Onze dochter van 6 jaar is al sinds haar geboorte een super goede slaper. Nu is er iets gebeurt en is ze bang om alleen te zijn en kan niet goed de slaap vatten. Doordat ze zo'n goede slaper is, zijn we niet gewend dat ze nu zo slecht in slaap komt en misschien dat iemand ons advies kan geven? Zondagochtend belde mijn schoonmoeder in paniek op, zij hebben de caravan voor de deur staan, omdat ze net terug zijn van vakantie. En die nacht was er iemand de caravan binnengedrongen en die waren ze 's morgens tegen het lijf gelopen en mijn schoonvader heeft hem gepakt en uiteindelijk overgedragen aan de politie. Mijn man is na het telefoontje direct naar zijn ouders gereden, omdat zijn moeder erg overstuur was. Dit had hij kort verteld waar onze dochter bij was. Uiteindelijk is dit een slechte ervaring voor haar geweest. En als we haar naar bed brengen, nu de 3e avond, raakt ze helemaal overstuur, wil ze niet meer alleen blijven en het liefst in ons bed liggen. Ze ziet en hoort allerlei dingen die ze anders nooit hoorde. De eerste nacht hebben we elk uur gezien en heeft ze tussen ons in geslapen, de 2e nacht is ze in slaap gevallen op ons bed en hebben we haar later overgelegt naar haar eigen bed. En nu willen we graag dat ze weer op haar eigen bed gaat slapen. Dit goed uitgelegd aan haar. En elke avond het zelfde herhaald, dat wij dicht bij haar in de buurt zijn en dat onze hond wakker is als wij slapen etc etc. Verder hebben we erop gelet dat we niet meer praten over wat er is gebeurt, tenzij onze dochter er vragen over stelt en dan proberen we niet te zware antwoorden te geven. Die man is door de politie meegenomen en zit nu in de gevangenis. Maar iemand tips hoe we dit nu het beste aan kunnen pakken? Ik wil graag dat ze gewoon weer de goede slaper wordt, zoals ze altijd was en zich geen zorgen hoeft te maken over dit soort dingen.
Mijn eerste gevoel is om.even geduld te hebben en er open over te blijven praten, wat je zo te zien al doet. Zondag is nog maar zo recent! Als het aan blijft houden zou ik eens naar een kindercoach gaan om deze gebeurtenis een plekje te geven en ze kan leren hoe met de angst om te gaan. Maar pittig hoor, zou er echt even de tijd voor nemen!
Hier hetzelfde meegemaakt. Oudste heeft er een paar weken last van gehad maar daarna heeft hij het n plekje kunnen geven. Wij hebben camera's dus dat was al n hele geruststelling.
Klopt inderdaad dat ik er rustig onder probeer te blijven. En we proberen antwoord te geven op de vragen die ze heeft, maar daarnaast wil ik wel dat ze gewoon weer in haar eigen bedje gaat slapen. (Mijn broertje sliep tot z'n 18e jaar tussen mijn ouders in en dat wil ik dus absoluut voorkomen) En ik wil graag dat ze zich niet druk maakt over dit soort dingen, het is een meisje die zich bepaalde dingen erg aantrekt en dan eigenlijk helemaal niet de leeftijd heeft om zich druk te maken over dit soort dingen.
Ik zou persoonlijk eerst een minder ingrijpende manier proberen. Gewoon als ouder de angst serieus nemen en geborgenheid bieden aan het kind. En erover blijven praten als ze vragen stelt. Dat hoeft echt niet een wildvreemde te doen.. Ts, je dochter is je broer niet. Ze is nu nog echt bang en ze heeft je nodig, ze moet weer vertrouwen krijgen. Geef haar die veiligheid, en maak je aub niet druk over de slaapplek. Ze doet het niet om jullie te pesten. Daarnaast heeft ze juist wel de leeftijd om te begrijpen wat er gebeurd is, en hoe erg dat is. Ze kan het alleen nog niet relativeren, en dat zie je in haar angst.
Inderdaad kan ze het nu niet relativeren, want ze geeft duidelijk aan dat ze bang is dat dit ook bij ons gebeurt. En daarom blijven we herhalen dat de deuren op slot zitten en de hond waakt. Ze is nu iets voor tienen in slaap gevallen in haar eigen bedje.
Met je dochter blijven praten en vertel ook positieve dingen. Wat je ook zegt over dat de hond waakt de deur dicht zit en dat papa/mama ook thuis zijn. Dat het eng is dat je dat je eigen kunt voor stellen dat je het zelf ook best wel spannend vind. Geef het even de tijd.
samen alles op slot doen en bij haar blijven zou misschien ook helpen. en misschien zeggen dat jullie in een huis zitten niet in een caravan? voor een tijdelijke oplossing. en dat de boef misschien een dakloos was die niemand kwaad wilde doen etc? als de angst weg is kun je ook andere uitleg geven. maar tijdelijk gewoon een beetje aangepast verhaal van maken?
en je broer sliep dus ook niet tot zijn 6de bij de ouders? je dochter heeft nu even angst. is niet te vergelijken met je broer vind ik.
ik zou denk ik sowieso je kindje op een bedje op de grond leggen en daar even een plekje voor haar maken. Geef aan dat ze mag kiezen, maar dat jullie haar s avonds als ze slaapt terugleggen. Als ze het eng vind als ze wakker wordt, dan mag ze altijd weer op het bedje terugkomen bij jullie. Zo blijft ze gewend aan alleen slapen - hebben jullie ook een redelijke nachtrust - en is de druk eraf. Bij ons was het wat anders (nachtangst/ draken zien- jullie angst is wat reëler) ) maar dit werkte hier goed. Ja het duurde 2 maanden- maar uiteindelijk kwam ze gewoon niet meer. En als ze op haar matje op de grond naast ons lag, hadden wij ook geen 'last' van haar. Het gaf ons dus ook meer rust.
Vandaag lijkt de rust in haar bolletje iets teruggekeerd. Ze wilde op haar eigen bed slapen, maar ik moest wel even in de buurt blijven, dus heb ik maar even een strijkje weggewerkt. En in de tussentijd sliep ze. Daarnet heb ik haar lampje uitgedaan en werd ze even wakker, alles ging goed vertelde ze, maar ze wilde nog wel even het licht op de overloop aan, dus dat gedaan. Een plekje naast bed is op zich een goed idee, maar onze dochter wil zo graag een arm om haar heen en dat wordt dan een beetje lastig.
Hier helpt het om onze dochter met een volwassenen ( niet wij) te laten " praten" Ze heeft een extra oma en die heeft voor ons in dit huis gewoond. Op een gegeven moment had ze ook last van niet kunnen slapen en was ze bang dat het huis in de fik ging, ook met onweer. De oma hebben we ingelicht en met een speel bezoek aan haar zonder ons hebben ze het erover gehad, dat we bliksemafleiders hebben , een noodtrap en overal brandalarmen, ook 1 op haar kamer gehangen. Sindsdien is ze weer goed gaan slapen en is de brand angst deels verdwenen.