Dat is ook zo, maar bijvoorbeeld die boter (grrr) ben ik nietgeirriteerd over (alleen als m'n oudste dat heeft laten staan, vraag ik of hij het even terug wil zetten. Was niet het geval, dus na die ene zin is er geen woord meer aan vuil gemaakt. Over de schoenen: het was één berichtje, ben op zoek gegaan naar oude schoenen van z'n broer en opgelost. Geen woord over gesproken. Toen ze terug kwamen ging het er om hoe leuk ze het hadden en dat die kleine zo geschrokken was van z'n natte voet. Wat wij dus weer grappig vonden. Dat maakt het juist zo lastig. Als ik nou echt boos zou reageren, begrijp ik het beter, maar zelfs als er verder niks is, kan ik ineens zo'n bui over me heen krijgen. Dat maakt het zo onvoorspelbaar. En ook oneerlijk in mijn ogen. Nu ook weer, zegt hij: ga ff lekker in het zonnetje zitten, word je een beetje bruin. Maar ik heb daar geen zin in, dis zeg: nee nu even niet. Ik vind het te warm dus blijf even binnen. Hij: dat is toch lekker Ik: nee vind t nu echt te warm Hij: joh laat maar weer. Ik zeg wel niks meer. Nu is dit niet zo heel erg, maar toch wel tekenend. Hij vind iets en als ik daar anders over denk is dat raar.
Overigens hebben jullie gelijk hoor, dat het ook aan mij ligt. Ik ben dag en nacht bezig met bedenken wat ik kan aanpassen, zonder mijn grenzen over te gaan.
Met je laatste voorbeeld snap ik inderdaad beter hoe je het bedoelt. En komt het inderdaad beter naar voren dat hij direct beledigt is, zeg maar. Lastig is dat hè, als je zo verschillend denkt. Hij bedoelt het op zich goed maar moet het ook gewoon kunnen accepteren als jij er op dat moment anders over denkt. Misschien kan je dat benoemen, dus zeggen dat je het op zich een goed idee lijkt maar niet op dit moment, zoiets?
dat is irritant en inderdaad wel tekend voor het feit dat jullie veel op jullie woorden letten. Je hoort net zo op je tenen te lopen. Waarschijnlijk proberen jullie allebei teveel rekening met de ander te houden en dat je na moet denken over wat je zegt is erg vermoeiend. Ik vind dat vragen van de boter iets heel normaal, ging er ook gelijk vanuit dat het ging omdat de oudste als hij het gedaan had , het wel in de koelkast mocht zetten. En heel eerlijk .. jullie vinden dat ze heerlijk mag uitslapen? tussen 6-7 de kids in je bed, dan nog 1 uurtje blijven liggen.. da's uitslapen?? als iemand mag uitslapen, zorg je in mijn ogen dat je als partner de kinderen gelijk mee naar beneden neemt en iemand dus in 1 stuk door laat slapen tot een uurtje of 9 ofzo.
ik begrijp je heel goed heb t ook gehad en ben nu echt n jaar geheel uit elkaar doe nu alles zelf omdat ik er toch echt niet meer tegen kon dat ik niet mezelf mocht zijn en ik altijd alles naar zijn hand moest draaien ik ben ik en jij bent jij en dat maakt ons uniek vind dat altijd je eigen mening moet kunnen geven en jezelf mag zijn ik kan soms net iets te zijn omdat ik nooit n blad voor de mond neem soms best stom maar vind het wel fijn omdat ik me niet alles laat zeggen ik denk als ik in jou situatie kijk misschien n goed gesprek met julle twee misschien wel n uitkomst is hoop je er toch uit mag komen succes
Dus eigenlijk wil hij dat je constant met een pokerface rond gaat lopen.... Nee dat lijkt mij geen optie hoor. Constant je anders voor moeten dan je werkelijk voelt en op ieder woordje moeten letten omdat het misschien niet naar de zin van de partner is.. Heel ongezond! We kunnen nu eenmaal nu eenmaal niet altijd leuk een gezellig zitten wezen. Dat is toch ook niet het echte leven? Is hij zelf zo'n gezellige leukerd dan altijd? Je vent moet voor je kiezen met al je voors en tegens. Anders werkt het niet...
Yep hier ook zo, meestal is het best wel een zooitje als ik later beneden kom dan mijn man. De boter laten staan is dan nog wel het minst erge (en chocoladepasta pot open met het mes erin, lege bekers en nog meer vieze messen, broodkruimels etc. etc.) Maakt mij niets uit want ik vind het heerlijk als ik uit heb mogen slapen Alles is zo opgeruimd en schoongemaakt. Is mij geen ruzie of discussie met kwaaie koppen waard.
nou dit dus, daarentegen vind ik het eigenlijk nog belachelijk voor woorden dat jij uberhaubt hem moet wijzen op de boter die nog open staat, hij is toch geen klein kind
Dan zou ik het echt lekker zo laten en hem niet meer laten logeren. De kinderen zien hun papa dan lekker veel en jij hebt je rust. Als je op eieren moet lopen als het gaat om het huishouden runnen, houd je dat nooit lang vol. Dat jullie zo op elkaar reageren is een symptoom en niet de reden van de woorden die je hebt. Zoals iemand anders als zei: er is een reden dat jullie niet in een huis wonen en die reden is volgens mij niet veranderd en gaat ws ook niet meer veranderen ;D Kies voor je eigen ruimte en leven, met je man als dagelijkse gast
Ermmm in mijn logica, en ik denk misschien soms wel als een vent, ruim je de boter op als iedereen ermee klaar is - en jij moest nog ontbijten. Ik vind het ook niet erg lief als je beneden komt, gelijk achter de tv duikt, en je eerste opmerking naar je man toe, hoeveel later, gaat over een openstaande boter?Jullie hebben zo te lezen een communicatieprobleem. Jij vindt datje op eieren moet lopen, ik denk dat je moet proberen een filter tussen je hoofd en je mond te plaatsen. En ja, je man mag wat minder gevoelig zijn. Vergelijk het eens met dit: jij laat een nieuwe broek zien, en je man zegt allee maar: je hebt een dikke kont gekregen! Hoe voelt dat?Overigens denk ik dat het opstarten met twee jonge kinderen op mars als een prestatie geldt, en iets van een blijk van waardering, naast een goedemorgen, was op zijn plaats geweest.
Weet je, er had nog niemand ontbeten, alleen een ontbijtkoekje gemaakt. Mijn man gaat (nadat ze dus al van 6 tot 7 naast me hebben gelegen) naar beneden en gaat tv kijken. Alleen aankleden? Nee. Alleen ontbijten? Nee. Hij vindt het sowieso moeilijk om iets voor elkaar te krijgen zonder dat ik er bij ben. Uiteindelijk doe ik dus zo goed als alles zelf (of in ieder geval onder mijn eindverantwoording). En ik zou kunnen vragen of hij dingen zelf wil oppakken, maar de ervaring wijst uit dat het uiteindelijk tegen me wordt gebruikt. Bijv de oudste krijgt in de ochtend visolie. Mocht hij een keer met ze ontbijten, vergeet hij dat. Vraag ik er voor de zekerheid naar, is het antwoord "nee, niet aan gedacht". Prima, geef ik het iets later. In de avond kan ik dan ineens te horen krijgen: ja joh, ga ik eens met de kids ontbijten, doe ik het weer niet goed! Echt, ik kan beter helemaal niks doen, krijg ik ook geen gezeik etc..... Overigens zit er een dubbel dikke filter op mijn mond. Woorden, uitdrukking, klemtoon, alles wordt zorgvuldig door me bedacht voordat ik iets zeg. Maar ik krijg gewoon geen grip op hoe het bij hem binnenkomt. En hij zelf ook niet. Ik weet vooraf niet wat hij kan handelen en wat niet.
Heb alleen je openingspost gelezen maar.... Als je je zo voelt bij hem weet je toch weer precies waarom jullie uit elkaar zijn?
precies, hij betrekt alles op zichzelf en maakt van een gewone opmerking gelijk een lading vol kritiek, dat met de boter ook; jij stelt een vraag die aan iedereen gericht is en hij voelt zich aangesproken, terwijl het zoals je zelf zegt ook 1 van je kids konden zijn dat van die schoenen ook, jij constateert alleen maar dat het jammer is dat de schoenen van je zoon nat zijn omdat hij verder geen knappe schoenen heeft en je man denkt gelijk al dat jij hem beschuldigt dat je zoon zijn schoenen nat zijn. Jij moet kunnen zeggen wat je wilt, voor zover ik het kan beoordelen uit je posts ben jij niet iemand die heel kwetsende dingen kan/zal zeggen. Hij moet maar eens met zijn kromme denkwijze aan de slag