Ja doet echt enorm pijn. Vreselijk, alsof er aan twee kanten aan mijn buik getrokken werd. Moet er wel bij zeggen dat ik ben ingeleid incl weeenopwekkers. Ik had aan 1 stuk door pijn, geen pauzes. Wellicht is een natuurlijke bevalling beter te handelen, maar zou het niet weten. Gelukkig bestaat de ruggeprik, heerlijk was dat! Heb ook echt enkele maanden nodig gehad om mijn bevalling te verwerken, en nu kan ik ook zoals ik al eerder hier las de mooie kanten zien. Ik kan nu zeggen dat ik het heel bijzonder vond om zo een heftige ervaring mee te maken. Opeens een kindje op je buik te hebben. En het is het allemaal waard geweest. Doe alles voor mijn kleine meid
Ik ga over mijn bevalling maar niks vertellen want dan maak ik je helemaal bang denk hahaha. Ik kan je wel vertellen dat de gyncoloog tegen me zei dat me pijngrens heel hoog lag maar ik vond het veel pijn doen maar ik ben ook alles weer vergeten en zou het zo weer doen!
Misschien kun je beter filmpjes van hypno-Birthing als voorbeeld nemen. Dat werkte bij mij heel goed!
Ja, pijn doet het wel tot 9cm ontsluiting was het voor mij nog te doen, ik heb een bijzonder hoge pijngrens. De laatste cm duurde lang (toen kwam ik er ook achter dat ik dus daadwerkelijk aan het bevallen was). Maar de pijn kon ik nog handelen, want je weet immers waarvoor je het doet, en je weet ook in je achterhoofd dat dat ook gewoon MOET. Persweeen wegpuffen was hier meer een probleem, da was niet te doen voor mij. Dan liever de pijn...
Voor iedereen is het verschillend... ik had me voorbereid op een hele erge bevalling met een totaal ruptuurtje Ik heb twee hele vlotte en fijne bevallingen gehad en het doet pijn maar het was goed te doen. 1e vier uur en tweede 1 uur en 15 minuten. 1e x alleen schaafwondje en niet gehecht tweede x twee hele kleine hechtinkjes. Ik zou zo weer willen! Zon mooie ervaring en trots op je lichaam en jezelf als je zon wondertje op de wereld zet! Succes!
Goede tip zeg, zeker voor iemand (zoals ik ) die al voor ze zwanger is de bevalling als een doodeng en pijnlijk iets ziet en dat filmpje waar het hier over gaat bekijk ik nog maar even niet
Ik kan heel eerlijk zeggen dat het bij mij niet zo'n vreselijke pijn deed. Ik werd overvallen door de eerste perswee, dat wel, ik wist niet dat ik al tien centimeter ontsluiting had, de vk ook niet, trouwens. Daarna voel je de persweeën steeds wel, maar om nou te zeggen dat het gruwelijk veel pijn deed, nee. Ik ben ook gehecht zonder verdoving, voelde ik ook niets van. Geen naweeën gehad, pas de volgende dag voelde ik de hechtingen wat trekken, dus ik heb ruim een dag op adrenaline geleefd, volgens mij (ook niet geslapen, 's nachts). Ik ben in Zweden bevallen, waar pijnbestrijding heel normaal is, dus ik had al helemaal overlegd wat wanneer, maar dat was dus allemaal niet nodig. Ook geen cursus gehad en niets weggepuft. Ik heb natuurlijk wel de mazzel gehad dat hier geen vacuümpomp of tang aan te pas is gekomen, dat zal zeker een ander gevoel geven. Ik beval liever dan dat ik een verstandskies laat trekken (AU!!!)
Wilde eerst niet kijken, toch maar gedaan.. Naast dat ik heus wel schrik van haar pijn etc heb ik toch vooral enorm hardop zitten lachen om Filemon!! Dat zenuwachtige gedoe van hem, zo schattig!! Hahahaha!
Hahahaha ik heb niet zo lopen gillen hoor echt niet. Was meer een stress bevalling hier dus had al mn energie al nodig voor het persen zonder weeen hahaha.
Beide keren niet gegild maar de bevalling van de oudste was echt zwaar. Ik kon de weeën niet opvangen (rug/been/buik) en de laatste 4-5 uren waren echt een ramp. Ik had toen echt het gevoel als het nog erger wordt, ga ik dood. Ik kan me niet voorstellen dat er iets is wat meer pijn doet. Bij haar heb ik 1,5u moeten persen en is ze met een hoop geduw op m'n buik en een knip geboren. De bevalling van de jongste was beter te doen, ik ben dit keer in bad bevallen, de laatste 3 uurtjes waren wel wat pittig en het laatste uur was niet leuk maar dit keer was ik er bijna toen ik het gevoel had dat het niet lang meer moest gaan duren. Deze bevalling zou ik ook zo wel weer een keer doen, wel voor een kindje dan want ik vind het niet te vergelijken met bijv. naar de tandarts gaan.
Blijkbaar heeft dit (hoe raar ook) niet echt met elkaar te maken. Baringspijn is geen 'normaal gesproken' pijn . Want mannen hebben bijv een hogere pijngrens als vrouwen, en toch is onderzocht dat een man de pijn van een bevalling haast niet zou kunnen overleven. Overigens hoop ik nog een keer te mogen meemaken hoe een 'normale' bevalling voelt.
Nee in mijn geval. Beide keren was het werkelijk heel goed te doen en vond ik de bevalling het "fijnste" gedeelte van de hele zwangerschap. Nauwelijks pijn gehad. Mijn weeën deden geen pijn maar waren wel effectief. Het staan van het hoofdje vond ik echt pijn doen maar dan ben je er bijna en het duurt maar even. Eerste: 1 binnenhechting en 1 buitenhechting Tweede: niets Bevallen gaf me een Kick... Doe het graag nog eens
Ja het doet pijn , ik had alleen maar rugweeen en die wist ik met geen mogelijkheid op te vangen! Ik was blij dat ik mocht gaan persen, eindelijk mocht ik wat doen Jammer genoeg kwam hier ook de vaciumpomp er aan te pas en dat was even heel erg onprettig zeg maar . Van het branden toen zijn koppie stond heb ik weinig van mee gekregen ik denk dat de gyn hem er gewoon in 1 keer heeft uitgetrokken ofzo hahaha. Zou het zo weer doen Kijk beter op deze pijn terug die zich in 7 uurtjes opbouwden als voor me galoperatie toen ik koliek aanvallen had de laaste duurde 33 uur achter elkaar!
Ik heb zelf een hoge pijngrens (mijn tandarts is altijd erg verbaas en blijft maar vragen of het echt geen pijn doet) en met de bevallingen niet veel pijn gehad. Dus het zou er toch mee te maken kunnen hebben, alleen geeft het geen garanties .
Ik was ook best bang voor de bevalling en ook aan veel mensen naar hun ervaringen gevraagd. Van sommige mensen kreeg ik te horen: 'ik vond het wel meevallen'. Dus dat hield ik maar in mijn achterhoofd Ik ging lachend naar het ziekenhuis om ingeleid te worden, omdat ik in mijn hoofd had 'ik kan het wel'. Nou ik wil niemand bang maken, maar ik vond het ERG veel pijn doen. Niet aan de onderkant, maar wel de weeen in mijn buik en rug. Ik kreeg na een tijdje zo'n pompje waarmee je iets toegediend krijgt zodat je wat slaperig wordt en de pijn even iets draaglijker is. Dit hielp voor even en dan was de pijn ook zo weer terug bij mij. Het persen deed bij mij het meest pijn, terwijl veel mensen het persen juist als fijn ervaren hebben omdat ze dan eindelijk mee mochten drukken zeg maar... Ik kon van de pijn onderin mijn buik en rug bijna niet mee persen, maar ik moest het toch doen natuurlijk anders kwam ze er niet uit. Ik heb ook wel 100 x geroepen dat het niet kon en dat ik niet meer wilde enzo *schaam* achteraf kan ik er wel om lachen Wat absoluut waar is is dat alles de moeite waard is en de pijn verdwijnt ook weer snel zodra je kindje op je buik wordt gelegd. Maar ik denk dat ik een volgende keer niet meer lachend naar het ziekenhuis ga hihi
En de conclusie is.... het is voor iedereen anders om de simpele reden dat iedereen anders is... het is handig om vooraf er vanuit te gaan dat het pijn zal doen.. dan kan DAT in ieder geval niet tegen vallen.
Ik had het veel erger verwacht. Dochter is binnen 12 uur geboren, na 1 uur persen. Vanaf 4 cm ontsluiting had ik een weeënstorm met buik-, rug- en beenweeën die om de halve minuut kwamen. Ik vond het vooral erg 'vervelend', maar ontzettend veel pijn: nee. Ik was meer bezorgd over dat ik niets had gegeten en weinig had gedronken (bevalling begon om 7 uur 's ochtends) en dat ik dacht dat ik het daarom niet meer aan zou kunnen. Het persen vond ik vervelender omdat ik achter mijn adem kwam (perste in het begin verkeerd) en ik helemaal licht werd in mijn hoofd. Was ook bang om flauw te vallen, allemaal voor niets Van het staan van het hoofdje en het geboren worden van het hoofdje heb ik daadwerkelijk helemaal niets gevoeld. Ben ook niet uitgescheurd of geknipt.