ben er klaar mee, maar dochter (22 mnd) niet!

Haar in haar eigen bed laten slapen en manlief er heen laten gaan om te troosten? Dat hielp hier, (bij 23 mnd) om het te doorbreken: Thirza had hier altijd nog nachtvoedingen vanwege gezondheidsproblemen, waardoor BV de enige snelle manier was om 'r tig keer per nacht in slaap te laten vallen.
Toen ze na een operatie aan haar oortjes en neusamandel, en een paar kiezenrondes en kinderziektes, op ging knappen, had ik zoiets van: Nu kan ze echt wel zonder de nachtvoedingen, en toen zijn we het dus zo gaan doen dat mijn man ging troosten en er gewoon bij bleef tot ze sliep.
Eerste nacht 1 keer wakker en 5 minuten gehuild, voor ze rustig werd en in slaap kon gaan vallen, tweede en derde nacht 2 keer wakker en iets korter huilen, 4e nacht al stil toen mijn man bij haar was en nacht 5 sliep ze door.

Sommige kids gaan zelf wel doorslapen, andere hebben echt even dat zetje nodig en als er verder geen problemen spelen, zou ik echt even doorzetten, (en dat mag gerust bij de volgende eerder dan deze leeftijd, dat kan sowieso vanaf het jaar al wel hoor, zo niet eerder als je kindje verder geen problemen heeft).
Dus even het ritme doorbreken en dat zal best even gedoe geven, maar lijkt me in jullie situatie de enige oplossing.

 

Ik zou inderdaad ook echt even doorzetten. Even voor jezelf besluiten tussen welke tijd 's avonds en 's ochtends je geen voeding meer aanbiedt en niet meer toegeven. Dan maar een keer een drama 's nachts waarbij het een uur duurt voor ze weer slaapt - op deze manier hou je de nachtvoedingen zelf in stand.

Ik heb zelf zo de voeding van 2.00 uur afgebouwd toen Irem 9 maanden was - ik wist zeker dat ze hem niet nodig had want ze sloeg hem af en toe zonder problemen over. Ik heb toen gewoon besloten: na 23.00 uur 's avonds (voor die tijd komt ze altijd zelf een keertje) tot 5.30 's ochtends bied ik geen voeding aan. Dat ging heel snel al goed. Heel soms is het even moeilijk en wil ze niet gaan slapen, maar ik geef echt niet toe want dan weet ik zeker dat ze de volgende avond weer komt. Een slokje water mag ze eventueel wel, maar dat is het dan ook.

Echt doen hoor, zeker nu je tweede kleintje nog niet geboren is.

 

Dan van mij even een ander geluid Wat is het precies aan borstvoeding dat maakt dat je ermee wil stoppen? En zou dat probleem opgelost zijn als je er echt mee stopt? Ik geef ons zoontje van 2,5 nog regelmatig nachtvoedingen en nee, ik vind helemaal niet dat ik dat zelf in stand houd. Ik ben een moeder die reageert op de behoeften van haar kind en blijkbaar is dit nog regelmatig even een slokje komen drinken bij mama. Is dit vermoeiend? Ja, soms best wel! En dan ben ik het ook zo zat! Maar zou nachtenlang met een verdrietig kind doorbrengen beter zijn voor mijn humeur en dat van mijn kind? Ik vrees van niet. En doorzetten vind ik zelf heel naar. Aan laten huilen doen wij niet en als we het makkelijk kunnen oplossen door hem de borst aan te bieden, dan is dat alleen maar makkelijk. Het is de knop in je hoofd die je soms even om moet zetten. De schuld wordt zo vaak (veel te vaak) op borstvoeding geschoven, maar ik durf te wedden dat je zonder het geven van borstvoeding net zo moe bent, zo niet vermoeider. En dan denk ik nu even aan je baby'tje dat onderweg is, die misschien wel helemaal niet kan tegen kunstvoeding (krampjes, buikpijn) waardoor het meer huilt dan nodig is. En het idee dat je er 's nachts (!!!) uit moet om de fles klaar te maken. Ik moet er niet aan denken. Onze zoon slaapt tussen ons in en als hij wakker wordt schuif ik mijn shirt omhoog en kruipt hij naar de borst. het gebeurt zelden dat hij gaat huilen of lang wakker blijft. Op die manier wordt niet alleen zijn gezondheid en het mijne gespaard, maar is het ook beter voor onze nachtrust.

Wie weet heb je hier iets aan. Ik hoop dat je kritisch kunt kijken naar je frustraties en je realiseert dat de schuldige hier niet de borstvoeding is. Het is gewoon heel pittig om mama te zijn en altijd beschikbaar te zijn voor dat kleine mensje. Maar mijn ervaring is dat borstvoeding het leven van een mama juist makkelijker maakt. En als het tweede kindje erbij komt, kun je een co-sleeper maken (zo gepiept) of een peuterbedje naast jullie bed zetten. Op die manier is er ruimte voor iedereen om in een veilige en vertrouwde omgeving in slaap te vallen. Succes ermee!

 

Ik heb er ervaring mee, ze hebben hier lang in bed geslapen bij ons. Maar ik vond het nooit erg.

Ik denk dat de vermoeidheid van de zwangerschap je parten begint te spelen. Je kind is al wat ouder, leg haar uit dat ze nog best bij je mag drinken om lekker in slaap te vallen, maar niet meer in bed bij je kan drinken in de nacht omdat jij sterk moet worden om straks voor 2 kinderen te kunnen zorgen.
En vraag aan papa of hij een paar nachten nachtdienst kan draaien met je dochter, haar wat water geven en een aai over de bol tot ze slaapt of zo.
Werkt dat niet, dan heeft ze die nachtvoeding of het tegen je aan liggen in de nacht waarschijnlijk toch echt nog nodig. Dan is het denk ik een kwestie van een knop in je hoofd omzetten. Want hoe meer je je ergert, hoe moeilijker het blijft.

 

Ik was er laatst ook helemaal klaar mee. Ik trek het niet als ik steeds 8 dagen moet werken, moet 's nachts weer wachtdiensten draaien.
Ik heb beneden een campingbedje neergezet. 1 nacht was het 3x huilen, zo nodig ben ik er heen gegaan, getroost en weer terug gelegd. Huilen duurde steeds max. 10 min en ik hoorde wel als ik er even heen moest.
Dit werkt hier nu prima. Ze krijgt nog een late avondvoeding zo rond 23/24u en ze slaapt soms tot s'morgens 8/9 uur.
En als ze om 6u wakker wordt, krijgt ze de borst en slaapt ze vervolgens nog weer een paar uur.
Ik ben blij dat ik toch even heb doorgezet, hoe sterk het ook tegen m'n gevoel in ging, maar op deze manier kan ik er veel meer van genieten en zij volgens mij ook, want de ochtendvoeding drinkt ze veel beter, ze ligt ook even heerlijk dicht tegen me aan en te knuffelen.

 

Hier ook nog steeds nachtvoedingen. Vanwege honger of dorst of lichamelijk ongemak. Wij hebben laatst, toen het al een tijdje goed ging met zoon en hij al een paar dagen achtereen door had geslapen, geprobeerd papa te laten troosten. Maar dat was zo vreselijk! Hij liep rood aan, stuiterde in zijn ledikant en gilde om mama en "boesj!" Nadat mijn man 3x met steeds een paar minuten ertussen bij hem was geweest en dat totaal geen effect had, besloot ik dat ik dit niet wou en kon. Na bijna 2 jaar liefdevol en op verzoek voeden opeens laten huilen totdat er van frustratie in slaap gevallen wordt? Lekker vertrouwen dat je in 1 klap door de goot spoelt! Kijk, als je kind het wel accepteert als papa komt, helemaal prima, maar zo niet, dan niet. Wij hebben nu duidelijk met elkaar afgesproken dat we zl laten bepalen wanneer hij wil stoppen met de nachtvoeding. Ik verwacht dat dat tussen 2 en 3 zal zijn.

 

Wat wij merken is dat Simone aan de borst wel lekker in slaap kan vallen maar dan eigenlijk niet genoeg drinkt om de nacht goed door te komen. Soms geven we een flesje en dan zit er 230ml in, en als ze dan in slaap valt drinkt ze slapend door tot hij leeg is, en hop ze slaapt ineens 12 uur achter elkaar.

Wat ik dus nu doe is iets meer mijn best 's avonds om haar goed te laten drinken, dus *altijd* 2 borsten ook al slaapt ze bij de eerste al, ze vindt het wisselen dan echt niet leuk maar als ze daarna nog een borst leegdrinkt heb ik dat liever dan om 4 uur nog een voeding.

Mijn situatie is misschien niet dezelfde als die van jou maar dit is mijn ervaring, misschien heb je er iets aan....

 

Je melkproductie hoeft helemaal niet 'stil' te liggen omdat je zwanger bent hoor!
Je melkproductie kan tijdens een zwangerschap niet toenemen, en vaak wordt het onder invloed van de hormonen ook wat minder. Dat kan trouwens ook verklaren waarom je dochter vaak wil komen, ze wil graag haar dagelijkse portie houden, en dat bereikt ze door vaak te komen.

Maar het is echt niet zo dat je melk 'stilgelegd' is.

Dirk heeft nog bij me gedronken 4 uur voor zijn zusje geboren werd en hij zei dat er nog melk in zat. Dag later, toen ik stuwing had was ie wel verbaasd dat er opeens zoveel melk was!

Overigens, als je babytwee wilt laten wennen aan z'n eigen bedje, prima, maar je weet dat het het beste is om dat bedje dan de eerste 6 maanden wel op je kamer te hebben he? Dat is veel veiliger.