Oh en met plassen tegelijkertijd water eroverheen laten stromen.......kon al snel in kleermakerszit zitten, de kraamhulp zat met open mond te kijken, terwijl ik toch wat hechtingen had.
De eerste keer vond ik inderdaad poepen en plassen na de bevalling verschrikkelijk.. maar bij de tweede was ik zelf ook verbaasd toen ik dezelfde dag als de bevalling opeens moest poepen en het ging ook zonder pijn zomaar opeens..
het persen vond ik een opluchting bij de eerste. Ik had al 2 uur persweeen maar mocht niet persen als je het dan wel mag is het zo fijn.. Bij de 2de ging het zo vlug allemaal in 2 persweeen was ze er al uit. Als het hoofdje staat dat is wel erg pijnlijk. Ja plassen is niet fijn idd en poepen erg eng maar gewoon plassen en tegelijk wat lauw water er over laten stromen dan valt het wel mee Ik moet zeggen dat het bij mij ook zo ging als in het filmpje. Ik vind dat bij een eerste je lichaam ook mee opbouwt. Bij een tweede ging het ineens zo vlug en weeen die niet regelmatig waren enz..
Ik vond t verschrikkelijk pijnlijk.... Werd ingeleid en had n weeënstorm, kon de "gewone" weeën en de persweeën door de ruggeprik heen voelen... Dus die mocht aanblijven... Heb ook geroepen dat mn schoonzus (die was erbij) t moest gaan doen, want ik kon t nieh... Maar the minute dat k de kleine man zag/vasthad, riep ik... Ik wil er nog eeeeennnnnn
Ik had buikweeen en dat voelt een beetje hetzelfde als darmkrampen. Met deze pijn begon t ook en dan worden de buikkrampen zeg maar steeds pijnlijker en op een gegeven moment weet je eigenlijk ook niet wat je met jezelf aan moet. Op t eind is het een soort van buikkramp x100 kreeg toen wel een ruggenprik en toen voelde ik niks meer, echt een aanrader dus! Het echte baren zelf dat was 1 sec van pijn. Was een klein beetje ingescheurd, maar daar voel je niks van. Met plassen heb ik nog 3 dgn pijn gehad en met een waterpompje geplast dus dan deed t geen pijn en daarna was t eigenlijk over bij mij. Heb overigens wel 30 uur weeën gehad voordat ik de prik kreeg haha.. Maar wat nu echt de pijn was ben je wel snel vergeten zodra het kindje bij je ligt maar echt de bevalling vergeten doe ik niet hoor!
Ja, het deed pijn, ik weet nog dat ik de tweede keer dacht: dit mag ik nu niet nog een keer vergeten, straks trap ik er weer in om dit vrijwillig te doorstaan. Maar blijkbaar is het geheugen nogal selectief, want ik ben er idd opnieuw 'ingetrapt' en mag over een week of 6 voor de derde keer bevallen. En ik weet toch echt niet meer hoe het voelde, in m'n herinnering valt het wel weer mee, maar ik weet nog dat ik heel bewust dacht dat ik het niet mocht vergeten. En dat ik me hardop afvroeg waarom ik ook al weer zo nodig thuis moest bevallen zonder pijnstilling, haha. Maar goed, achteraf zeg ik dat ik bevallen wel mee vind vallen. Ik had 2 snelle bevallingen, waardoor de weeën heel snel opbouwden, zonder pauzes. Dat is vooral erg vermoeiend en ook wel een beetje eng, omdat je vantevoren niet weet hoe lang het nog gaat duren en of je dat wel vol kunt houden. Toen heb ik dat dus gedacht, dus blijkbaar doen die weeën ook wel veel pijn, maar dat kan ik me totaal niet meer herinneren. Volgens mij voelde het als ongesteld zijn tot de macht 10 of zo. In mijn herinnering doet vooral de uitdrijving het meest pijn. Bij de oudste stond het hoofdje gedurende enkele weeën, voordat hij er echt uit kwam, dat brandde. Jongste kwam er in 1 enorme perswee uit vliegen, dat voelde alsof er een raket door m'n onderkant scheurde (ik scheurde toen ook idd nogal uit en had schaafwonden door de snelheid van binnen). Dan moet je wel een paar weken plassen met een flesje water erbij, ja. Maar het leuke en mooie is dat je het dus gewoon aankunt. En dat je het echt weer vergeet, zelfs als je je voorneemt om dat niet te doen, haha. En gillen helpt echt niks hoor, dat maakt het volgens mij alleen maar erger en kost veel te veel energie die je beter kunt gebruiken om je kind eruit te werken. Zo gauw dat gebeurd is, houden de weeën op en is de pijn onmiddellijk voorbij. Heel apart, dat zie je ook steeds in die films, waarin vrouwen direct na de bevalling alweer kunnen lachen. Hou dat moment maar voor ogen...
Vond de 2e een stuk minder pijnlijk dan de eerste bevalling. Heb ook niet van die oergeluiden gemaakt en au auw auw lopen roepen hoor Het is even op je tanden bijten ja, het brandt namelijk heel erg op het moment dat de baby eruit komt en echt fijn voelt dat niet nee. Maar dat is maar heel kort en daarna is het ook meteen over. (bij mij dan..) en die baby die dan op je borst ligt maakt ook dat je alles meteen vergeet.
brr ik wil er niet aan denken eigenlijk! als je normaal gezien redelijk goed tegen pijn kan kan je dan de pijn van de bevalling ook redelijk goed doorstaan? en na de bevalling, heb je dan ook nog krampen enz,...?
Bij de eerste had ik eigenlijk geen krampen na de bevalling. Bij de 2de wel dat begon al bij de placenta dat deed z,n pijn en omdat het zo vlug ging had ik heel veel naweeen en vooral als ik haar voede. Na 1 week waren die wel weg
Hihi ja het doet echt zoveel pijn... Nou werd ik ingeleid en kwam ms door dat infuus wel, in een vreselijke weeenstorm van 5 uur....mijn hemel...ik wilde er echt mee stoppen halfverwege, man ik kon niet meer... Heb uiteindelijk een pomp gekregen die je kan induwen. Heeeerlijk had spijt dat ik daar niet een paar uur eerder om gevraagd had. Dat haalde net het scherpe eraf. Deed nog wel heel veel pijn, maar was zo suf dat ik het niet meer zo mee kreeg. Ik had ook vanaf het begin aan persdrang en dat vond ik het allerergste, alsof je vreselijk moest poepen en dat in moest houden... Toen ik mocht persen vond ik het leed geleden..dat was heerlijk. Heb m ook binnen een kwartier eruit geperst Achteraf ging ik er ook te naief in. Ik wist dat het pijn zou doen, maar dacht het klusje wel FF te klaren...nou daar kwam ik wel van terug.. OOk na de bevalling, ik mocht gaan douchen, en ik spring vol enthousiasme van het bed af en ik zak door mijn hoeven heen..heel slap en..het deed pijn....ik dacht ook telkens flauw te gaan vallen. Ook moesten we een nacht blijven ivm mijn zw suiker. Ben ingeknipt. Doordat mijn zoontje al direct heel diep in het geboortekanaal zat heeft ie continu tegen mijn stuitje geduwt. Hij kwam ook met een punthoofdje hierdoor eruit. Ga ik snachts in het zhuis verliggen, voel ik knapknap in mijn stuit, alsof er iets op zijn plek terugschoof.. Heb dikke 2 weken pijn gehad, kon en durfde niet te poepen..vond het zo pijnlijk en eng.. Nu zou ik het zo overnieuw doen, ik ben het echt alweer kwijt.. Ik was ingeknipt en die hechtingen gingen ontsteken, ben er heel ziek van geweest, koorts en heel beroerd. Kreeg een AB kuur en de hechtingen zijn er snel uitgehaald..zitten kon ik hele poos amper. Poepen deed ik staand boven de wc ivm de pijn, plassen kon ik alleen onder de douche met de straal erop... maar nogmaals.......als ik het nog een keer mag doen met dit mooie resultaat nog es, ECHT WEL! dat ik dat doe Serieus..vind het wel zo bijzonder om een kindje op de wereld te mogen zetten..vind het een prachtig iets. Jep als het zou kunnen zou ik het zo opnieuw doen! Wie weet wat de toekomst brengt, alleen is het voor ons niet zo vanzelfsprekend allemaal..(onderschrift).
Ja, ik vond het vreselijk veel pijn doen en ik ben toch echt geen mietje . Ik ging er ook heel gemakkelijk in (miljarden vrouwen kunnen het dus ik ook). Ik ben ingeleid. De eerste 4 cm waren door normale weeën met tussenpauzes en dit vond ik goed te doen. Ik werd misselijk en dat vond ik op dat moment het ergste. Toen barstte er een weeënstorm los en ik wist niet waar ik het moest zoeken. Alles daarna vond ik een makkie vergeleken met die storm. Het staan van het hoofdje, persen, uitscheuren van onder helemaal tot bovenaan..... Ik vond het allemaal prima, omdat ik bijna van die vreselijke weeënstorm af was en wat kon doen. Helaas kwam mijn placenta niet los en toen kreeg ik weer vreselijke buikkrampen. Uiteindelijk in de ok beland en daar gehecht. Na afloop heb ik niet veel pijn gehad met plassen en poepen (maar ik was ook naar voren uitgescheurd, misschien scheelt dat). De hechtingen heb ik ook niet veel last van gehad. Het duurde bij mij een week of 6 voor ik over alles heen was. Toen zei ik alweer: ik hoop ooit een tweede te mogen krijgen. Ik zal nu wel opzien tegen de bevalling. Maar het is het zooooo waard!!!!
Ondanks dat ik bij de eerste een weeenstorm heb gehad deed het niet zoveel pijn. Tweede deed wel zoveel pijn, maar dat duurde ook maar 20 minuten dus was ook niet gek. Maar schreeuwen kan ook van het de kracht van je lijf zijn, niet alleen van pijn. Bij het persen bij de tweede heb ik ook gegild, puur omdat er zoveel kracht door mijn lijf heen ging, ik kon niet anders dan gillen. Maar pijn had ik toen niet.
Ik vond het reuze meevallen hoor. Je doet het niet voor je lol, maar al dat geschreeuw dat je wel eens op tv ziet... Dat vind ik echt zwaar overdreven. Bovendien werk je op die manier je eigen bevalling tegen...
Ik heb een helse bevalling gehad. Ze was een sterrenkijkertje, moest met de pomp gehaald worden, ik kreeg een flinke knip en ze had haar ontlasting gedaan in.het vruchtwater. Ik heb ruim 9 uur flinke weeen gehad waarvan al ruim snel persweeen. Ik wist me geen houding aan te nemen en alles wat ik geleerd had bij de gym was ik vergeten. Ik wilde thuis bevallen, maar na 9 uur weeen had ik pas 4cm ontsluiting. Moest dus met spoed naar het ziekenhuis waar een superteam mij opwachtte. Ik kreeg infuus en de rest is wazig. Was zo bezig met persen. En toen kwam ze, knip, en eruit. Mijn man had t bijna niet meer en ik had niet door dat onze mooie dochter op me lag. Een oerinstinct neemt het over. Heel bizar, maar vrouwen zijn zo sterk. Je doet het gewoon. Erna vond ik niet fijn. Ik heb twee weken niet kunnen lopen of zitten. Hopelijk mag ik over ca 8 maanden weer en ik heb er gewoon zin in. Echt, het lijkt allemaal eng, maar het is eigenlijk super om mee te maken. Het heeft een tijd in je buik gezeten en dan mag je eindelijk zien hoe hij/zij eruit ziet.
tegen de tijd dat je echt moet bevallen ben je echt niet zenuwachtig hoor. Tenminste ik allebei de 2xen niet. Je weet dat het moet en op het laatste ben je ook gewoon blij dat je kunt gaan bevallen. Moet zeggen dat ik nu 2x ben bevallen. De eerste x duurde het 17 uur zonder pijnbestrijding en een vacuumverlossing op het laatste. De tweede x is nu precies 1 maand geleden en die duurde 10 uur zonder pijnbestrijding en natuurlijk geboren. tja doet het pijn?? het is gewoon een ontzettende drang die zich opbouwt. Maar ik kan het geen pijn noemen zeg maar... vond net alsof je effe zware kramp krijgt als je bijv.. aan de diarree bent, en als je dan naar de wc kunt zakt het af..!! Vond het wel vergelijkbaar, er zit een duidelijk piek aan en zakt weer af. Tot de eerst 8 cm ging bij beide gevallen super, kon gewoon nog functioneren tussen de weeen door. Na 8 cm krijg ik persdrang en dan breekt even de hell los. Maar goed dat was een uurtje en toen waren mijn boys er. Ook persen vond ik niet pijnlijk vond het heerlijk dat ik me mocht verzetten tegen die drang. het komt altijd wel goed, lees aub niet alle drama verhalen want dan ga je je alleen maar zorgen maken terwijl het misschien wel helemaal goed verloopt. oja naweeen bij 2e wel gehad, bij de 1e niet!!
Tja een bevalling is heftig en het doet zeker flink pijn... maar ik moet bekennen dat ik het niet de ergste pijn vind die ik ooit gehad heb! En meiden het is logisch dat je het spannend vindt maar bang hoef je er echt niet voor te zijn!! Het is niet voor niks dat vrouwen vaak meer als 1 kind krijgen! Je kunt dit! Ik moet zelfs bekennen dat ik zwanger zijn erger vond dat bevallen! En ik heb ook geen super makkelijke bevalling gehad! Sterkte meiden!
Ik keek/kijk er erg naar uit, maar ik moet zeggen dat ik 'm langzaam maar zeker inderdaad een beetje begin te knijpen. Het is zo intens voordat je die kleine in je armen mag sluiten... Ik vind het wel spannend ja . Maar gelukkig voel ik ook nog een soort van nieuwsgierigheid, dus ik hoop dat dat me erdoorheen sleept over een paar weken... En voor alle dames die al geweest zijn... Wat een bikkels!