Wat zouden jullie doen. Mijn vriend en ik hebben wat woorden gehad nou ja n gesprek over een relatie probleem. Het komt er eigenlijk op neer dat ik beter mijn best moet gaan doen voor het gezin ik heb nu wat afspraken gemaakt met vriendinnen en die allemaal in een week dus dan ben ik dus niet thuis en mijn vriend geeft aan dat hij daar in wat teruggesteld is want ik heb zo niet echt tijd voor het gezin denk meer aan mezelf ik zit vaak op mijn telefoon i.p.v. leuke dingen met het gezin. En zo zijn er nog meer dingen waarin blijkt dat ik niet echt altijd mijn aandacht erbij hou en dingen niet onthoud die mijn vriend verteld dus niet echt goed luisteren maar dat heeft ook te maken met mijn eigen persoonlijkheid moeder geworden van een zoon en daardoor ben ik ook vergeet achtig. Ik moet beter communiceren i.p.v. zeggen ‘ik dacht’. Nu hebben dus een opvangprobleem omdat onze oppas met vakantie is en daardoor niet kan oppassen. Ik ging ervan uit dat mijn vriend zou thuis werken ik heb dit niet uitgesproken en daardoor werd hij boos op mij dat ik de dingen niet uitspreekt en hij daardoor in problemen komt. En zo zijn er meer dingen Hij doet veel voor mij op omdat ik vergeet achtig ben soms niet genoeg daadkracht heb om dingen te regelen etc. Laatste tijd zit ik vaak om mijn tel. Om het plat te zeggen hij werd boos omdat ik niet de tijd neem om te kiezen voor het gezin en dus te zorgen dat de oppas goed is geregeld maar wel tijd heb om op mijn telefoon met vriendinnen af te spreken. Nu is mijn vraag is dus. Hoe kan ik het beste de afspraak met vriendinnen afzeggen, Eerlijk zijn dat de echte reden dat het thuis niet zo goed gaat. Of een smoes. Mijn vriend zegt wel ik moet zelf weten of ik wel of niet afspreken maar, maar het zijn wel dingen die nu op elkaar gestapeld zijn waardoor het gesprek naar voren kwam en hij aangaf te merken dat ik vaak voor mezelf kies, maar ik vind het ook lastig om dat ik daar misschien wat vriendschappen doorgaan verliezen en die weer afzeggen op het laatste moment. Het is niet zo dat hij verbied afspreken met vriendinnen maat nu is t natuurlijk wel belangrijk tijd voor elkaar te maken en dat ik eventjes het gezin op de eerste plaats zet en leuke dingen regel en aangeef wat ik nu ga doen om mijn gedrag te veranderen. Ik wil nu ook workshop mindfulness gaan doen zodat ik beter bij mijn gevoel kan komen en me beter kan concentreren etc. Hij zegt nu ook dat het voortaan maar meer aan zichzelf denken zodat ik kan voelen hoe dat is.
Telefoon aan de kant, actief luisteren als je vriend tegen je praat, afspraken vriendinnen afzeggen (geen smoes, daar heb je niks aan, en als het echt goede vriendinnen zijn zullen ze het wel begrijpen) en werken aan je relatie en je gezin!
Dus je tikt dit hele verhaal. Je tikt al je problemen.. En dan vraag je je alleen af hoe je de afspraak met je vriendinnen kan afzeggen?
Goed van je dat je dit in ieder geval van jezelf erkend en er wat aan wil gaan doen, dat ten eerste Ik zou tegen mijn vriendinnen gewoon zeggen: jongens, het komt nu echt niet uit deze week, er staat teveel gepland waardoor ik niet aan mijn gezin toekom, kunnen we de afspraak verzetten? Zou hier in ieder geval geen problemen opleveren hoor. Dat veel op je telefoon herken ik ook wel. Ik leg hem soms bewust even weg of neem hem niet mee als we ergens naartoe gaan (kinderboerderij ofzo). En wat soms ook helpt (zeker als je het druk hebt) is om bijv. 1 of 2 avonden in de week vast te zetten dat je die vrij houdt om samen met je partner te zijn. En als je zo vergeetachtig bent: OPSCHRIJVEN, alles opschrijven, dan kan je het ook niet vergeten
Ik vind dit een beetje bot gezegd zo. TS erkent dat ze dingen wil (en wellicht ook moet) veranderen en dat is best een stap. TS, ik zou geen smoes verzinnen, daar heb je echt niets aan. Maak goede afspraken met je vriend, zet die telefoon gewoon oko echt even uit, luister naar je vriend en vooral: ga samen iets doen met het gezin. Maak een boswandeling ofzo. Klinkt suf maar even de natuur in kan zó fijn zijn. Na afloop kunnen jullie lekker ergens wat drinken of sluit het af met een lekkere pannenkoek aan het einde van de middag. Breng je kind op tijd naar bed en zorg dat je ook aandacht hebt voor hem. Je hoeft nu niet nooit meer wat voor jezelf te doen ofzo, maar uit ervaring weet ik dat moeder worden een grote verandering is en dat daat veel bij komt kijken. Tuurlijk wil je tijd voor jezelf. Maar je vriend denk ik ook. Zorg dat je elkaar en je relatie niet uit het oog verliest na het krijgen van een baby en blijf communiceren. Wij hebben ook wel eens werk-thuiswerk misverstanden gehad. Dat is gewoon niet fijn. Blijf communiceren want anders worden de problemen alleen maar erger. Succes en goed van je dat je er wat aan wilt doen. Hopelijk lukt dit ook!
Ik werk 24u. Vriend 40 en doet nog een deeltijd studie. Hebben hulp voor schoonmaak. Ik merk dat ik het nu gewoon heel druk vind. Wil graag opgeruimd zijn, maar kan me aan ene kant ook bij neerleggen dat het erbij hoort met een baby kan je niet alle ballen hoog houden in huishouden.
gewoon bellen en de waarheid zeggen, als dat je een vriendschap kost dan was het sowieso al geen vriend. Niet meer automatisch van dingen uitgaan meer overleggen met je vriend lijkt mij een goede eerste stap. Ik kan me heel goed voorstellen dat je vriend dit steekt, je weet dat je (door vakantie) geen oppas hebt, je gaat er vanuit dat hij dan wel vanuit huis gaat werken en maakt zelf afspraken met je al je vriendinnen zodat je er die week ook niet bent. Persoonlijk zou ik dan ook boos worden op mijn partner. Hier gaat het gezin voor vrienden, dat is bij vrienden ook zo, dus ja er wordt wel eens afgebeld , meestal wordt dan meteen de afspraak verzet.
Had je iets speciaals geplant met vriendinnen? Zo nee, gewoon sms'je sturen met dat het je niet gaat lukken om af te spreken deze week. Zo ja, bellen en eerlijk zijn over de situatie. En verder moet je aan de bak om je man te laten zien dat je echt wil veranderen. Dat begint met meer communiceren en meer tijd besteden aan elkaar en jullie kind(eren).
Dit kan wel, maar moet je niet willen weet ik uit ervaring. Of je moet er genoegen mee nemen om ook in de weekenden rond 5.30 / 6.00 op te staan en 's avond bereid zijn nog een uurtje door het huis te razen (zoals ik ). Dit is ook niet normaal, maar anders slaap ik echt niet lekker.
denk dat dit een fout is die veel mensen maken, je hoeft niet alle ballen hoog te houden, je hoeft niet alles tegelijk. Neem b.v 1 dag in de week waarop je af spreekt met een vriendin, elke week ga je naar een andere toe. Kijk of je kleine 1 x per half jaar een nachtje bij iemand kan logeren en ga die avond lekker uit eten met je partner. Key woord is plannen, niet alleen dingen voor jezelf maar ook dingen als gezin, ga op zondag wandelen of naar een speelbos, zwemmen, of ergens lekker lunchen. Spreek af dat je 's avonds na een bepaalde tijd beiden de telefoon uitzet zodat die afleiding weg is.
Het zijn je vriendinnen, ik snap niet hoe het in je opkomt om een smoes te verzinnen. Bij een vage kennis, oké, maar tegen vriendinnen ben je toch eerlijk? Ik zou je situatie bespreken en eerlijk vertellen waar je mee zit en wat je wilt veranderen aan je zelf. Misschien kunnen ze je wel helpen.
Je kan toch gewoon zeggen tegen die vriendin dat je was vergeten dat de oppas vakantie heeft? Verder zou ik een soort vaste planning maken, niet té vast want dan stort het als een kaartenhuis in als iets niet lukt. Maar bv 1 vaste dag om af te spreken met een vriendin, en thuis ook de dingen volgens een vaste planning doen. Thuis telefoon aan de kant, gewoon een vaste plek geven zodat je het hoort als iemand belt - verder alle geluiden/meldingen uit. En plan ook tijd in met je partner, zodat je dan ook écht naar elkaar kan luisteren.
Er is niks mis met: Hee het gaat thuis ff niet zo lekker, zullen we onze afspraak verplaatsen naar een ander tijdstip? Ik moet er nu even voor mijn gezin zijn.
Gewoon zeggen zoals het is. Dat je even geen tijd hebt en dat je bij je gezin moet zijn. Echte vriendinnen snappen dit. Ik zie, als ik geluk heb, mijn vriendinnen eens om de paar maanden. Vaker afspreken lukt echt niet. En ik herken het wel, dat het zo druk is dat je hoofd lijkt om te lopen. Het beste is dan om echt aandacht te hebben voor het moment zelf. Dus als je met je kinderen bezig bent, 100% gefocust zijn op hen, met ze spelen, etc. Dat doet hen goed, en jou ook. Dus leg die telefoon weg, denk niet aan andere dingen, maar alleen aan 'hoe zetten we dit Lego-bouwsel (of iets anders) in elkaar?' Hetzelfde met je man. Als hij iets vertelt, 100% aandacht hebben voor hem. Ik vind het zo respectloos als je tussendoor op je scherm kijkt of iets anders gaat doen. Als mijn man dat maar even doet, kan ik hem wel wat doen. Ik vind trouwens je man heel sterk communicatief overkomen. Dat is echt een zegen hoor. Nu proberen je meer uit te spreken, niet af te wachten en vooral niets aan te nemen / in te vullen.
Inderdaad dit, ze kunnen je daarnaast steunen als je het moeilijk hebt en raad tips geven hoe hun de aandacht voor hun gezin verdelen.
Idd gewoon eerlijk zijn tegen je vriendinnen. Heb je zelf ook het gevoel dat je gezin niet op 1 staat? Als je kinderen krijgt veranderen prioriteiten nou eenmaal. En ja, die telefoon moet gewoon aan de kant. Bedenk je eens hoe jij het zou vinden als je wat aan je vriend verteld en hij blijft maar op z'n telefoon bezig. Dat vind ik ook behoorlijk respectloos. Wat de ander dan aan het vertellen is komt dan gewoon niet binnen dus dan is het zo weer vergeten. Wij kunnen er zelf ook wat van wbt telefoon gebruik, maar de regel is hier wel dat ze aan de kant gaan als iemand praat en aan tafel horen ze niet. Zolang het gezin op 1 staat is er verder genoeg tijd en ruimte om dingen voor onszelf te doen. En tegen (de meeste) mannen moet je gewoon duidelijk zijn, ik wil dit of ik wil dat. Zij kunnen niks met aannames en onuitgesproken verwachtingen. Wij hebben nu sinds een tijdje een kalender hangen waar we afspraken e.d. op schrijven. Als één van ons iets wil kijkt degene eerst op de kalender of het ook kan. Zelfs mijn man heeft nu door dat het best handig is en schrijft er zelf ook z'n dingen op. Zo kunnen we er rekening mee houden wanneer het handiger is om een afspraak anders te plannen of er eventueel oppas moet komen. En verder communicatie, communicatie, communicatie. Soms moet je dat weer even leren en dat is niet erg. Vaak wordt het vergeten dat met gewoon met elkaar praten heel veel voorkomt.
Eh ja.. ik vind het niet helemaal correct dat je er vanuit gaat dat áls je vriend thuis gaat werken, dat betekent dat hij meteen de hele zorg voor de kleine erbij heeft, hij moet gewoon werken ook. Jij werkt 24 uur, hij 40 uur en dat betekent volgens mij al aardig wat opvang voor jullie zoontje. Ik weet niet hoe oud jullie zoontje is? Ik kan me voorstellen dat je erg moet wennen aan je "nieuwe" 'leven met een kindje erbij. Je kunt niet zomaar even wat anders gaan doen of doen wat je gewend was. Is het een goed idee om samen met je vriend elke week een moment te plannen waarbij jullie samen jullie agenda, afspraken en wensen doornemen en dat samen afstemmen? En ja, daar hoort bij dat je niet alles meer kunt doen op het moment dat jij dat wil. Er is een stukje zorg nu voor jullie zoontje. Wat telefoon betreft; leg dat ding wat vaker aan de kant of zet hem uit. En ook hier weer; plannen. Plan gewoon wat "lummel-tijd" in en dan mag je op je telefoon. Voor nu; bel je vriendinnen op en zeg dat je een onhandige planning hebt gemaakt, dat je je daarin vergist hebt en dus niet kunt deze keer. Wil je ze graag zien? Nodig ze thuis uit en ga samen eten. Leuk voor jou en je zoontje krijgt een berg aandacht van je vriendinnen.