Hoi allemaal, ik had het al eens vaker gehoord, de befaamde 'krokodil onder het bed' . Nu heeft onze dochter geen last van een krokodil, maar van een groene draak. En hij vliegt door de kamer. Enerzijds is het zo bizar, dat het lachwekkend is, anderzijds is het ook zo ontzettend zielig. Want ze is echt zó bang! Ze zit dan echt te rillen van angst. Maar hoe ga je er mee om? We hebben het ontkent - maar dat werkt dus duidelijk niet. We hebben hem weggejaagd, maar de draak kan vliegen... Dus binnen een paar tellen wijst ze weer schreeuwend en brullend aan, dat hij daar en daar en daar weer vliegt. Het kleine lampje op de kamer helpt niet. Dus ze heeft een week geslapen met een flinke schemerlamp, waardoor het hartstikke licht is op de kamer. Maarja, gaat dat vanzelf over? Wat kun je er tegen doen? Ik moet wel zeggen: We zijn nu een week naar disney geweest en gisteren hebben we haar slapend in bed gelegd en heb ik de lamp uitgelaten voor het eerst (in disney ook overigens, daar was niets aan de hand), en vanacht of vanochtend was er niets aan de hand. Maar wat als het door blijft gaan? Hoe kun je je kindje van de angst afhelpen? Ze is bang dat hij haar opeet of meeneemt.. Want toen ik haar goed bedoeld vast ging houden zei ze ook 'dan kan de draak mij niet mee nemen he, als jij mij vasthoudt..' . Maar oooh ik vind het zo zielig dat ze zo bang is voor iets wat er in mijn ogen niet is. In haar ogen duidelijk wel, want ze volgt de draak gewoon in het donker. Net alsof ik zelf een weglopende spin in de gaten houd terwijl m'n man een schoen haalt (dat heeft ze nooit meegemaakt overigens) . Maar ze ziet het 'echt' ! Hoe gaan jullie er mee om?
Hier ook een dochtertje die bang was voor een draak. Wat bleek; we hadden een boekje van de bieb. En daarin ging het over een jongetje die graag een hond wilde, maar dat mocht niet van z'n moeder. Hij mocht wel een draak als hij er 1 zou vinden. En hij vond er natuurlijk 1. Maar dat was geen leuke draak. Uiteindelijk belde er een hond aan. De draak was zo bang voor de hond, dat de draak dus wegvluchtte en de hond bleef bij hun wonen. Ik heb dat met die hond gebruikt om de "draak" te verjagen. En dat werkte gelukkig heel snel. ze had een hondenknuffel en ik heb die bij haar in bed gezet en gezegd dat draken niet van honden houden en dat de draak nu niet meer terug zou komen. Waar is ze in "aanraking" gekomen met de draak?
Ach wat sneu zeg dat ze dan zo bang is. Ik heb geen tips voor je aangezien mijn meisje pas 1 jaar is maar ik weet uit eigen ervaring dat inderdaad niet veel helpt. Toen ik klein was kon ik vanaf mijn bed naar de trap richting de zolder kijken en in mijn beleving was daar op de zolder een enge man... Dan lag ik in mijn bed en zei ik: "Ja ik heb de bazooka klaar staan!!" In de hoop dat de enge man dat dan zou horen en uit angst weg zou gaan. Nu kan ik er natuurlijk smakelijk om lachen maar o wat was ik bang voor die zolder. Maar goed het gaat hier om je meisje... Heel veel succes!
Het eerste waar ik aan dacht was ook een knuffel/mascotte die de draak wel kan verjagen. Misschien idd aan haar vragen waar de draak wel van weg gaat en daar op inspelen? Mijn ouders jaagden vroeger de enge dingen weg, naar buiten. Ze deden daarbij ook echt het raam open en lieten mij helpen roepen "Ga weg draak!!".... en deden dan het raam dicht en zeiden: daar gaat ie, hij is weg, zie je wel!
Lastig is dat hè, Eva heeft dat een weekje gehad met een beer toen ze ongeveer 2,5 jaar was. Toen wij 'm weg wilden jagen werd ze alleen maar banger, want wij bevestigden zo dat hij er dus wel was. We hebben héél vaak moeten zeggen dat er geen beer was, en dan ging het wel weer. Maar ze heeft een week haast niet geslapen, echt sneu. En toen kwamen we erachter waar ze bang voor was. We keken een dvd en toen zag ze opeens een (knuffel) beer in de kelder (dvd van Franklin de schildpad). Toen zagen we haar opeens heel bang kijken, was ook echt een soort van eng moment, want Franklin schrok heel erg en zag vervolgens dat het gewoon een knuffelbeer was, maar bij Eva bleef de schrik blijkbaar hangen. Wij hebben haar toen verteld dat de beer bij Franklin is en dat hij helemaal geen kelder hebben. Toen ze 's avonds weer bang was zei ze op een gegeven moment: maar hij hebben helemaal geen kelder! Toen begon het kwartje te vallen Van de week had ze het opeens weer over de beer, maar ze is er niet meer bang voor. Ze wil wel graag een schilderij op de muur boven haar bed, want: dan kan de beer niet meer komen. Blijkbaar ziet ze als er schaduwen zijn toch een beer. Maar ze is niet meer bang, ook niet voor draken en spoken gelukkig
Gewoon lekker bij je in bed nemen, die angst verdwijnt vanzelf weer. (Ik ben me d'r van bewust dat veel mensen dit een te simpele oplossing zullen vinden. )
Op zich een prima oplossing, maar toendertijd wilde Eva echt niet bij ons slapen, ons bed betekende spelen en ik denk dat dit voor meer kindjes zo is (bij onze Lisa ook weer) . Nu kan Eva inmiddels wel bij ons slapen en slaapt ze heel soms ook bij ons, de laatste tijd weer niet eigenlijk.
Heel herkenbaar, wij hadden het met een aap Ontkennen heeft geen zin, want het is hun waarheid, ze zien het echt. Volgens mij is dit de leeftijd ook, waarop hun fantasie gaat ontwikkelen en onze dochter had er moeite mee om fantasie en werkelijkheid uit elkaar te houden. Bij ons was het ook echt heel erg, hebben zelfs hulp gevraagd, want het ging van kwaad tot erger. Wij kregen toen de tip, om er die nacht zelf niet te veel over te hebben, want ze herinneren zich niks de volgende dag. Wij kregen toen de tip om het er overdag over te hebben, bijvoorbeeld onder het eten: Goh, had je weer eng gedroomd he, weet je nog waar over? Over een aap....en wat deed de aap? Goh, dat is ook niet leuk zeg! En weet je ook hoe de aap heet? Nee? Heeft de aap geen naam dan? Dus we hebben er een beetje positieve draai aan gegeven en toen uitgelegd, dat apen in bomen wonen en bananen eten. en als de aap bij haar kwam, hij vast wilde spelen. En we hebben een megamindy pop gekocht, bij haar in bed en als ze weer eng ging dromen, dan jaagde MM ze wel weg. Daarna was het eigenlijk wel voorbij....
Juist niet, want dan gaat ze hun bed zien als iets engs en bevestig je alleen maar wat ze voelen en zien. Zo vergroot je de angst alleen maar. Zie je wel, het is eng, mijn kamer is eng, mijn bed is eng, want ik mag bij mama slapen. Hier ontwikkel je mee, dat je kind niet eens meer naar zijn bed wil. Dan ben je nog verder van huis.
Ja, daar heb je wel gelijk in, je bevestigt hier misschien mee dat het eng is. Maar ik zou mijn kind niet alleen in haar slaapkamer willen laten als ze bang is, bang zijn vind ik iets verschrikkelijks. Ik wil er zijn voor mijn kind, dus ook als ze bang is. En ik snap dat jij er ook wil zijn voor je kind hoor. Jij pakt het op een andere manier aan dan ik. Het belangrijkste is dat je je er zelf goed bij voelt. Voor jou voelt dat goed en voor mij voelt het goed om mijn dochter bij me te laten slapen als ze angstig is, daar kies ik dus bewust voor, en daarmee kies ik ook voor de consequenties (dat ze misschien niet meer in haar eigen bedje wil slapen). Uiteindelijk zullen die angsten natuurlijk gewoon verdwijnen, als ze wat meer besef hebben van fantasie en werkelijkheid, ook al duurt dat misschien even. En als ze 18 is, wil ze vast niet meer bij mij in bed, dus uiteindelijk komt het allemaal goed.
Haha, of ze ligt dan nog gezellig bij je Ik nam haar altijd op schoot, net zolang totdat ze gekalmeerd was. En of dat nou 10 minuten duurde of een uur, dat maakt me niet uit. Maar bang zijn, is inderdaad verschrikkelijk! En al helemaal als je je eigen kind zo panisch ziet. Heb er zelf ook wel bij zitten huilen. Maar goed, het is overgegaan en nu heeft ze het nog af en toe
Misschien ziet ze wel echt iets en dat associeert ze dan met een draak. Ik zou gedroogde salie kopen en dat aansteken en de vlam uitblazen dan gaat het roken en dan heel haar kamer door gaan daarmee. ( die salie kan je halen in een new age winkel)
Het ergste wat je je kind aan kan doen, is haar niet serieus nemen vind ik. Dus als zij zegt dat ze een draak ziet, zal ze het waarschijnlijk ook wel "zien". Maar zoals ik het heb begrepen van het CB, hoort het bij de ontwikkeling van de hersenen en het ontwikkelen van fantasie. Dus eigenlijk is het wel iets positiefs.
Ik moest stiekem ook even lachen, maar o zo zielig voor je dochter. Misschien kan je je dochter vertellen dat de draak wil spelen met haar. Jullie kunnen dan samen tegen de draak vertellen dat het nu geen tijd is om te spelen, maar dat de draak ook moet gaan slapen. Wie weet helpt het. Succes ermee.