Ik zou toch echt wel es gaan nadenken of je dit nog wel wilt. Wat heb je aan zo'n relatie, als je chronisch op je woorden moet letten? Als hij wel de lusten heeft (vrouw, kind, huis redelijk op orde), maar nauwelijks de lasten (6 dagen van de 7 slaapt ie elders). En het dan allemaal nog zo moeilijk maakt en zich zo gedraagt. Dat hij vader is van de kinderen is één zaak. En dat kan hij perfect blijven. Maar jouw partner? Volgens mij verdien je echt wel beter dan dit. Vinden de kinderen het overigens niet raar dat mama en papa elkaar wel veel zien, maar elk hun eigen huis hebben? En dat papa elders slaapt? Qua "gekat" zou ik overigens ook kijken naar welk voorbeeld je wil geven van relatie naar de kinderen. Straks - over een aantal jaar - gaan ze het gedrag van hun vader tegenover jou immers doodnormaal vinden en zich later ook zo gedragen tov een partner. En dat gedrag en die woordenwisselingen pikken ze nu heus al op, hoe klein ze ook zijn.
Dit is precies de reden dat we niet meer bij elkaar wonen. Zelf kan ik heel veel hebben, maar zodra m'n kinderen er last van hebben, is het voor mij "makkelijk". Waarom we nog bij elkaar zijn? Naast het feit dat ik wel van hem hou, hij alles voor me doet wat hij kan, zie/ lees ik ook over hoe andere mannen zich kunnen gedragen. En dan vraag ik me af, verwacht ik dan teveel? Dat laatste maakt me vaak aan het twijfelen. Bedankt voor alle reacties, voel me zo dom dat ik hier de bevestiging zoek dat ik niet gek ben.
Nee dat doe ik (wij) niet. Je bent verliefd geworden op een persoon en je bent gaan houden van die persoon door het karakter, waarom dan juist dat waar iemand is van gaan houden veranderen.
Weet je, mijn man lijkt gewoon niet hoed om te kunnen gaan mrt alle prikkels die een vrouw en twee kinderen met zich meebrengen. Hij raakt geïrriteerd, kan weinig accepteren, heeft meer aandacht nodig. Voordat de kinderen er waren kon hij het veel beter aan, was echt een andere man. Hij is gek op de kids, en zij hebben er niet direct (wel indirect) last van.
Ik erger mij ook wel eens aan mijn man en ik ruim zijn rommel niet op (toch niet altijd), ik was zo ook, alles achter iedereen hun rug opruimen. Dat is nu echt wel gedaan, ik ben geen meid en in je eigen huis heb je het recht om te zeggen wat jij wil en als iemand de boter laat open staan moet hij/zij dit zelf opruimen zonder gemopper. Hoop dat je erover kan hebben met hem maar zeker niet op je tenen gaan lopen in je eigen huis meid.
Ik ben niet verder gekomen dan alleen het begin post te lezen, maar wat ik hiervan denk: Jou partner zou waarschijnlijk liever willen horen zoiets als: Goh, ik ben nog wel moe, maar wat fijn dat ik nog even kon blijven liggen. Dat hij met de kids eruit is gegaan. Mannen willen ook wel eens (vaak ) horen wat ze goed doen en gecomplimenteerd worden. En dat de boter eruit ligt, nou ja, het is zo weer terug gezet hoor in de koelkast. 2 sec werk. Hij voelt zich bekritiseerd, terwijl hij er wel eruit is gegaan en jij nog even kon blijven liggen. En i.p.v. dat daar wat van gezegd wordt, wordt hij vergeten bij het ochtendbegroeting en krijgt hij gelijk alleen kritiek om die boter. Ja, zou ik ook wel chagarijnig van worden. Nee jij hoeft ook niet altijd het zonnetje in huis te zijn hoor. Dat kunnen we van niemand verwachten. Maar we hebben allemaal wel eens op ons beurt wardering nodig als we iets goeds doen. (en vooral mannen willen dit) Is maar een tip.
Een paar opties 1. Goed met elkaar praten eventueel met therapeut 2. Allebei wat toegeven. Jij minder focussen op wat er niet helemaal goed gaat en hij wat minder gevoelig. Jij wat meer complimenten geven en hij wat minder vissen. 3. Concluderen dat dit ook niet werkt en er een echt einde aan breien.
Je hoeft niet jezelf te veranderen maar als je samen leeft. (Of in geval van ts samen slaapt) dan hou je wel rekening met elkaar. Misschien een goed gesprek houden waarin de verwachtingen naar elkaar worden uitgesproken
Bedankt voor de reacties. In een latere reactie heb ik ook aangegeven dat het totaal niet gaat om de boter. Alleen het feit dat ik niks mag zeggen, daar heb ik het moeilijk mee. Kon ik me maar druk maken over die boter, haha!!
dat jij steeds op je tenen moet lopen in je eigen huis is niet normaal, julllie hebben er een poos geleden voor gekozen voor ieder een eigen huis, dat is niet voor niks geweest! op deze manier kan/wil je toch niet jaren doorgaan? dat is echt niet gezond, je verdiend veel beter dat je nog van hem houd is normaal.. mijn mening: er volledig voor gaan, en dus ook samenwonen zoals het hoort, of als exen door het leven gaan, en dan echt wat meer afstand, anders heb jij nog geen rust.
Ik vind eigenlijk wel, dat als jij lekker een keer in de week uit mag slapen, en je dan beneden komt en er iets kleins is, je er niet iets over hoeft te zeggen. Of als blijkt dat 't de kids niet waren, je het zelf even doet. Ik weet hoe dat bij mn man werkt. Hij doet dan zn best om de kids aan te kleden, te ontbijten en ze rustig te houden en als ik dan zou gaan zeiken zou hij ook denken "Dan ga je er voortaan zelf maar om 6u uit!" Overigens is 't al heerlijk dat je eens in de week uit mag slapen, ik kan dat gemiddeld eens per 3 maanden ofzo, mn man werkt 6 nachten in de week in de zomermaanden en dan kan ik hem er echt op zondag ochtend - als ik niet hoef te werken - er zo vroeg uit sturen!
Ik ben zelf iemand die er wat van zegt hoor. Soms vind m'n man dat helemaal niet leuk en hebben we er wel eens woorden over. Maar meestal accepteert hij dat. Gelukkig kunnen we heel veel van elkaar hebben! Ik vind ook dat dat moet kunnen in een relatie. Overigens zou ik me niet zo druk maken over boter die openstaat! Zijn belangrijkere dingen in het leven
Ik voel dat we verre ergens familie van elkaar moeten zijn. Ik denk te weten wat je voelt en hoe je denkt Heb exact hetzelfde alleen woon ik wel samen 24/7. Dat gaat goed en af en toe is het een heftige discussie. Het verschil tussen jou en mij is dat ik verbaal niet goed ben en dus het niet goed uit kan leggen. Maar dat komt door een iemand ... namelijk de andere zijde die me probeert te helpen maar daardoor de verkeerde dingen belangrijk maakt in een gesprek. Moeilijk. Zeker omdat je in een situatie zit die niet vaak voor komt. Als je wil kun je me pb-en misschien kunnen we elkaar helpen? Succes
Ik snap je, helaas door eigen ervaring. Ik zit eigenlijk in soortgelijke situatie, alleen een fase eerder (ik sta op het punt te verhuizen, nog een paar weekjes ) Dus ik begrijp het helemaal. Ik vind het moeilijk, omdat ik dus ook graag de vader van mijn kindjes bij me heb (ik wil gewoon zo graag een heel gezin) in 1 huis, maar doordat het ten koste gaat van mij en de kinderen, heb ik ook besloten weg te gaan. Hoe we het straks gaan invullen moeten we nog zien, maar er is best een kans dat we gaan latten. Omdat ik ondanks alles nog veel van hem hou. Maar inderdaad, alle woorden op een schaaltje leggen, kan ik m vragen even de kids in bad te doen of krijg ik dan de wind van voren, hoe komt ie uit bed vandaag: is alles teveel en moet ik alles doen, of is ie vrolijk en helpt ie mee? Ik ben het zat om ergens niet op te kunnen rekenen, positieve verbazing en teleurstelling wisselen hier elkaar in rap tempo af. En nee, het gaat dus helemaal niet om die boter. Ik vind het wel grappig om te lezen dat vrouwen die niet in zo'n situatie zitten (gelukkig!) daar juist op reageren. Maar ik denk dat bijna alleen vrouwen in een soortgelijke situatie begrijpen waar het hier echt om draait.
Ik woon al jaren niet meer samen met mijn partner en ik snap heus wel dat het niet om de boter gaat. Maar het is ook de toon die de muziek maakt. Dus op wat voor manier is er wat over de boter gezegd? En is er naast het noemen van de boter en het harde tafel dekken ook iets positiefs genoemd? Net als het voorbeeld met die schoenen, natuurlijk is het balen en dat kan en mag je natuurlijk uiten. Maar hoe reageer je dan op de rest van het uitje en begin je dan als 1e over de schoenen of als laatste?
Ik heb het gevoel dat er nog heel veel werk is. Bij het lezen krijg ik het gevoel dat jij heel veel op jezelf (en de kinderen) leeft en dat je het op één of andere manier moeilijk vind als iemand de dingen anders doet zoals jij het doet of wil en dat is denk ik een punt waar jij aan moet werken. Waarom wil je persé opmerkingen geven overonbenullige kleine dingen? Dat ligt niet aan je man maar aan jezelf, probeer te accepteren dat hij niet hetzelfde is als jou en andere werkwijzes en manieren van handelen heeft. Ik zou ook boos worden als mijn vriend opstaat, naar beneden komt en ik te horen krijg waarom die boter daar ligt of waarom het met zoveel lawaai moet dus ik begrijp je man wel,... Probeer dat los te laten want ik denk dat daar iedereen zich wel aan zou ergeren want leuk is het niet. Natuurlijk is het niet leuk dat jij elke dag zo vroeg moet opstaan maar jij hebt ervoor gekozen om zonder hem te gaan wonen en hij doet in mijn ogen heel erg goed zijn best voor jou en de kinderen, altijd maar op en neer rijden van huis naar huis is ook niet leuk dus probeer die kleine dingen los te laten en vraag je eens af waarom je persé opmerkingen wil geven die eigenlijk nergens op slaan. Ik bedoel het niet negatief hoor maar probeer dit eens bij jezelf na te gaan, ik wil je alleen maar helpen maar ik kan ook fout zitten.