is onder behandeling bij een chiropractor. Tijdens de bevalling wat eindigde in een keizersnee heeft ie waarschijnlijk een flinke oplawaai gehad, waardoor er waarschijnlijk een zenuw klem zit. Hij heeft nog twee behandelingen te gaan, maar helaas verslechterd de situatie alleen maar. Zo erg, dat ik nu zonder man maar met de twee kinderen bij mijn ouders zit. Mijn zoon kan gewoon niet stil zijn. Hij huilt in z'n bed, in de box, op de arm. Hij kan alleen maar schreeuwen en dat wordt met de dag erger. Nu kan ik niet anders meer dan huilen, krijg een hekel aan m'n zoon, wil hem niet meer zien of horen. Mijn man vindt dat ik zelf medelijden heb en dat ik eens ballen moet tonen (hij werkt van 5 dagen per week van 7 tot half 6). Mijn moeder denkt dat ik een postnatrale depressie heb. Ik zelf stel de diagnose: zwaar vervelend kind (netjes uitgedrukt). Als hij gewoon 'normaal' deed (en dan ben ik al blij als hij even stil ergens kan liggen zonder dat er een fles in moet), dan was de situatie nog te hand en. Iemand hier ervaring mee en iemand misschien nog tips?
Hebje er al eens aan gedacht dat et iets medisch zou kunnen zijn buiten die zenuw om... Krampjes misschien... Reflux... Kma. Daardoor willen ze ook vaak drinken omdat het de pijn verzacht.. Wat het uiteindelijk alleen maar erger maakt Weet niet of je kindjes nog 'klachten' vertoont? En misschien toch iets van hulp voor jezelf zoeken want ik vind dat je wel erg onrespectvol over je kindje praat.. Zwaar vervelend kind en als ie 'normaal' was Misschien heeft je kindje wel hartstikke pijn Hij doet dit echt niet om je te pesten ofzo...
Hij spuugt, maar hebben zn fles al ingedikt met nutriton. Dit helpt, hij spuugt bijna niet meer. Verder geen klachten op de buikkrampen na. Volgens huisarts en CB hoort dit bij de leeftijd. Ja en natuurlijk de klachten waarvoor hij wordt behandeld: voorkeurshouding, overstrekken, in een C-houding liggen en onrustig. Ik snap gewoon niet dat hij met de dag ontevredener wordt. Ik trek dat gewoon niet meer.
Hoe ik over mn zoon praat is idd zeer onrespectvol. Dat is ook het ergste van alles. Ik heb geen band met hem en daardoor voel ik me nog beroerder. Ik kan niet normaal bevallen en nu ook nog eens mn kind niet tevreden krijgen.
Nutriton veroorzaakt ook vaak krampen.... Dan kan je beter pure johannesbroodpitmeel kopen in een natuur/reform winkel kopen Dus stoppen met de nutriton zou ik zeggen... En misschien is door het spugen zn slokdarm Wel geirriteerd geraakt oid... Slikt hij vaak? Ruikt ie zuur uit zn mondje? Als je hem goed rechtophoud gaat ie dan nog zo tekeer? En tsjaa soms is het niet altijd van het hoort erbij maar is er echt iets aan de hand... Vooral t cb zou ik daar noet zo snel in vertrouwen want die zeggen nogal snel hoort erbij terwijl er wel degelijk iets aan de hand is... Ga anders eens naar je dokter en zeg je dat je een kinderarts wilt zien En ik snap dat het heeel vervelend voor je is.. Maar voor je zoontje is het nog vervelender.. Want die heeft ergens pijn... Des te meer reden om er vaart achter te zetten en uitzoeken wat er is
Ik bedoelde dat niet lullig he Maar wel als even aan te geven dat je er iets mee Moet doen voor het echt te erg word... Ga anders eens een uurtje per dag ofzo ff lekker naar buiten zonder kids en laat je die bij opa en oma... En echt.. Vergeet niet je kindje is nog zoooo klein en heeft jou zoooo hard nodig! Geef niet op!
Hij slikt niet vaak maar ruikt wel wat zurig. Hij huilt in elke positie, liggen of recht op maakt niet uit. Mijn moeder heeft drie kinderen groot gebracht en dacht eerst ook dat er wat aan de hand moet zijn. Hij ligt nu ook te huilen en is stil als hij een deur hoort of als je boven zijn bedje hangt. Ook volgens haar is er nu eigenlijk niets aan de hand..
Idd mischien heeft hij wel ergens anders last van. Die nutriton schijnt ook niet super te zijn hoor. En meid ook al huilt hij de hele dag jij bent zijn moeder en hoort er voor hem te zijn je man vind ik een beetje ego over komen hij kan ook even zeggen dat jij ff moet gaan zitten en jou zoontje pakken. Het is niet alleen jou taak hè. En praat jezelf geen schuld gevoel aan meid. Je bent bevallen ok met keizersnee maar je kan mij niet zeggen dat je daardoor geen band met je kindje hebt hij heeft 9 maanden bij jou in de buik gezeten, en weet je mischien huilt hij wel omdat hij voelt dat je zo gestrest bent. Hou hem vast knuffel hem desnoods de hele dag, maar ga niet zo over hem praten meid. Zoek hulp
Nee je hebt gelijk hoor, dat is niet lullig. Ben mezelf erg bewust van mn verkeerde houding maar kom er niet uit. ben vorig weekend ook bij mijn ouders geweest zonder kinderen. maar het veranderd helaas niets aan zn huilen. situarie is bij terugkomst ongewijzigd. zodra ik thuis kom, begint het hele riedeltje weer opnieuw..
Toch denk ik persoonlijk dat hij ECHT erens last van heeft... Ga aub naar een kinderarts Een kindje krijst nl niet zomaar heel de dag... En misschien wat babyhope ook zegt... Hij voelt ook dat jij niet lekker in je vel zit dus doe daar wat aan
Mijn man neemt zo veel mogelijk over. alleen overdag kan hij niet helpen. als mn zoon een goede dag heeft heb ik dat ook. ik volg meer zijn gesteldheid dan anders om. de eerste weken had ik wel een band met hem, maar dat wordt steeds minder..
Dan is het tijd voor jou om met iemand te gaan praten. Dan denk ik idd aan een postnatale depressie ik kan mé namelijk zelf niet voorstellen dat ik zo over mijn dochtertje praat daar zou ik schrik voor krijgen als mijn gevoelens zo zouden veranderen. Echt meid hij voelt het ook en hij hoort gewoon geliefd te zijn en niet als een probleem gezien worden.
Laat jezelf geen postnatale depressie aanpraten meid! Elke moeder/vrouw zou 'nuts' worden van de hele dag een krijsend kind en je compleet hulpeloos te voelen omdat er niets lijkt te helpen. Dit heeft niets met depressie te maken, dit in vermoeidheid, stress, onmacht etc etc. Postnatale depressie is veel erger. Dat is als er niets mis is met je kindje, het heerlijk ligt te slapen in bed en je hebt dan die gevoelens die je beschrijft. Tuurlijk moet je er iets mee, want ik denk wel dat het een vorm van depressie kan worden op den duur. Klinkt mij als een 'klassiek' gevalletje KISS-syndroom, van wat je er van schrijft. En dat is niet mis. Het kan idd helpen te bedenken dat je kindje heel veel pijn heeft en het heel zwaar heeft, maar als je zelf 'leeg' bent heb je gewoon weinig meer te geven. Onze dochter heeft nu EN waterpokken (al een week 39/40 koorts) EN zwaar verkouden EN een ontstoken oog en zelf ben ik ook ziek. Niet te vergelijken met jouw situatie, maar nu ze ook heel veel huilt en ik echt geen energie over heb, laat ik haar ook wel eens huilen en denk: NU EVEN NIET! en trek de dekens over mn hoofd. Dat is het moment om in te grijpen en hulp te zoeken! Goed dat je bij je ouders zit. Gun jezelf wat leuke uitjes. Verzin iets waar jezelf energie van krijgt. Je zult echt weer van je kindje gaan houden. Heb dat vertrouwen! Heel veel sterkte met alles!
Ik sluit me bij Merah aan. Ik denk ook dat het zwaar is voor je om 24 uur per dag bezig te zijn met hem en hij alleen maar huilt en ontevreden is. Ga inderdaad naar eerst kinderarts want zoveel huilen is niet normaal. Probeer zelf ook iets leuks te gaan doen of bijtanken. Je moet niet vergeten dat jij en hij er niets aan kan doen. Lekker knuffelen en bij je nemen desnoods met oordoppen in Mijn dochtertje heeft ook veel gehuild maar dan voor korte duur een week dus weet wel hoe dat is
Sluit me helemaal aan bij de voorgaande dames! Zoveel huilen is niet normaal, dus probeer echt een afspraak met een kinderarts te maken. Ik weet niet waar je woont, maar in het ziekenhuis waar mijn zoontje onder behandeling is, hebben ze een speciale huil-poli voor baby's. Toen mijn zoontje de eerste keer opgenomen is geweest (niet daar maar op andere afdeling) hebben we veel gesprekken gehad en de eerste vraag/mededeling die de arts me daar stelde/zei, was: als je op een gegeven moment het zo niet meer ziet zitten dat je je kindje wel van de trap kunt gooien, bij wijze van, trek dan DIRECT aan de bel. Dit komt vaker voor dan je denkt en ook daarvoor is hulp....Hier huilde mijn zoontje namelijk ALTIJD. Was hij wakker dan huilde hij. Dat heeft 3 weken geduurd, toen werd hij opgenomen. Wat betreft een postnatale depressie: wij kunnen zo niet beoordelen of jij dat hebt, wel weet ik dat dit heel heftig is, ik heb het van dichtbij meegemaakt (zelf gelukkig niet) en weet dus wat het kan doen met je. Als je echt negatieve gedachten hebt tegenover je kindje, moet je hulp gaan zoeken. Of je dat wel of geen PND hebt is niet belangrijk, belangrijk is dat jij hulp krijgt, ook voor bij je thuis. Probeer je voor te houden dat je kindje waarschijnlijk echt ergens last van heeft/pijn heeft en dit niet doet om jou te testen/pesten. Hoe moeilijk dat ook is..... Heel veel sterkte, ga niet bij de pakken neerzitten, maar probeer van alle kanten hulp te regelen, je hoeft dit niet alleen te doen!!!
Mijn dochter heeft de eerste paar weken ook heel veel gehuild en het werd steeds erger, verschikkelijk is dat. Nu blijkt dat ze een koemelkallergie heeft (ze had overigens verder geen symptomen hiervan alleen het huilen), we hebben andere voeding en een heel andere baby ervoor terug gekregen. Ze is nu een heel tevreden kindje. Ik zou het verder laten onderzoeken, laat je doorverwijzen naar een kinderarts o.i.d. Je moet je niet af laten schepen, bij het cb of huisarts is het maar een momentopname, zij zijn niet de hele dag bij je kindje dus weten niet hoe hij/zij doorgaans is. Desnoods zoek je een weg in de alternatieve geneeskunde, baat het niet dan schaad het niet. Misschien kun je je baby af en toe een dagje naar oma of een vriendin brengen, dan kun jij even op adem komen. Heel veel sterkte ermee. Groetjes Fleur
echt niet leuk dat jij je zo slecht voelt en ook niet leuk dat je babytje zo ongelukkig is. maar ik begrijp het volledig, hier ook heel lange tijd een vooral huilende baby gehad, bij ons was het echter gemakkelijk want na het stoppen van de BV was hij ineens heel tevreden maar ik kan me dus vinden in het feit dat je zegt dat je geen band hebt met je kindje enzovoort..Zo voelde ik me in het begin ook en dit is absoluut niet leuk.... Hopelijk wordt het snel wat draagelijker en inderdaad niet zo lief van je man dat hij zo reageerd. Je lichaam zit nog volop in de ontzwangerings periode dus het is normaal dat je af en toe gewoon OP bent en dan nog met die KS erbij... Hou ons maar op de hoogte
Maandag en donderdag nog een behandeling bij de chiropractor. Als hij van mening is dat het in z'n bekje weer goed zit, gaan we naar de huisarts. Ben wel een beetje bang dat de huisarts alleen mij wil doorverwijzen naar een psych of zo.. Vandaag was weer een zware dag. Hij is nu wel stil omdat we een föhn bij hem hebben aangezet op de hoogste stand. Maar zodra die uit is, begint ie weer. Ben echt zoo moedeloos...
Ik weet hoe je je voelt. Ik heb bij mijn laatste zwangerschap 9 maanden lang slecht geslapen (dus hartstikke moe), snelle bevalling, en na een week begon onze zoon te huilen. Mijn man is internationaal vrachtwagenchauffeur, dus sta er door de weeks alleen voor (met onze peuter erbij). Er zijn dagen bij dat je mij kunt opvegen en kunt afvoeren naar Vugt. Vanaf 4 weken lopen we al bij de HA, KA, ZKH en osteopaat. We zijn er achter gekomen dat hij last heeft van reflux, en dat het zuur in zijn longen terecht komt (ipv spugen of terug zijn maag in). Daarbij door de snelle bevalling, nekwervel klem, en heel veel spanning/stress op zijn schedelnaden, tong, kaak en middenrif. Medicatie voor maagzuur, andere voeding, waar hij weer verstopt van raakten (weer krijsen), en medicatie nmr 3 sloeg aan zodat hij zijn ontlasting weer kwijt kon. Ook het drinken was 1 groot drama: Huilen, niet kunnen aanhappen aan de speen, speen niet in zijn mond kunnen houden, en nog meer huilen. Na 2,5 maand eindelijk flessen gevonden waar hij goed uit kon drinken. Voedingen zijn weer leuk om te geven!! Sinds een week (dus nu 11 weken later) lijkt de rust weer terug aan het keren. Het slapen is nog steeds een mega groot drama overdag, maar hij begint wel steeds tevredener te worden, en het huilen neemt ook af. Ik zou zeggen: Bel maandag om 08.00 meteen de HA, en sta erop dat je een doorverwijzing naar de KA krijgt. Stort je hele hart uit, maar laat je niet afschepen met: Baby's huilen, dat is normaal. Heel veel sterkte meid!!! Onthou heel goed: Je zoontje doet het niet om je te pesten. Hij zit niet lekker in zijn velletje, en heeft zijn mama HEEL hard nodig.