Milan gaat 2 ochtenden naar het KDV en sinds hij een jaar is ongeveer maar het wegbrengen gaat heel moeilijk. Tranen met tuiten. Hebben jullie misschien tips?? Overigens werk ik sowieso 1 ochtend en de andere ochtend ben ik inzetbaar. Nu werk ik vandaag dus niet, maar dan voel ik me echt schuldig! Maar ik wil hem ook niet thuis laten want dan went hij helemaal niet! Denk ik. Overigens heeft hij altijd wel plezier als ik hem kom halen, al geven de leidsters ook wel vaker aan dat hij het moeilijk heeft. Wat zijn jullie ideen en tips!! Thanks!!
Hier is het nog steeds moeijlijk, wat ik wel doe is er een niet te groot drama van maken en ook niet met haar nog even gaan zitten. Ze pakt een fietsje oid en dan blijf ik er nog even bij. Als ik zeg mama gaat werken, dan piept ze wel even, maar omdag ze al aan het spelen is valt het mee. En ze heeft het inderdaad erg goed naar haar zin hoor ik altijd!
Ik weet niet hoe jullie het precies doen bij het wegbrengen, maar het beste is om niet te lang en uitgebreid afscheid te nemen. Hier zet ik ze meteen te spelen als ik binnenkom, ga dan vervolgens de tas uitruimen en met de leidster praten. Dan gaan ze alvast goed spelen, en ze zien dat mama er nog is. Dan geef ik ze een kus (haal ze niet van de speelgoed af!), en loop weg. Ene keer kijken ze me na, maar meestal wordt helemaal niet omgekeken als ik wegloop.
sowieso al heel goed dat hij 2 ochtende gaat, voel je niet schuldig, het zou zieliger zijn als je hem al die ochtenden dat je toevallig niet hoeft thuishoudt, want dan went hij nooit. Dus dat doe je al heel goed. Tja, het klinkt hard, maar zo kort mogelijk afscheid nemen. Dus spullen opruimen een kus geven, duidelijk zeggen dat mama hem (na de boterhammetjes???) weer komt halen en weggaan. Hoe langer jij blijft hoe moeilijker het wordt. Probeer duidelijk te krijgen van de leidsters waar hij het moeilijk mee heeft. Is het na het afscheid bv met 5 minuten over met huilen, blijf als je tijd hebt dan even die 5 minuten staan dat is ook goed voor jouw eigen gevoel.
hihi ik heb zelf nog geen kinderen maar 1 onderweg. ik werk zelf in de kinderopvang en ik merk dat ouders die de kinderen voorbereiden op hun dagje kdv het makelijker hebben. dus mijn tips zijn : - de avond daarvoor al vertellen dat hij/zij gaat spelen bij zijn/ haar vriendjes. - niet te lang blijven 'hangen'. maar korte overdracht en weg ( zeker niet terug komen als je iets bent vergeten ) - vertellen wanneer je ongeveer terug komt en dit ook waar maken.( wij maken namelijk heel vaak mee dat ouders zeggen we komen zo en zo laat en vervolgens veel later pas komen) - belonen als het afscheidt nemen zonder halen gaat ( dit kan als ze wat ouder zij ). - er geen drama van maken kinderen gebruiken dit tegen je ( als ze huilen en je reageert hier op ja ik vind het ook heel erg. dan doen ze het de volgende keer weer ) verder is het goed dat je vasthoudt aan de 2 dagen in de week ook al ben je niet altijd aan het werk. want dan hou je de regelmaat er in. ( ik neem aan dat hij/ zij altijd op de zelfde dagen gaat) ik hoop dat je er wat aan hebt.
Bedank voor jullie reactie. Ik ga een aantal tips zeker proberen, sommige deed ik al. Milan heeft al als ik de parkeerplaats oprijd door hoe laat het is! Vanmorgen was het al huilen bij zijn jas uitdoen. Een leidster pakt hem overigens altijd op de arm, want als ik hem in een stoeltje bij andere kindje of o de grond zet dan gaat ie helemaal over de rooie!! Thanks!
@klarinet dit is een gewetens vraag. maar het je het er zelf moeilijk mee. ik merk namelijk ook wel dat als de ouder er zelf nog al moeite mee heeft het kindje dat ook sneler heeft. zo hebben wij een ouder gehad die vondt het zo moeilijk dat ze zelf ieder keer met een brok in haar keel binnen kwam en weg ging. haar kleine ging dus ook ieder keer huilen. wij zittne aan een steeg. nou ze was de steeg nog niet uit of het was over en ging meteen spelen
Is echt alleen de overdracht vervelend, of blijft hij de hele ochtend sippen? Mijn jochie ging met 15 maanden voor het eerst naar het KDV, en het wennen heeft erg lang geduurd. Ik denk dat hij zeker tot 2,5 moeite heeft gehad 's ochtends. Dan moesten we hem overgeven aan de leidsters, en stortte hij zich huilend bij hun in de armen. MAAR, hij was dan na 10 minuten sippen altijd wel weer ok, en kwam bij het fruit om 9.15 altijd prima op gang. Dus hij had er de rest van de dag geen last van. Nog steeds, nu dik 3, gaat hij 's ochtends eerst 15 minuten op een fauteul zitten, voordat hij actief gaat spelen. Gewoon een overgangsmomentje..
ach jeee zielig he..maddi maakt er ook een drama van hoor. we hoeven hem ook echt niet voor wat speelgoed neer te zetten want hij rent je echt huilend achterna. als we hem sochtends binnen brengen weten de leidsters al wat ze te wachten staat dus nemen ze hem gelijk over en gaan dan gezellig boekjes kijken en lezen want dat vindt hij erg leuk. idd niet te langen uitgebreid afscheid nemen. een kus en tot vanmiddag is voor mij het afscheid.
Roan (net 1 jaar) begint ook te huilen als we binnen komen. Hij klampt zich helemaal aan mij vast en als het er ook maar op lijkt dat ik hem los wil laten dan gaat hij helemaal over de rooie. Vanmorgen was het ook weer krijsen. Ik geef hem dan een kus, zeg dat ik hem vanmiddag (hij gaat hele dagen) kom halen en ga weg. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik het er zelf ook HEEEL moeilijk mee heb. Ik begin bij de ochtendfles als te huilen omdat ik hem daarna klaar moet gaan maken om weg te brengen. die spanning voelt hij denk ik ook wel. Onderweg probeer ik zo positief mogelijk te zijn en zeg dat hij lekker mag gaan spelen. Toch kan ik er niets aan doen dat ook ik in huilen uit barst zodra ik de deur vanhet kdv achter me dicht trek. Vandaag was ook pas Roan zijn 4e keer dus het zal ook nog wel een stukje wennen zijn. Iemand enig idee hoe lang dat wennen over het algemeen duurt of is dat echt heel verschillend per kind?