Nu niet, alleen in de nasleep van pfeiffer de laatste loodjes van mijn zwangerschap en de eerste weken na de geboorte. Ikmstuur mijn man soms wel naar bed in het weekend
Nee heb ik geen tijd voor. En als ik dat wel had zou ik het nog niet doen. Ik hou er niet van, dan ga ik liever savonds een uurtje eerder naar bed.
Nee daar heb ik echt geen tijd voor... ik werk/studeer 1 dag niet en als op die dag de jongste op bed ligt heb ik veel klusjes te doen! Nu ik hoog zwanger ben heel af en toe wel maar alleen als de jongste al vanaf 4 of 5 uur aan het spoken is geweest ofzo...
Nee, maar nu ik zwanger ben ga ik weleens 10 minuten liggen na de lunch, maar dat is meer voor de misselijkheid wat op te vangen. Echt slapen doe ik dan niet. Dan slaap ik 's avonds ook heel onrustig.
Ik zou wel willen, maar ik durf niet. Ondanks dat ik echt nog nóóit door m'n wekker heen heb geslapen én dat m'n dochter altijd veel eerder wakker is, ben ik bang dat ik toch door de wekker heen slaap en dat zij ook niet wakker wordt, en dat ik nog lig te slapen terwijl m'n zoon al uit school komt..
Sorry, maar als er geen speciale reden is ( ziekte, zwangerschap of gebroken nachten) vind ik het een beetje raar als een jonge vrouw het niet een dag vol kan houden. Als je nu een bejaarde bent snap ik het wel.
Was t maar waar. Ik ben tbm. Heb nog een klein dametje rondlopen thuis. Ik kom er gewoon niet aan toe, naast alle boodschappen, afspraken en huishouden.
Nee, al val ik soms in slaap als het naar bed brengen van Logan heel lang duurt. Ik kom er altijd slechter uit dan ervoor, doodmoe, hoofdpijn en misselijk, heel afwezig en dan niet meer kunnen slapen tot midden in de nacht (waardoor ik dan de volgende dag weer net zo moe ben).
Zou dat er echt los van staan? Kan me best voorstellen dat door nachtdiensten je biologische klok wat van slag kan zijn waardoor je overdag soms echt toe kan zijn aan slaap. Ik slaap nooit overdag. Heb soms als de kinderen vrijdagmiddag allebei niet thuis zijn (gebeurt heel soms) wel de neiging, maar vind het zonde van mijn tijd Tijdens mijn zwangerschappen en toen de oudste nog een baby was wel overdag geslapen. Op mijn werk dutte ik soms een beetje op de wc . Nooit echt in slaap gevallen maar was er soms wel bang voor
Als het zou kunnen: graag! Moet ook zeggen dat ik erg veel slaap nodig heb. Dus als ik niet zou studeren, Werken en een kind zou hebben dan zou ik elke dag een dutje doen haha.
Elke dag. Maar ik heb het ook echt nodig. Ik heb zware pijnklachten waar ik behoorlijke medicatie voor slik, en kan door de pijn nooit langer dan een paar uur achter elkaar slapen omdat ik wakker word van de pijn. Op dit moment is het zelfs zo erg (nu ik ook nog zwanger ben) dat ik bijvoorbeeld vannacht naar de wc moest, maar niet gelijk kon opstaan door de pijn. Ik moest eerst proberen te zitten, en ben zeker een half uur blijven zitten eer ik naar het toilet kon lopen, zo'n pijn had ik. Ik slaap snachts dus in delen en hou de dag niet vol zonder een dutje.
Leuk om te lezen. Op ZP komt het dus niet veel voor. De persoon in gedachten is trouwens absoluut geen lui en gemakkelijk persoon of zo. Integendeel, ze is meestal wel bezig met van alles en nog wat. Even rechtzetten voordat jullie een beeld gaan vormen wat niet klopt.
Ik ben echt gemaakt voor dutjes! Zoon en dochter sliepen ook erg lang 's middags (4-5 jaar). Dan ging ik met een boek op de bank en zakte dan ook vaak weg. Dat was echt wel even wennen toen zij beide naar school gingen en ik weer een opleiding begon. Inmiddels vinden de zeldzame middagdutjes plaats als we eens op een regenachtige middag film kijken of als er één ziek is.
Soms met m'n dochter als we een slechte nacht hebben gehad, of ik griep heb/minder fit ben. Niet standaard. Ik zou overigens prima kunnen slapen.
Maar waarom doet ze het dan? Omdat ze moe is, of omdat ze het gewoon fijn vind om te slapen? Ik houd ook heel erg van slapen namelijk, maar gun mezelf de tijd er niet voor (als ik die al heb )