Dat was mijn vraagje. Ik ga altijd rond 11.00uur even eruit meestal naar de winkel. Had dit ook op tijd aangegeven vandaag, DL had er helemaal zin in. We gingen naar de gang onze jassen aan doen en ineens wilde ze niet meer.Ik proberen met een zoet lijntje, zoek zelf je muts maar op, enz. Maar nee hoor geen muts op. (terwijl ze dit altijd wil al is het warm) Telkens de muts af trekken, niet in de jas willen, (die krijg ik ook niet aan dan) laarzen idem. Zomoeilijk dit. ik heb tijden gepraat en gevraagd wat er was, afgeleid, niets hielp. Ik ben zelf meer een persoon van niet meer zeuren nu, hup meekomen. Omdat dat toch niet lukt probeer ik heel rustig te blijven.. Maar op een gegeven moment heb ik het wel gehad. Ik pakte haar vast en zei: Nu is het klaar. ze hoorde het niet eens. Toen gezegd: Dan blijf je even alleen in de keuken, asl je klaar bent met huilen komt mama terug. Ik weet niet of ze dat snapt? Ze stopte vrij snel. Nog niet helemaal, maar de jas ging wel aan. Op de fiets ging met moeite, maa zoasl ik al dacht, buiten was het over.. -doen jullie muts op als het vriest en ze willen niet? -moet ik doorzetten met jas aan doen? -helpt dat nou al dat soebatten en vleien (gaat we tegen mn gevoel in..) of moet ik juist hard zijn en luisteren moet je toch?? -ik vind het niet de bedoeling om thuis te blijven omdat zij niet wil. Maar hoe doe je dat als je ergens op tijd heen moet?? -ik wil graag dat ze gewoon luistert, omdat ik de mama ben nie omdat ik haar iets in het vooruitzicht stel. Is dat nog teveel gevraagd?? Wie denkt mee.
Ik lees mee... Sven is over een maand 2 en hier al een paar heftige driftbuien gehad. Ben ook benieuwd naar reacties.
wat ik vaak doe als ik al merk dat ze niet lekker in dr vel zit is goed van te voren duidelijk maken wat we gaan doen en ook vroeg beginnen met schoentjes aan jas aan.. als ze niet wil en gaat lopen dreinen negeer ik haar en trek dan ( zij al gillend en krijsend ) dr jas aan en neem dr mee naar buiten,.. heel simpel ik blijf vertellen wat ik doe en dan word ze vanzelf weer rustig. als ze in de winkel op de grond gaat liggen stampen negeer ik haar volkomen.. komt ze vanzelf wel weer achter me aan.. Ditt is wat ik doe oftewel compleet de driftbui negeren en blijven vertellen en uitvoeren wat we gaan doen
Ja, ik probeer eerst ook even af te leiden, vraag het vriendelijk en als dat allemaal niet werkt, tja, dan pak ik hem vast, hijs hem in zijn jas, zet hem in zijn fietsstoeltje en vertrek. Een muts ofzo neem gewoon mee als hij die bij vertrek niet op wil, ga niet 10 keer afstappen om zo'n muts van de grond te rapen. Als hij weer tot bedaren is gekomen dan kan die muts alsnog weer op. Hij heeft hier ook wel eens geen zin hoor om mee te gaan, maar ja, de oudste moet toch van school worden gehaald, dus hij heeft weinig keus.
Spikkel zo doe ik het dus ook, een paar keer zeggen dat we gaan, rustig beginnen echt niet gejaagd ofzo.. uit het niets komt het op. Verder heeft ze nog maar een enkele keer 1 gehad, gaat hel goed. Ze praat al helemaal dus kan me genoeg vertellen. Ik krijg haar jas niet aan dan en al helemaal niet in de fietsstoel! Ze gooit zich alle kanten op en het lijkt alleen maar erger te worden dan. Kan niet meer zeggen: nou dan ga ik alleen. Tegenwoordig is dat prima dan blijft ik toch gewoon alleen
ze gilt en krijst neit echt trouwens maar 'worstelt' alleen maar. zegt heel nadrukkelijk nee gaat niet mee. ook echt zon gezicht erbij van ieand die aan het vechten is ofzo
Wat wij in zulke situaties doen is(en dat komt echt weleens voor met peuters ). - niet een indruk wekken dat ze de keuze hebben tussen wel of niet gaan, maar een andere keuze geven. Bijvoorbeeld: wil je je laarzen of je schoenen aan? Wil je je jas zelf aan doen of zal mama het doen? - als ze echt tegenwerken, geef ik aan dat we echt NU weg moeten, en dat de jas en schoenen aanmoeten. Ik zeg dan: mama telt tot 3, als je dan niet mee wilt, gaat mama je tillen. En dan tel ik ook langzaam tot 3 en til het kind daarna op en neem die mee. Als ik bij 3 ben, roepen ze meestal: nee, ik loop zelf!
Oke dankje. Die van jouw zijn een half jaartje ouder natuurlijk. Maar inderdaad, een keuze geven doe ik haar ook niet we gaan toch. Dat weet ze ook wel maar ik heb het idee dat alles wat doe averechts werkt. ik heb haar weleens genegeerd maar als ze dan stil is en we gaan weer verder begint het gewoon opnieuw.. ze hoort me niet eens als ik zeg dat ze moet stoppen. Of ze zelf de jas aan wil doen of ik. Hoe kan het dan dat jullie allemaal wél die jas aan doen.. Het lukt me niet hoor zo sterk en wild ze dan is. Laat staan in de fiets, ze zit nog voorop en dat is een hele hijs!
ik doe dat ook altijd, keuze van zelf aandoen of mama doen. Muts doe ik trouwens niet op maar wij gaan ook niet op de fiets. Anders denk ik wel, het is toch vrij fris. Ik doe altijd overdreven vrolijk als emma iets niet wil. Kom we gaan lekker naar de winkel! En wil je dan zelf met zo een karretje rijden en mama helpen? Ga jij de spullen dan op de band leggen voor mama? Als ze een driftbuitje heeft waar ze echt in blijft dan probeer ik haar aan het lachen te maken. En dat lukt meestal ook wel. Dan doe ik haar na met dat huilen en zeg ik dat ze niet met lachen. Voor ik het weet ligt ze in een stuip...
En Adi, jij tilt zon kind gewoon op dus, 15 kilo en spartelend en wel.. respect hoor ik krijg dat niet voor elkaar! en wat je zegt; 'Geef ik aan dat we NU weg moeten' zeg je dat gewoon, beetje stemverheffing? pak je ze ook vast? mijn dochter hoort me gewoon helemaal niet is helemaal in zichzelf dan en het houd niet makkelijk op.. ze had dit als baby al en nog: Ze huilt niet vaak alleen als er iets is, en dan houdt ze ook niet zomaar op maar wordt flink overstuur. daar lijkt dit ook op.. Wel geeft ze achteraf aan: '* huilen he? hoort niet zo he?' dan leg ik uit dat dat inderdaad niet hoeft, dat mama dan boos moet worden en dat helemaal niet leuk vind. dat ik liever vriendjes wil zijn. ze wil het echt goed maken dus..
aan het lachen maken, goeie tip maar op t laatst ben ik weleens uitgeput met geintjes en overdrevn gedoe.. Ik paai haar ook ja met zelf lopen in de winkel. dat wil ze ook wel maar nu even niet
gonnie je kan haar toch leren zelf haar jas aan te doen? Voelen ze zich heel stoer hoor! Jas ondersteboven op de grond leggen en dan armen erdoor en dan over het hoofd. Nou emma is dan altijd mega trots! Hier gelukkig ook geen echte gevechten maar denk ook niet dat ik het met dwingen zou doen. Dan krijg je alleen maar meer weerstand. Ik probeer dus altijd overdreven vrolijk te doen... zelfs als ik zelf chagerijnig ben Ik merk dat als ik wel eens uit mijn slof schiet of haar op de gang zet ofzo dat het juist averechts werkt. Dan raakt ze helemaal overstuur.
o en anders zelf de muts op jouw hoofd zetten en er een heel raar hoofd bij trekken! En dan zeg ik bijvoorbeeld haha mama heeft je muts op, nou is ie niet meer voor emma! nou dan wil ze hem wel hoor!
Ja uit je slof schieten werkt averechts.. En dwingen helpt ook niet mar wat dan? Maar natuurlijk ze begint echt wel eens te oefenen met zelf de jas aan doen dat zei ik toch niet?? maar écht niet op dat moment hoor dan wilt ze gewoon niks. Niet zelf en niet door mij. goed idee van die muts. Maar ik neem m de volgede keer gewoon mee zoals iemand anders aangaf. Kan ook best.
Ik heb hier meestal al een bepaald ritme voor om dit te voorkomen. Misschien niet jullie manier maar ik vind het zo heerlijk. Bepaalde dingen waarbij kinderen de macht kunnen gaan uitoefenen maken we hier nu al altijd een leuk moment van. Dus nu is het altijd zo als we weg gaan ( dat is dan ook vaak op dezelfde tijden, in verband met schoolgaand kind) dat er dan iets leuks voor het kind aan vast zit. Op bed ook zo. Bad is leuk, voorlezen is leuk, aandacht is leuk. Dus op bed gaan is leuk Weggaan met de auto. In de auto krijgen ze iets lekkers of er wordt hun favoriete muziek aangezet ( kan ook gewoon een appel zijn dus niet altijd een koekje) In de auto gaan is leuk. Zoals conditioneren dus. maar de leeftijd van 2 tot 3,5 ( of soms wel tot 4) is ook wel een hele pittige tijd. Echt streng blijven is wel het beste. Strijd heb je nu wel sneller helaas.
Bosi maar dat snap ik niet helemaal. Hoe is dat in te passen in het voorbeeld van maar de winkel dan? ze vind fietsen leuk en ze vind winkelen leuk wat kan ik daar verder nog mee dan, op dat moment wil ze gewoon niet mee, terwijl ze het eigenlijk wel leuk vind, maar niet het vermogen heeft uit die bui te stappen.
O ja Debby nog even, ze moet toch ook gewoon leren luisteren, zonder altijd te soebatten en gekke kunsten uit te halen?? Of ben ik nou (op deze leeftijd) te streng??
Ik val er even in, maar ik vraag me dat dus ook af. Ik word er inmiddels doodmoe van, namelijk. En het staat me knap tegen om een meisje van 2 jaar en 4 maanden (in het geval van mijn dochter) vriendelijk te moeten verzoeken of ze wil meewerken. Ze luistert niet, is niet voor rede vatbaar en ik weiger haar ook steeds om te kopen. Want als je haar dwarse gedrag gaat "belonen" om zo iets voor elkaar te krijgen ben je volgens mij ook binnen de kortste keren de pisang. Hier is het een ware machtsstrijd aan het worden en vooral die enorme bloemkolen in de oren vind ik om dol van te worden. Ze negeert me volkomen, doet haar eigen zin en blijft dat gewoon doen tot ik weer uit mijn slof schiet. Wat ik helemaal niet wil. We hebben er al een pedagoog bij gehaald, maar ook die heeft weinig tips dan wat ik al probeer (geen open vragen, afleiden, een kezue geven , laten helpen met dingen, etc). Zij zegt dat ze gewoon erg slim en bijzonder pittig is. Intussen maak ik me wel eens zorgen of het zo nog goed komt en wat het dan wel niet wordt als ze in de puberteit komt en ik baal van de ruzie die ik met haar heb om simpele dingen als tandenpoetsen. Verel liever heb ik het gewoon leuk en gezellig met haar...
Wat bij driftbuien het beste helpt eigenlijk, is laten zien dat ze geen impact hebben op jou. Gewoon helemaal koel blijven en doen alsof er niks aan de hand is. Ik denk dat je dat al doet, maar vraag wel aan haar WAAROM ze boos is. Misschien wil ze iets kleins anders doen, of weet ik veel wat. Misschien is het makkelijk op te lossen. Als het een echte peuter driftbui is, dan duidelijk en koel vertellen wat de bedoeling is. En reageer niet gevoelig op haar gedram. Je kunt tegen haar heel rustig vertellen dat je het vervelend vindt dat ze boos is, en haar graag wilt helpen, maar dat ze eerst moet zeggen waarom. En dat jullie echt weg moeten, ook al is zij boos. mama vindt het vervelend dat jij boos bent, maar we moeten nu echt weg. KLAAR en dan oppakken en gaan. Ze heeft zeker recht op haar gevoelens, maar ze zal natuurlijk ook moeten weten dat ze met haar gevoelens niet alles kan krijgen wat in haar opkomt. Toon begrip/ leg het uit dat er even geen keuze is/ vraag naar reden/ en neem haar tenslotte gewoon mee.
het kllinkt zo mooi.. En gelukkig is het bij ons niet zo erg als Hellen maar wie weet komt dat nog Net ook, moesten we eten, ze wil gewoon niet in de stoel. Ik heb wel gevraagd wat er was maar dat wist ik zo ook wel, spelen. Tja het is toch een keer etenstijd. Rustig even bij haar gezeten en de laatste dingetjes weggezet, toen in de stoel maar dat was meteen overstrekken. Ik krijg haar er oook niet in want ze trekt haar voeten op. Ik heb haar met de benen over de rand gehangen.. dat vond ze wel even grappig maar het ging pijn doen.. toen heb ik gezegd dat ze moest vragen of ik haar er uit wilde halen. dat deed ze meteen en het was over. Rustig blijven valt niet mee, ik hield haar niet en de enige mogelijkheid was anders om haar op de grond te zetten, dat wilde ik juist niet omdat ze dan weer ging spelen!