Nou t deed bij mij zeker zeer, ondanks dat toch een 4e kindje hier Ik heb bij de oudste 2 liggen gillen toen het hoofdje stond haha en bij de derde ging het makkelijk maar heb ik daarna liggen vloeken haha Achteraf, het was een eitje, maar zie alweer op tegen straks, maar heb er ook weer zin in haha
Hihi, hier een positief verhaal: vanaf 7 uur smorgens weeën, Rond 15.00 om de 3/4 min 1 min. Dus bellen. ik: niet bellen, het ging nog veeeeels te makkelijk.... Rond 8 uur op aandringen van vriendlief gebeld, Stagiair gekomen 9 cm ontsluiting! Ik dacht jaaaaaa daaaaaaag vast! Vlos kwam toch tot dezelfde conclusie Hahaha dus weinig pijn gehad, tot het laatste beetje echt niet wilde, ik onder de douche moest en dacht .... Nu wil ik niet meer..... Toen mocht ik persen en dat is dan soort van echt lekker! Dacht meteen, dit doe ik nog wel 10x.... (Ben dus nu bang voor de volgende: het kan alleen maar erger.....)
Mijn eerste bevalling was echt hel qua pijn en andere dingen...ruggenprik was daar echt hemels! Tweede bevalling was heeeerlijk en pijn heb ik amper gehad...zo wil ik nog tien keer bevallen (maar doe het niet )
Ik vond het wel heel pijnlijk en vermoeiend (weeenstorm door inleiden dmv infuus) maar tegelijkertijd zoooooo gaaf en leuk. Op dat moment was ik vooral erg in mezelf gekeerd, ik probeerde gewoon niet na te denken over pijn en er helemaal in mee te gaan. Heb eventjes pijnbestrijding overwogen, toen ik al een tijdje geen pauzes meer had tussen weeen en aardig moe begon te raken. Toen dacht ik wel, als ze nu komen zeggen dat ik pas op 4 of 5 cm zit moet ik wel om pijnbestrijding vragen, anders hou ik het niet vol (vooral qua conditie). Maar toen was het al 8 cm en mocht ik op de top van de wee al voorzichtig gaan meepersen. Grote opluchting! Het persen deed ook wel hellig veel pijn, maar je kan dat dan wel handelen. Ik zou het in ieder geval zó weer doen!
Dat zeg je zo makkelijk, maar vergeet niet dat iedere vrouw en bevalling anders is. Ik had nooit gedacht te schreeuwen, omdat ik bij andere pijnen heel erg in mezelf gekeerd ben. Bij de bevalling was alles anders! Ik heb geschreeuwd als een speenvarken die geslacht wordt. Niet alleen van de pijn, maar ook omdat mijn lichaam dat vanzelf deed. Het was haast een soort van verkramping en ik kon er niks tegen doen (ben ook binnen 20 min. van 1 naar 7 cm gegaan)
Zelf beval ik liever dan dat ik naar de tandarts ga.... Maar ik heb dan ook 3 hele makkelijke bijna pijnloze bevallingen gehad. Tuurlijk doet het zeer als de kleine eruit moet, maar dat kan ook niet anders als je bedenkt hoe groot het hoofd is en hoe klein het gaatje.... Maar elke vrouw bevalt anders en beleeft het anders...
Helemaal met Rana84 eens. Ik heb dus echt wel gegild bij mijn oudste 2 toen het hoofdje stond, mijn hemel wat een persdrang heb je die je weg moet puffen! Mijn middelste kwam er gewoon uitgekropen trouwens, hoefde niks te doen haha
Ik voelde de weeën onderin mijn buik. Tot een bepaald moment kon ik het heel goed handelen. Uiteindelijk na 31 uur uitgeput en kon ik ze niet goed meer opvangen. Toen heb ik weeënopwekkers gehad met een morfinepompje ernaast om op adem te komen voor het persgedeelte. Persweeën deden geen pijn, gewoon heel erge poepdrang om zo maar even te zeggen. Persgevoel maar dan veel erger. Ik moest na de 3 x in 1 wee persen echt goed voelen of de wee er nog was en ik nog een 4e keer kon persen. En heerlijk om eraan toe te kunnen geven! Was goed door de pijn van het uitrekken vanonder heen te persen, van het uitscheuren helemaal niets gevoeld. Het persgedeelte was gewoon hard werken, maar heel goed te doen. Het gevoel van dat het kindje er echt uit kwam was overweldigend (zo'n natuurgeweld), daar heb ik achteraf nog flink om gehuild. Na 35 uur is Naomi geboren en heb 41 minuten geperst. Had achteraf wel keelpijn en pijn aan mijn longen van het snelle inademen om vervolgens te persen. PS: heb even het filmpje bekeken en ik ben er niet erg zo aan toe geweest als zij.
Het deed vreselijk pijn.. Constante weeënstorm vanwege een infuus met een weeënopwekker (ben ingeleid).. Geen tijd om bij te komen.. Dacht serieus dat ik vast in de tijd zat en dit de hel was.. Toen zoonlief er uiteindelijk was, kon ik amper van hem genieten, ik kon alleen maar blij zijn dat die pijn eindelijk weg was.. Volgende keer zeg ik geen nee tegen een ruggeprik. (ik woon in het buitenland en hier bieden ze standaard een ruggeprik aan bij de bevalling).
Ik vond de weeenstorm goed te doen...kon er goed mee dealen en toen ik om pijnbestrijding vroeg had ik al 8cm dus nog even doorbikkelen dacht ik toen...dus zonder pijnbestrijding de overige 2cm afgewacht en toen ik mocht persen hield mijn lijf ermee op... Geen enkele perswee te bekennen, aan het infuus gelegd en opgevoerd tot standje 4 maar nog steeds niets... Uiteindelijk heb ik haar op brute kracht en doorzettingsvermogen zelf op de wereld gezet in 1:13min persen... Voor een eerste bevalling ging ik als een raket; 14:10u braken m'n vliezen en om 19:58u is ze geboren Had ik persweeen gehad dan had het nog sneller gekund. Helaas kwam bij mij de placenta niet los uit zich zelf en verloor ik heel veel bloed dus moest ik met spoed naar de ok...daar is de knip gehecht en de placenta verwijderd...de dag erna heb ik 2 bloedtransfusies gehad omdat ik bijna 3 liter bloed was verloren... De dag erna voelde ik me weer helemaal top en mochten we thuis verder herstellen. Nu 1,5 week later voel ik me weer bijna de oude, heb bijna weer m'n oude figuur terug en van de knip heb ik amper last... Zou het nu 1,5 week later zo weer doen de bevalling alleen de operatie liever niet...vond het vreselijk om bij mijn man en kleine meisje weg te moeten... Liefs
Mijn bevalling is heel erg snel gegaan, binnen 1,5 uur van 4 cm naar baby op borst. Het meest pijnlijk vond ik de weeenstorm, had rug en beenweeen en amper tijd om even bij te komen. Toen ik de verpleging had gebeld na een uurtje omdat ik dit niet nog uren vol kon houden bleek ik er al bijna te zijn. De persweeen en het persen zelf, ook het staan van het hoofdje vond ik veel beter te doen. Ik heb maar 6 minuutjes hoeven persen en alleen wat oppervlakkige hechtingen voor labia ruptuur en 1 inwendige hechting. Tijdens de weeenstorm ben ik wel tegen een stoel op geklommen en heb ik op de grond gelegen maar geen enkele houding kunnen vinden waarin het minder pijnlijk werd. Heb niet gegild, zelfs erg vriendelijk gebleven tegen manlief en het ziekenhuispersoneel. Al met al kijk ik er met een positief gevoel op terug. Wat me het meeste heeft geholpen is dat mijn gynaecoloog me door het laatste stuk heeft heen gepraat.
Ik ben natuurlijk bevallen van een tweeling en echt je bent de pijn na de bevalling zo weer kwijt. 2e zoontje was een sterrenkijker en die was wat lastig ook omdat ik geen persweeën meer kreeg, maar ach wat is pijn in verhouding voor wat je er van terug krijgt?????
ik vind de film zwaar overdreven vraag me af of dit niet in scene is gezet.niet gegild of geschreeuwd.gewoon concentreren op de kleine die uit je buik wil.ik had ook geen pijnstilling.ik vond het helemaal geen pijn doen.ik heb mijn pols wel eens zwaar gekneusd nou dat deed meer pijn dan bevallen.
Wie ben jij om te oordelen over iemand anders haar bevalling? Dat het bij jou zo makkelijk ging betekent niet dat het voor elke vrouw zo is. Alsof je tijdens een bevalling uberhaupt kan denken aan een toneelstukje opvoeren. Ik niet iig
Pies... misschien moet je gewoon blij zijn met jouw fijne bevalling. Ik be ingescheurd en enorm geknipt zonder verdoving. Ik voelde er niks van omdat de pijnen van de wee alles overheersend waren. Ik heb echt gedacht dat ik dood aan het gaan was. Nee, voor mij geen geurkaarsjs bevallingen en ik was ook helemaal de pijn niet vergeten toen ze op mn buik lagen. Jottum.over 27 weken mag ik weer...
En het komt niet in jou op dat je misschien een makkelijke bevalling hebt gehad? Knijp jezelf maar in de handjes dat je dat geluk had want het had ook heel anders kunnen gaan.