Mijn zwangerschap is vanaf 31 weken totaal niet van harte gegaan, Ik schrijf mijn verhaal nou pas, omdat ik het eerder niet kon ivm met huilbuien enz. Dinsdag 5 mei 2009 Heb aardig buikpijn, maar maakt me niet echt zorgen.Buikpijn hoort toch bij een zwangerschap? En volgens de bekende tijdschema's hoort het bij deze tijd zwangerschap (indalingspijn) Woensdag 6 mei 2009 Naar de dokter voor zwangerschapscontrole. vertel de dokter dat ik een beetje buikpijn heeft, de dokter besluit het toch even te controleren. Ik blijkt al een paar uurtjes weeën te hebben. (niks van gemerkt)We worden gelijk doorgestuurd naar het Beatrixziekenhuis in Gorinchem, daar wordt inderdaad vastgesteld dat ik weeën heb en al 2cm onsluiting. Omdat is nog voor de 32 weken zwangerschap ben en eigelijk pas 7 juli ben uitgerekent, worden we overgebracht per ambulance naar het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam. Ik krijgt vervolgens weeënremmer en spuiten voor de rijping van de longetjes.De weeënremmers doen goed hun best en de kleine blijft op haar plekkie Dinsdag 12 mei 2009 Ik mag naar huis, want de weeën blijven weg. Woensdag 13 mei 2009 Ik heeft nu wel erge buikpijn en moet nu echt de pijn weg puffen. Ik bel voor de zekerheid even de dokter en moet gelijk komen.En ja hoor weer weeën en weer naar het ziekenhuis in Gorinchem de weeën zakken weer wat af en ik kan lekker gaan slapen.Nou jah lekker gaan slapen. Tot schrik krijgt ik nog een scheurtje in mijn vliezen erbij en verlies ik langzaam aan vruchtwater.Weer een onderzoek. Nu komt de arts er achter dat de kleine al helemaal is ingedaald en dat ze veelste klein is. Nu krijgt ik ook pillen om te gaan slapen, want ik moet uitgerust zijn, want de artsen denken dat de kleine er nou echt aankomt. Donderdag 14 mei 2009 De artsen durven het nog steeds niet aan in Gorinchem en ik wordt weer overgebracht naar het Sophia in Rotterdam. Zaterdag 16 mei 2009 Ik lig nog steeds in Rotterdam. Daar komen de weeën weer. 's Middags zakken de weeën weer af en 's nachts zijn ze weer begonnen, deze weeën zijn zo heftig dat ik naar de verloskamer wordt gereden, eenmaal daar aangekomen zijn de weeën helemaal weg. Dinsdag 19 mei 2009 Vandaag een uitgebreide echo om goed te kijken.Hierbij ziet de arts dat de navelstreng naar de kleine het niet goed meer doet, dus dat ze minder zuurstof, bloed en voedsel krijgt.Hierdoor ben je erg klein, kleiner dan je normaal gesproken had moeten zijn. Ze wordt geschat op 1475 gram. Woendag 20 mei 2009 Ik voel me niet prettig bij het nieuws wat ik te horen heb gekregen, heb heel de nacht niet geslapen en ik ben erg over mijn toeren. Ik krijg een gesprek met de arts en vertel wat er is. Het zit namelijk zo als de navelstreng het niet goed meer doet is er een kans dat de kleine kan stikken. De artsen stellen me gerust en zorgen ervoor dat ik naar een ziekenhuis in de buurt van mijn man en de rest van de familie wordt overgebracht. 's Avonds word ik weer per ambulance overgebracht naar het ASZ in Dordrecht.Hier breekt een spannende tijd aan vol twijfels en angst. Zondag 24 mei 2009 We krijgen weer een echo te zien hier wordt ze geschat op een gewicht van 1450 gram. Vervolgens lig ze ook nog in een stuitligging en kan ze niet via de normale manier geboren worden. Maandag 25 mei 2009 Ik krijg 's morgens te horen dat ze willen gaan afwachten. Ik ben nu zo over mijn toeren dat ik vraag of ze niet beter buiten de buik is dan mijn buik en of ze gaan wachten tot de kleine langzaam aan stikt. En dat ik het zelf ook niet meer red zo. De arts geeft me gelijk en gaat in overleg met de grotere artsen. 's middags komt het verlossende woord. De hoofdarts van de afdeling komt het persoonlijk vertellen. Morgen wordt ons dochtertje gehaald met een keizersnede. Spannend! Dinsdags 26 mei 2009 Ik ben al vroeg wakker van de spanning! 11:00 uur zal ik aan de beurt zijn, helaas loopt dit een tijdje uit. Om 13:00 is het zover ik wordt eerst naar de verkoeverkamer gereden en krijgt daar alle nodige bedrading aangesloten. mijn man wordt in een operatiepak gehesen Om 13:15 worden we overgebracht naar de OK, hier krijg ik eerst een ruggenprik (pijnlijk). Om 13:25 is het dan zover,de ruggenprik is gezet en mijn man mag de OK inkomen. Om 13:30 is het zover ik lig klaar en mijn man kijkt over het schotje mee bij de artsen En dan gaan ze beginnen! mijn dochtertje is uiteindelijk geboren met een gewicht van 1480 gram, ze heeft een maand in het ziekenhuis gelegen tot 25 juni. Achteraf ben is heel blij dat ik heb aangedrongen bij de artsen dat ze mijn dochtertje moesten halen, want de arts heeft alles onderzocht (oorzaak) en dat was niet zo best. Als ik een week later had gekomen, hadden wij geen kindje meer gehad. Gelukkig heb ik mijn moederinstinct laten spreken. Beter dat ons meisje een maandje in het ziekenhuis heeft moeten liggen , inplaats van geen kindje. Ze heeft gelukkig niet hoeven vechten tegen infecties ofzo, Ze ademde gelijk zelf en heeft op zich geen ene tegenslag meer gehad.
Hoi Hoi, een heftig verhaal hoor, fijn dat je nu je verhaal even kwijt kan! Ik ben zelf 12 mei bevallen van een mooie meid (ook keizersnee, met 32 weken en ze woog 1500 gram ik had zelf het hellp syndroom) Was dit je eerste? bij mij wel, daar ben ik ook erg blij mee. Veel mensen vragen me of ik niet iets heb gemist. Maar als je niks anders gewent bent mis je ook niet iets. Hoe kijk jij daar tegen aan? zijn er bij jou ook veel mensen die zulke vragen stellen? Fijn dat je ook longrijping hebt gehad voor je dochter! Die van mij heeft dat ook gehad en volgens mij werkt dat spul harstikke goed. Mijn dochter ademde ook meteen zelf en heeft ook geen infecties gehad! Zoals je al mooi zij. Beter 1 maandje in het ziekenhuis dan geen kindje!!!! Geniet er nu maar lekker van! Dat doen wij ook! Heerlijk dat ze nu thuis is he!!!!! xx marleen
Hoi Petra, knap dat je je verhaal van je af hebt weten te schrijven. Gaat het verder ook goed met jou en je meisje? Wat een onzekerheid he? mijn bevallingsverhaal staat bij Onze kanjers, misschien is het een leuk topic voor jou? groetjes
Jullie reacties zijn echt lief. Het gaat met ons dochtertje echt heel super. Met mijzelf gaat het wat minder. Ben de laatste tijd snel aangebrand , moe, lusteloos en emoties zijn niet te houden. Ik krijg vaak reacties van: Hoe heb je het ervaren. Doet zeker wel zeer als het zo moet de eerste keer. Durf je nou nog wel een tweede kindje. en dat zijn dan vandie mensen die gewoon nieuwschierig zijn, die normaal nooit tegen je praten! De mensen in mijn omgeving weten dat ik het rot vind als ze zo praten En de meest vreselijke vraag toen ons meisje in het ziekenhuis lag: Weet je al wanneer ze thuis komt? Is ze nog niet thuis? Als ze dat vroegen kon ik wel janken. Meestal antwoorde ik, ik wou dat ik het in mijn agenda kon schrijven! Liefs
Hoi Petra, Zo herkenbaar dit! Onze tweeling is 8 weken te vroeg geboren en wogen ook zo'n 1400 - 1600 gram. Ze hebben 5 weken in het zkh gelegen. Verschrikkelijk vond ik het als mensen steeds vroegen wanneer ze naar huis kwamen.. maar ja, het was goed bedoelt. Het ergste vond ik dat mensen de vroeggeboorte wegwuiften en zeiden; " alles is toch goed gegaan" ? Geniet van je kind en goed dat je zo hebt aangedrongen!