Hallo allemaal Onze dochter is 15 maanden geweest en sinds een week of 2 kan ze driftig worden of gillen als ze d'r zin niet krijgt. Nou is dat niet iedere x zo. Nou vraag ik me af of dat normaal is rond deze leeftijd.
heeeeeel normaal en het ene kind is driftiger dan het andere! hier ook een driftig mannetje maar ik stel duidelijk grenzen. laat maar even krijsen en ga dan even later naar haar toe en leg uit en troost haar. dit werkt bij ons. maar het is wel de leeftijd he? hahaha! niet teveel toegeven want dan verlies je het voor de toekomst! balans tussen streng zijn en flexibel en altijd ,liefdevol. lastig maar dat gaat je wel lukken op een gegeven moment!succes! en blijf volhouden
yep helemaal normaal. ik vind het soms wel komisch, al mag ik het niet laten blijken natuurlijk lijkt af en toe wel een peuter, op de grond liggen, krijsen, gillen als ze iets niet mag. en het gaat dan echt nergens over. bv als ze geen stickers uit de la mag pakken.. Tja choose your battles zeg maar.. maar nee is nee. en dan houden we ook vol. ook al is het midden in de supermarkt en alle mensen ons aankijken
Heel normaal inderdaad.. Tenminste, ik herken het Ze kreeg gisteren een ballon van iemand in de supermarkt, en daar mocht ze in de auto dus niet mee spelen.... Zelden zoveel dramatiek gezien! Of tijdens het eten wil ze ineens "pipo boek", dat gaat dan niet door (het is hier eerst eten, dan spelen). Nou echt HORROR! Verder is ze ook echt heel erg lief en vooral heel erg knuffelig de laatste tijd, dat brengt de boel weer een beetje in balans
hhihi heel herkenbaar en wij hebben net weer zo'n periode achter de rug. Drie weken geleden maakte hij het bont door midden in het winkelcentrum op de straat te gaan liggen en gillen . Ik heb hem gelaten en na 10minuten hield hij op en wandelde mee alsof er nooit iets gebeurd was Ik probeer het wel altijd op dezelfde manie rop te lossen: ik zeg tegen hem, als je zo boos bent kan mama niet met je praten,. ik kom straks wel terug. Dan ga ik weg en als hij dan rustig is weer naar hem toe. En dan troost ik hem en vraag wat er aan de hand is. Een keuze geven werkt hier ook goed: het is dit of dit en anders kies ik. Is hij het daar niet mee eens mag hij boos worden maar dan probeer ik het nog een keer. Nee is hie rook altijd nee en daar heeft hij naar te luisteren. Ik ga er wel altijd heen en vraag wat er is (ook al kan hij het dan nog niet uitleggen) ik laat wel merken dat ik merk wat er aan de hand zou kunnen zijn. Je geduld bewaren is nog wel het moeilijkst vind ik want soms hebben we dagen dat hij niks anders is dan boos/driftig en dan is het soms weleens lastig om hem niet achter het behang te plakken, andere dagen gaat het goed. De periodes dat hij nu echt boos is en op de grond gaan liggen komen niet veel meer voor en als het gebeurt is het nog maar kort. Consequent blijven en vaak tot 10 tellen hihihi. xxx
yes soms ook zo grappig ja, maar lachen is killing natuurlijk haha! consequentie en volhouden. ik herken het zoooo dat drama dat gemaakt wordt van een potlood dat hij niet mee naar bed kan nemen...hahaha! alsof de wereld vergaat!!!HAHAHA! maar nee is nee idd. gaat vanzelf weer over one day! maar ze zeggen weleens terrible two, nou hier begon dat dus echt veeeeel eerder! en nee is ook al een hele tijd favoriet woord nummer een!
Hier ook een driftkikker! Het komt en gaat met vlagen. Hij begint nu door te krijgen dat je ook kunt 'manipuleren' door lief te doen. Ik kan bij onze zoon echt merken dat hij zoekt naar manieren om z'n zin te krijgen en dus ook naar grenzen. Inderdaad een kwestie van consequent proberen te blijven, ook al is dat niet makkelijk. Ik moet er stiekem ook altijd wel om lachen. Onze zoon kan vreselijk theatraal doen om de onbenulligste dingen. Het hoort er allemaal bij en meestal is hij supervrolijk, dus dan kan ik die driftbuien wel aan.
Ja hoor, heel normaal. Ik ben heel goed geworden in het 'over haar heen stappen'. Ik negeer het en alleen als ze er echt verdrietig van wordt, ga ik troosten. Haar zin krijgt ze zowiezo niet. Het is nu met bijna 2 jaar eigenlijk zo goed als over. Ze weet heel goed dat het niet werkt. Zoon heeft het trouwens nooit gedaan.
Hier ook een driftig dreumesje. Ik word er ook niet anders van. Hij komt vanzelf weer 'bij' en komt dan bij me of gaat gewoon verder spelen. Soms wordt hij er zelf juist heel verdrietig van en dan is het na even knuffelen wel weer over.
hihihi heel herkenbaar mijn zoontje van 15 maanden doet dit ook! ook als hij iets niet mag of als hij ergens weg gehaadl word ik negeer dit gewoon en dan is het zo over!
Hier ook maar niet mega extreem, Zeggen waarom het niet mag en dan negeren. Als ze bij mij komt om een knuffel te halen dan doen we samen ff wat leuks puzzeltje of spelen. Hier weet ze inmiddels dat het niet echt werkt.
hihihi hier ook een driftig dametje hoor als ze dr zin niet krijgt. net 14 maanden dus ik denk wel dat het de leeftijd daarvoor is. bij haar is het of keihard huilen en en toch proberen haar zin te krijgen of heel zielig op de grond gaan liggen snikken. (erg moeilijk om dan niet toe te geven...zo een klein mensje dat dan op de grond zachtjes ligt te snikken)
Jep, hier nog zo'n drama queen... Hoort echt bij de leeftijd! Ik negeer het ook als ze op de grond gaat liggen huilen om niets... Als ze een beetje gekalmeerd is leg ik uit waarom het niet kan/ mag en gaan we samen wat doen!
Ja! Hier nog zo eentje, ook net 15 maanden en twee weken, en sinds een week echt dagen achter elkaar enorme driftbuien. Het vervelende hier is dat het vooral is als mama en papa even iets anders te doen hebben dan onze volledige aandacht aan hem geven * en ja, heel egoistisch, soms wil ik toch echt even naar de wc, eten koken, en zo *. Dan is het huis echt te klein. Merk dat het echt om aandacht gaat, want net toen het gillen niet werkte (ik heb het genegeerd), stopte hij er ineens mee, en begon hij te springen (daar zeg ik normaal gesproken van dat het niet mag, want we wonen in een appartement, en ik wil dat onze onderburen niet aandoen) en maar kijken of ik hem wel zag. Vind dat wel heel lastig om mee om te gaan, want het enige wat ik aan deze specifieke buien kan doen is negeren en dat vind ik heel naar en moeilijk. Maar ik heb gemerkt dat als ik er wel op reageer (op welke manier dan ook, positief dan wel negatief) hij acuut ophoudt met brullen, maar dat is dus alleen omdat hij dan aandacht krijgt. Er op reageren lijkt dus averechts te werken, want ik merk dat zijn driftbuien steeds erger aan het worden zijn. Hij houdt het op de grond liggen gillen ook erg lang vol (in mijn beleving dan, haha). Overigens krijgt hij ook meer dan genoeg positieve aandacht hoor, we doen veel gezellige dingen samen, en als het kan betrek ik hem ook bij wat ik aan het doen ben (was opvouwen, vaatwas uitruimen dat soort dingen), maar soms kan dat gewoon niet. Ik vind de driftbuien omdat iets niet mag, of omdat iets niet lukt makkelijker om mee om te gaan... erg vermoeiend dit, ik herken het gevoel dat je na een dag met de hele dag door drama hem het liefste achter het behang zou willen plakken... Verder is het een schat van een ventje, en ik ben echt stapelgek op hem, maar ik hoop dat dit gauw wat minder gaat worden!