Wat een botte hork zeg. Ik zou haar een brief schrijven. Een open brief, met jouw verhaal. Geen verwijten (juist niet..) en dan maar eens kijken of ze het nog zo goed weet. Getver, om dit soort dingen kan ik echt heel erg boos worden. Waar bemoeit ze zich mee.
Wat een dom mens, een IQ van een aardappel! Probeer er boven te staan meis. Je weet zelf wel beter! Dikke knuffel X
Wat een *slikt het in* zeg. Het zal moeilijk zijn maar probeer je er niets van aan te trekken, deze mensen zijn het niet waard om energie aan te besteden. Heb vernomen dat er onlangs een stichting in het leven is geroepen die heet onzichtbaar ziek. Misschien vind je daar lotgenoten en maakt dat het iets dragelijker. Voel je zeker niet gedwongen hoor, je mag hier op dit forum net zoveel kwijt als je wil natuurlijk! Heel veel sterkte meid!
Tis schandalig! Hier kan ik echt boos om worden! Bah.. Kop op! Je bent een sterke vrouw! Gaat door ook al zit het tegen & een prachtige zoon. Kijk na wat je wel bereikt heb.. kijk na je lichaam, al dat sporten, dat is ook noet niks, heb ook veel kracht en uithoudingd vermogen voor nodig! Ik ben dr jaloers op! Dat zij zo reageerde zegt meer over haar dan jou. Ze vind jou intressant genoeg om in de gaten te houden!! Dikke knuffel!!! X
Zo,,,ik zou mij ook afschuwelijk voelen na zo'n opmerking! Waar haalt het mens het lef vandaan om zo te oordelen! Je voelt gelijk machteloos. Ik ken het helaas zelf ook. Ik heb zware B.I. gehad. Zo zwaar dat ik 1,5 jaar heb gerevalideerd en nog steeds de gevolgen heb. Daarentegen wisten collega's idd te vertellen dat het allemaal echt wel mee viel. Dat wisten ze te lezen via FB. Knap he?! Meid, probeer je het niet aan te trekken! Er zullen altijd van dit soort mensen zijn. En hoe erger zij zelf over grenzen gaan en vinden niet gehoord te worden, hoe meer ze gaan oordelen over anderen. Ik ken je niet maar je krijgt wel een digitale knuffel van mij!
dank je wel voor de tip ga daar eens kijken! Nu baal ik enorm dat ik me dag heb laten verpesten door zoiets... mijn kleine mannetje die me hand pakt en zegt mama niet huilen.. kietel kietel.. lachen.. mama drietig he.. knuffel?
Probeer het je niet aan te trekken, verdient ze niet! Zij ligt er denk ik niet wakker van, probeer dat ook niet te doen. Sommige mensen zijn gewoon zo dom, kunnen ze niks aan doen. Kijk naar wat je allemaal kunt en wees trots op jezelf!
Wat naar zeg! Je kunt soms zo van die rare reacties krijgen. Ik heb ook een hersenbeschadeging waardoor ik met een spalk loop ( die je niet ziet zitten met een lange broek) en op wat grotere afstanden met een elleboogkruk Liep vorig jaar op straat en kwam een oudere man tegen die naar me toe komt en zegt "ja bij jou is het tijdelijk he"en loopt weer door. Ik was zo overdonderd! En ik zie er meestal ook prima uit maar dat ik snel moe ben, mede door het hersenletsel last van depressies heb en vaak pijn heb door overbelast bekken dat zien mensen niet.... Ik heb zo veel moeite gehad om te accepteren dat ik niet alles kan en dan komt dit soort opmerkingen toch erg hard aan. Je mag er best even verdrietig over zijn hoor.
Nou ik weet wel wie er hier zielig is... die vrouw! Arme vrouw dat ze zo onwetend is, geen inlevingsvermogen heeft etc. Daar hoef jij niks voor te doen, die komt zichzelf wel tegen. En jij? Jij kan in de spiegel kijken en zeggen dat je eerlijk bent, jij doet je best om er het beste van te maken en weet je wat? Jij hebt het beter voor elkaar dan zij hoor! Natuurlijk doet het je wat, je bent gelukkig niet van steen. Dat mag je heus wel voelen maar probeer er niet te lang bij stil te staan, geniet van de leuke dingen. Liefs!
Helaas heel herkenbaar. Ik heb fibromyalgie. Dat word niet erkend en zie je ook niet aan de buitenkant. Het word als iets psychisch gezien, als je er niet aan denkt gaat het over. Was het maar waar!!! Collega's hadden totaal geen begrip toen ik op mijn werk aangaf soms even rustiger aan te moeten doen omdat ik elk moment om kon vallen van vermoeidheid en duizeligheid. Toen ik echt niet meer kon werken was ik lekker vakantie aan het vieren. Toen mijn contract af liep heb ik zelfs geen afscheid feestje gehad. Heb er ruim 2,5 jaar gewerkt. Helaas denk je leuke collega's te hebben maar zodra er iets is zijn ze je vijanden. Ook ik probeer mij er niks van aan te trekken maar dat is moeilijk. Het is geen verzinsel en je bent ook geen leugenaar. Het is vreselijk om elke keer maar weer te moeten bewijzen dat er toch echt iets met je aan de hand is. Sterkte meid. Probeer aan je zelf te denken, je collega is het niet waard. Ik weet het zeggen is makkelijker dan doen (Ik wou nog meer schrijven maar ben het even kwijt.)
Ik vind echt dat sommige mensen zo dom zijn af en toe. Iemand kan misschien wel ff een "sprintje" trekken om te voorkomen dat er een kindje gewond raakt maar hoe gaat het daarna met die persoon. Ik heb tijdens mn bi gehad dat ik ook ff snel moest, dat lukte maar daarna kon ik een paar dagen bijna niks en dat zien ze dan niet. Ik ben mezelf aan het leren om me niet altijd te verdedigen, maar tis moeilijk. Zo lang de mensen die moeten weten hoe het met je gaat maar weten hoe het zit moet je proberen het te negeren. Sterkte met alles.
Zielig hoor van die vrouw, op zo'n leeftijd en dan nog geen inlevingsvermogen hebben. En dan dat spreekwoord 'verstand komt met de jaren'... Is zij niet echt een voorbeeld van! Kom op meid, het is even $£%^#& maar probeer het niet teveel je dag te laten verpesten... Hoe moeilijk ook. Ik heb zo'n werkgever gehad, die zei dat het ook tussen mijn oren zat, terwijl de artsen in 3 ziekenhuizen, waaronder Erasmus en UZA nog geen diagnose konden stellen. Ik heb toen uit kwaadheid gevraagd of hij een diagnose kon stellen want dan zou ik met plezier mijn broek laten zakken op kantoor (ook een souveniertje aan de bevalling overgehouden). Niet geheel netjes, maar was het zo beu. Nu is dat eigenlijk mijn standaard reactie. 'O je weet het allemaal zo goed, kijk jij dan ff naar mijn sterretje?'
Heel triest en helaas herkenbaar, wens niemand iets toe maar soms.....maar het belangrijkste is je directe omgeving, als die maar weet hoe het zit
Sommige mensen zijn niet al te snugger. Ik zou er ook verdrietig van worden hoor! Het is ook niet leuk om zoiets te horen, maar hou in je hoofd dat ze niet al te slim is
Ik hoop dat ze nooit zelf een ziekte krijgt of dergelijke waar je langs de buitenkant niks van merkt. Of iemand in haar directe omgeving. Want dan zal ze pas beseffen wat het is en hoe moeilijk het is! En dat wens ik echt wel niemand toe! Ik ben halftijds thuis op invaliditeit wegens een combinatie van ASS en epilepsie. Ik krijg van mijn ziekteverzekering een halftijds loon bijgepast en mijn halftijdse job is "lichter" dan wat ik eigenlijk gestudeerd heb. Omdat ik die stress niet aankan. Mijn ASS zien ze sowieso al nauwelijks, maar als ik er dan al es over spreek tegen vrienden is 't van "we zien dat toch niet". Nou, zij zien mij misschien 1 keer per maand, zien niet tegen wat ik allemaal tegen aan loop, welke troubles ik door die handicap heb, ... Mijn epilepsie komt waarschijnlijk door "onderhuidse stress". Gekoppeld dus aan mijn autisme, mijn angststoornis (die er ook nog is, maar die ik tegen de meeste mensen gewoon helemaal verzwijg), ... Mijn epilepsie is onder controle met medicatie, maar ik zal nooit zeker zijn dat ik geen aanvallen meer krijg (ik ben al es hervallen ondanks mijn medicatie te slikken - op een bepaald moment kan medicatie gewoon "niet straf genoeg" of "niet het juiste product voor jou" meer zijn). Hier vinden ze het dus ook allemaal "luxe" dat ik maar 3 dagen (6u15) werk. Als ze morgen mijn problemen overnemen, mogen ze mijn halftijdse uitkering hebben, hoor! Dan ga ik wel fulltime en op niveau werken. Met véél plezier.
Als het op mijn monstertje aan komt kan ik heel veel ondanks mijn pijn moederinstinct ofzo... En idd hoe ik me daarna voel zien ze niet.. en misschien voel ik me daarom zo rot omdat ik dat niet heb kunnen uitleggen.. Ik ben bang dat iedereen daar zo opgefokt is... dat ze er een totaal verkeerd beeld bij hebben. mijn werkgever was/is niet de makkelijkste en kan heel bot zijn.
Heb het zo vaak gezien om me heen, collega's met peesontsteking of chronische vermoeidheid die totaal niet serieus genomen worden. Je kunt beter je been breken, dat gips liegt er niet om. Zelf ging het een tijdje psychisch totaal niet goed met me, toen hoefde ik me ook niet aan te stellen Het is behoorlijk laag dat zo'n hork dat zegt tegen je, het zal wel iemand zijn die zelf nooit wat meegemaakt heeft en waar bij alles meteen goed gaat. En ik snap dat het je dag verpest, mijn hele weekend zou naar de gal zijn. Probeer het je niet aan te trekken, zelf weet je dat je enorm je best doet.
Ik denk niet dat je op basis hiervan kunt concluderen dat ts nog therapie nodig heeft. Ook al heb je alles "verwerkt", helemaal verwerken kun je zoiets nooit, omdat je er nog dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het is onmogelijk om je leven lang nooit meer verdriet of emotionele pijn te voelen over zoiets. Dat het van tijd tot tijd naar boven komt, wil niet zeggen dat je therapie nodig hebt. Zeker niet als het naar boven komt doordat zo'n kortzichtig en dom mens op een onverwacht moment zo'n belachelijke opmerking plaats. Het is alleen maar menselijk dat je je door zoiets gekwetst voelt. En ts, het is voor anderen niet snel goed, want als je wel open bent over wat je hebt en het laat zien aan de buitenwereld, dan ben je weer een zeur...