Ik lees veel boeken over de Tweede Wereldoorlog, over Joden, verzetsstrijders, gewone burgers. Maar ook over het lot van de zigeuners, die worden soms wel vergeten ( vind ik). Ik herdenk vanavond slachtoffers van oorlogen , Tweede Wereldoorlog en erna. Ook denk ik aan de dames hierboven die hun persoonlijke verhaal hebben geschreven. Dames die na mij reageren herdenk ik ook.
Mijn opa! Hij is in de 2de WO in een werkkamp in elkaar geslagen door de leiding omdat hij een schoon hemd had gepakt voor iemand die doodziek was. Ze hebben zijn nieren kapot getrapt/geslagen en dat is nooit meer goed gekomen. Jaren later aan overleden. Ik ben zo trots op hem dat hij dat voor een ander hulpbehoevend persoon over had. Ondanks de zware staf die er op stond. Trots op medemenselijkheid in alle oorlogssituaties!
Vandaag denk ik niet speciaal (meer/vaker/anders) aan oorlogsslachtoffers en ook niet specifiek aan de slachtoffers van deze oorlogen die vandaag herdacht worden in Nl. Ik houd absoluut wel 2 min stilte. Ik vind deze oorlog niet erger / minder erg dan de oorlogen waar we bijna dagelijks op het nieuws over horen. het is voor mij niet zo dat omdat ik in nl geboren ben ik dat automatisch erger vind. Ik vind het allemaal verschrikkelijk, of het nu in nl, Vietnam of waar dan ook gebeurt. Iedereen " moet" trouwens op zijn eigen manier herdenken of juist niet hoor, ik vind dat dat aan jezelf is.
Aan mijn oma die in een bunker zat waar ze uit kwam met een dode hond op schoot en haar zus en moeder naast haar dood, haar vader die jaren later aan diezelfde bom overleed en haar jong wees maakte wat haar leven niet makkelijk heeft gemaakt. Foutje van de Amerikanen... Verder aan de vluchtelingen van nu, kinderen.
Wij dachten altijd heel bewust aan alle oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog. Vind dat ook echt belangrijk. Oudste dochter ook al van jongs af aan geleerd mee te doen. En toen beviel ik 2 jaar geleden van mijn zoontje...Ik wilde echt perse niet dat hij op 4 mei werd geboren, maar ja, hij wel blijkbaar, hij was er binnen 2,5 uur. Ik vind de slachtoffers herdenken nog steeds belangrijk, maar de vlag gaat hier niet meer halfstok, en de 2 minuten stilte vind ik op een kinderverjaardag ook niet uit te leggen. Dus herdenken wij niet meer op 4 mei met de rest van Nederland. Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen de vlag halfstok te hangen terwijl we de verjaardag van onze kleine boef vieren. Dat voelt gewoon niet goed. Als hij later ouder is zien we wel wat we doen. We zullen hem in ieder geval wel uitleggen wat er op zijn verjaardag ieder jaar weer herdacht wordt. Aan hem dan de keuze om wel of niet mee te doen met de 2 minuten stilte op dat specifieke moment. Herdenken kan natuurlijk altijd