Nou, inderdaad. Mannen zijn gewoon anders. Zoals al eerder gezegd, zien ze het gewoon niet. Ik erger mij niet meer aan mijn vriend, ik zet hem gewoon aan het werk of, als hij vrij is, leg ik een papiertje neer met 1 of 2 punten die hij kan doen (vaatwasser inpakken / stofzuigen). Dat van dat lijstje hebben we afgesproken, aangezien hij ook al aangaf er niet bij stil te staan wat er soms nog moet gebeuren. Aangezien hij in de ploegen werkt en ik "gewoon" overdag, geef ik hem soms opdrachten als ik wegga Werkt prima en voorkomt ergernissen van beide kanten
Ik ben niet zwanger (nog niet hihi) maar ik ken de problemen... wij zijn ook door zo'n 'fijne' periode gegaan met de 1e. Is uiteindelijk gillend uit de klauwen gelopen (en bijna op een scheiding uitgedraaid), maar sindsdien PRATEN we met elkaar i.p.v. voor elkaar te denken Als ik wil dat hij iets doet, zet ik het letterlijk op een briefje wat ik achterlaat als ik ga werken. Als ik thuiskom is het gebeurd. Het komt in het begin wat kinderachtig over (ik ben zn moeder toch niet), maar het werkt als een tiet, dus daar heb ik me maar overheen gezet. En wat jouw huilbuien en extreme moeheid betreft... zet het idee uit je hoofd dat-ie t aan je gaat ZIEN. Heb ik ook 3 jaar op gewacht. Sinds ik niet meer wacht met janken tot-ie de deur uit is (ik heb ook mn trots hihi), gaat het een stuk beter. Letterlijk zijn... het is moeilijk, maar hier heeft t echt geholpen!
effe update, we zijn nu een week verder en op zich gaat het wel, mijn man heeft vorige week uitzichzelf toen ik werken was en hij vrij gepoetst. hartstikke fijn! Dus hij wilt wel, ik kijk het nog effe aan hoe het gaat, en anders ga ik toch weer opnieuw een gesprekje met hem voeren, en vertel ik hem mijn ongenoegen, hij weet het op zich wel merkt het aan me hoe ik me gedraag etc. probeert zijn best weer te doen. wou ik effe melden