Waar hebben jullie meer moeite mee? Mijn vader is ruim 5 jaar dood en zou zaterdag jarig geweest zijn 56 jaar worden. Ik zelf heb altijd meer moeite met zijn "verjaardag" dan met zijn sterfdag. Wij gaan ieder jaar wel uit eten op zijn "verjaardag"
Beide dagen zijn pijnlijk en staan vast in mn geheugen, maar de verjaardag toch meer dan de sterfdag.
Ik met de sterfdag. Dat is op 28 november. Zo vlak voor de feestdagen. Zijn verjaardag helemaal geen last van Maar goed, mijn vader is helaas al erg lang overleden ( 20 jaar)
Weet ik niet, beide dagen moeten nog komen. Verjaardagen vierde wij niet zo, al wel zijn laatste verjaardag, nog geen 2 maanden voor z´n dood en die zal ik niet snel vergeten. Hadden een zaaltje afgehuurd en iedereen was uitgenodigd, was een verjaardag/afscheid.
@bosi; de feestdagen heb ik ook moeite mee terwijl mijn vader in maart 1996 is overleden en mijn moeder in mei 2000, maar toch zijn dat 1 van de dagen dat je ze graag bij je had willen hebben.
feestdagen heb ik dan weer geen moeite mee maar we vieren het ook niet echt nooit gedaan ook. Wel met veel dingen van de kleine veel moeite.
A.s. vrijdag is de sterfdag van mijn moeder. Het is dan een jaar geleden. Met haar verjaardag hebben mijn vriend en ik gekookt voor mijn vader, mijn broer en zijn vriendin. Koken was de grootste hobby van mijn moeder. We hebben het er nog niet over gehad wat we gaan doen rond haar sterfdag. Bizar hoe snel zo'n eerste jaar gaat, hoeveel er al is gebeurd waar zij niet meer bij is geweest. Ik kan niet zeggen waarmee ik het meeste moeite heb, haar verjaardag of sterfdag. Vaak zijn het momenten of gebeurtenissen waarbij je haar dan mist, die nog veel moeilijker zijn.
Wij staan stil bij het leven (en dus de verjaardag) en niet bij de dood.. we vinden het fijner om iets te vieren dan om iets te treuren. Na 18 jaar vieren we nog altijd mijn vaders verjaardag. Na 1993 hebben we één keer stil gestaan bij zijn dood (1994) en daarna niet meer. wel heb ik altijd rondom zijn sterfdag een 'slechte' dag.. dan moet ik even alleen zijn en even naar de begraafplaats kunnen gaan. Maar dat is eigenlijk nooit op DE dag.
Heb het ook moeilijk met allebei ,maar toch meer met zijn verjaardag (mijn vader is nu 4,5 jaar geleden overleden) En idd met alle verjaardagen van de kinderen, omdat hij daar dan niet bij kan zijn en leuke gebeurtenissen met de kinderen. Daar heb ik het idd nog moeilijker mee.
Ik heb meer moeite met de sterfdag van mijn vader....hij is 2,5 jaar geleden overleden. Ook nog eens op 4 mei, dat maakt het voor mij wel extra moeilijk, al die vlaggen die dan halfstok hangen en dodenherdenking enzo. Ik heb die dag destijds gewoon als heel zwaar ervaren (duhh....), met mijn moeder die me hysterisch opbelde midden in de nacht dat mijn vader gereanimeerd werd en nou ja, al die herinneringen komen weer terug, ik was alleen thuis omdat mijn man toen in de nachtdienst werkte net die nacht....nou ja en daarna al die ellende, alle familie collega's en vrienden bellen met het slechte nieuws, uitvaart regelen, rouwkaarten maken, enveloppen schrijven....ik vond die dag heel zwaar. Bij zijn verjaardag heb ik meer de 'goede' herinneringen en vind ik minder moeilijk. In ieder geval heel veel sterkte!
Ik heb met beide erg veel moeite. Mijn moeder is 7,5 jaar geleden overleden. Haar verjaardag is 1e kerstdag en haar sterfdag is de verjaardag van mijn oma (haar moeder). Beide dagen zijn altijd moeilijk en ongemakkelijk!
ik heb t meeste moeite met mijn papa's sterfdag waarom..... zijn verjaardag vierde hij nooit en de periode van opname tot aan zijn sterfdag is heel zwaar geweerst. in die 11 dagen tijd 5 keer geopereerd tot zijn lichaam t opgaf. ik heb afscheid kunnen nemen van hem en papa nog kunnen vertellen dat hij opnieuw opa zou worden. ook wilde hij voor 1 keer nog Nikita zien ( die ging nooit mee omdat ik t niet een geschikte omgeving vond en papa erg slecht eruit zag) maar heb haar toen voor 1 keer meegenomen voor 15 min. hij nam denk ik al afscheid want daags nadat hij ons gezien had en had laten weten dat hij van ons hield, hield zijn lichaam ermee op en was zijn vechtlust ook verdwenen ik mis hem nog steeds elke dag al is t bijna 2 jaar geleden maar bij elke gebeurtenis komt ook de vraag. hoe had papa t gevonden, was hij trots op ons geweest enz een heel verhaal zie ik maar dit is mijn uitleg in een zo kort mogelijke versie
mijn moeder is aankomende dec 12 jaar dood en ik heb nog steeds de meeste moeite met haar sterfdag. haar hart was op alatst het enige wat het niet opgaf daardoor heeft het sterven op ziche en week geduurd en die periode is volledig zwart voor mij. vooral; omdat ze zo ontzettend moest afzien. ( had zelfs zuurstof tekort ook met apparaat) rondom de verjaardag zitten niet zulke nare en moeilijke herinneringen. ik heb alleen moeite met het feit dat iedereen haar "vergeten"schijnt. de eerste jaren "vierden" we haar verjaardag nog door samen te eten. maar mijn vader is daar na vriendin nummer zoveel mee gestopt. daar heb ik dan weer wel moeite mee.
Wij gaan met zijn verjaardag nog steeds uit eten met het gezin en inmiddels aanhang, zoontje nog niet daar is die nu nog te jong voor vind ik. ik hoop dat we dit gewoon ieder jaar blijven doen.
Ik heb gekozen voor verjaardag. Al sta ik op meer 'belangrijke' momenten stil bij mijn vader. Hij is helaas al 17 jaar geleden overleden. Maar ik vind het ook erg moeilijk dat hij me niet weg kan geven op mijn bruiloft volgend jaar. Gelukkig neemt de andere belangrijkste man in mijn leven deze taak over; mijn broer.
Helaas ga ik daar snel achter komen. Vorige week gehoord dat m'n vader nog maar een paar weken te leven heeft. Kan me zo voorstellen dat de feestdagen verschikkelijk zullen zijn dit jaar. Ik denk dat ik veel moeite zal hebben met z'n verjaardag. Hij is 2 dagen voor mijn zoontje jarig... Bah, ik word al misselijk als ik eraan denk.
Wij 'vieren' papa's verjaardag nog steeds door met het gezin (2 broers en mama) uit eten te gaan. 12 jaar geleden veels te vroeg overleden. Was toen zelf 16. Hier maken wij een feestelijke dag van en ik vind dat ook mooi zo. Met de sterfdag heb ik vaak wel wat meer moeite . . .
Ik weet het nog niet... mijn moeder is 2,5mnd geleden overleden dus dat moet ik allemaal nog meemaken... Denk dat buiten die twee dagen nog vele andere dagen zullen komen waar ik het moeilijk mee zal hebben... Het begon afgelopen vrijdag toen we mijn oma gingen cremeren... weer in het crematorium. Daar had ik het echt zo moeilijk... Binnen een week of 3 wordt de baby geboren, dat zal ook moeilijk zijn... Sinterklaas vierden we altijd met mijn ouders enz... Maar goed, dit is het eerste jaar en ze is nog maar net dood...