Na minstens 50 inwendige echo's de afgelopen jaren boeit het me totaal niet wie me van onderen/binnen ziet. Ik heb wel eens gezegd: als de echo nu in de volle wachtkamer moet is dat ook geen probleem, het is inmiddels zo'n routineklus... Ik vind de mannelijke gyn's trouwens veel fijner én veel beter dan de vrouwelijke!
Als ik er geen behoefte aan heb, om wat voor reden dan ook, dan weiger ik ook gewoon. Tijdens mijn laatste zwangerschap liep er een verloskundige in opleiding mee, die mocht van mij alle consults doen, maar niet de bevalling. Op sommige momenten vind ik gewoon niet dat je concessies hoeft te doen als je je daar niet prettig bij voelt.
Na tientallen IVF's ben ik wel wat gewend en heb ik altijd 'ja' gezegd. Meer uit principe omdat ik weet dat ze het ook moeten leren en ik zou mij toch rot voelen als ik dan 'nee' zou zeggen......
Ik heb eigenlijk altijd ja gezegd, ze moeten het toch leren en ook vind ik dat niet altijd even gemakkelijk.
Ik heb een maand in een academisch ziekenhuis gelegen tijdens zwangerdchap. Elke ochtend stond een hele klas aan mijn bed, en per bed mochten 3 artsen io consult doen. Hetzelfde met alle inwendige echo's en hele mikmak Je went eraan
Ik zeg altijd ja.. Is toch de toekomst Alleen had ik laatst niet mijn vaste gyn maar zat er ineens een gyn in opleiding. Ik gaf dat ook verbaasd aan, want dat was mij niet verteld. Ik vind het prima dat zij het moet leren, maar had dat graag wel van te voren willen weten. Ik had dus geen keus. Ze was bijna volledig gyn, althans nu was ze dus zelfstandig aan de slag zonder toezicht. Maarja ik miste mijn enthousiaste lieve gyn. Er kon van deze gyn in opleiding nog net een gefeliciteerd vanaf over mijn prille zwangerschap.. Ik ben altijd gewend dat een gyn vooraf aan een inwendige echo altijd zegt dat ze me aan gaat raken. Ook al heb ik vaak inwendige echo's gehad, dat was gewoon fijn en duidelijk. Maar deze gyn in opleiding niet, ik lag amper huppa koud ding er direct in ik was zo verbaasd en geschrokken dat ik er later pas aan dacht toen ik thuis was dat ik daar best iets van mocht zeggen.. Feedback is altijd welkom lijkt mij als je in opleiding bent..
Ik heb nooit moeite met artsen die meelopen. Maar ik heb ook niet zo snel dat ik me schaam bij de 'gewone' dokter, man of vrouw.
Ik weiger in principe nooit. Iedereen moet het leren en ik denk altijd maar zo: die man/vrouw kan de onderkantjes van vrouwen die hij heeft gezien vast ook niet meer op 1 hand tellen, dus die van mij kan er dan ook nog wel bij. 1 keer had ik spijt als haren op m'n hoofd: een muts in opleiding deed de terugplaatsing van 1 van onze nog 2 overgebleven cryo's. Ze kon eerst 'het gat' (baarmoedermond) niet vinden (lukte haar niet om er goed in te komen), dus catheter er weer uit. Nog eens proberen etc... Eendebek er weer uit en opnieuw geplaatst Nadat ze hem uiteindelijk inspoot zei ze tegen haar begeleider: 'ik weet eigenlijk niet of ik wel goed zat. Ik kon er helemaal niet zo ver in' Lekker dan! Twee weken lang het gevoel gehad dat ik op iets hoopte dat toch niet zou komen. En het kwam ook niet... Toen wij een maand later voor onze laatste cryo gingen heb ik dit ook aangegeven. De gyn keek in status en bevestigde: de vorige cryo had nooit goed kunnen zitten en heeft de muts in opleiding in m'n baarmoederhals geinplanteerd. Dit kunnen ze zien aan de maatverdeling op de catheter. Dit wordt ook altijd in de status vermeld...
Ik heb doorgegeven dat bij de bevalling en bij de kraamzorg straks mensen in opleiding erbij mogen zijn. Heb dat eigenlijk nog niet zo vaak meegemaakt dat mij dat gevraagd werd, dus we zullen zien hoe het bevalt Bij onze GUO is trouwens wel gevraagd of de arts in opleiding extra mocht kijken. Dat vond ik natuurlijk geen enkel probleem om even langer na onze beeb te kijken
Heb er een bij mijn bevalling gehad. Was zo zijn eerste keer en hij vond het super spannend. Hij was ook een beetje geëmotioneerd toen Fien geboren werd. De volgende dag kwam hij langs en hebben we nog een tijdje gepraat, was een ontzettend lieve knul en ik vond het erg fijn dat hij zo de moeite nam om even bij me te zitten en de bevalling door te nemen.
Bij de na controle bij de gynaecoloog na totaal ruptuur was er ook een AIO, ik riep meteen kijken mag wel, maar ze mag nergens aan zitten haha
Ik heb er eigenlijk nooit problemen mee, ook al voel ik me dan beschaamd.. Heb wel dit keer aangegeven geen stagiaires te willen bij de bevalling. Wil deze laatste keer zo rustig mogelijk hebben.. Vorige keren vond ik het geen probleem. Als het op mijn kinderen aankomt weet ik niet of ik er zo blij mee zou zijn. Kijken wel, behandeling doen alleen als ze ervaring genoeg hebben.
Ik heb er ook nooit echt problemen mee. Maar weet wel bij de eerste inwendige echo bij mijn zwangerschap ik mij ook even ongemak voelde. Je ligt daar toch wat oncharmant.
Ik kwam een keer als puber bij de huisarts met een vaginaal probleem en uitgerekend toen liep er ook iemand met hem mee. Er werd me bij de deur gevraagd of ze er bij mocht zijn en ik heb geweigerd. Ik dacht: als het alleen is om even in mijn keel te kijken.... Maar dit vond ik te intiem. Nu ben ik inmiddels zoveel gewend op gynaecologisch gebied dat ik het nu zou toelaten. Heb ik ook weleens gehad dat er iemand bij was.
Tja, ik heb verpleegkundige opleiding gedaan en ik heb zodoende in het begin ook moeten leren en vragen of ik ergens bij mocht zijn. Soms zijn dat ook genante handelingen (catheteriseren bij een man bijvoobeeld). Het mocht altijd. Omdat ik het zelf heb meegemaakt aan de andere kant laat ik het andersom dus eigenlijk ook altijd toe. Ik voel me toch al ongemakkelijk, die ene erbij maakt dan echt niet uit. Nu komt er nog wat nuttigs van Ik moet ook zeggen dat een rondje IVF/ICSI waar verschillende doktoren steeds de onderkant bekijken er ook wel voor hebben gezorgd dat ik er wat makkelijker mee werd. Bij de laatste zwangerschap lag ik in een academisch ziekenhuis. Toen was er altijd wel een arts in opleiding bij.
Ik denk op dat moment dat je dicht bij jezelf moet blijven en moet doen waar jij je het beste bij voelt. Als je door een aio nog meer gespannen wordt zal dat ook niet echt goed doen bij bv een bevalling of ruggenprik oid. Gewoon een simpelere controle misschien dan weer wel. Voel je ook niet schuldig dat je nee hebt gezegd. Als je gewoon aardig uitlegt waarom begrijpen ze dat vast en dan is er misschien iemand anders die er minder moeite mee heeft waarbij ze wel mogen kijken/helpen. Ik had een vrouw in opleiding die inwendige echo deed een van de eerste keren. Ik vond het niet zo erg maar als ik ook ongemakkelijke vragen zou moeten stellen (ik herinner me je topic van gister) zou ik het ook niet prettig vinden. Ben benieuwd wat zijn antwoord was op je vraag.
Mij maakt het echt niet uit, heb daar geen problemen mee. Maar als jij je er ongemakkelijk bij voelt is het je goed recht om nee te zeggen.
Ik zei altijd ja, totdat er een AiO vertelde dat ik onvruchtbaar was en dit niet fijngevoelig vermelde en me zo buiten de deur zette na een dag van 10.000 onderzoeken bij onder andere de internist en de gyn bij het AMC. En tot slot van rekening bleek ik een paar jaar later toch spontaan zwanger te zijn. Sindsdien weiger ik alles wat geen dokter is of nog in opleiding zit. Dat ze het maar uitzoeken bij iemand anders.