De meiden zijn met scouting naar de plaatselijke dodenherdenking geweest. En ze zijn netjes stil geweest. Ze moesten bijna 1 uur en 15 minuten rustig blijven staan. Dat vond ik toch best wel lang voor ze maar ze hebben het toch maar gedaan. Vond het wel indrukwekkend om daar zoveel mensen bij elkaar te zien.
Wij waren weer 2 minuten stil. Zaten in een restaurant en iedereen deed mee. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik in de 2 minuten totaal niet aan de slachtoffers denk. Mijn aandacht ligt meer bij mijn kinderen en ze nonverbaal stimuleren om stil te blijven.
Ikzelf ben altijd 2minuten stil. Mijn oudste van 8 heb ik uitgelegd waar het over gaat. Het verbaasde me erg dat hij het hier op school blijkbaar nog niet over gehad heeft. Heb het heel globaal uitgelegd. Toch deed het hem veel. Hij moest er echt van huilen. Dus heb er voor gekozen hem niet mee te laten doen. Bang dat hij er niet van kan slapen. Morgen bespreken we het nog wel even. Ik denk dat het voor hem wel heel dichtbij voelde omdat het in NL was. Heel belangrijk dat hij hier over leert. Maar hij moet er niet bang van worden. Hoe doen jullie dit?
zo denk ik er ook over: dat zij er niks mee doen op die leeftijd, snap ik helemaal, maar wel binnen in elk geval.
Ik denk een combinatie van het lange stilstaand n alle indrukken. Ze is heel gevoelig, ze wordt al verdrietig van een dode vlieg, en er werd hier een verhaal verteld over wat een oude vrouw heeft meegemaakt tijdens de oorlog en dat was best heftig. Ze denkt daar dan heel serieus over na en het komt heel hard innen, volgens mij werd dat haar even te veel want het was tijdens dat verhaal dat het gebeurde. Het was heel sneu, maar ik vind het wel weer heel mooi dat ze het zich zo aantrekt. Ze is al flink aan het puberen (ze is 12) maar met dit soort dingen altijd serieus en heel meelevend met anderen.
Oh dat is zeker interessant! Dan gaat het voor jou ook veel meer leven natuurlijk! Ik heb nooit een leraar gehad die zo kon vertellen, en eerlijk is eerlijk... geschiedenis was niet mijn beste vak De interesse kwam pas echt toen ik mijn huidige vriend leerde kennen, door zijn werk en zijn interesses
Hier zijn we stil. Ik vind het belangrijk. Mijn vriend heeft er niets mee, maar is wel stil. Mijn dochter van 5 is het voor het 2de jaar gelukt om stil te zijn, maar echt snappen doet ze het niet.
Ook wij waren 2 min stil, elk jaar! We waren rond 19.00 nog even een ijsje gaan halen en hebben om 20.00 de auto langs de kant van de weggezet voor 2 minuten stilte. Ik verbaasde me over de hoeveelheid auto's op de weg! Ik heb wel het idee dat er steeds minder mensen bij stil staan. Ik blijf het belangrijk vinden en leg het onze zoon ook uit. Als de trompetten stoppen met toeteren dan moet je stil zijn, zodra je het Wilhelmus hoort dan mag je weer praten. En daarbij de uitleg waarom we dit doen o.a. dat mijn opa de oorlog heeft overleefd.
Wij hebben met zn drieën gekeken en dochter was wonderbaarlijk de hele twee minuten stil! Vanaf welke leeftijd nemen jullie de kinderen mee naar een herdenking?
Wij zijn altijd even stil en dit jaar hebben we onze kinderen er bewust bij gepakt. En ook zij waren stil. Daarna kwamen er veel vragen en daar hebben we alle tijd voor genomen. Zij zijn beide erg geïnteresseerd in geschiedenis. Maar we hebben ook stil gestaan bij alle mensen die ook nu nog in oorlog zijn, waarbij er nu nog een onveilige situatie is, Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt als klein jongentje (hij is overleden) en ook mijn oma die nog wel in leven is. Deze verhalen zijn voor hun belangrijk, of ik vind het belangrijjk om ze door te vertellen. Deze stilte mag niet verloren gaan!
Ik ben niet stil. Ik vind het veel belangrijker om oorlogsslachtoffers van nu te helpen ipv oorlogsslachtoffers van 73 jaar geleden te herdenken. Ik vind het bijzonder dat de mensen die zo hard brullen dat er in Nederland geen plek is voor vluchtelingen, wel vandaag 1 minuut stilte kunnen houden. Zullen ze dan echt niet snappen dat de mensen die ze nu een veilige plek weigeren, hetzelfde hebben meegemaakt als de mensen die ze herdenken? Maar dat is natuurlijk weer een andere discussie...
Jazeker! Ik blijf het een heel belangrijk en indrukwekkend iets vinden. In onze woonplaats herdenken wij ook altijd op een mooie manier. Op de begraafplaats bij de oorlogsgraven waar een paar gesneuvelde soldaten begraven liggen. Inclusief de 'Last Post' door een trompettist en salutschoten.
De mensen die we herdenken hebben er wel voor gezorgd dat we vandaag de dag überhaupt in staat zijn om anderen te kunnen helpen.
Ik ben vanavond ook 2 min stil geweest. Altijd gedaan. Mijn zoontje was zelfs stil, hij vond de klok/bel erg interessant. Mijn opa’s en oma’s hebben heel veel in de oorlog meegemaakt. Als ze er iets over gingen vertellen dan was dit met veel verdriet en leed. Ik wil toch even een reactie geven op de mensen die niet stil zijn op 4 mei om 20.00u. Je mag altijd op je eigen manier iets herdenken. Dat hoeft ook niet altijd op 4 mei. Ik vind het wel heel mooi dat heel veel mensen op 4 mei op de dam, op de Waalsdorpervlakte, voor de buis of waar dan ook slachtoffers van oorlogen herdenkt. Even 2 minuten stil zijn met zijn allen. Dat vind ik heel bijzonder. In die 2 minuten mag je alles herdenken wat je wilt. Wij mogen er bij stil staan dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. De tweede wereld oorlog ontstond ook omdat een land vertrouwen had in een zeer slecht persoon.
Ah ja zeker. Ik ben vroeger altijd stil geweest, ook in het Anne frank huis geweest in Amsterdam, veel films gezien en verhalen gehoord van mijn oma die in de oorlog is geboren. Echter vind ik 73 jaar echt hartstikke lang geleden en met alle drama die er nu in de wereld afspeelt en waar we niks over horen vind ik dat belangrijker om mij voor in te zetten dan een oorlog van 73 jaar geleden te herdenken. Hebben jullie ook beelden gezien van wat zich afspeelt in de rest van de wereld nu op dit moment? Of kijken jullie alleen tweede wereld oorlog films? De situaties van nu zijn ook echt schrijnend.
Wij zijn ieder jaar netjes stil geweest. Altijd rekening mee gehouden. Behalve vanavond. Het was een beetje een hectische avond. Jongste had net rond 20:00 uur honger, Tsja, ga maar een 6 weken oude baby stilhouden. En onze oudste is nog te jong om uit te leggen waarom ze 2 min stil moet zijn. En dat is dus niet gelukt. Volgend jaar hopen we het haar wel uit te kunnen leggen en hopelijk lukt het haar dan om wel 2 min stil te zijn.
Het is niet of/of. Het kan net zo goed en/en zijn. Ja ik ben 2 minuten stil. Maar niet alleen voor slachtoffers van de 2e wereld oorlog. Ik heb jaren Nederlandse les gegeven aan vluchtelingen als vrijwilligerswerk. In het asielzoekerscentrum. Omdat ook ik graag iets wilde doen voor de mensen die onze hulp zo hard kunnen gebruiken. “Of kijken jullie alleen maar tweede wereld oorlogfilms?” Wat een intelligente vraag! Ik ben toch wel benieuwd hoe jij je “inzet” voor al die mensen die nu nog in oorlog moeten leven? Daarnaast is dodenherdenking niet alleen voor de 2e wereld oorlog. Het wordt zelfs letterlijk benoemd. “Voor alle Nederlandse slachtoffers die vanaf de 2e wereld oorlog ergens op de wereld in oorlogsgebieden zijn gesneuveld.”
Ik werk in de thuiszorg en heb gister ontzettend veel verhalen gehoord. De meeste cliënten waren toen nog kind, hoe bizar hun jeugd was... En hoe bang hun ouders geweest moesten zijn, als ik dan naar mijn zoontje kijk en mij deze verhalen inbeeld krijg ik echt de rillingen. Overigens sta ik ook stil bij de oorlogen die er vandaag de dag zijn, alleen niet perse om 20.00 uur.