Ik zit nu thuis... Op de bank een beetje tv te kijken. Mijn dochtertje is met oma weg, mijn man is werken en ik zit maar wat doelloos te zijn. Ook vandaag heb ik weer wat bloedverlies en hele lichte krampen en ik kan er mijn gedachten maar niet van af houden. Juist wat gaan doen.. En wat? Ik heb nergens zin in. Ik durf nergens naar toe en doe het maar rustig aan. Alles is nu anders.. Ik wil niet meer werken, ik wil slapen ondanks dat ik me niet beter door voel.. Ik moet wachten tot donderdag, dan heb ik n curettage. Maar daar ben ik bang voor... Afwachten en natuurlijk, ben ik ook bang voor. Bang dat er iets met mij gebeurd.. Ik wil er voor mijn dochter zijn, dat is het allerbelangrijkste voor mij. Het mag wel afgesloten worden nu.. Dat ik de dag na de operatie waarschijnlijk niet weg kan naar Normandië heb ik ook maar geaccepteerd .. Zucht, hoe anders was het nog twee weken geleden.. Dat ik me druk kon maken om kwaaltjes.. Nu heb ik niks meer
Ah lieve hommel dikke knuf voor jou! Er is niks dat ik kan zeggen dat dit beter gaat maken het is gewoon kl***! Weet dat een curretage een veel voorkomende ingreep is en dat de artsen deze dus vaak uitvoeren en de kans op complicaties erg klein is! Ik ken je gevoel van leegte en het verdriet ik ben bij m'n laatste mk ook 3 weken in de ziektewet geweest fysiek ging het wel alleen psychisch is het gewoon een onwijze klap en dan het afwachten duurt ook allemaal veel te lang. Ik wil je veel sterkte wensen en weet dat het beter wordt met de tijd (voor mij is het nu 3 maandjes geleden en de scherpe kantjes zijn er vanaf nu) nogmaals een knuf! En doe gewoon lekker waar jij je fijn bij voelt, of dat nu vegeteren is op de bank of een lange wandeling maken in je eentje. Ik heb toen veel mooie muziek geluisterd en geschreven om mijn gevoelens op papier te zetten en moet zeggen dat het me goed hielp.
Shart86 dank je voor je berichtje.. Dat doet me goed. Ik ben niet zo een goede schrijfster maar wellicht is een wandelingetje wel een goed idee ☺️
Ach meid toch! Het is ook ontzettend naar en emotioneel. Probeer dat ook maar zo te laten zijn en je er niet tegen te verzetten. Dat wachten is inderdaad erg naar, weet ik vanuit ervaring. Gelukkig kon ik snel gecuretteerd worden nadat ik de beslissing had gemaakt. De curettage is me lichamelijk gezien erg meegevallen, had weinig last na de tijd. Wat je in je vorige berichtje zegt: misschien kun je even een wandelingetje maken. Dan ben je in elk geval even uit huis. Mij helpt dat vaak wel als ik toch even iets onderneem. Heel veel sterkte!!
Liana84 dank je wel... Ja tijd kruipt voorbij nu.. Zou blij zijn als ik vooruit kon spoelen 😊 we doen het maar rustig aan 😊
Och Hommeltje, ik voel met je mee. Ik zit momenteel op mijn vakantieadres in NL te wachten tot mijn miskraam op gang komt. Deze werd afgelopen donderdag bij mijn eerste echo vastgesteld (we dachten vól verwachting op vakantie te gaan, dat viel keihard tegen...) Als je nu ook nog zo vreselijk op ziet tegen curettage, dan ga je toch niet??? Je lijf lost het waarschijnlijk voor je op, zo is de natuur. Er zijn ook nog pillen, die dit proces bespoedigen, als je dat graag wilt. Ik kies er bewust voor af te wachten. Natuurlijk is het vervelend dat ik nu zwanger ben van niks, maar mezelf fysiek geweld aandoen gaat dat niet minder maken...als het moet moet het, maar zolang dat niet het geval is...wees lief voor jezelf. Ook in gedachten. Wees zo lief als je ook voor een ander zou zijn, in jouw situatie! Kies wat bij jou past, waar jij je goed bij voelt. Het is al moeilijk genoeg om het een plek te geven. Knuffel!
Victoire... Och meid... Ik leef met je mee.. Het is gewoon zo kl*te dit. Het verlies is zo heftig.. We hebben nog net een kloppend hartje gezien. Nu zit het frummeltje er maar.. Gelukkig de tijd kunnen nemen om afscheid te nemen en het een plekje te geven.. Maar de zorgen blijven.. Merk dat ik met de dag sipper wordt.. Ik zie overal tegen op, natuurlijk, pillen en curettage .. Vind t allemaal tien keer niks.. Maar ik weet wel dat er iets moet gebeuren.. Zoals het nu gaat schiet ook echt niet op
Zoals je schrijft...Je bent verdrietig over het verlies, maar tegelijk raak je helemaal gedeprimeerd over wat er komen gaat, de ellende en pijn die je ook nog even moet ondergaan. Dat wordt jou te gortig. En terecht. Een ding tegelijk svp, het leven is al k#t genoeg op dit moment. Probeer je gevoelens hierover voor jezelf overzichtelijk te maken, anders 'overkomt' de nasleep jou ook nog eens. Zoek trots en troost in de manier waarop je dealt met wat er nu gebeuren moet. Neem die beslissingen waar jij oké mee bent. Jij bent een sterke moeder, je bent een sterke vrouw, jij bent de baas over jouw lijf. Jij beslist wat, wanneer en hoe er nu vervolgstappen gaan gebeuren. Los van het verdriet en verlies. En weet: Het kan helemaal geen kwaad om wat langer te wachten met medisch ingrijpen. Misschien is het niet praktisch, wanneer het wat langer duurt, maar dat is het hebben van een miskraam simpelweg nooit. Het komt nooit goed uit, het verstiert altijd de planning die je had. Sommige zaken zijn niet te voorkomen. Sommige wel. Bepaal voor jezelf wat jij wilt, spreek je uit. En voel daarmee dat je je kracht weer een beetje terugvindt. Jouw lijf, jouw miskraam, jouw manier van verdriet, jouw keuze in het fysieke aspect. Knuffel!
Lieve Hommel , Ik wil je gewoon even laten weten dat ik het vreselijk vind dat je dit nu door moet maken. Het is zo vreselijk verdrietig allemaal... Ik ben het helemaal met Victoire eens . Het is niet gemakkelijk , je wil de juiste keuzes maken ...maar welke zijn dat dan. Probeer daar achter te komen..dat gaat je lukken. Wens je heel veel sterkte ! Knuf!
Dank je wel meiden!!! Hier wordt ik weer 'sterk' van! Gelukkig is mijn man er weer en hij is echt een steun. Ik heb gelukkig ook fijne vriendinnen en veel mensen die het beste met me voor hebben.. Maar het blijft lastig om met mensen te praten die het niet hebben meegemaakt.. Schatten van schoonouders echt! Maar helaas zeggen ze onbewust wat foute dingen.. Maar dat geeft niet.. Ik weet dat ze het goed bedoelen.. Alleen lastig wanneer je rouwt en je het idee hebt dat ze dat niet begrijpen.. Ik neem rustig de tijd.. En probeer sterk te blijven!! Bumba... Meid zet hem op he!!! Ohhh ik hoop echt zo erg dat de kleine tot het einde blijft zitten..
Ah lieverd,ik snap hoe je je voelt! Over de curettage kan ik alleen maar zeggen dat het mij echt mee gevallen is...emotioneel blijft het zwaar maar de curettage opzicht is snel gedaan. Heel veel sterkte,neem de tijd want verdrietig mag je zeker zijn!!
Gelukkig, twee nachten terug snachts wakker geworden van wat lichte weeën en buikkramp.. Even op het toilet gezeten.. Maar dacht op een gegeven moment.. Ik ga maar slapen want ik ben zo moe.. De volgende dag nog wat buikpijn maar ik had echt niet het gevoel dat het er uit was.. Vandaag had ik een echo en warempel .. Alles was weg.. Wat n geluk.. Morgen geen curettage .. Het is me allemaal meegevallen.. Nu hopen dat het beetje wat er nog zit ook gewoon weg gaat...
Hey Hommel , wat fijn dat een curretage niet nodig is. Hoop dat je het verdriet een plekje kunt geven en dat je binnenkort weer zwanger mag zijn.