Mijn zoontje van ruim 2,5 zit twee dagen in de week op het kinderdagverblijf (maandag en dinsdag). De afgelopen tijd krijg ik van de leidsters steeds te horen dat hij de hele dag niets zegt. Thuis heeft hij best veel praatjes, maakt ook steeds betere zinnen, en doet hele optredens met liedjes die hij zelf verzint, maar daar zegt hij dus niets. Nu ben ik er - als ik hem breng of haal - ook eens op gaan letten, en mij valt op dat als we daar zijn hij ineens heeeeeeel zacht gaat praten. En eigenlijk praat hij dan alleen tegen mij. Maar ook veel minder dan thuis. Zodra ik met hem wegloop, de deur uit, gaat de volumeknop langzaam aan en als we thuis zijn heeft hij zijn normale stem weer terug. Hij kan ook best verlegen zijn als we bij anderen zijn, maar eigenlijk alleen als hij anderen niet kent. Dan zegt hij niets. Maar laatst vierde mijn zusje haar verjaardag en waren er ook wel wat mensen die hij niet kende, maar praatte hij honderduit. Ik vind het dus lastig te zeggen waar het nou door komt, en of ik moet proberen er iets aan te doen. Hij lijkt zich verder wel op zijn gemak te voelen, want hij speelt wel met de andere kinderen op het Kdv. Hij zegt alleen niets. Herkent iemand dit? Mag natuurlijk ook in andere situaties zijn. Daarom zet ik het topic ook niet in het Kdv-forum.
Denk dat het vooral aan de leeftijd ligt. Mijn dochter van bijna 2,5 wordt ook steeds vaker verlegen in situaties met grote groepen. Heb je al aan hem gevraagd waarom hij niks zegt op het kdv?
En of ik het herken!!! Zoontje zit sinds februari op psz en toen ik een tijdje geleden één van de leidsters tegen was gekomen in de supermarkt zei ze de volgende dag dat ze toen pas hoorde hoe goed hij kon praten. Ik zie het bij zoontje vooral in een vreemde omgeving en grotere gezelschappen, dan kijkt ie echt de kat uit de boom...en ik vind dat op zich niet zo gek want zowel man als ik zijn ook wel zo. Als we de klas in gaan vraag ik wat ie wil doen maar dan staat ie tegen me aan en om zich heen te kijken en wil eigenlijk niks, de juf pakt 'm vaak over en gaat dan wat met 'm doen zodat ik weg kan, hij komt later wel wat losser zegt ze maar echt praten doet ie nog niet. Op weg naar huis zegt ie ook nog niet veel maar eenmaal thuis heeft ie z'n geluid weer 100% terug...150% vaak zelfs Ik heb het er wel eens met 'm over, dan zeg ik dat ie op school ook mag praten en wanneer juf wat vraagt hij wel antwoord moet geven maar hij doet verder goed mee en hij pikt ook een hele hoop op door te observeren...het komt wel, de één voelt zich nou eenmaal sneller op z'n gemak dan de ander.
Deels herkenbaar, alleen heeft onze zoon de neiging om in zijn 'eigen' taaltje te gaan praten waardoor niemand hem verstaat. Hij kan heel goed en verstaanbaar praten, en doet dit thuis en onderweg dus ook. In groepen moet hij nu steeds meer ontdooien en begint verlegen te worden. Ook dan moet hij eerst opwarmen voor hij vrijuit praat. Waarschijnlijk leeftijdsgebonden dus....
Ik had ooit een meisje op het kdv die selectief mutisme had. Ze praatte helemaal niet daar. Thuis wel.
Hier ook herkenbaar. Ze wilde mijn dochter zelfs extra observeren op taalgebied. Het CB daar in tegen was laaiend enthousiast over haar taalontwikkeling en uitspraak. Nu geven ze weer aan dat ze de oren van het hoofd kletst. Dit is na 9 maanden erg stil zijn in de groep. Ik heb wel aangegeven dat ze met haar in gesprek moeten en met haar moeten overleggen. Ze voelt zich nu serieuzer genomen.
Gelukkig wat herkenning! Ik denk ook niet echt dat het iets ernstigs is, maar ook niet per se een fase. Hij is gewoon erg verlegen. Niet bij mensen bij wie hij zich compleet op zijn gemak voelt, maar in alle andere gevallen wel. Het duurde bijvoorbeeld ook wel een paar maanden voordat hij echt gewend was op het kdv. Dat heb ik bij de oudste nooit gehad. En inderdaad, in groepen moet hij ook altijd opwarmen. Na een tijdje doet hij dan wel mee, maar hij zegt niks. Helaas kan ik het ook niet echt aan hem vragen, want ik heb niet het idee dat hij antwoord kan geven op de vraag 'waarom' hij niets zegt. Het is trouwens wel duidelijk dat hij veel oppikt, ook al zegt hij bijna niets. Want vaak komt hij toch met dingen die hij niet van ons heeft - liedjes, of verhaaltjes ofzo.
Misschien kun je hem op een andere manier vragen? vind je het moeilijk om te praten bij de andere kindjes? of door te zeggen wat je ziet; ik zie dat je niet praat bij de andere kindjes... en dan wachten wat er komt? onze kleine grote gaat al sinds geboorte naar de andere kindjes maar bij het wegbrengen staat ze nog steeds tegen ons aangeplakt. Ze gaat nu bijna naar de volgende groep en nu zien de leidsters pas hoe goed ze (kan) praten... ze is nu bijna 3. dus denk dat het vanzelf komt...
Hier ook herkenning. Timo is altijd super aanwezig maar bij het KDV begonnen ze er een maand geleden over dat hij bijna niet praat geen antwoord geeft als er wat gevraagd word enz enz. Ik heb toen ze mij dat vertelden tegen hem gezegd dat hij gewoon mocht praten tegen de kindjes en tegen de juffen bij de kindjes (zo noemt hij het ik ga naar de kindjes) sindsdien is het de grootste kletskous volgens mij is het gewoon een fase geweest.
Denk niet dat daar veel uitkomt. Als het gewoon verlegenheid is - en dat is het volgens mij - voelt het voor je kind als niet durven of niet willen. Dus een ander antwoord dan "dat wil ik niet" zou ik van een 2,5 jarige niet verwachten. En @ts: verlegenheid betekent trouwens niet ongelukkigheid he? Ik moet zelf ook altijd ontdooien, en mn dochter ook, maar we hebben het dan vaak toch naar ons zin... gewoon, rustig in een hoekje observeren kan ook fijn zijn Dus wat dat betreft hoef je je niet per se zorgen te maken.
Ohw hier werkt dat wel altijd; Was er ook iets niet zo leuk vandaag; '*naam kind*' Wat gebeurde er dan? '* naam kind*' duwt...
Hier ook! Ze is op de schoolfoto geweest ( kinderdagverblijf geïntegreerd in basisschool) en als je dat bekkie ziet.... de leidsters gaven ook aan dat ze alles geprobeerd hebben maar ze bleef verlegen. Ook als we ergens heen gaan en het is gewoon bekend terrein dan hangt ze letterlijk als een blok aan mijn been of is het mama handje. Ze ontdooit wel maar zoals bij peutergym dan is de les al bijna om en dan pas zit ze er lekker in.....
Nee, weet ik! Ik kan ook wel verlegen zijn, al groei ik er nu langzaam overheen, merk ik. Ik vraag me daarom juist ook af of ik moet proberen hem te helpen, of om het maar te laten. Ik dacht er ook aan om een 'muziek op schoot'- cursus met hem te gaan doen. Misschien helpt hem dat wel. Hij houdt erg van dansen en muziek. En dat kan hij dan samen met mij doen. We kunnen het ook gewoon voor de lol doen, natuurlijk.